Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vandaag ging ik gaan wandelen naar Wevelgem waar de 7mijlstappers uit Moorsele er een tocht organiseerden. Ik koos voor de grootste afstand. De tocht ging eerst door een stukje Wevelgem om daarna richting Menen te nemen. We doorkruisten de Barakken en flirten we wat met de grens Frankrijk-België. We kregen ook een mooi stukje natuur op de grens.
De volgende ochtend nog wat genieten van het ontbijtbuffet, onze koffers nemen en naar de wijnboer onze bestelling wijn ophalen en afscheid nemen van Michael en Marlies. Onze chauffeur bracht ons wel en veilig terug thuis. Het was een mooie trip naar de Moezel en hopelijk komt er nog een gevolg aan. Dank aan Frans, Marie - Paule en Jacques voor deze schitterende reis.
Een laatste blik op de ontbijtzaal
Afscheid nemen van de wijnboer en zijn vrouw
Ook de inrichters namen afscheid van de wijnboer
Hier nog even onze buschauffeur Liesbeth
Ook op de bus moesten de okrasisters hun woordje zeggen.
Onze 4°dag bestond uit tal van verrassingen. Na het ontbijt reden we weg naar de plaats waar er een schans staat ergens tussen de wijnvelden. Hier kon men terug kiezen voor de wandeling (een afdaling) of een terugrit naar Dhron.
Een mooi zicht op de Moezelvallei, bekend onder de wandelaars van Vichte-Dhron.
Foto's nemen vanop de schans.
Prachtig panorama
Enkele kozen voor de terugrit naar Dhron.
Deze afdaling hadden we ook tijdens de internationale meerdaagse voettocht. Onderweg kregen we mooie vergezichten te zien.
Hier ook eens een foto nemen van de wandelaars.
Dit was een gekend zicht op de Moezelvallei tijdens de meerdaagse. Vanaf hier was het nog zo'n 4tal km tot aan de meet.
Ergens onderweg werden we tegengehouden door de wijnboer met zijn tractor. Hier kregen we een natje aangeboden.
Hier de mensen die de rit met de tractor kozen.
Dit was een goede gelegenheid om even uit te blazen.
De tijd was om en we wandelden verder, ook de tractor reed weg, en die gingen we een aantal keren tegenkomen met...???
We stapten nu richting Piesport dwars door de wijnvelden.
Mooie gevelversiering
een kleine kapel
Op weg naar onze volgende verrassing
Hier was er een stop voorzien bij het ouderlijk huis van de wijnboer.
We kregen terug een natje aangeboden en wat later enkele belegde broodjes.
Mooie bloembak van een afgedankte sloep.
Na deze rust gingen we verder naar de volgende verrassing. Hier de kerk van Piesport, met een hele mooie binnenkant.
Na het bezoekje aan dit kerkje staken we de Moezel over en stapten nu verder naar Dhron. Onderweg kregen we regelmatig de tractor te zien
Hier kregen we wat uitleg over de wijnranken door de wijnboer zelf.
En hier werden we getrakteerd door het saunahuis "De Pallieter".
Op weg naar Dhron zagen we hier geen druiven maar wel bananen.
een wijnpers
En onze laatste verrassing van deze dag was een proeverij bij de wijnboer zelf. Hier kregen de mensen een 8tal verschillende wijntjes aangeboden en ook heerlijke versnaperingen.
De wijnboer en zijn vrouw Marlies tesamen met de Okrasisters
Ook Willy was in zijn nopjes en poseerde graag voor de lens.
Hier binnen kregen we een degelijke uitleg wat voor wijnen het waren.
En proeven maar
De sfeer zat er helemaal in en ook onze dichter Eddy ging een stukje opvoeren. Na al dat proeven was de tijd aangebroken om terug naar ons hotel te gaan, maar vooraleer we terug gingen moesten de mensen nog een proef afleggen, wie slaagde mocht met de bus mee en wie faalde ging te voet.
