Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
03-06-2012
03 juni Kunst
Morgen moeten de fotos voor de brochure bij de opening van het nieuwe rusthuis Kapittelhof bij de drukker zijn. In de hoop dat de werkzaamheden nu wel zo ver zouden gevorderd zijn dat ik kon fotograferen zonder hinderende rommel overal in beeld, had ik gewacht tot het laatste moment om nog eens ter plekke te gaan. Die hoop was ijdel bleek evenwel er zullen meerdere mirakels nodig zijn om alles voor de feestelijke dag toonbaar te maken. Wat ik al wel te zien kreeg was dit kunstwerk. Jawel, dit is kunst. In navolging van het decreet op de integratie van kunstwerken in openbare gebouwen werd ook in het Kapittelhof een budget voorzien voor de realisatie van een kunstproject. Achtentachtig duizend Euros ( !!! ) werden uitgetrokken om de kunstenares Aglaia Konrad dit soort konstrukties te laten in elkaar klussen. Ik citeer even de folder: Het gebruikte netmateriaal wordt oorspronkelijk gebruikt in de bergbouw tegen lawines. Het biedt een uiterst flexibele bescherming en een grote weerstand. De robuuste esthetiek van het functionele materiaal krijgt hierin een symbolische betekenis van een beschermend gebaar. Lichtelijk verbijsterd het ik dit vastgelegd.
Schoolfeest
in het scholeke in Wuustwezel. Uit vorige edities hadden we geleerd dat als je
vooraan bij het podium ging zitten er konstant mensen voor je in beeld kwamen
lopen als je iets wilde fotograferen of filmen. Dus deze keer had ik er voor
gekozen een laddertje mee te nemen en achteraan op de speelplaats van op mijn
privé tribune plaatjes te schieten met de 70-300 er op. Van op die plek zou ik
ook de Sony HX100v op een hoog geplaatst statief zetten om het prachtige programma dat de juffen en de kinderen in elkaar geknutseld hadden te
filmen. Naarmate het optreden vorderde kon het vrouwtje zich niet meer
beheersen en wilde ze toch de bewegende beelden van tussen de menigte schieten.
Dat ze dit vol enthousiasme deed mag blijken uit deze shot. Ik had ook niet
altijd het podium in beeld he
Als je een
studie richting aanvat, zij het in je jeugd, tijdens een opleiding of als
volwassene, komt vroeg of laat het moment van de waarheid. Je krijgt de
resultaten van je ijver op een stuk papier. Geslaagd of niet, op het einde van
een studie jaar komt onvermijdelijk de proclamatie en de eventuele uitreiking
van de diplomas. Josee en Swa hebben nu een half jaar computer initiatie achter
de rug en ze waren beiden zo fier als een gieter dat ze met overtuigende
cijfers geslaagd waren. Uit de handen van Juf Kathleen mochten ze dan ook het
bewijs van hun nieuw verworven kennis in ontvangst nemen. Ze vonden het alvast
zo fijn dat ze besloten hebben er volgend schooljaar een vervolg aan te breien.
De PC en de
laptop worden steeds minder mijn privé-domein
Het grote
avontuur komt steeds dichterbij. Met de crew komen we regelmatig samen om alle
mogelijke problemen die er tijdens de Race Across America zouden kunnen
voorkomen al op voorhand van oplossingen te voorzien. Vandaag hadden we een
snelcursus racefiets-onderhoud-en-basis-probleem-aanpak. Tim had een
gerenomeerde fietstechnieker uitgenodigd om ons de tips & tricks bij te
brengen. Ik had nooit vermoed dat je daarvoor minimaal een ingenieursdiploma en
daarbovenop nog enkele specialisatiejaren nodig hebt . Mens wat is dat allemaal
gecompliceerd. Ik heb wel wat voor de hand liggende uitleg en wat eenvoudige
handelingen onthouden ik vermoed dat ik het voorwiel er ook wel uit kan halen
en vervangen nu - maar tezelfdertijd ben ik wel behoorlijk blij met het feit
dat we in de persoon van Bob ( uiterst links ) een teamlid hebben die al enige
notie en ervaring heeft met het onderwerp. Ik hoop dus maar dat als het
versnellingsapparaat stuk gaat ergens in the middle of nowhere, Bob in de
volgwagen zal zitten en niet Marcel en ikzelf
Ik heb zeer
verkeerdelijk altijd gedacht dat die uit de kluiten gewassen madeliefjes magrieten
genoemd werden. Maar omdat ik toch enige interessante wetenswaardigheden wilde
vertellen over mijn onderwerp ging ik weer eens googelen en zo kwam ik tot de
vaststelling dat ik al die tijd een r-etje over het hoofd gezien had.
