Een jaar in 366 fotos Gewoon op de fotos klikken om ze groter te zien...
04-11-2012
04 november Bloemekes
We mogen terugblikken op een bijzonder geslaagd fotosalon. Over de belangstelling hoor je ons niet klagen, integendeel, en naar wij van alle kanten hoorden vond men de kwaliteit van de tentoongestelde werken meestal erg hoog, maar ook, en dat is zonder meer even belangrijk, de organisatie, de inzet van onze leden, de details . kortom alles was af. Neem nu bijvoorbeeld deze bloemekes. Ik vond het de moeite waard er een foto van te maken voor de deuren openden deze morgen. Ze staan daar zonder pretentie de tafels te versieren. Zo meteen krijgen de panelen met de fotos van de clubleden weer alle aandacht van de bezoekers, maar voorlopig zitten die nog even in de onscherpte omdat we deze anonieme figurantjes ook even in het zonnetje wilden zetten.
Ik heb deze middag onze wagen van zijn zomerschoeisel ontdaan en hem zijn winterschoenen aangetrokken. Binnenkort trekken we met de vrienden enkele dagen naar onze oosterburen en daar worden we weer gekonfronteerd met een winterbanden-verplichting. Maar ook zonder die verplichtingben ik overtuigd van het nut van aangepaste banden in de winter. Winterbanden zijn trouwens geen meerkost. Als je die er op hebt liggen slijten je zomerbanden niet en vice versa Ik heb de vier stuks die er afgekomen zijn maar even in de garage gelegd om te drogen, ze waren behoorlijk nat en vuil, en dan zal ik ze volgende week eerst wel eens een flinke beurt geven voor ik ze weg stapel. Dan glimmen ze weer mooi als ze in april of zo weer mee de weg op mogen. Eerst even een groepsfoto he jongens.
Zoals ieder jaar willen wij ook deze keer met de Kerst een originele versiering. We hebben al ooit een kerstboom onderste boven aan het plafond gehangen, een knalrode kerstboom ineen geknutseld van ijzerdraad en blinkende stof met donkerrode roosjes behangen, kersttakken doorheen het hele huis met ballen die de woonkamer zeer driedimensionaal vulden, kerstwielen gemaakt van oude hoela-hoeps omwikkeld met dennentakken en lampjes voor alle ramen, een kerstboom gestapeld van honderde lege wijnflessen met in elke fles een lampje je kunt het zo gek niet bedenken of wij hebben het al eens geprobeerd. En precies dat lampjes in de fles idee leek ons voor vele variaties vatbaar. Van onze vriend Rudi konden wij onlangs een tiental 5-liter flessen krijgen en als we in elke fles een set veelkleurige lampjes doen en die in het hele huis en voor de ramen zetten lijkt ons dat ook zeer sfeervol te worden. We zijn nu in het stadium van het uitproberen. Als je dan toch over sfeer praat wilde ik er ook meteen maar een glas wijn naast zetten, kwestie van wat beter in de stemming te komen en nu die fles toch open is zal ik me wel over de rest van de inhoud ontfermen later op de avond.
Aan de toog hangen ik weet wat het is. Ik durf zelfs stellen dat ik een ervaringsdeskundige ben. Ik wilde graag, al was het maar voor één keer, ervaren hoe het voelt aan de overkant. Tijdens het fotosalon van onze club zijn er taken in alle mogelijke richtingen die moeten ingevuld worden en vandaag had ik dus er voor gekozen om van vijf tot acht achter de tapkranen te gaan staan. Het zal wel nooit mijn definitieve roeping worden, maar al bij al vond ik niet dat ik het er zo verkeerd van af gebracht heb. Toen het vrouwtje dan tegen sluitingstijd opdaagde om de auto, met mij er in, naar huis te voeren het is maar 400 m. trouwens stopte ik eerst nog even de camera in haar handen om deze scene te vereeuwigen.
Vanaf morgen richten wij met onze fotoclub ons jaarlijks fotosalon in. Naast de grote zaal waar we onze werken tentoonstellen hebben wij ook een alternatieve ruimte. Gisteren en vandaag hebben we alles in gereedheid gebracht en zo kon ik ook eens kijken naar het alternatieve werk van de collegas. Ik kende Nathalie oppervlakkig als toffe joviale fotografe, wist dat zij in een ziekenhuis werkte, maar toen ik dit werk van haar zag was ik toch wel behoorlijk onder de indruk. Gesteld dat de kleine lettertjes in de upload niet voldoende leesbaar zijn: Nora °14 1 88 +10 7 12 oprichtster van www.metvolleborstvooruit.be . ( Kijk eens op die site ) Er is veel lef nodig om zo te pozeren in die omstandigheden en evenveel lef om deze serie te maken als fotograaf en te tonen op een tentoonstelling. Laat ik me dus maar even op de achtergrond houden en alle lof toezwaaien aan een collega vandaag. Nog net in de maand oktober is dit dus ook - rijkelijk laat - mijn bijdrage aan de actie Pink Ribbon.
Als ik heel eerlijk ben, dan vind ik eigenlijk het gedoe rond Allerheiligen en Allerzielen maar niks. Okee, ik begrijp de symboliek, en de middenstand moet ook leven maar aan je dierbaren denk je ook op andere dagen terug, misschien soms wel iets intenser dan in deze tijd van het jaar. Ze hoefden daar voor mij geen feestdag voor uit te vinden, ik doe dat zo ook wel. Ik vind het trouwens een beetje raar, een feestdag om aan de overledenen te denken. Maar goed wij spelen het spel mee, houden de tradities in ere en dus gaan wij ook ieder jaar onze ronde maken langs de diverse kerkhoven. Vandaag waren wij in Peer waar mijn ouders en grootouders begraven liggen en jawel zelfs het graf van mijn overgrootouders is er nog: Pieter Schrijvers °Peer 7-8-1856 en + Peer 18-1-1915 x Philomena Smeets °Meeuwen 24-6-1873 + Peer 24-11-1951. De kleinkids vonden het uiteraard wel spannend en zij hielpen dan ook enthousiast mee aan het proper maken van de graven en het plaatsen van de bloemen.
Kleinkinderen in huis zijn een bron van plezier en van verrassingen. Nicolas had waarschijnlijk uit gesprekken of nieuwsberichten over energiecrisis, dreigend energietekort en de hoge kost van verwarming of erger nog, de mogelijkheid dat de verwarming zou uitvallen, voor zichzelf de conclusie getrokken dat ie ons maar eens moest helpen dat probleem op te lossen. De foto van de dag heb ik in alle vroegte geschoten deze morgen, op mijn nuchtere maag, zelfs zonder eerst de obligate wakker-maak-koffie genuttigd te hebben. Ik ben een typisch voorbeeld van het begrip nachtmens, sta me toe dat eerst te vertellen, en toen ik uit bed kwam rond half tien was ie al druk in de weer met het zagen van brandhout. We moeten dan maar hout stoken in de open haard is de simpele redenering. Een nobele gedachte inderdaad en ondanks het feit dat zijn zaag-techniek voor verbetering vatbaar is had ie al een flinke stapel bij elkaar geklust. Dat de ganse pergola vol zagemeel lag en dat de mat ook behoorlijk oneigenlijk gebruikt was kunnen we beschouwen als verwaarloosbare neveneffecten. Zin voor initiatief kunnen we alleen maar toejuichen.