Direct na de start stappen we door het park

Hier zicht op de startzaal



Het kasteel van Claeys Bouuaert



Hier zijn we aan het monument aan de kerk



OLV Geboortekerk van Mariakerke, in oorsprong is deze kerk romaans en gebouwd in de 10°eeuw. Er werden echter grootschalige verbouwingen gedaan in de 13°eeuw, zodat er een scheldegotische uitstraling ontstond. Uit die periode stamt het transept, de klokkenkamer van de vieringtoren, werd het koor vergroot en werden de zijbeuken aangepast.De torenspits dateert uit 1735. De zuidersacristie kwam er ron 1870. Op het einde van de 19°eeuw(1887-1892) werden nog grondige aanpassingen gedaan volgens de instructies van A.Van Assche. Deze kerk was destijds het eindpunt van een bedevaartsweg naar Sint Cornelius, die werd aangeroepen voor problemen met vallende ziekte en andere zenuwkwalen. Het meubilair is grotendeels aan A. Van Assche te danken. De preekstoel werd in 1894 gemaakt door Pieter pauwels. De orgelkast uit 1893 bevat een orgel door P.Schyven. De neogotische altaren werden rond 1870 gemaakt door L.Blanchart. Het OLV met kind beeld is 17°eeuws en gemaakt in albast.

hier door enkele kleine wegen in deze wijk.

Nu zijn we op weg naar de Bourgoyen-Ossemeersen.





De Bourgoyen-Ossemeersen is een natuurreservaat in Gent. Het gebied ligt grotendeels in de deelgemeente Mariakerke en beslaat 230ha. Het bestaat uit vochtige graslanden met sloten en grachten, en is een zeer belangrijk overwinteringsgebied voor vogels.

Over de jaren heen heeft de stad Gent de gronden van privé-eigenaars afgekocht, zodat het vogelreservaat nu zo goed als stadseigendom is. Het gebied werd in 1978 beschermd als landschap. Door dit wetland lopen drie wandelpaden. Centraal ligt de hoeve Valkenhuis, een historische nederzetting in dit natuurgebied. Geluidshinder en rustverstoring, voornamelijk door de nabijgelegen ringweg R4, noopten tot een globaal plan van aanpak voor het vogelreservaat. In de afgelopen jaren werd het heringericht en aan de grenzen werden geluidsschermen opgericht.



Hier hadden we een rustpost bij het natuurpunt.



Daarna gingen we door aan de andere kant van dit prachtig domein richting Vinderhoutte.



Het is echt genieten van dit prachtig stukje natuur.





mooie zichten







eindelijk aangekomen in de plaatselijke basisschool van Vinderhoutte.



Net toen we wilden weggaan kwamen we Hugo Bonnijns tegen. 

Hij wandelde een tijdje met ons mee tot aan de volgende splitsing.



Nadien kregen we terug een mooi parcours met heel wat afwissling.



Het was prachtig weer met een strakke wind.



En stappen maar...



Hier de brug over en nu op weg naar het Bouuaertpark.

Het domein dat deel uitmaakt van een gordel met kastelen en hoveniersbedrijven rond Gent bestond reeds in de vroege Middeleeuwen. Van een kasteel is er pas sprake in de 18°eeuw. In 1870 liet E.Bracq het huidige kasteel bouwen en de tuin heraanleggen volgens de Engelse landschapsstijl. De geometrie verdween en de natuur vormde een tegengewicht voor de strakke architectuur. De laatste eigenaar Alfons Claeys Boùùaert van den Peereboom bewoonde het kasteel tot in 1971. Het park met de omliggende gronden werden kort nadien aangekocht door de toenmalige gemeente Mariakerke.



Het bosgedeelte van het park wordt op een natuurvriendelijke manier beheerd volgens het beheersplan dat werd opgemaakt begin de jaren 90. Het beheer is gericht op het behoud van een zo stabiel mogelijk bos met respect voor de historische waarden.



Heel rustig om er door te wandelen.





Hier met zicht op het kasteel.



het kasteel is nu een centrum voor jeugdkunst.( CJK)

Hier zijn we bijna uit dit park en dan nog een paar 100ms en deze tocht is weeral voorbij. Ik heb er veel van genoten, we hebben heel wat groen gekregen en ook het weer was heel goed.

Vanmorgen in de startzaal, er waren al heel wat wandelaars op pad.

Het parcours die ik volgde.