Hier enkele beelden van deze proef.
ook onze charmante buschauffeur werd niet gespaard. Gelukkig kneep de jury een oogje dicht zodat iedereen meekon met de bus. Terug in het hotel, ons wat verfrissen en dan ons opmaken voor het laatste avondmaal. De sfeer zat er bij sommige goed in en na het eten was het opeens heel wat stiller. Ook ik bleef niet lang meer op, want morgen was de pret voorbij. We keerden terug naar huis.
Onze 3°dag begon na het ontbijt buffet met een geleid bezoek aan Trier. Tijdens de rit naar Trier kregen we van de gids wat uitleg. Trier is samen met Worms één van de twee oudste steden van Duitsland en ook het oudste bisdom beneden de Alpen.
Onze chauffeur was paraat
Even een halte onderweg, hier kregen we een heel mooi zicht over Trier.
Hier een zicht over de amfitheater. Dit bouwwerk uit de 2°eeuw werd in een later stadiul in de stadsmuur opgenomen. 18000 tot 20000 bezoekers waren hier enthousiaste getuigen van bloeddoordrenkte voorstellingen en executies. Vergeet bij uw bezoek niet in de kelder onder de arena en op de bovenste rang van de kuip te gaan. Vanaf de resten van de ingangspoort lijkt de arena meer op een cirkel dan op een ovaal. Door de uitstekende akoestiek is het amfitheater zeer in trek voor openlucht manifestaties.
Hier een zicht vanf de binnentuin.
Hier een mooi zicht op de basilika(Keizerlijke Troonzaal).
Hier kregen we een woordje uitleg over het gebouw. Met een grondvlak van 67x27m en 33m hoog de grootste overdekte ruimte uit de antieken, de westelijke muur en de apsis bestaan grotendeels uit het originele metselwerk. De muren gebouwd circa 310, het dak rond 350. Een intelligent spel met het perspectief draagt tot de imponerende ruiltewerking bij. Tijdens de keurvorsten een vleugel van het Keurvorstelijk paleis, thans Lutherse kerk.
Hier een binnenzicht
Trier telt iets meer dan 105000 inw, waaronder veel Luxemburgse studenten. De heilige Eucharius is de patroonheilige van deze stad. De Romeinse monumenten, de dom en de OLV kerk zijn sinds 1986 geklasseerd als Unesco werelderfgoed.
Zicht op de OLV kerk. De Oudste gotische kerk van Duitsland door de bouwmeesters uit Lotharingen gebouwd. De kruisvormige plaategrond met 8 aansluitende kapellen suggereert een ronde kerk.
Doortje bij een Romeins wijnschip.
Hier de dom en de OLV kerk. Links is de dom, De huidige St Petrusdom van Trier beslaat een kwart van het oppervlak van de Romeinse kerk. Uit de Romeinse tijd dateren de kern van 40mx40m met zijn muren tot een hoogte van 25m en de vier wandkapitelen, de "Domstein" een overblijfsel van één van de vier monolieten uit graniet en 2 Romeinse zuilen in de Pauluskapel. In het hof tussen Dom en OLV kerk is een monoliet op ware grootte uit de resten gereconstrueerd. In het plaveisel van het domplein zijn de fundamenten van de Romeinse kerk en de doopkapel aangegeven.
Hier zijn we op de Grote Markt(Haupmarkt). De middeleeuwse markt verhuisde in 958 van de Moezeloever naar deze plaats. De aandacht wordt getrokken door het Marktkruis (958) op een hergebruikte Romeinse zuil.
Nog eens een zicht op de Grote Markt.
Hier eindigde dan ons geleid bezoek aan de Porta Nigra.
