Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
07-05-2012
07 mei Laubengasse
We zijn gaan fietsen vandaag. Vaste prik eigenlijk telkens
wij in deze regio verblijven. In Schlanders nemen we de trein naar Mals, daar
huren wij fietsen en dan gaat het 60 km grotendeels bergaf tot in Meran, waar
we de trein weer naar Schlanders nemen. De foto die we vandaag uitkozen is al
vroeg op de dag gemaakt. Na de eerste steile afdaling van af het station van
Mals kom je in het middeleeuwse, omwalde stadje Glurns. Een van de
bezienswaardigheden daar zijn de Laubengassen. De letterlijke vertaling moeten
we helaas schuldig blijven, maar eigenlijk zijn het een soort overdekte stoepen
waar je naast de openbare weg kon gaan zonder konstant in de zon te moeten
lopen
Onze meisjes kunnen het uistekend met elkaar vinden, en
zoals mag blijken uit deze foto, er wordt nog al wat afgelachen
We willen bij deze een nieuw woord introduceren. onze dames
zijn bergwandellachebekken, we hadden eerst gedacht aan bergwandelgiecheltrutten,
maar dat zou van te weinig respect getuigen. We willen eerst en vooral
vertellen dat wij alle mogelijke bewondering hebben voor de sportieve manier
waarop zij de berg ophuppelen, we hebben ook alle begrip voor het feit dat zij
zich vrolijk maken over het feit dat anderen dat op een minder gracieuze wijze
voor elkaar krijgen en het moet gezegd, hun lach werkt vaak aanstekelijk. Theo
en ik zijn wel behoorlijk nieuwsgierig naar wat die twee elkaar constant te
vertellen hebben Girlstalk
We reden vandaag weer de route die we al zo vaak gereden hebben, Lichtaart - Schlanders met een aantal leuke tussenstops. Schloss Fernsteinsee is een van die plekken waar we wel eens halt houden. Terwijl de dames van het gezelschap gingen uitvissen of er eventueel iets interessants te versieren was in het winkeltje had ik tijd zat om eindelijk eens het statief op te stellen en mijn eigen foto-versie te maken van het bekende kasteel. We hebben bij aankomst in het hotel gelukkig de mogelijkheid gekregen om in te loggen op het net en de continuïteit van de blog wordt bij deze gegarandeerd...
Het gebeurt niet zo vaak, maar soms, vlak voor een of andere bijzondere of sjieke gebeurtenis, of, als zelfs wij, met ons olifantenvel voor dat soort dingen, niet meer langs het vuil kunnen kijken, gaan wij met de wagen naar de carwash. Dat vond ik dan weer een prima gelegenheid om het fototoestel mee te nemen. Josee aan het stuur en ikzelf op de achterbank terwijl we door de tunnel met griezelige sproei-, veeg-, zwier- en borstelactiviteiten gesleept werden, zo had ik een prima standpunt ( zitpunt eigenlijk ) om dat eens overzichtelijk in beeld te brengen. Het was er redelijk duister en omdat flitsen geen optie was ik wilde ook laten zien wat er buiten de wagen gebeurde moest de ISO instelling flink omhoog. De kenners die enige ruis menen te zien weten dus bij deze hoe het komt.
Dan ben je aan het fietsen, en zoals gewoonlijk heb je de camera in de fietstas zitten. Die fietstas is natuurlijk niet groot genoeg om een gans assortiment apparatuur mee te nemen, dus heb je een voor all-round gebruik erg geschikte 17-70 er op zitten en geen extra zoomlens ter beschikking. Uiteraard heeft een reiger precies dat moment uitgekozen om neer te strijken in een boom aan de overkant van een vennetje waar je net langs rijdt. Tja, das balen dan he wat had ik deze plaat graag met een 400 geschoten zucht.
Ik heb gelukkig een schat van een vrouw, een lieve, begrijpende, vergevende en vaak ook helpende partner. Als ik weer eens een maffe inval heb gaat ze daar meestal niet over zeuren of moeilijk doen , als ik weer eens helemaal verslingerd geraak aan een hobby, begrijpt zij dat , als ik helemaal naar het noorden van Nederland rij met de wagen om met enkele collega-fotografen beesten te gaan fotograferen in een dierentuin gaat zij gezellig mee , ze vind het niet erg als ik er de ganse dag op uit trek met de fiets op fotojacht, ook niet als dat langer dan een dag duurt, ze gelooft me als ik s avonds met het fototoestel de deur uit ga om nachtfotografie te oefenen, ze wacht geduldig als we gaan wandelen en ik zo nodig weer eens het statief wil opstellen om een panoramafoto te schieten of een spinnetje in close up te nemen ze kan er alleen maar niet tegen als ik weer eens met vuile, natte knieen thuiskom omdat ik weer door het gras aan het kruipen was, op jacht achter bloemetjes en insecten.