Zicht op de startzaal



Hier onder de ring van Brussel

We wandelden eerst rond Grimbergen waar we een 1°rustpost hadden.







Ook hier kregen we een gevarieerd parcours.



Veel opstijgen en dalen van vliegtuigen















de kerk van Grimbergen in zicht.

Hier kwamen we aan onze rustpost.

Het vredegerecht van Grimbergen.





Na deze rust gingen we verder richting Beigem via het Lintbos en rustige paden.





Het mot



De Tommenmolen is eveneens een graanwatermolen. Hij was oorspronkelijk eigendom van de Heren van Ter Tommen. Het huidige molengebouw dateert uit de 16°eeuw maar werd in de 19°eeuw grondig verbouwd. Naast de watermolen is er een gietijzeren rosmolen, één van de enige intact gebleven exemplaren in Vlaanderen. In zo'n rosmolen werden één of 2 paarden ingespannen die dan voor de aandrijving van een kleine machine zorgden door een hele tijd rondjes te lopen. Hij staat tussen 2 gebouwen in. Het ene is nu een herberg waar men terecht kan voor heerlijke streekgerechten. Het andere is een lemen schuur die oorspronkelijk enkele 100m verderop langs de Maalbeek stond en nu tot tentoonstellingsruimte voor het MOT dient.

Op weg naar het Lintbos.



Het Lintbos is een bos in Grimbergen dat vanaf maart 2001 werd aangeplant. Het gebied is eigendom van de gemeente Grimbergen die het in erfpacht gaf aan het Agentschap voor Natuur en Bos. Het maakte vroeger deel uit van het vliegveld Grimbergen. Het beslaat 70ha waarvan 55ha bebost werd. Er zijn 2 zichtassen vrijgehouden,één van het Lintkasteel in het noorden naar het centrum van Grimbergen(met uitzicht op de basiliek), en één van het vliegveld naar Beigem.



Heerlijk wandelen in dit domein.

















Zicht op de kerk van Humbeek.





Hier onze rustpost in Beigem, de grootste afstand deed hier een lus van 8km.

Ook op deze lus kregen we veel variatie.



Heel veel aarde wegen







en mooie vergezichten.



En af en toe wat modder.





Hier de St Rumolduskerk van Humbeek. Het oorspronkelijke romaanse kerkje dat in de 12°eeuw werd opgericht door toedoen van het Sint Romboutskapittel van Mechelen, werd door de Duitse troepen op 13 september 1914 samen met een 30tal huizen afgebrand. De huidige kerk werd tussen 1927-1930 in Diegemse baksteen wederopgebouwd in gotisch-romaanse stijl. Hierbij werd gebruikgemaakt van de afbraak stenen van de oude kerk en het correctiehuis van Vilvoorde. Op 27 mei 1930 werd de kerk door Kardinaal Van Roey ingewijd. 





Na de 2°rust in Beigem gingen we dan verder terug naar Grimbergen via rustige paden en het prinsenbos.





In het Prinsenbos trekt het Prinsenkasteel meteen de aandacht. Het was de verblijfplaats van de Heren van Grimbergen en is genoemd naar Filips-Frans van Bergen, prins van Grimbergen.

Het kasteel dateert uit het begin van de 17° eeuw; tijdens de 2°WO was het een munitiedepot dat in september 1944 door de terugtrekkende Duitsers in brand werd gestiken. De voormalige slotgracht van het kasteel doet nu dienst als visvijver. In de zware vierkante pijlers die het gewelf van één der zalen nu nog ondersteunen, is het wapenschild van de familie  nog duidelijk te onderscheiden  met inscriptie 1610. Het Prinsenkasteel is niet toegankelijk voor het publiek. Een instandhoudingsdossier is lopende om iets van de voorbije glorie weer op te roepen.

Hier op weg naar het eindpunt. Het was wederom een mooie wandeling met een schitterende temperatuur.

Hier zien we nog de restanten van Halloween







De Oude Kale is de vroegere middenloop van de Durme. In de vallei vinden we naast oude, natte graslanden(meersen) ook broekbosjes, voormalige zandwinningsputten en terreinen die zijn opgespoten bij de verbreding van het Schipdonkkanaal rond 1980. Die opgespoten terreinen zijn nu geëvolueerd naar wilgenstruweel. De reservaatpercelen liggen verspreid in de langgerekte vallei. Er zijn meer dan 300 plantensoorten en 85 broedende vogelsoorten waargenomen. De reservaatpercelen worden beheerd dor de beheerwerkgroep Oude Kale. Ongeveer 4ha daarvan is eigendom van Natuurpunt, 17ha van Administratie Waterwegen en Zeewezen en 1.8ha is eigendom van de gemeente Nevele.



