Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
15-04-2012
15 april Marathon
Er wordt beweerd dat het verhaal van de soldaat die in 490 voor Christus van Marathon naar Athene zou gelopen zijn om de overwinning van de Grieken op de Perzen te verkondigen en toen dood neerviel niet historisch bewezen is.
Hoe dan ook, een marathon is iets waar een normale mens niet aan begint zonder zijn gezondheid ernstig te kompromiteren. Toch is het een bijzonder populaire discipline als je het aantal starters in de grote, tot de verbeelding sprekende wedstrijden even bekijkt. Vandaag waren er meer dan 7500 starters in Rotterdam, en een van hen was onze zoon Michael Hij liep de marathon in 2 uur 47 minuten, dat wil zeggen dat zijn gemiddelde snelheid meer dan 15 per uur was pfff, ik ken er veel die dat met de fiets niet halen.
De bijgevoegde foto is genomen ongeveer 500 m voor de finish. De glorie van het persoonlijk record straalt er al vanaf Alle respect voor zijn prestatie, en mijn welgemeende felicitaties, maar ondanks behoorlijk wat vaderlijke fierheid blijf ik het gekkenwerk vinden. Uitslagen en cijfertjes, meer fotos en video vind je door te googelen op marathon Rotterdam en dan zijn startnummer in te geven...
1964 Martha & the Vandellas wie herinnert zich niet
Callin' out around the world, are you ready for a brand new beat?
Summer's here and the time is right for dancin' in the street.
Dancin' in Chicago (dancin' in the street)
Down in New Orleans (dancin' in the street)
In NewYork City All we need is music, sweet music,
There'll be music everywhere
There'll be swingin' swayin', and records playin,
Dancin' in the street
2012 Herentals City . De middenstand blijft maar evenementen uitvinden om de verkoop te stimuleren. Vandaag was het Shopping Herentals. Toen ik de dansers van Balance Health Center zo in de Zandstraat zag evolueren moest ik onwillekeurig denken aan die oude hit uit 1964, ik was toen 19 en het is net of het gisteren was Er was music, sweet music inderdaad, iets anders klinkend dan toen, maar het enthousiasme waarmee de jeugd dat beleefde, ons Julieke voorop, was even groot.
Vrijdag de dertiende vandaag. In mijn ijver om toch zeker niks ernstigs mee te maken heb ik de ganse dag zo goed uitgekeken dat er warempel ook helemaal niets is gebeurd. Mijn heimelijk verlangen naar sensatie was derhalve niet bevredigd en dus besloot ik deze avond nog een beetje door onze Kempense bossen te gaan zwerven op zoek naar enige griezel. In de buurt van de Zandhoef in Kasterlee gebeurde het uit de ruïne van de Zwarte Molen scheen een spookachtig geel licht, voorzichtig sloop ik er naar toe, het fototoestel in aanslag. Toen ik me in een goede positie gemanoevreerd had en afdrukte ging het allemaal erg snel. Samen met mijn flash scheurde er een blikseminslag door het bos, er was felle donderslag en een gierende wind alsof er honderd spoken tegelijk voorbij zoefden, de vleermuizen fladderden mij om de oren en ik hoorde een stem die riep: Gaat heen gij vermetele, verkondig overal dat het uur van de grote alles vernietigende spokerij nabij is, al wie dit niet gelooft zal gestraft worden met slechte fotos tot de volgende vrijdag de dertiende
Sedert de spellingswijziging in 2005 heeft de paardebloem er een n bijgekregen en heet ze voortaan paardeNbloem. Dat was zowat het enige wat ik kon bedenken toen ik deze gele schoonheid fotografeerde Ik heb dan maar voor de aardigheid en om wat interessants te kunnen schrijven in deze blog enig opzoekwerk verricht en wat blijkt? Ze is eetbaar, geneeskrachtig en geef toe dat ze er best mooi uitziet en meer verdient dan onkruid genoemd te worden!!!
