Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
11-11-2012
11 november Muggles
Tja, dan kom je aangefietst bij een plek waar volgens de GPS een cache verborgen zit en dan komt daar op precies hetzelfde moment een horde wandelaars, kompleet met honden, huifkarren en dies meer aangesjokt en die hebben toch wel datzelfde hoekje van de Kempen uitgezocht om te pauzeren zeker. Aarzelend of ik daar wel moet beginnen zoeken met al die muggles in de buurt zet is de voet en de fiets verkeerd in het mulle zand en maak ik - gelukkig zachtjes - kennis met moeder aarde. Al die mensen bezorgd omtrent mijn toestand natuurlijk niks aan de hand, maar een behoorlijke deuk in mijn ego, dat wel. Dan blijf je toch maar even rondhangen in de hoop dat ze zo weer verder trekken, maar ze namen zoveel tijd dat ik uiteindelijk maar verder gefietst ben, op jacht naar andere trofeeën. De GC2HM0B kom ik later wel eens zoeken.
Ik had me er al bij neergelegd dat het een volledige dag computeren zou worden. De weermannen en -vrouwen waren unaniem om nattigheid aan te kondigen. Ik had gisteren massas fotos gemaakt, zowel bij het grootouders-feest in het scholeke in Wuustwezel als bij de St. Maarten-vuurke-stook in Lommel. Die wilde ik allemaal even door photoshop halen om ze er zo goed mogelijk te laten uitzien. Daarenboven wilde ik de oude PC er staat een nieuwe te wachten in de hal helemaal leegmaken, Windows opnieuw installeren en naar de fabrieksinstellingen terug brengen, want die had ik beloofd aan Marie Leentje. Dat laatste ging verrassend vlot met de recovery CD en toen het weer in de loop van de namiddag weer eens het omgekeerde deed van wat de specialisten voorspeld hadden vond ik dat de nog niet geoptimaliseerde fotos wel kunnen wachten en ben ik toch maar een rondje gaan fietsen, langs het kanaal Toen zo rond half vijf de lage zon er warempel doorkwam kon ik deze aalscholver verrassen. Aalscholvers zijn niet meteen de beste vrienden van de vissers, maar de hobbyfotograaf laat zon buitenkansje niet voorbijgaan.
Er zijn streken in ons landje waar ze er helemaal niks aan doen, maar anderzijds is de viering van Sint Maarten, Sinte Merte in onze plaatselijke spreektaal,in andere plaatsen dan weer een folkloristische gebeurtenis die je nooit voorbij zal laten gaan. In Lichtaart waar wij wonen hebben ze er nooit van gehoord, maar als we dan naar Lommel gaan, waar het vrouwtje vandaan komt, blijft het een populaire vorm van volksvermaak. De stapels hout die rond deze tijd worden aangestoken, en die vaak het resultaat zijn van een jaar lang allerhande brandbare spullen opsparen, worden niet zonder enige wij-willen-de-grootste-hebben ambitie in brand gestoken en daar wordt steevast een leuk buurtfeest rond gebrouwen. Deze silhouetten-foto is gemaakt toen het felste vuur van de giga stapel afval- en ander hout al een beetje aan het luwen was, maar de leute en de stemming er omheen met de nodige drankjes en hapjes zou nog wel een tijdje doorgaan. De reden waarom deze update van de dagelijkse blog voor een zeldzame keer na middernacht on-line komt is ook uitsluitend daar aan te wijten.