Heel veel afwisseling tijdens de wandeling











Jammer van deze vernieling









Er was veel volk op de been.



























Het kerkje van Landegem













Hier zijn we dan voor de 2°maal aangekomen op de rustpost in Landegem na 14km

We kregen hier een proevertje van Moezelwijn. Na deze gingen we dan terug richting startzaal.



Ook hier was er veel variatie qua parcours.



Mooi kijken





Terug van weggeweest, de grootste afstand moest hier nog een plaatselijke lus maken .

Ook deze lus was heel gevarieerd.









Mooie zichten

Aangekomen aan de startzaal. Het was een hele mooie wandeling en vooral PRACHTIG WEER. Er waren 1810 wandelaars die deze wandeling maakten. Morgen ga ik wandelen  naar Strombeek-Bever.

Start vanuit de plaatselijke school







mooie paadjes







heel veel afwisseling

Baseliek van Bon Secours

Monument van  Bon Secours net op de grens met Frankrijk



Op weg naar de bossen



Heel rustige en een mooi stuk natuur











Doortje in aantocht



mooie herfst taferelen

Hier het Frans gedeelte van dit domein











aan restauratiewerken bezig





Bij een mamoet, hier was er een rustpost





terug de natuur in 

Lac de Bernisart







Op de terugweg naar Péruwelz  via de andere kant van de bossen van Bon Secours







Af en toe een klimmetje











terug in de bewoonde wereld

in de dorpskern van péruwelz

Nog een kleine km te gaan en deze tocht zit er ook op.

Na de eerste splitsing met de 6 en 36km stappers volgen de andere afstanden een tijdje de Zwalmbeek.





Via de gezellige paadjes wandelen we verder richting Beerlegem.







Hier komen we voorbij de gekende Ijzerkotmolen en stappen richting Soldatenkapel om doorheen prachtige wegels St Maria latem te bereiken., de grotere afstanden wandelen via een ommetje door de gehuchten Beekmeers en het fraaie Hemelrijkbos naar de rustpost in Beerlegem.



Geniet mee van de prachtige natuur en vergezichten





Hier de twee spitsbroeders van de Scheldestappers, Jean Paul en cowboy Stoffel

een deeltje Hemelrijkbos





mooie zichten

Hier aangekomen in Beerlegem na 6,5km.

Nadien stappen de 21,30 en 36km stappers doorheen een prachtig stuk natuur, richting Dikkelvenne, door het idyllische Dikkele. Via de gehuchten Vrekkem en Klikhoute en langs de vroegere "Zavelputten" komen we aan de rustpost in Dikkelvenne.

terug genieten van de mooie natuur





Ook dit moeten we trotseren

een en al prachtig en dan nog eens het mooie weer erbij.























Kerk van Dikkelvenne

Hier aangekomen in de rustpost, wij hebben al zo'n 14,5km op onze teller.

De grootste afstanden maken hier een mooie lus van 7,5km alvorens we hier terug zijn.

We wandelen hier door de gehuchten Rooigem, de Halsberg en de gekende Rotse, vooraleer we voor de 2°maal in Dikkelvenne aankomen. Gelukkig van mijn 2 kompanen, die hier de streek goed kennen kreeg ik die informatie over die gehuchten.







Ook hier was het heel gevarieerd qua parcours.



















Na onze laatste stop was het nog zo'n 8,1km naar de aankomst en wandelden via het gehucht Hermelgem en een mooi stukje Nederzwalm naar het einde.





Ook hier was het aangenaam wandelen en kregen we veel afwisseling























Hieer onze Willy, hij had er zin in 





Ondertussen was Doortje de laatste 8km bij ons gekomen.

nog een kleine km en deze hele mooie tocht zit erop.

Hier onze gekende dames Christiane en tante Netje.Er waren meer dan 2700 deelnemers afgekomen om deze tocht te beleven.

Proficiat aan de parcoursbouwer!!

de startzaal, de plaatselijke school als uitvalbasis





we kregen regelmatig smokkelpaadjes onder de voeten geschoven





zicht op Halluin

De laatste Belgische veldwegel alvorens we op Frans grondgebied waren.





