Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
23-12-2012
23 december Na het feest
Rond de kerst is het traditiegetrouw tijd voor de familiefeesten. Omdat dochterlief Ilse een echt kerstkindje is geboren op 25 december proberen wij ook steeds weer op die dag samen te komen om te vieren. Dit jaar moet onze zoon Michael evenwel werken met de Kerst en dus moesten wij wel een andere datum kiezen om ook hem en zijn gezinnetje aan de feesttafel te kunnen krijgen. Tien volwassenen en zes kleinkinderen konden dus op deze drie en twintigste december uitgebreid genieten van omas kookkunst en de gezelligheid werd zoals dat hoort op een dag als deze nog flink verhoogd toen ook de cadeautjes werden uitgedeeld. Na afloop van het feest bleven wij achter met een woonkamer vol inpakpapier, lege glazen en andere after-dinner troep en mede door het feit dat de kleinkinderen ook blijven logeren hebben wij het opruimen maar tot morgen uitgesteld.
Deze voormiddag zag het weer er nog redelijk aanvaardbaar uit. Ik had bij het opstarten van de PC deze morgen gezien op de buienradar dat het tot een uur of twaalf wel droog zou blijven in onze regio. Daarom wilde ik zo snel mogelijk de fiets op om even een frisse neus halen en de rook uit mijn hoofd weg te blazen. Een rondje Rielen, Corsendonk, Kasterlee zou wel volstaan om weer gewoon helder te kunnen nadenken en alle naweeën van de excessen van gisteren te kunnen vergeten hoopte ik. Helaas de regen kwam iets vroeger dan ik verwachtte, noodgedwongen ben ik daarom ook vroeger dan gepland weer naar huis gemoeten, nat geworden... Toch was de tocht niet helemaal tevergeefs want ondertussen had ik toch al enkele keren mijn fototoestel op interessante onderwerpen kunnen richten. Ik vond bijvoorbeeld deze opname van de Schaepershoeve ( 16de eeuw ) interessant genoeg om de charmes van de Kempen nog een beetje extra onder de aandacht te brengen.
Het vrouwtje is naar een balletvoorstelling in Antwerpen samen met kleindochter Julie en haar mama. Ik ben hier alleen achtergebleven om te wachten op het einde van de wereld Gelukkig had ik nog een paar magnums Duvel in huis en ik zou het zonde vinden die ongebruikt te laten ten onder gaan in de apocalyps. Ik ga er dus uitgebreid van genieten nu het nog kan. Als morgen zou blijken dat de Mayas alsnog ongelijk hadden, zal ik wel even met de kater moeten leven, maar dat gaat over en in de drankenhandel hebben ze nog Duvel. Stel evenwel dat het alsnog gaat gebeuren dan heb ik voor mezelf vandaag een kans gescoord. Ik heb namelijk een Travel Bug opgepikt met geocachen een spaceship uit Star Wars nog wel. Samen met Obi Wan Kanobi ga ik de zieltogende aarde achter me laten op zoek naar andere leefbare planeten in de galactische republiek.
Aan de parking waar je de wagen kunt achterlaten als je wilt gaan genieten van de natuurpracht van de Hoge Mouw in Kasterlee staat dit bord. Het staat er al heeeel lang als je het ons vraagt en dat zie je niet alleen aan de verroeste bevestigings-klinknagels maar ook aan het vreemde taalgebruik. Zo vernemen we dat U welkom is onder bepaalde omstandigheden. Natuurlijk heeft wij dit met veel interesse geleest en daarom vindt wij dat dit best eens het onderwerp mogen zijn van onze dagelijkse blog. Wij hoopt dat de lezer niet zult struikelen over ons eigenaardige gebruik van de werkwoordvormen. Er zijn echt geen slechte wil in het spel, wij was alleen maar een beetje geïnspireerd door wat wij ziet en wij werd daar een beetje melig van. J PS. De spellingscontrole van ons tekstverwerkingsprogramma ontdekte hierin maar een taalfout nl. het woord heeeel
Ik betrap er mezelf op dat ik ondanks vele verkennende experimenten in alle mogelijke richtingen van de fotografie toch weer meer en meer landschappen ga fotograferen. Dat heeft uiteraard te maken met mijn geocache-zoektochten die me dagelijks naar fijne plekjes leiden, het is tenslotte een van de basisprincipes van de zich wereldwijd nog steeds snel verspreidende hobby: medemensen laten kennismaken met interessante plaatsen door er een cache te verstoppen. Nu ken ik de meeste van die leuke locaties vlak bij huis al wel en fotos heb ik er meestal ook al gemaakt. Landschapsfotografie was, vermoed ik, het raakpunt dat mij er toe aanzette het fotograferen iets anders te gaan bekijken dan puur amateuristisch. Maar als je ergens komt in andere omstandigheden kijk je ook vaak met andere ogen. Vandaag zocht ik in het natuurgebied Snepkensvijver enkele gegevens die ik nodig had om een multicache op te lossen en dit plaatje bood zich zo maar aan toen ik even opkeek.
Regelmatig wordt er op de omas en opas beroep gedaan om in te springen als de papas en mamas het beroepshalve weer eens te druk hebben. Dochterlief zit in het onderwijs en moest op een ouderavond van haar school aanwezig zijn en echtgenoot Koen zou ook wat later thuiskomen van het werk, dus moesten wij deze middag naar Wuustwezel om de kids van school te halen. Daarmee waren wij evenwel nog niet klaar, want de ene moest dan gaan dansen om kwart voor zes, de andere wilde gaan turnen om half zeven, dan moest de eerste weer gehaald worden om kwart voor zeven en toen we daar met de wagen stonden te wachten zag ik hoe mooi de fontein in de vijver verlicht was. Dan denk ik meteen aan fotograferen natuurlijk. Camera, statief, gelukkig had ik ( toevallig? ) alles in de wagen Toen ik het beste standpunt ging zoeken kon ik het gemeentehuis ook nog mee nemen in de kompositie. Zo had ik onverwacht nog eens de gelegenheid aan nachtfotografie te doen, het was weer een tijdje geleden.
Een van de natuurgebieden waar ik dit jaar het vaakst ben gaan rondkijken is zonder twijfel het Hageven. Gewoonlijk vat ik mijn wandelingen aan vanuit het bezoekerscentrum De Wulp maar omdat er een earthcache te loggen was heb ik vandaag maar eens een andere invalshoek gekozen. Ik reed voorbij de Grote Hei richting Nederlandse grens, de weg werd steeds smaller, tot ik uiteindelijk de wagen moest achterlaten op het punt waar een mooie maar redelijk vochtige wandeling begon. Maar goed, niet alleen in zomerse ideale omstandigheden moet je de natuur naar waarde weten te schatten toch? Het werd dus puur genieten ondanks de miezerige nattigheid. Zo ongeveer op de grens maakte ik deze foto van de Dommel. Enige persoonlijke betrokkenheid kan ik bij deze niet ontkennen. De Dommel ontspringt in Peer en daar kwam deze jongen ook ter wereld, alweer veeeeele jaren geleden.