Wat een aardige familie denk je dan, en wat een vertederende donsjes zwemmen daar tussen ma en pa. Enig opzoekwerk op het internet levert evenwel heel andere inzichten op De Canadese gans is een exoot die hier eigenlijk niet thuis hoort. Provinciale domeinen, recreatie gebieden, natuurreservaten zitten met de komst van deze verwilderde parkvogels diep in de shit ( letterlijk ) zodat ze door steeds meer mensen vogelvrij verklaard worden. Als zo'n hongerige kolonie op een moeraswei neerstrijkt, laat ze 's avonds een woestenij achter. De ganzen eten enorme hoeveelheden gras, ze vreten zeldzame waterplanten uit de sloten en vertrappen de oevervegetatie. Bovendien verjagen ze de kwetsbare inheemse diersoorten. Zo'n gans produceert dagelijks achthonderd gram uitwerpselen, ze laten een echt drollentapijt achter op speelweiden en wandelpaden. Met een spuitje laten inslapen, afknallen, de eieren schudden Die beesten moeten dood, want ze horen hier niet thuis klinkt het steeds vaker.
Vogelbescherming Vlaanderen betwijfelt of al die slachtpartijen veel zullen uithalen. en vreest dat het effect slechts tijdelijk zal zijn. De Canadese gans heeft intussen ook de omringende landen gekoloniseerd. Als Vlaanderen de ganzen uitroeit, dan zal hun territorium gaandeweg weer ingenomen worden door Canadese ganzen uit Nederland en Duitsland. Tja, aardige familie
In een ver en duister verleden speelden wij ooit in Lommel in een orkestje dat zich The lonely boys noemde, misschien niet het beste wat wij op muzikaal vlak ooit mochten meemaken, maar zeker een van het leukste. Sedert het jaar 2001 hebben we trouwens al 4 keer een reunie-concert gegeven, telkens met groeiend succes, de laatste keer waren er zelfs 1600 fans. Het wordt steeds moeilijker alle ex-bandleden bij elkaar te krijgen helaas, Jack de bassist woont in Omaha Nebraska USA, Eddy de drummer baat een horeca zaak uit in Gambia en alleen al de vliegtuigtickets zijn bijna een onoverkomelijke factor in het kostenplaatje. Bij gelegenheid van dat laatste concert maakten we een nieuwe CD met enkele covers van bekende rock-nummers voorzien van Lommelse teksten. Highway to hell van ACDC werd Onderweg no Polien . Polien is een legendarische vrouw in Lommel en omstreken. Café De Lindeboom kent nauwelijks iemand, maar bij Polien komt iedereen. Zesentachtig is ze ondertussen en ze is nog steeds de dame die daar achter de tap staat. Josee haar ouders kwamen er toen ze verkering hadden, wij kwamen er toen we met de Lonely Boys speelden in de zestiger jaren en we komen er nog steeds, getuige deze foto, deze avond door Josee gemaakt, twee Lonely Boys zijn helemaal gelukkig dat ze naast Polien mogen poseren.
O ja, de clip die wij toen in elkaar knutselden kun je zien op YouTube. In de linker rand van de blog heb ik een link er naar toe ingevoegd.
Op bezoek geweest bij dochterlief en gezinnetje in Wuustwezel vandaag. Uiteraard worden er dan de nodige fotos gemaakt. Poezen, honden, lammetjes, geiten, paarden, koeien er is nauwelijks een diersoort die je daar niet voor de lens kunt krijgen. Maar het allerleukste blijft natuurlijk het fotograferen van de kleinkinderen. Als ik heel eerlijk ben is deze hobby daarmee ook begonnen. Marie Leentje is de oudste van de bende, 11 is ze ondertussen al mens wat gaat dat toch vlug. Ze wilde graag poseren, samen met een van de poezen.
Een achterneefje van Josee heeft het muziekvirus goed te pakken. Hij heeft gekozen voor de gitaar om zich waar te maken en het moet gezegd hij doet dat geweldig. Samen met enkele vrienden hebben ze een bandje gevormd. Ze noemen zich Flying Shoe. Ze maken lekkere swingende rock muziek en dat weet deze jongen zeer te appreciëren.