Mooie zichten onder een stralende hemel.







een overblijfsel van de Oorlog



Hier 1 van de 2 kerken van Halluin







Hier waren we aangekomen op onze rustpost

Hier met clubgenoten.

de centrale rustpost Home Les Papillon Blancs (witte vlinders)

Daarna kregen we een mooie lus, hier door een van de parken in Halluin



Heel rustig om er door te wandelen.









We kregen een opeenvolging van wegels en verkeersluwe wegen





Ook hier een prachtig natuurstukje















Een mooie molen



Terug aangekomen op de rustpost. Na iets te hebben gedronken was het tijd om terug naar onze startzaal te wandelen. Nog een 8tal km te gaan met wederom heel veel afwisseling.







Hier wat typische Franse kasseiwegen, Paris-Roubaix waardig.





Hier doorkruisen we Neuville en ferrain

Onderweg maken we ook nog kennis met enkele oorlogbunkers die hier de tand der tijd hebben doorstaan. Nu zijn we vlak bij de Belgische grens en nog een dikke km te wandelen en deze mooie tocht loopt ten einde. proficiat aan de parkoermaker van deze tocht.

Startzaal Wielewaal



Altijd een belevenis als men hier komt wandelen

de zon was nog altijd van de partij







mooie vergezichten

De bewolking neemt toe

hier onze wagenrust op de Kemmelberg



Op weg naar Dranouter via een mooie lus over de Kemmelberg



terug mooie zichten







stadhuis van Heuvelland





de bewolking neemt de bovenhand, maar nog altijd geen regen

hier terug over de Kemmelberg



hele mooie zichten tijdens deze lus



Dranouter ligt voor ons

zicht vanuit Dranouter op de Rodeberg







tijdens onze rust in Dranouter hebben we een regenbui gehad en nu kwam de wind opsteken.

het duo Quick en Flupke

alsmaar meer wind



heel mooi gedaan

in de verte is het aan het regenen



de laatste km te gaan







nog een afdaling

enkele vlonders nog nemen 



en we zien al de zetellift van de Rodeberg en komen terug aan onze startzaal

nog een laatste foto nemen vanop de parking van de Wielewaal.

Via de verkavelingen van de Bogerse Velden richting Emblem 



Aangekomen op onze centrale rustpost. Hier maakten wij een mooie lus



Nu op weg naar Kessel.

Hier enkele clubleden



Hier gaan we de Kesselse heide in.



De Kesselse heide is een provinciaal domein van 43ha groot, met een kleurrijke afwisseling van struikheide, naald- en loofbomen, zandvlakten en poelen. Schapen lopen er vrij rond. Er groeit het pijpenstrootje(ook bunt genoemd), de gagel en de zonnedauw.

Geniet even mee van dit prachtig stukje natuur.









heel rustig om er door te wandelen.









heel veel kleur variatie in het landschap.













Terug aangekomen aan onze rustpost. Na iets te hebben gedronken  gingen we terug verder, opnieuw naar een natuurreservaat Zomerklokje en Steenbeemden.

Steenbeemden: een droge rivierduin die overgaat in een natte vallei met vloeibeemden , rietland en broekbossen. Hier groeit het zeldzame zomerklokje, een vaste plant uit de narcisfamilie.)











De tocht gaat dan verder richting Kloosterheide en de Lisperpoort terug naar de startzaal

Eenmaal terug aan de startzaal hebben we nog de stadswandeling erbij genomen.





Hier enkele foto's van de stadswandeling.

Mooi park

Hier in het begijnhof.

Na deze wandeling was het tijd om afscheid te nemen van de stad Lier en reden terug met de bus richting Marke.

Het te volgen parcours

Kerk van Herinnes

Het eerste gedeelte ging richting Spiere via mooie stap en velwegels en ook een stuk langs de Schelde.







Hier langs de suikerfabriek te Warcoing





De zon probeerde zich een weg te banen door de wolken.



Heel veel afwisseling







aangekomen op onze rustpost in Spiere. Na de rust stapten we richting Dottenijs waar onze volgende controle was.





we kregen enkele mooie zichten



Het was een rustige wandeling doorheen Waals en Vlaams gebied.

Hier aangekomen aan de zijkant van het rusthuis in Dottenijs. Vandaar ging het terug naar Spiere via mooie weggetjes.







Terug aangekomen in Spiere en nu nog een 5tal km te stappen alvorens men terug is aan de startzaal in Herinnes.