Het zal de volger van deze blog niet ontgaan zijn dat ik op korte tijd een behoorlijk fervente geocacher geworden ben. Misschien is het een tijdelijke bevlieging, maar voorlopig vind ik het enorm fijn om te doen. Een van de regels is dat een cache nooit op privé terrein gelegd wordt maar bij deze opdracht had de legger er uitdrukkelijk bij vermeld dat hij de toestemming van de eigenaar gevraagd had. Hij had er ook bij verteld dat je niet achter de omheining hoefde. Ik koos voor deze foto vandaag, niet omdat ie zo mooi is, of zon sterke kompositie, - ik heb er betere gemaakt vandaag, zal er enkele op facebook zetten - maar omdat ie goed laat zien hoe listig het gezochte vaak verstopt is. Dit is namelijk geen deurbel. Het is een als deurbel ( of moeten we zeggen hek-bel? ) vermomd magnetisch doosje dat aan een metalen houder kleeft. Om de illusie kompleet te maken zit er een pseudo drukknop op en een draad die zogezegd naar binnen leidt. Het ziet er erg geloofwaardig uit. In dat doosje zit een metalen kokertje dat ook door de magneet vastgehouden wordt en daar zit dan weer een piepklein rolletje papier in. Daar kan je dan je naam op schrijven om te bewijzen dat je hem gevonden hebt. Ik heb me suf gezocht tot ik vond dat je op die plek eigenlijk geen deurbel verwacht en de bedenking maakte het zal toch niet? en dan jaaaah toch !!!. Ik ga uiteraard de locatie hier niet vermelden, misschien zijn er wel andere geocachers bij de lezers, en we moeten het een beetje leuk houden he .
Langs het kanaal is altijd wel iets te beleven. Als je de ogen goed open houdt tijdens het fietsen dienen de fotomogelijkheden zich bij bosjes aan. Is het niet op het kanaal zelf dan zijn er naast ook nog de vele kleine en grote plassen, resultaat van de zandwinning in deze streek in het verleden. Al dat water is de gedroomde biotoop voor een massa watervogels. Je ziet ze in alle maten en gewichten. Deze ganzen kreeg ik vandaag voor de lens. Het zijn niet meteen mijn lievelingsvogels, zwanen vind ik mooier, eenden zijn lekkerder, bij de chinees toch - hoewel ganzenlever mij toch ook niet helemaal onverschillig laat - en ik heb wel eens gelezen dat de groene medemens vind dat de invasie van Canadese ganzen nu toch echt wel zou moeten ingedijkt worden. Maar goed, dit zijn alvast geen Canadezen, die schijnen een zwarte hals te hebben. Dit zijn inboorlingen zullen we maar zeggen en zo vredig grazend vond ik het best een leuk herfsttafereeltje.
Voor ik deze namiddag rond half vier met de fiets van huis reed om alsnog enkele geocache-jes te gaan zoeken had ik op de buien radar gekeken en het zag er naar uit dat de regenkans vrijwel onbestaande was de volgende uren. Nauwelijks was ik enkele kilometers onderweg of ik zag in het zuid-westen een sliert wel erg dikke wolkenpakken voorbij drijven. Ze kwamen evenwel niet onze kant op en vanuit de hoek waar de wind vandaan kwam zag ik in de verste verte geen onheil. Dus ben ik maar dapper verder blijven fietsen. Regelmatig een blik werpend op de opvallend compacte donkere dreiging zag ik opeens dat de zon van achter de wolken ging te voorschijn komen en op de plaats waar dat zou gaan gebeuren kwam er een felle kleurrijke halo te voorschijn. Het leek wel een mini regenboog. Ik stopte snel om de camera uit de fietstas te halen, maar toen ik de foto kon maken waren de kleurtjes al wat minder. Door het tegenlicht lijken de wolken ook iets donkerder dan ze in werkelijkheid waren, maar al bij al vond ik deze opname apart genoeg om vandaag te kiezen als foto van de dag.
Het is weer week van de senioren in rusthuis Hoevezavel. Deze keer staat alles in het teken van het Amerikaanse wilde westen. Het cafetaria werd omgebouwd tot een heus western saloon en in de loop van de week zullen er allerhande western activiteiten plaatsvinden: linedancers, een westernfilm, een western eetfestijn, afdelingswedstrijden rond het thema, een cowboykwis, optreden van een country and western bandje Het entertainment team heeft weer voor een top programatie gezorgd. Bij gelegenheid van de openingsreceptie vandaag hadden ze zich ook allemaal in een gepaste outfit gestoken en, voor het allemaal los barstte, heb ik ze samen op de foto gekregen.
