Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
25-03-2012
25 maart Als ik later groot ben...
De Belgian Border Collie Club in Vlimmeren.
Kato is ondertussen drie en halve maand oud en zoals we op 19 februari al vertelden is Nicolas nog te jong om binnen de club als baasje met zijn vriendinnetje aan de slag te gaan. Zijn papa neemt het van hem over voorlopig. Kato zit nog in de puppieklas, maar op alle niveaus wordt daar zeer gericht geoefend.
Wij wilden ook wel eens gaan kijken hoe dat er aan toe gaat en we waren behoorlijk onder de indruk van de professionaliteit waarmee daar gewerkt wordt aan de opleiding van de toekomstige kampioenen. Tussen het leren van de basisbevelen door kijken baasje en woef stiekem al eens naar de meer gevorderden later als ik groot ben
De doelman van de U8 van SKS Herentals doet de harten sneller kloppen in huize Schrijvers. Jefke is, zoals zijn papa trouwens, gebeten door een zekere sportieve kompetitiedrang. Hij is beginnen voetballen en hoewel ie aanvankelijk liever in het veld achter de ballen wilde hollen, bleek na wat geëxperimenteer dat de doelwachtersfunctie hem toch ook wel goed lag. Vandaag moesten ze een wedstrijd spelen tegen Mol Rauw. Onze held kreeg er vier om de oren, maar omdat zijn ploegmaats er aan de andere kant acht in het mandje legden wonnen ze uiteindelijk met 8-4 het beeld hierbij toont een van de tegendoelpunten, maar ere wie ere toekomt, hij heeft ook behoorlijk wat geweldige reddingen verricht, het is alleen maar omdat zijn gelaatsuitdrukking hier zo sprekend is dat we deze foto plaatsten.
Sas 6, het café langs het kanaal en het fietsknooppuntennetwerk ( hoeveel punten zijn dat in scrabble? ) was ook vandaag weer een geplande tussenstop tijdens onze tocht driewerf helaas pas vanaf 1 april is het alle dagen open en vanmiddag stonden wij dus voor een gesloten deur. Enkele stoelen en een tafeltje hadden ze wel laten buiten staan en daar konden wij dus mooi gebruik van maken om even uit te rusten terwijl we dan maar onze meegebrachte watertjes nuttigden in plaats van een heerlijk Duveltje ( of een chocomel voor Josee )
Met zulk mooi weer vond zelfs het vrouwtje de tijd fietsrijp. We zijn dus met zn tweeën er op uit getrokken vandaag. Op fotografisch gebied zijn er dan meteen mogelijkheden. Zo was ik al een tijdje aan het experimenteren met het vastleggen van beweging. Als je zorgt voor een lange sluitertijd ( zo laag mogelijke ISO en zo klein mogelijk diafragma ) en je volgt een voorbijkomend onderwerp door met de camera mee te trekken, dan krijgt de achtergrond vanzelf bewegingsonscherpte mee en met wat geluk blijft je onderwerp voldoende scherp. Josee was geduldig en welwillend genoeg om enkele keren voorbij te fietsen terwijl ik aan de kant van de weg stond
Tussen Lommel-Kolonie en Neerpelt in België en Borkel en Schaft in Nederland ligt een gigantisch heide- en vennengebied. De Plateaus aan de Nederlandse kant en het Hageven aan deze kant van de grens zijn samen goed voor dik zeshonderd hectaren natuurbeleving.
Wandelen en fotograferen, twee dingen die je me nooit twee keer moet vragen als er ergens gelegenheid toe is, voor deze jongen was het weer dubbelop pret. Ik had de auto neergezet op de grote parking aan de Wulp, het bezoekerscentrum aan de kant van Neerpelt Grote Heide en de duidelijke van opvallende kleurtjes voorziene wandelroutes waren een prima leidraad om het gebied eens oppervlakkig te verkennen. Op het gebied van de fotografie zijn er mogelijkheden in alle mogelijke richtingen. Vogelkijkhutten, prachtige landschappen, typische planten, insecten bij de volgende wandeling zal het hele assortiment lenzen in de rugzak moeten. Deze keer had ik alleen de 17-70 er op zitten en das natuurlijk uitermate geschikt om landschappen en plekken zoals dit vennetje te schieten.
Nog een tip, als je er komt op een woensdag, zaterdag of zondag moet je beslist eens binnengaan in het bezoekerscentrum en een gageleer proeven, een erg lekker biertje met extract van de gagel die hier in het gebied groeit.
Je kunt er niet omheen het tragische busongeval in Zwitserland verdriet, wanhoop, ongeloof, onbegrip, opstandigheid Ik voelde me een beetje schuldig toen ik in Lommel Kolonie deze foto aan het maken was. Een jongen had voor de overleden kindjes een tekening gemaakt en tussen de duizenden bloemen, knuffels, kaarsen en andere tekeningen gehangen.
Vandaag moest ik nu eenmaal in de Kolonie zijn, in de studio waar wij onze muzikale gewrochten plegen in elkaar te knutselen en dat is op nauwelijks honderd meters van de bewuste basisschool Het Stekske dan word je toch naar die plek gezogen, noem het ramptoerisme, noem het nieuwsgierigheid, noem het sensatie maar eerlijk, dat is het allemaal niet. Ik geneerde mij eigenlijk toen ik tussen al die andere mensen stond te fotograferen en ik heb ook getwijfeld of dit wel moest plaatsen. De vele boodschappen die ik daar zag, gericht tegen de al te opdringerige media, waren niet van dien aard om me over mijn twijfels heen te helpen.
Uiteindelijk vond ik dat ik het toch moest doen. Als ik volgend jaar het album dat ik na 366 dagen van deze blog zal maken doorblader, wil ik namelijk,op deze manier, hier toch weer even aan terugdenken.
Hehe, het ziet er naar uit dat de lente nu echt begonnen is. De zon was al behoorlijk van de partij en hoewel het best nog een beetje friskes was merkte je al fietsende dat het nu menens is. Gisteren had ik ook al enkele wilgenkatjes gefotografeerd maar helemaal tevreden was ik er niet over verkeerd glaswerk bij... Vandaag had ik dus de macro-lens als extra in de fietstas gestopt en tussen Kasterlee en Dessel, langs het prinsenpad, vlak voor het Prinsenpark (om dat te duiden hoeven we de bospoeper maar te vermelden ? )stond een prachtige wilgenstruik zijn katjes aan te bieden aan de voorbijrijdende fotografen Ik ben er zeker een half uur bezig geweest en menig pluizig geel bolleke heb ik vanuit alle hoeken in beeld genomen. Insectjes waren er ook wel maar die gingen steeds op een ander katje zitten dan dat waar ik op scherpgesteld had met die macro-lens werken is een uiterst secure bezigheid en snel uit de losse hand lukt me dat niet, daar heb ik echt een statief voor nodig, dat heb ik gelukkig ook altijd bij De zoemende beestjes das dus voor een andere keer.
