Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
05-02-2012
5 februari Winterwandeling
Wij behoren niet tot de grote groep lieden die in de zomer denken dat het te warm is, in de herfst vinden dat het te nat is, in de lente dat we hooikoorts krijgen, in de winter zeuren dat het te koud is, snachts vinden dat het te donker is kortom wij zijn geen beroepsklagers zoals velen rondom ons. Het heeft ocharme enkele dagen een beetje gevroren en de klaagzangen zwellen aan tot hele symfonien. Neen, wij gaan graag de natuur in bij deze vrieskou. Niks zo fijn als een verkwikkende winterwandeling.
Het ongerepte van de winterse pracht is op veel plaatsen ondertussen al wat minder, maar er zijn nog plekjes genoeg waar je met een redelijke kans op succes je fototoestel uit de tas kunt halen . zeker als het vrouwtje wil poseren ( op het bruggetje over de Rulloop richting Ossegoor )
Hier is ie weer. Niet de eerste keer dit jaar en zeker ook niet voor het laatst, mijn lievelingsboom. Op 10 januari vertelde ik al dat ik er regelmatig langs fiets om hem onder diverse weers-, seizoens- en lichtomstandigheden te fotograferen en uiteraard wilde ik van deze winterprik profiteren om te zien hoe hij fier de sneeuw en de kou trotseert.
Nu is het moeilijk fietsen daar dezer dagen, maar al wandelend kom je er ook wel. Ik was wreed kontent dat ie er zo goed uitzag en ergens had ik het gevoel dat hij ook blij was mij te zien. Dag boom, tot de volgende keer.
Hoewel er vandaag nog vanalles te gebeuren staat, weet ik het wel zeker, dit is m, de foto van de dag. Iedereen in onze vriendenkring zal mij wel kennen als notoir langslaper laat ik nu toch deze morgen ik veronderstel in een vlaag van zinsverbijstering vroeg opgestaan zijn, speciaal om een zonsopgang te fotograferen. Koud, koud, bitterkoud, een mens moet wat over hebben voor een foto.
Zonsopgangen genoeg gezien in mijn leven maar dat was bijna altijd voor ik in bed kroop en nu dus op een zeer onchristelijk uur door de barre kou naar de Reesdijk waar mijn handen zo ongeveer aan mijn statief vastvroren. Uit de reeks fotos die ik schoot koos ik deze, gemaakt precies op het ogenblik dat de zon net over het bos kwam piepen en de bomen vooraan in kontrastrijke silhouetten omtoverde.
Er zijn uiteraard ook wel goede kanten aan dit vriesweer. Het is bijvoorbeeld heerlijk om bij deze temperaturen naar de sauna te gaan. Na een stevige opwarming in de cabine buiten in je blootje de vrieskou trotseren en dan een duik in het zwembad... zalig !!! Ik was eigenlijk van plan vandaag, later op de avond ( vergadering van de fotoclub ) voor een andere foto van de dag te gaan maar er kwam iets tussen. Gelukkig had ik de camera bij toen we bij het Hezemeer-complex aankwamen en had ik al gezorgd voor een reservefoto, just in case... Noodgedwongen werd het een foto van de buitenkant, een fototoestel neem je om begrijpelijke redenen niet mee binnen in zo'n zaak. Niet dat daar zoveel zienswaardige dingen te spotten zijn, okee, er lopen blote mensen rond maar naakt is de regel als je van een sauna wilt genieten en je schroom of je gène ben je na 10 seconden kwijt. Je ziet wat tieten, tietjes, hangbuiken en onderbuikbegroeingen in alle vormen, gaande van zero tot uitbundig en mannelijke delen in alle maten en gewichten, maar eigenlijk let je daar niet op, je realiseert je dat je gewoon een van de velen bent. Als je over de markt loopt dan ga je toch ook niet bij iedereen zeggen "oh wat heeft die kleine voeten" of " kijk eens wat een grote oren"... tenzij het dan ook extreem grote oren zijn en dat zie je in de sauna ook natuurlijk.
Prikkeldraad, pinnekesdraad, stacheldraad niet meteen het meest sympathieke gegeven om als onderwerp te kiezen voor een foto en een proza-stukje erbij
Nieuwswaarde? Ja, ik herinner mij een Hollandse wielrenner die in de Tour de France er vorig jaar in terecht kwam nadat ie door een wagen van de Franse TV van de weg gereden was .. maar om dat nu echt een interessant, laat staan fotogeniek iets te vinden
En toch binnen mijn zelf opgelegde verplichting elke dag iets te fotograferen moet je wel creatief zijn in het bedenken van geschikte doelen om de camera op te richten. Het feit dat ik toch konsekwent probeer er dagelijks, al was het maar even, op uit te trekken, te voet of met de fiets - maar altijd met camera en statief bij de hand -, brengt me vaak op rare ideeen.
Zo ben ik toevallig bezig met een serie over roestige objecten, roest kan erg mooi zijn en vanmiddagwandeldeik langs de Smallebroeken, de zon zette wel erg opdringerig de goud-bruine roestkleur van de pinnekesdraad in de schijnwerper, een klein beetje sneeuw was het detail dat nodig was om het koudegevoel in de foto van de dag te brengen tja, hoe kom je op prikkeldraad als onderwerp
In huize Schrijvers waren de laptop en de PC tot nu toe het exclusieve werk- en speeltuig van pake Pol. Maar dat gaat veranderen. Nu nonkel Swa de stap naar de informatica eindelijk gezet heeft en zich inschreef voor een computercursus voor beginners vond Josee dat ze dan ook maar moest instappen in die lessenreeks. Ik vond dat best een uitstekend idee want tijdens mijn eerder povere pogingen om haar te initiëren in het hanteren van muis, toetsenbord, beeldscherm en andere harde schijven daalde meestal haar interesse recht evenredig met de mate waarin mijn ergernis steeg... Vandaag was het de eerste les en ik glipte uiteraard mee naar binnen voor ze er aan begonnen om dit historisch moment voor het nageslacht vast te leggen.
Ongeveer een maand nadat ik mijn elk jaar weerkerende goede voornemens om wat gewicht kwijt te raken met een weegschaalfoto illustreerde is het tijd om een eerste tussentijdse evaluatie te maken. Meteen wil ik ter vergoelijking al stellen dat 25 kg toch ook wel erg optimistisch was. Ootmoedig moet ik dan ook toegeven dat ik achterlig op schema. Ik ben al enkele keren zwaar in de fout gegaan op cullinair gebied, maar de maand januari staat er om bekend dat er nogal wat feesten, recepties en andere evenementen plaatsvinden waarbij een drankje en een hapje niet geschuwd worden. Let wel op de verkleinvorm van die woorden... daar gaat het bij mij meestal fout. Elfhonderd grammen is er af ondertussen, klinkt veel groter dan één komma één kilo vind ik. Aan dit tempo kom ik toch wel aan een 13 kg. d'r af, maar mensen die het weten kunnen hebben me al gewaarschuwd dat de eerste kilos de makkelijkste zijn. Ik troost me ook bij de gedachte dat diezelfde mensen die het weten kunnen ook vertellen dat het niet te rap mag gaan. Als het alsnog toch nog helemaal fout loopt kan ik me nog altijd verstoppen achter het argument dat Josee veel te lekker kookt.