Hier zijn we weer aan de startzaal. Het was een mooie en rustige tocht.

het parcours







Jammer een beetje mistig

















De 30km stappers stappen nu naar het gehucht Kapellemolen, waar ze samen komen met de 15 en 21km en wandelen verder door het Galgenveld naar de rustpost in Lede. Daar maken de 21 en 30km wandelaars een mooie lus.























Na deze rust stappen ze dan naar het einde via een mooie landweg en de beruchte kasseien van de Huisepontweg. Voorbij de Schietsjampettersmolen volgen we de Molenstraat waar de baas van Hof van Cleve woont. Nog een klein stukje te wandelen en bereiken na 7,6km terug de startzaal.

Zicht op Kruishoutem.

Al vlug stappen we langs het kanaal via een mooi pad maar een beetje drassig.







Het gaat nu verder via rustige wandel- en kerkpaden naar onze 1° rustpost









Heel veel variatie tijdens onze tocht.



Hier via de rustige kerkwegels gaan we naar onze rustpost.







































Het Orveytbos is een nieuw bos van 28ha dat op het einde van de jaren 80 werd aangelegd op een oud kleistort. Naast het bos vind je er ook hooilanden, struiken en poelen. Die laatste brengen heel wat leven in de brouwerij. Er komen  daar veel soorten libellen. De struiken en halfopen ruimtes zijn dan weer een geliefde plek voor heel wat vogels.



In het noordoosten sluit het Orveytbos aan op het natuurreservaat de Vaarttaluds, beheerd door natuurpunt. Het Orveytbos is bodemkundig zeer diverzs. Het heeft nog bijzondere plekjes met kalkrijke klei in de bodem. Ook poelen zorgen voor bijzonder leven, zo wonen er de hazelworm, zeldzame kamsalamander en maar liefst 23 soorten libellen(bron Natuur en bos)





heel rustig  om door dit stukje natuur te wandelen.













Nu nog even kennis maken met de plaatselijke brouwerij Picobrouwerij Alvinne vooraleer we terug de startzaal binnen wandelen.

Het was een pracht van een wandeling. Proficiat aan Marc voor het uittekenen van dit prachtig parcours.

Het parcours

Dany aan de ingang van de Menenpoort



een prachtig monument

De Grote markt van Ieper is de 2° grootste markt van België na St Niklaas. Prachtige gebouwen, zoals de Lakenhallen, zijn Belfort, zijn gerechtsgebouw en het Nieuwerck om er maar enkele te noemen

De wandelaars stromen toe. Vandaag geen 32km maar 16km, zal deze tocht op het gemak afwandelen en dan nog even mee in de het slotdefilé.



Doortje met de voorzitter(midden) en Dany.





We wandelen eventjes de stad door, en via de Groene long of het Eiland gaat het richting station, waar we vlug een splitsing krijgen.

We volgen de Vijverbeek en komen verder aan de Belgian Battery Corner Cemetery voorbij. Na het Frezenbergkasteel voorbij , stappen we over een smal pad richting Dikkebusvijver waar wij afscheid nemen van de andere afstanden.







Hier een fotootje aan de vijver.

Prachtig zicht op de vijver.



Na de vijver te hebben aangedaan  wandelen we nu richting Voormezele











Na de door passage staten we nu terug richting Ieper via mooie en rustige wegen en paadjes







Die zal ik zeker niet afzeggen





Aangekomen op de Picanol site , vlug onze medaille ophalen en dan terug naar de markt gaan waar we een afspraak hebben aan de Menenpoort waar de defilé start.



Eventjes wat rusten vooraleer de defilé begint

de groepen maken zich klaar.

Hier een groepsfoto van de leden die meewandelden in het defilé. Voor herhaling vatbaar.

Het parcours

enkele beelden in de vroege ochtend van de markt van Diksmuide









het volk komt langzaam toe







We vertrekken richting site van de Ijzertoren, die vernieuwd is.











Het begint lichtjes te regenen, over de Ijzertoren nemen we even de Frontzate, dwarsen de Kaaskerkestraat en wandelen naar het kerkhof.

Wat verder ligt het Stiltepad, recent project van de stad. Dit pad werd tijdens de WO door de soldaten de loopgraaf van de hoop genoemd, daar deze leidde naar kalmere oorden om even het oorlogsgeweld te ontvluchten. Dit gebied was een deel van de ondergelopen Ijzervlakte en was een aaneenrijging van loopgraven.