Unesco werelderfgoed, één van de grootste (29,30m hoog, 36m breed) bewaard gebleven Romeinse stadspoorten ter wereld. Blokken zandsteen tot een gewicht van 6T zijn niet met cement, maar met ijzeren haken in lood gevat, gezekerd. De naam "Zwarte Poort" werd, nadat de stadspoort tot de dubbelkerk St Simeon was omgebouwd, in 1060 voor het eerst schriftelijk vermeld. Genoemd naar een Griekse monnik Simeon, die van 1028 - 1035 in de oosttoren van de Porta Nigra als kluizenaar leefde. Hier namen we afscheid van onze gids en kregen we 2uur de vrijheid om nog even rond te toeren in deze stad.
Zweven boven de grond, het is wel een levende persoon die hier zijn stunt aan de mensen toont.
Na onze doorpassage in de stad Trier, was het tijd om terug te keren naar Neumagen. Er stond terug een boottocht op het programma.
Terug in Neumagen, mochten we op deze boot plaats nemen. We deden een rondvaart met de Stella Noviomagi. Dit is een houten wijnschip met een lengte van bijna 18m en een breedte van 4,2m. Het bied ruimte aan 40 mensen en weegt ongeveer 14T. Twee sterke dieselmotoren zorgen voor de aandrijving. Vroeger kon men het schip met bekwame mensen roeien.
Ook de wijnboer was van de partij, want hij trakteerde ons op een wijnproeverij tijdens de rondvaart. Wederom een verrassing.
De stemming zat er bij sommige al in.
Samen met Doortje op de foto
Ook Willy en Christiane mochten deden hetzelfde.
Hier zien we heel goed de wijnvelden langs de oever van de Moezel.
Voor het eerst lieten de Okrasisters van zich horen. De helft van dit duo begon al in verschillende talen te spreken, dat beloofde voor deze avond.
De wijnboer en zijn vrouw op de foto met het comité Vichte Dhron.
Frans kan het niet laten zijn vrouwke te pesten.
De wijnboer Michael en vrouw Marlies.
Na deze heerlijke rondvaart en wat erbij hoorde keerden we terug aan wal, nog vlug een groepsfoto en dan was het terug tijd voor ons opmaak en het avondmaal. Tot morgen
Na ons ontbijtbuffet, reden we weg met de bus richting Bernkastel-Kues. Daar waren we een uurtje vrij om het kleine stadje te bezoeken.
Eerst even een groepsfoto nemen alvorens men vertrok met de bus.
Ruïne van Burg Landshut, een voormalige zomerresidentie van de Trierse aartsbisschoppen.
Willy kon niet wandelen, hij moet geopereerd worden aan zijn knie.
Bernkastel is een plaats in de Duitse deelstaat Rijnland-Palts, en maakt deel uit van de Landkreis Bernkastel-Wittlich. Het stadje ligt aan de Moezel en telt 6516inw. Het stadje is een toeristische trekpleister in de Moezelvallei en bestaat uit 2 delen: Bernkastel op de rechteroever en Kues op de linker oever. Beide delen zijn verbonden met een brug over de rivier. Het historisch centrum van bernkastel telt vele vakhuizen. Het renaissancestadhuis dateert uit 1608.
Brug die beide delen verbindt
Hier nog eens een zicht op de ruïne.
Typische kleine straatjes
Hier Doortje en Christiane
Onze leiders Marie-Paule en Frans. Na deze kon men kiezen voor de wandeling naar Traben -Trarbach of met de bus voor die niet wandelaars.
Ook ditmaal was het terug een hele mooie en rustige wandeling door de wijnvelden naar Traben-Trarbach.
Het begon al met een stevige klim.
Mooi zicht op Bernkastel
Prachtig om hier te wandelen, veel afwisseling tijdens de wandeling.
Hier een teken van de compostela route.
eventjes wat rusten
We zijn begonnen aan de afdaling naar Traben
dit hier is heel serieus
Aangekomen in Traben. Het is een stadje op de Midden Moezel. Hier waren we 2u vrij, tijd om iets te eten en wat te drinken en te shoppen.
En genieten van een lekkere ijs coupe(het is zeker niet de laatste)
Mooie stadspoorten
Na onze verkenning was het tijd om ons naar de boot te begeven. Er stond nog een rondvaart op het programma naar Zeltingen.