Uit sentimentele redenen heb ik tot nu toe de geluidsapparatuur die wij tijdens onze muzikale carriere gebruikten nog steeds niet verkocht en als de jongens ergens een optreden hebben waar geen PA voorhanden is of waar maar een beperkt budget is, ben ik maar wat blij als ik ze uit de nood kan helpen. Vandaag moesten ze optreden op de grote markt van Turnhout en zat ik dus nog eens aan de knoppen. Het werd een geslaagde performance en na afloop, tijdens het groeten kon ik deze foto schieten. Jong talent: Flying Shoe.
Het hoeft niet vreemd te lijken dat tussen de 366 fotos van dit tot nu toe gezegende jaar 2012 er regelmatig eens een nachtopname van een of andere kroeg voorbij komt. Wij komen namelijk s nachts wel eens in kroegen. Het zal meer dan waarschijnlijk niet de laatste keer zijn dat zo iets vandaag ook weer het geval was. Vroeger speelde ons professionele leven zich grotendeels in dat soort habitat af en wat het sociale gebeuren betreft is dat gedeeltelijk nog steeds zo.
Laatste vrijdag van de maand, dus vergadering van de motoclub. Vandaag kozen we tligtdaar als locatie. De knipoog in de naam zal zelfs voor de meest wereldvreemde lezer wel duidelijk zijn vermoeden we, zeker als er naast de thuisbasis van radio Lichtaart gevestigd is.
Na de vergadering even statief aan de overkant en de pas opgedane ervaring van de nightshoot-workshop in de praktijk gebracht.
In de komende maand juni gaan wij ons in een stevig avontuur storten. Een van de hypersportieve inwoners van onze gemeente, Tim Veremans, gaat deelnemen aan de Race across America, - vijfduizend kilometer fietsen van de West- naar de Eastcoast -, en wij gaan als fotograferend en navigerend lid deel uitmaken van de crew. De voorbereidingen zijn volop gaande. Tim is aan het trainen en om te wennen aan het snikhete woestijnklimaat van the Southwest doet ie dat regelmatig op een hometrainer in de saunacabine van Balance Health Center, dat ie samen met zijn partner Inge uitbaat. Uiteraard wordt er de nodige ruchtbaarheid aan het gebeuren gegeven en vandaag kwam een jonge dame, reporter van Radio 2, een interview afnemen. Wij vonden het een prima idee om dat te laten plaatsvinden in de sauna !!! Hoeft het gezegd dat het niet alleen Tim was die zweette op zijn marteltuig? Ook de fotograaf van dienst en de jonge dame ondervonden wat dit soort temperaturen met een mens doet, de juffrouw had er zich qua kleding wel een beetje op voorbereid zagen wij met veel plezier.
Julieke samen met vier vriendinnetjes. Geen idee waarover ze zo vrolijk staan te kletsen. Op die leeftijd neem ik aan dat ze het nog niet over de jongens hebben, hoewel je maar nooit weet
Twee vaak gehoorde gouden tips van de fotografie toegepast in één foto probeer eens een foto te maken van uit een afwijkend standpunt extreem vogelperspectief in dit geval, en doe het onverwacht, stiekem Een van de dametjes had mij wel gezien, maar dat vind ik in dit geval eerder een pluspunt. Die blik in de camera vond ik een toegevoegde waarde hebben.
Het wordt een gewoonte, op dinsdag gaat Josee naar de computerles en dan maak ik van de gelegenheid gebruik om even in het Hageven te gaan rondlopen. Vandaag had ik de macrolens er op gezet en liep ik dus de ganse tijd naar beneden te kijken edoch, weinig insectjes, kikkers of andere leuke libellen en vlinders. Een leeggeroofd eendennest was zo wat het meest interessante dat ik vond, maar wat heb je aan kapotte eierschalen, en enkele spinnetjes, maar die bewogen zo snel dat ik de kombinatie kruipen en tezelfdertijd scherpstellen niet zag zitten. Uiteindelijk ging ik dan maar voor een onderwerp dat minder mobiel is, een simpele veldbloem en geef toe dat die het ook verdient om wat beter bekeken te worden.