Onze voorouders wisten al dat de paardenbloem lekker maar ook nog eens gezond is. Het blad bevat flink wat vitamine A. Dit is goed tegen vermoeidheid, een droge huid en ontstekingen. Ook zit er een behoorlijke hoeveelheid vitamine C in, daarnaast nog ijzer, selenium en calcium. Men beweert dat het regelmatig eten van paardenbloem een goede werking heeft op de gal, lever, nieren en de spijsvertering. Delen en sap uit de wortel worden gebruikt als spoelwater bij ontstoken oogleden. Ook mensen met lever- of galklachten worden met drankjes op basis van de paardenbloem geholpen. De thee van paardenbloemen laat de mens extra plassen. Dit zuivert het hele lichaam en het bloed, vandaar misschien die ietwat pejoratieve naam pisbloem. Uit respect zal ik die naam nooit meer gebruiken.
Daar ie weer, in viervoud zelfs, er zullen wel bomen zijn die vaker gefotografeerd worden maar niet door mij! Toen ik er vandaag langs fietste zat het licht net goed en het jonge groen was precies fris genoeg en nog niet al te zomers uitbundig. Zo stelde ik m mij voor in lentetooi.
Hiermee maakte ik mijn vier-seizoenen-project vol en thuisgekomen kon ik niet wachten om achter de PC te kruipen om deze lente-zomer-herfst-winter-collage samen te stellen. De deel-fotos zijn steeds vanaf hetzelfde standpunt met dezelfde instellingen genomen. Dat de takken die links in beeld hangen bij de zomer- en winterfoto net iets dieper doorhangen schrijf ik toe aan het feit dat die ook zwaarder zijn in dat seizoen door bladerenweelde en sneeuwlast, anders heb ik er geen verklaring voor.
Ergens in januari had ik het er ook al eens over. De bende verwilderde huiskatten die onze buurt teistert is nog steeds alive and kicking, op volle getalsterkte. Op vraag van het gemeentebestuur krijgen ze nergens nog eten, ze zouden worden gevangen en gesteriliseerd maar voorlopig is het enige resultaat dat ze steeds maar brutaler worden. Zeven waren er nog present toen we deze morgen bij het opstaan konstateerden dat ze weer een ramkraak hadden gepleegd op onze vuilnisbak. Zes spurtten meteen weg toen we naar buiten gingen om orde op zaken te stellen maar een was zo frank dat ie gewoon naast de plaats des delicts bleef staan uitdagen, zelfs toen ik met het fototoestel op de grond ging liggen om deze foto te nemen. Bewijsmateriaal!
Hier is ie dan, mijn werkpaard, mijn lief, mijn steun en toeverlaat in rockende roll tijden, mijn zesde zintuig, mijn oogappel Nu het baasje met pensioen is staat ie er maar stilletjes bij, maar een plaatsje in de meest knusse zetel in huis heeft ie verdiend, omringd door zachte kussens. Hij draagt de sporen van het losbandige leven on the road, uitgesleten frets, lakschade op meerdere plaatsen, roestsporen op sommige boutjes maar als ik hem bij gelegenheid weer eens in een of andere versterker plug klinkt ie nog altijd hemels. Ik ben altijd een fanatieke Stratocaster-fanaat geweest, heb ooit mijn eerste exemplaar ingeruild voor god betert een Gibson Les Paul Recording, wat een onding was me dat en in 1985 kwam dan deze schat. ( Had ik die eerste pre-CBS-Strat maar gehouden trouwens, dan was ik nu rijk geweest )
Ik heb heel even met het heiligschennende idee gespeeld deze lieverd maar te verkopen nu we gestopt zijn met optreden, maar dat kon ik uiteindelijk niet over mijn hart krijgen. Ik heb nog wel een paar gitaren die misschien op e-bay of kapaza terecht zullen komen, er staan nog enkele lenzen op mijn verlanglijstje namelijk, maar deze blijft in huize Pol tot die zelf ook het loodje legt