Hier kan je de waterstand aflezen van de laatste overstromingen die dit stadje teisterden.
Iedereen had plaats genomen op het schip en we konden vertrekken.
Het weer was een beetje omgeslagen en we kregen wat regen, gelukkig kon men schuilen in het cafetaria van het schip.
Het regende nog toen we aanmeerden in Zeltingen en we moesten de paraplu's of de regenjassen te voorschijn halen.
Hier brachten we een bezoek aan het Brauhaus Kloster Machern. Ook hier kregen we een drankje aangeboden door onze begeleiders. Na enige tijd was het gedaan met regenen en de hemel klaarde terug open.
We bezochten even de tuin en brachten een bezoekje aan de kapel en de wijnkelder.
Mooi interieur van de kapel
Het binnenplein van dit kooster. Dit is een voormalig klooster van de cisterciënzers. Vandaag is het klooster een toeristische bestemming in de Midden Moezel, met een brouwerij, een wijnkelder en een museum.
Mooi zicht op de terras
Mooie tuin
Vooraanzicht van het Kloster Machern
Hoe schoon kan liefde toch zijn. Daarna was de tijd aangebroken om terug te keren naar Neumagen. Onze charmante chauffeur reed ons terug naar het Hotel"Zum Anker". We hadden nog wat tijd om zowel van binnen als van buiten te verfrissen. Na ons avondmaal, terug een terrasje en wat later lagen we zalig te dromen. Tot morgen.
De medewerkers van de bekende meerdaagse tocht Vichte-Dhron gingen naar de Moezel onder leiding van Frans, Marie-Paule en jacques, de stichters van deze mooie wandeltocht. Het programma zat boordevol verrassingen en kleine wandelingen. We vertrokken op maandag 5 augustus aan de kerk van Tiegem, met een 27tal mensen. Stipt om 7u30 vertrokken we onder de goede zorgen van onze charmante buschauffeur Liesbeth. Onze eerste halte voor vandaag was in Soye. Rond halftien bereikten we de kerk van deze gemeente. Hier kregen we al een 1° verrassing. Moeder Dina trakteerde ons op een loepke(eigen brouwsel) en een versnapering.
Hier de kerk van Soye
iedereen was vlug van de bus
Frans met het alom gekende loepke
Hier doortje met moeder Dina
Ze bleven nog een tijdje staan om te genieten van hun loepke. Daarna kon men kiezen voor de wandeling of meegaan met de bus naar Floreffe. We wandelden via rustige wegels en mooie natuurpaden richting de abdij van Floreffe.
Na 1u30 te hebben gestapt bereikten we de abdij van Floreffe. Hier moesten we een ommetje maken daar er een festival was en de toegangsweg was afgesloten.
Hier liepen we langs de festivalweide
en nu naar de abdij.
Hier kregen we een drankje aangeboden door het comité Vichte Dhron. De in 1121 door Norbertus opgerichte abdij van Floreffe overheerst de vallei van de Samber. Haar muren omgorden een schitterend voorplein en werden opgetrokken tussen de 12° en de 18° eeuw. In de 100m lange abdijkerk ontdekt u schitterende koorstoelen uit de barokperiode. In de middeleeuwse bijgebouwen van de abdij werd een interessant museum ondergebracht. In de molenbrouwerij uit 1250, de oudste nijverheidsconstructie in de provincie Namen, kan u verschillende in de abdij vervaardigde producten proberen. In een ambachtelijke boetiek ontdekt u de verschillende facetten van diverse regionale ambachten..
Gezellig een babbeltje slaan met een heerlijke Floreffe
Hier bleven we ook voor het middagmaal.
Na ons bezoek aan de abdij en het middagmaal te hebben genomen was het terug tijd om onze reis verder te zetten richting Neumagen.
Hier een zicht op de festivalweide naast de abdij.
Niet iedereen bleef wakker op de bus, sommige waren al een uiltje aan het vangen.