Deze morgen leek het er even op dat de lente alsnog een poging wilde doen om het trieste weer van de laatste tijd te verdrijven. Ondertussen weten we alweer dat het niet gemeend was, maar kom we hebben er toch maar snel van geprofiteerd omhet bos in te trekken. In het voorjaar is het namelijk de gewoonte in huize Schrijvers dat er enkele gerechten met brandnetels op tafel komen, super gezond en wat al even belangrijk is: erg lekker !!! Terwijl Josee de soep aan het plukken was zat ik achter allerlei insectjes aan met de macrolens op de body. Dat je met die lens ook andere onderwerpen kan fotograferen bewijst deze foto.
18 !!! ACHTTIEN !!! Latenwe dat even in hoofdletters zetten om aan te geven dat dit toch echt wel een enorm belangrijke stap is in het leven. Ons nichtje Tine was vandaag de gevierde en we waren met velen om haar een fijne dag te bezorgen. Kadootjes en wensen alom, maar dat is natuurlijk niet waar het om gaat op een dag als vandaag. Het bijna tastbare gevoel van samenhorigheid, vriendschap, liefde en warmte dat je als kind, en nu als jonge volwassene meekrijgt en koestert is veel meer waard. Achttien wordt je maar een keer in je leven alles wat hierna nog te gebeuren staat wordt plots ook een beetje jouw verantwoordelijkheid maar uiteraard zijn papa en mama, hier links en rechts op de foto er dan ook nog altijd...
Het was weer zon dag dat de luchten je niet echt uitnodigen om er op uit te trekken met de fiets of met de wandelschoenen. Bleef het meestal bij dreiging, en waren er nauwelijks enkele druppels toch ben ik maar thuis gebleven. Dan zet je dus de macrolens op je toestel en gaat wat rondneuzen in je eigen tuin op zoek naar iets fotografeerbaars. De insectenwereld komt immers behoorlijk in beweging en de kans om een raar beest voor je lens te krijgen groeit met de dag in dit seizoen. Zo liep ik dus tegen deze jongen aan klik... Enig opzoekwerk leerde me dat het een gaasvlieg is, ook wel bruin- of goudoogje genoemd, erg nuttig, bijzonder in kassen en serres waar ze speciaal worden ingezet omdat de larven bladluizen eten Zo leer je nog eens iets als fotograaf.
Wij zijn met de fotoclub uiteraard aangesloten bij het CvB ( Centrum voor Beeldexpressie ), zeg maar het overkoepelende orgaan voor onze hobby. Vandaag organiseerden die een workshop Nachtfotografie Industrie. Das wel iets wat me interesseert, ik vond dat ik daar maar eens aan moest deelnemen. Ik heb dus de ganse avond staan klikken langs het kanaal tussen Hasselt en Genk, enkele leuke locaties en nog meer leuke collegas leren kennen, en heb een hele oogst aan industrie-by-night plaatjes. Volgende week is er nog de nabespreking en het eerste deel vond ik al best de moeite waard, zij het dat ik niet zo veel nieuws geleerd heb. Ik heb bij thuiskomst snel nog een foto door de Raw-convertor van Photoshop gehaald om als foto van de dag te fungeren. Morgen bekijk ik de rest wel.
Kregen we toch nog een streepje zon vanavond. We waren naar Reusel geweest en bij het terug komen zag ik dat het licht weer erg mooi leek te worden. Tussen Postel, Retie en Witgoor zijn enkele vis- en andere vijvers en daar ken ik wel enkele fotogenieke plekjes. Josee vindt het niet erg als ik weer eens een kwartiertje uittrek om op mijn gemak met camera en statief te spelen. Een HDR-etje is het geworden drie belichtingen over elkaar met telkens 2 stops verschil. Daarna niet in de valstrik van een overdreventonemapping getrapt en het resultaat mag gezien worden vind ik zelf. Avondlicht in the picture.
Ik ben al sedert tijden geabonneerd op het tijdschrift Zoom, interessant leesvoer voor iedereen die met fotografie bezig is. Ik plaats ook regelmatig iets op de site en nu viel het oog van de redactie op een serie die ik vorig jaar maakte in rusthuis Hoevezavel. Ze namen kontakt op, er kwam een interview en in de editie van deze maand staat er dus een artikel, kompleet met een aantal fotos. Morgen ligt ie in de winkel, maar in Nederland lopen ze voor blijkbaar, ik vernam al van collegas en vrienden dat het bijzonder leuk geworden is Ik voel me zeer vereerd en kan niet wachten om het te zien. Ik vond dat ik bij zulk een gelegenheid vandaag ook wel eens mocht terug grijpen naar een van de fotos uit de reeks van 161 die ik toen maakte.