Voortaan spreek ik dus van maRgrieten!!! In een ruk vertel ik er nog bij dat ik
ook vond dat, zoals wel vaker gebeurt bij het benoemen van onze flora, de naam
afgeleid is uit het Oud Grieks. Margarites betekent parel. Ze groeien in
graskanten, hooilanden, langs fietspaden, eigenlijk zo een beetje overal.
Vandaag zag ik zelfs een nestje maRgrieten die de betonnen zijmuur van een oude
sluis hadden uitgekozen om te bloeien. Beton werd alvast niet genoemd als
geliefkoosde ondergrond in de wikipedia. Hoe die in vredesnaam met hun wortels
daar doorheen geraakt zijn is me alleszins niet erg duidelijk.
Ik had er
alle vertrouwen in dat het vrouwtje alleen ook wel in de les raakte met de
wagen, met zulk mooi weer deed ik de trip naar Lommel liever per fiets.Rustig langs het kanaal rijdend, net voorbij
Sas Zes was ik net de bedenking aan het maken dat het water toch wel heel erg helder
en zuiver was toen ik een eind van de kant twee zeer uit de kluiten gewassen
vissen zag. Ik ben geen expert ter zake maar uit de info die ik uit verhalen
van vissende vrienden onthouden heb meen ik te mogen afleiden dat het karpers
waren. Ze bleven ook rustig op dezelfde plek rondjes draaien zo dat ik alle
tijd had om snel nog de polarisatiefilter op de lens te schroeven om wat
storende reflecties weg te halen. Een
reuzen-karper fotograferen in zijn natuurlijke habitat doe je niet alle dagen,
laat staan twee De kombinatie van die
twee joekels met de waterplanten en de spiegeling van de bomen aan de overkant
vond ik best wel een mooi plaatje opleveren en zo was de keuze van de foto van
deze dag snel gemaakt.
We waren
gestopt in een mooi landschap, koeien, ezeltje in de wei ernaast, vijver met
eendjes en allerhande jong leven, hofjes kortom, fotomogelijkheden zat. Toen
Josee tussen het fotograferen door aan een oudere man, die in zijn hofje aan
het werken was, vroeg of dat zijn ezeltje was, barstte een spraakwaterval los.
Na de uitnodiging om even achterom binnen te komen en of we geen radijsjes
wilden maakten wij uitgebreid kennis met Gustje, de filosoof van Kasterlee. We
praatten over de planeet Triton die ooit tussen Mars en Jupiter zou bestaan
hebben en die toen ie ontplofte de kiemen van het leven naar de aarde bracht,
over God en alle godsdiensten, over de wereldoorlogen en de komende teloorgang
van onze beschaving, over koning Boudewijn zaliger, Gustje had er zijn zeer
gefundeerde mening over en tussen zijn verhalen door hadden wij nauwelijks tijd
om adem te halen, laat staan ook onze mening te geven. Gustje is wat ons
betreft op zijn eenennegentigste ( ! ) nog behoorlijk goed bij de zaak, en
zeker nog in het bezit van meer verstandelijke mogelijkheden dan menige
gerespecteerde burger, dat ie wel eens lichtelijk durft te overdrijven als ie
iets vertelt mag van ons, zo iets kleurt het verhaal. We gaan ons de radijsjes
goed laten smaken en we hebben Gustje beloofd dat we weer eens langs komen om
wat bij te praten wordt vervolgd.