Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
29-07-2012
29 juli Tweedekker
Fly-in op het vliegveldje van Balen Keiheuvel vandaag. Ik had de aankondiging in de krant gelezen en wilde best wel eens gaan kijken of daar geen leuke plaatjes te schieten waren. Hoewel ik mezelf niet tot het legioen van de vliegtuigspotters reken ben ik zoals de meeste jongens toch wel geïnteresseerd in alles wat met luchtvaart te maken heeft.
Er was nogal wat volk op het evenement afgekomen en het moet gezegd: het was de moeite waard. Landende en opstijgende toestellen, veel old-timers, helicopters, zweefvliegers, randanimatie, de mogelijkheid om luchtdopen te maken je kwam ogen te kort.
Deze tweedekker - ik meen dat het een Tiger Moth is -, in Amerikaanse army kleuren, maar met Belgische immatriculatie, kon een tijdlang de aandacht van veel aanwezige fotografen vasthouden, je zag nog al wat teletoeters de lucht in wijzen ( ook de mijne ) en ik meen dat ik hem er mooi op gezet heb.
28 juli. Onze zoon Michael, Mike voor de vrienden, trouwde vandaag met zijn Sofie. Een warm nestje hadden ze al gebouwd en daar fladderden ook al 2 jonkies in rond, maar na meer dan tien jaar samenwonen vonden ze dat ze het allemaal maar eens officieel en legaal moesten maken. Ik heb honderden fotos geschoten bij deze gelegenheid. Het was moeilijk kiezen maar het meest pakkende moment vond ik de kus tijdens de openingsdans op het avondfeest.
Deze voormiddag moest ik voor mijn zes maandelijkse controle naar de oogarts in Turnhout. Met zulk mooi weer doe je dat met de fiets natuurlijk. Nadat ik weer te horen gekregen had dat alles status quo gebleven is en weer een voorschrift voor dezelfde oogdruppeltjes op zak hebbend ging ik uiteraard op fotojacht voor ik weer naar Lichtaart fietste. Ik maakte een rondje begijnhof fotos en toen ik richting zeshoek reed langs het gerechtshof kreeg ik opeens het idee een foto die ik eerder al eens gemaakt had in winterse omstandigheden en geplaatst op deze blog ( zie 16 februari ), nog eens te herdoen maar deze keer in een juli versie. Hier is dus nog eens het kasteel van de hertogen van Brabant - het gerechtsgebouw - zonder sneeuw en ijs maar met mooie spiegeling in de gracht.
Ik ben vandaag weer eens de macro-toer opgegaan. Gewoon in de eigen tuin is er voldoende inspiratie te vinden als je in de wereld van het kleine wilt duiken. Het waaide een klein beetje en dat maakt het focussen er niet gemakkelijker op. Met de macrolens op de body komt het echt op millimeters aan om je onderwerp er scherp op te krijgen. Dit spinnetje was met poten en al zeker veel kleiner dan 1 centimeter en daarenboven bewoog het net nog in alle richtingen door de lichte bries, maar als je maar genoeg opnames maakt is er altijd wel een bij die voldoende scherp is. Deze opname lijkt me niet verkeerd, de vele ogen, de harige poten, de stekels, het web ruim voldoende interessante dingen voor de nieuwsgierige fotograaf. Deze vorm van fotografie is echt verslavend hoor
Deze morgen is Pake Bert voorgoed ingeslapen. De schoonvader van onze dochter Ilse was al een tijd ziek. De gevolgen van het werken in de asbest-fabriek waren ook voor hem fataal. Veertig jaar na datum kreeg ie alsnog longvlieskanker, de dokters konden ons van bij de diagnose eigenlijk al maar weinig hoop geven. De machteloosheid tegen die vorm van de vreselijke ziekte zijn immers genoegzaam gekend. Zes maanden was het verdict en dat klopte ongeveer. Hij heeft gevochten en dank zij de steeds groter wordende dosissen morfine heeft ie nauwelijks pijn gehad. Hij is langzaam uitgedoofd. Ik heb nog een foto mogen maken van de opgebaarde Bert, maar liever dan die vandaag te plaatsen wil ik een foto uit 2009 laten zien. Bert zoals ie was, levenslustig en vrolijk, met pret-twinkeltjes in zijn ogen telkens hij de kleinkinderen zag zo wil ik me hem herinneren als ik deze blog nog eens nalees binnen enkele jaren.
We waren vandaag op bezoek bij Theo en Ellygoreth. Het moet gezegd, die hebben een erg mooie tuin met bloemen en alles dr op en dr an. Als je bloemen zegt dan zeg je bij dit weer uiteraard ook vaak vlinders en jawel hoor, ik kon enkele keren op jacht. Dit is niet de eerste vlinder die op deze paginas belandt en misschien ook niet de laatste, ik heb namelijk enkele goede vrienden die erg met macro-fotografie bezig zijn en die me konstant verbazen met schitterend gedetailleerde beelden van de meest uiteenlopende wriemelende, fladderende, zoemende en kruipende mini-beestjes. Dan kun je niet achter blijven he. Zoals bij de fladderaar die ik eerder deze maand liet zien had ik ook nu niet de macro- maar de telelens er op zitten en dat is, althans voor deze sub-groep in de macrowereld, ook best een prima bruikbaar ding. Ik heb op het net een beetje gegoogeld en ik meen gevonden te hebben dat dit een heivlinder ( hipparchia semele ) zou kunnen zijn, uit de familie van de satyrinae, de zandoogjes. Wie het beter weet mag me altijd corrigeren. Hallo vlinderofielen !?!?!
Heerlijk fietsweertje vandaag, dus moest ik er wel op uit trekken. Het was al veel te lang geleden dat ik nog eens een stevige dagtocht gemaakt had. Lommel was ook nu weer de bestemming en langs het kanaal dienen zich regelmatig fotomogelijkheden aan. Zo zag ik in de buurt van Sas 5 een iets oudere visser langs de waterkant. De lijn was strak gespannen en de hengel flink gebogen. Daar hing een kanjer aan. Uiteraard nam ik de tijd om dat van achter mijn fototoestel beter te bekijken. Regelmatig vierde hij de lijn en haalde hij de vangst weer wat dichterbij. En die vangst was best uit de kluiten gewassen kon ik zien. Het bleek een snoek te zijn van toch wel 60 à 70 centimeter. Ik zat klaar om het bovenhalen vast te leggen. Ontgoocheling ik had gehoopt op een in het zonlicht bengelende vis voor een mooi plaatje. Maar hij werd uit het water gehaald met een schepnet. Niks spectaculairs, niks mooi plaatje. Eenmaal de vis op het droge moest de haak verwijderd worden. Dat gaf mij de gelegenheid alvast een eerste shot te maken van visser en vangst. Toen de man daarmee klaar was stond ik klaar om een opname te maken van een fier poserende visser, maar zonder iets te zeggen kieperde hij de snoek terug in het kanaal, die zwom meteen weg en onze visser hing opnieuw zijn hengel in het water hopend dat ie nog eens zou bijten vermoed ik. Ik zal nooit iets begrijpen van vissers.