Eén van de bekende is de Dodengang die wij voorbijkomen.

Deze is trouwens open voor de wandelaars die zich hiermee een echt beeld kunnen vormen van de leefsituatie van de soldaten tijdens de Grooten Oorlog.

We volgen nu verder de Ijzer en gaan dan richting Oud Stuivekenskerke.



We komen aan de volledig vernieuwde site van het O.L.Vrouwhoekje, het torentje is een overblijfsel van de kerk behorende tot het kasteel Vicona.





Nadat de 8km ons definitief heeft verlaten wandelen we verder door de Vicona-kleiputten, een mooi stukje natuur, tot aan de Tervaetebrug





Het gaat nu in rechte lijn  naar Keiem dat in feeststemming leeft. 

Hier is de ambiance optimaal ondanks de regen.



Na deze stop wandelen we over rustige wegen( nog altijd aan het regenen) naar het Praetbos

Tijdens de oorlog logeerden hier meestal Duitse troepen, die hier een gedenkmuur kregen die ondertussen een beschermd monument is geworden.



Hier komen we wat verder aan het Duits militair kerkhof. Hier ligt ondere andere Peter Kollwitz begraven, net geen 18j geworden is en zoon van Kate Koolwitz. Zij maakte " Het treurende echtpaar". Hier liggen meer dan 25000 gesneuvelden.





Nog aan het regenen, nu gaan we richting Vladslo





hier gaan we op een mtb pad, gelukkig zonder tegenliggers wandelen we verder naar de markt van Vladslo.



Hier verwerken we nog een modderpad tot aan het brugje.

Via de nieuwe brug "De 3 Musschen" komen we terug Diksmuide binnen







Op de markt spelen de Trashbeatz, een leuke band met als enige instrumenten afval dat de mensen wegwerpen zoals oude pannen, afvoerpijpen, bidons, spuit en andere bussen. Met alleen trommelstokken als hulp tokkelen ze erop los. Een echt spektakel.

Vlug nog een drankje want de volgende buien komen eraan. Morgen is de laatste stap dag in Ieper.

het parcours

De grote markt



de wandelaars komen aan.



Hier zijn we vertrokken.

door de hoppevelden

Het domein Couthof met het gelijknamig kasteel,dank aan oom Henri d'Udekem d'Acoz, de nonkel van Mathilde.





de Galge

Het kasteel bewoond door de graaf zelf. Het huis zelf dateert reeds van 1763 en wordt sinds 2002 als monument beschermd.

Wat verder wandelen langs de Couthofbossen, nu eigendom van Natuur en bos dat ook hier als enig doel de bescherming van de natuur voor ogen heeft.





Nog een eindje verder verlaat de grootste afstand zich van de anderen en wandelen richting Proven via een stukje tussen de maisvelden en langs prachtige boerderijen ,doet ons halt houden om iets te drinken.



Hier bijna halverwege



Zo komen de 32km stappers aan in Watou, het kunstdorp.







Veel volk, maar ook een ingetogen plechtigheid aan het monument der gesneuvelden en een optreden van het drillpeloton.



In deze gemeente kan je niet voorbij de kunst kijken, mooie standbeelden en kunstwerken zijn er te zien .

Na het verlaten van Watou, scheiden de wegen terug van de 24 en 32km. Na een tijdje krijgen we een flinke regenbui over ons







Via het Rattekot komen we aan een nieuwe stop,ditmaal van de befaamde brouwers van de St Bernadus abdijbieren. Gelukkig konden we hier wat schuilen. Sinds 1946 wordt er hier met donkere en blonde bieren gebrouwen van hoge gisting en dit met mout, hop en gist van de hoogste kwaliteit. Deze brouwerij bezit ook nog een eigen hoppeveld.





Na deze regenbui, gaan de wandelaars nu richting Helleketelbos.





Hier het oudste café van ons land: Helleketel

We gaan eerst er langs om daarna het bos in te trekken. We krijgen enkele mooie vergezichten te zien.



In het bos krijgen we terug het gezlschap van de andere afstanden vooraleer we het sparhof bereiken.









Heel mooi om er in te wandelen.

Eenmaal het bos uit wandelne we via enkele asfalt terug naar de Markt waar vanmorgen alles begon.We zijn halfweg de 4 Daagse en morgen gaan we Diksmuide aandoen.

Hier aan de St Niklaaskerk bewogen de wandelaars zich op gang voor een tocht langs de kust en de achterliggende polders.





