Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
14-10-2012
14 oktober 65 !!!
Wars van de politieke actualiteit was er in huize Schrijvers een gebeurtenis die veel belangrijker is dan de politieke debatten omtrent wie nu onze nieuwe burgemeester wordt. Het vrouwtje bereikte vandaag de kaap waarop ze officieel van een welverdiend pensioen mag gaan genieten en gratis met de bus mag rijden. 65!!! Na het vervullen van onze stemplicht vonden wij dat we dit maar met een herfstwandeling moesten vieren. Een beetje frisjes buiten, maar fijn wandelweer. In het bos zijn er weliswaar links en rechts al wel enige afgevallen bladeren en sporadisch spot je ook al wel enkele verkleuringen maar wat uitbundige herfstpracht betreft bleven we toch nog behoorlijk op onze honger zitten. De herfstplaatjes komen later nog dus. De parallel die ik wel al wil trekken is dat ook bij het vrouwtje er ondanks die 65 nog nauwelijks sprake is van herfst. Ze blijft maar rondhuppelen als een jonge hinde en je associeert haar eerder met lente, hoog-zomer of laten we zeggen augustus dan met deze oktober-november-tijden. De houten kop die ik zelf morgen zonder twijfel zal hebben na het etentje met bijhorend drankgebruik bij de plaatselijke chinees wandel ik er dan wel af in het Hageven als onze feestelinge weer in de computerles zit.
Het is weer al pompoen wat je hoort en ziet dezer dagen in groot Kasterlee. Onze bijnaam is niet voor niks de pompoenpapeters We hadden al het pompoenschieten vorige week, volgende week is er de pompoenmarkt met de weging van de zwaarste pompoen, en ik durf veel er op verwedden dat die weer in de buurt van de 500 kg. zwaar zal zijn ( waar ze in andere zelfverklaarde pompoenregios te nauwernood aan 200 of 300 kg. raken ), de week daar op volgen de jaarlijkse pompoenregatta, en zo gaat dat maar door, in de cafés hoor je niet anders dan het grote pompoenenlied en de pompoensoep komt me ondertussen de oren uit. Nu hebben de kabouters ook al een groot Kastels fenomeen warempel nog een pompoenhuisje gebouwd op het pleintje voor de plaatselijke bib
We hebben het niet droog gehouden vandaag. Een beetje tegen beter weten in was ik deze middag toch op pad gegaan en ik heb mogen ondervinden dat de buienradar vaak accurate voorspellingen doet. Hij had me gewaarschuwd had dat er enkele witte en blauwe vlekken richting Kempen kwamen, maar het enige gevolg dat ik er aan gegeven had was dat ik gelukkig mijn regenjasje naast de camera in de fietstas gestopt had. Voor de hemelsluizen opengingen had ik dit plaatje al geschoten. Ik hou wel van spiegelingen. Op de website Zoom.nl heb ik zelfs ooit een groep opgestart rond dat thema. De manier waarop ik dit flatgebouw tot leven zag komen in het kanaalwater intrigeerde me en uiteindelijk heb ik het gebouw zelf maar van de foto afgeknipt en dan de foto onderste boven gedraaid. Het heeft ook wel iets impressionistisch op deze manier vind ik.
Zoals je ziet hebben niet alle kabouters een puntmuts op het hoofd, en in een paddenstoel wonen ze ook al niet allemaal. Het kabouterhuisje in het kabouterbos in Kasterlee ligt er in deze tijd van het jaar verlaten bij. De kinderen die hier tijdens de vrije dagen zo vrolijk kwetteren zitten nu op de schoolbanken en de kabouters genieten van een welverdiende vakantie veronderstel ik. Wij, oudere jongeren, om het maar eens in Koot en Bie terminologie te zeggen, hebben tijd zat om van dit prachtige herfstweer te genieten en toen wij tijdens een grote wandeling voorbij het huisje kwamen heb ik dan zelf maar even voor kabouter gespeeld en de camera in de handen van Josee geduwd.
De Nete, meer bepaald de Kleine Nete is onze thuisrivier, het is niet de eerste keer en het zal zonder twijfel ook niet de laatste keer zijn dat ik ze fotografeer. Dit is een opname vanaf de brug op de ring van Herentals.Duizenden automobilisten razen hier dagelijks overheen zonder ook maar te merken dat het een brug is, laat staan een rivier er onder en 99,5% van hen ziet dit tafereel nooit. Als je met de fiets rustig over de parallelweg rijdt en je neemt de tijd om te genieten van al het schoons dat de omgeving te bieden heeft, je stopt dan aan de brug en omdat het tegen de avond aan loopt en de lage herfstzon pal achter je zorgt voor zulk mooi licht, dan kan je het toch niet laten de camera uit de fietstas te halen
Josee wilde vandaag wel mee toen ik mijn stalen ros uit de garage haalde en dus hebben we met zijn tweeën een gezellig retourtje Turnhout gefietst. Dat je wat tijd moet uittrekken om te winkelen, daar moet je mee leven als het vrouwtje er bij is, maar het feit dat er in de fietstassen sowieso weinig plaats is geeft dan weer een redelijk veilig gevoel en lekker gegeten hebben we ook J Het interessantste deel van de tocht vond ik wel onze kennismaking met de nieuwe fietsbrug over het kanaal Dessel-Schoten. Op 3 oktober werd ze ingefietst en dus was het hoog tijd dat wij ze ook eens gingen bekijken. Het is een elegante stalen boogbrug geworden, 46 m lang en ze verbindt eigenlijk drie belangrijke fietsroutes, nl. het Bels Lijntje richting Tilburg, de fiets-o-strade langs het kanaal en het fietsknooppuntennetwerk richting Herentals. Ook de nieuwe woonzones ten noorden van de stad worden zo op een fietsvriendelijke manier verbonden met het centrum. Ik kan het allemaal alleen maar toejuichen. Ik heb de brug langs alle kanten gefotografeerd en de keuze van een foto van de dag was niet makkelijk. Uiteindelijk is het deze opname geworden. Op mijn facebook pagina staan nog enkele andere invalshoeken.
Het jaarlijks fotosalon van onze club zal doorgaan eind oktober, begin november. Het wordt dus hoogtijd om mijn selectie presentatieklaar te maken. De vergadering tijdens dewelke er een en ander geregeld werd qua kaders en passe-partouts heb ik gemist omdat wij even met vakantie waren en dus reed ik vandaag maar zelf naar de groothandel in het Limburgse Kinrooi, waar je al dat soort attributen vinden kan. Ook al rijdend hou ik uiteraard konstant de omgeving in de gaten en als ik een fotografeerbare locatie opmerk sla ik dat op in mijn achterhoofd, ofwel, als ik niet in tijdnood zit, stop ik toch gewoon en maak meteen gebruik van de gelegenheid. Tussen Bree en Molenbeersel, langs een binnenweggetje, een beetje verscholen in het groen, stond dit kapelletje het laatste beetje herfstzon te plukken. De sfeer en de rust van de plek, het ingetogen licht en het feit dat ik eigenlijk dringend moest plassen waren voldoende argumenten om de wagen even aan de kant te zetten en na gedane dringende behoefte, camera en statief op een goede plek neer te poten om dit plaatje te schieten. De instellingen: 25 mm - f 7,1 - ISO 100 - 1/10 sec. Ik heb thuis alsnog een beetje met de niveaus gespeeld in Photoshop, ik geef het toe.