Na een korte passage langs de grote Paardevisser en door de bebouwde kom komen we vlug in een meer open veld. We wandelen langs het golfterrein  Ter Hille richting Wulpen. Hier heeft een herdenkingsceremonie plaats aan het monument van de 4° legerafdeling. Hier gaat de 16km ons verlaten, de 24 en 32km stappen nog een eindje door. Hier liggen de Grote Allaerthuizen waar we door mogen wandelen.









Na een tijdje vervoegen de 16km ons terug om dan tesamen naar de Orde van de Paardevissers te stappen waar wij een lekker garnaalsoepje krijgen. Na deze verdwijnen opnieuw de 16km.



Observatietoren steenbakkerij  Ramskapelle





Via de koolhofput(een diepe waterput ontstaan door de aanleg van de A18 en nu een provinciaal domein ) gaan we richting Nieuwpoort.





We wandelen aan het monument van de Nieuwpoortse oorlogslachtoffers voorbij en komen op het Marktplein.





Het aantrekkelijk marktplein van Nieuwpoort.





Het gaat nu richting sluizencomplex, langs het kanaal Veurne Ambacht, het monument Ijzer, over de Ijzer zelf en ook het AlbertI monument, die momenteel in de steigers staat.





















De grootste afstand stapt richting Lombardsijde, steken het Nieuw Bedelf over en via klein Westende trekken we de duinen in  om wat verder via een klein trapje de camping van de centrale Dienst voor Sociale en Culterele Actie van Defensie binnen te stappen. Hier krijgen we een versnapering. Daarna kunnen we een bezoekje brengen aan het museum.







We stappen door het afzonderlijke natuurgebiedje met enkele bunkersen de vuurtoren. Eénmaal het paradeplein over, wandelen we de kazerne buiten en gaan richting jachthaven. Ondertussen dreigen er donkere wolken, maar voorlopig nog geen regen.

















We zijn al een 20tal km ver en de 24km komen ons terug vervoegen. Via het Kattesas, ook belangrijk bij de onderwaterzetting, en het Albert I monument komen we aan de prachtige Robert Orlentpromenade langsheen de havengeul.



Robert Orlentpromenade.

De 32km gaan rechtdoor, de 24km gaat naar Hannecartbos en de Karthuizenduinen aandoen.





De grootste afstand stapt nu langs de zeedijk, om wat verder nog een pittig stukje Zeebermduinen te verwerken.







De Zeebermduinen, een kuitenbijtertje op het einde van deze wandeling. Hier zijn nog wat bunkers zichtbaar.



We krijgen nogmaals een stuk duinen te verwerken, de Plaatsduinen, die ons uiteindelijk leidt naar het Vissersmuseum waar de aankomst is.

Een hele mooie tocht met veel afwisseling. Morgen is Poperinge aan de beurt.

Eerst door de regen



Hier aangekomen aan het Steinwasenpark

Het Steinwasenpark is een attractiepark in het Duitse Oberried gelegen in het Zwarte Woud. Het park kenmerkt zich voornamelijk vanwege zijn vele rodelbanen en de langste hangbrug ter wereld.

Het attractiepark werd in 1974 en bestond toen uit een rodelbaan, waarvan één tweeling rodelbaan en een stoeltjeslift. In 1989 werd de rechter baan van de tweelingbaan overdekt. In 1998, 2jaar na de opening van een nieuw entreegebouw, werd het park uitgebreid met een overdekte bobkart en een gemotoriseerde achtbaan. Het jaar daarop opende de darkride Sagenhafte Schwarzwaldbahn. In 2000 kreeg het park een bioscoop waar een film over het Zwarte Woud gedraaid werd. In 2008 opende het park een rapid river en een speeltuin. Drie jaar later werd een 4D-simulator geopend en dit jaar opende het park een Alpine coaster.

enkele oude ambachten werden er getoond

hoe het leven er toen was

voorstelling waterval van Todnau

Hier een ritje naar de hel



zo zou de hel er moeten uitzien



naar de ijswereld



pinguins op de pool

een zeehond of leeuw?

hier is Yeti

een ijsbeer

en de iskimo's





eventjes poseren met de wacht

hangbrug

smalle hangbrug

cavia

is dit een familielid van vroeger?





binnenkant van de kapel

plafond

marmotjes



hier op de langste hangbrug(bijna halverwege)

Mooi zicht op het park






achter mij zicht op de Feldberg





paddestoel

afdaling met de stoeltjeslift



we zijn bijna beneden



de rapid river

een hele belevenis

de ontvanger

een lynxs



een gems

rendier

Zo zijn we terug aan het einde gekomen van deze mooie afsluiter. Terug naar ons hotel, valiezen inpakken en morgen een ritje terug naar België.

Mooie wandeling rondom het meer. Het dorpje zelf is heel mooi, heel veel souvenierswinkeltjes.

Vanuit het hoofdstation begaven we ons naar het centrum via het concertgebouw.





Freiburg heeft een oud stadscentrum, waarvan met name de hoofdkerk, de Freiburger Münster beroemd is. De 116 m hoge toren geldt als een meesterwerk van gotische bouwkunst en werd na ca 1270 tot 1340 gebouwd. Mogelijk heeft zij als inspiratiebron voor de Domtoren in Utrecht gediend. Het Stadstheater is ook een bezichtiging  waard. Ook een bezienswaardigheid van Freiburg zijn de zogenaamde Bächie, goten in het oude stadsgedeelte waar water doorheen loopt. Dit diende vroeger voor riolering en nu voor de waterafvoer van regenwater.







Voor het ogenblik is de binnenstad van Freiburg één en al bouwwerf. Vele gebouwen zijn aan restauratie toe en veel straten zijn in heraanleg.



hier zie je een deel die afgesloten is.











ook hier is de stadspoort een bouwwerf

ook deze toren moet aan geloven



een oversteek over de ringlaan in Freiburg. Leuke passerelle

zicht vanaf de overkant



een kijkje op de stad.

mooi zicht vanop de Schlossberg







Freiburg is onstaan toen Koenraad I van Zahringen in 1901 een burcht liet bouwen op wat nu de Schlossberg heet. In 1120 werden stadsrechten en marktrechten ontvangen.





Nog even poseren.





Kort in de namiddag gingen we terug naar het station en namen de trein tot Kirzarten en besloten daar nog wat wandelen.

Hier zijn we aangekomen in Kirzarten

een mooi pleintje







het kerkje van Kirzarten







deze kwam wat mee luisteren.

Na een tijdje namen we dan de bus en reden tot aan ons hotel . Morgen gaan we wandelen in en rond Titisee.

De Feldberg maakt deel uit van het op één na grootste skigebied in Duitsland. In de omgeving van de Feldberg zijn 50km aanpistes en 28 skiliften te vinden. In de zomer is het een wandelgebied. Er zijn diverse berghutten en wandelwegen waaronder de felsenweg naar de Feldsee en het Alpine pfad. Bij helder weer is het mogelijk om vanaf de Feldberg de Alpen te zien in het Zuiden.

Hier begon onze wandeling.

Het te volgen parcours

Hier zien we de berglift, deze zullen we dan gebruiken op het einde van onze wandeling om terug te keren naar de parking beneden.



Geniet mee van de mooie zichten









goede infoborden









zicht op de parking

brandsluier

zicht op de kabellift



onze eerste halte op 1200m hoogte.



men kan deze toren beklimmen

hier moeten we dwars door de weilanden



Hier op weg naar het weerstation, de top van de Feldberg.

ook deze waren nieuwgierig





zicht op de kabellift.

Mooi zicht op het Zwarte Woud





Hier waren we op het hoogste punt.







op weg naar onze eerste berghut

hier nog enkele zichten



Aangekomen aan de hut.... maar tegenslag ze is gesloten, en nu? op zoek naar een eventuele andere.







Hier kwamen we nog een andere tegen en die was open.





Hier voor de 2°maal op bezoek bij de berghut.





Hier zijn we op onze terugweg naar de kabellift.





We zijn aangekomen bij de langste boom ligplaats.



hier een zicht op de gemeente Feldberg

Eventjes uittesten.







We nog nog een 3 hut tegen maar deze was een en al miserie. We bestelden er een drankje en een ijscoupe. De drank kregen we direct...maar onze ijscoupe die bleef meer dan een uur onderweg. We hebben die dan afgezegd en we waren weg.

Eenmaal aangekomen aan de kabellift en we begonnen aan onze afdaling. Ook hier hadden we met onze Gastekarte geluk. Niks te betalen, dit hadden we te danken aan de eigenaar van ons hotel.

Eenmaal beneden, nog iets gaan drinken en gingen we terug naar Muggenbrunn. Morgen gaan we naar Freiburg.