Na een dikke 3u kwamen we aan op onze bestemming. We logeerden in Hotel "Zum Anker". Na onze kamers te zijn toegewezen konden we ons wat verfrissen en hadden nog wat tijd om op verkenning te gaan. Rond de klok van 19u30 kregen we ons avondmaal. Nadien nog eventjes een terrasje en dan naar bed, want voor morgen staat er een wandeling en een boottocht op het programma.
Wij kregen een mooie kamer met balkon aan de voorzijde.
Hotel "Zum Anker"
Hier even poseren voor de Stella Noviomagi, de trots van Neumagen.
Vandaag reden we richting Krombeke. De wandeling startte vanuit het OC De Bampoele, en alle afstanden vertrekken via het Keizerlaarsstraatje, een oude heirweg. Volgens het parcours ging de tocht over rustige wandelwegen. Na de Doornhoek te hebben verlaten stapten we richting het Bardelenbos. Vandaar nog enkele rustige wandelwegen en na 3.5km kwamen we aan onze 1°rustpost aan in de plaatselijke hondenclub. Ondertussen was de zon al aardig onze lichamen aan het opwarmen.
Hier aan onze 1° rustpost. Na iets te hebben gedronken,stapten we verder. Hier komt er een splitsing; de kortere afstand keert terug naar de startzaal, de andere afstanden gaan richting West-Vleteren, waar de ST- Sixtus abdij gelegen is. We gaan voorbij het voorste gedeelte van het Canadabos waar heerlijke graswegen ons tussen jonge aanplantingen leiden.
Nieuwe anplantingen van het Canadabos
Hier wandelen we in de omgeving van de bekende Trappistenabdij van Westvleteren, onder andere langs enkele nieuwe veldwegels. Een mooie veldwegel brengt de wandelaar tot bij het Sixtusbos bij de abdij.
Deze abdij werd gesticht door ene JeanBaptist Victoor die hier in 1814 de vrijwillige eenzaamheid kwam opzoeken en in 1831 van de Trappisten van de Catsberg de toestemming kreeg om ter plekke een klooster van dezelfde orde op te richten. Onze 2° rustpost was hier in het plaatselijk kleuterschooltje schuin over de abdij. Hier maakten we een lus via rustige wandelwegen.
Het was heel warm tijdens die lus, we hadden geen schaduw en wandelden door de open velden.
Ik deed een stop rechtover de abdij, bij het gloednieuwe herberg In de Vrede waar ik een heerlijke dameblanche bestelde. Na deze begonnen we aan ons laatse stuk richting startzaal.
De hoofdpoort van de abdij Hier wandelden we in de dreef richting grot
Hier zicht op de bedevaartsgrot uit 1921.
Nu nog een 4tal km te stappen via rustige wegen naar het einde van deze tocht.
Hier de kerk van Krombeke die aan de startzaal is gelegen.
Rustige wandeling rondom de Dentergemse gemeenten, met mooie kerk-en veldwegels. Ook doorheen het natuurdomein "De Baliekouter".
Wie graag wandelt in bos en open veld, kan in de streek van Tielt,Ingelmunster en Waregem terecht in de Baliekouter, een 26ha groot provinciaal domein in Wakken. De provincie heeft na de aankoop tien jaar geduld gehad om het domein open te stellen voor het publiek. De natuur kon zich in alle rust ontwikkelen. Nu kunnen natuurliefhebbers er wandelen en genieten van het bos, weiden met knotwilgen, bloemrijke hooilanden, de vallei van de Mandel en het open landbouwlandschap. Er mogen geen quads en mountainbikers in het domein.
Vanmorgen zalig uitgeslapen, een douche genomen en nog een kleine was gedaan. Tegen de klok van 9u zijn we gaan ontbijten en daarna wat kuieren door de stad. Rond 11u15 zijn we de kathedraal binnen gegaan en deze kerk zat al bijna volledig vol voor de mis van 12u. We konden nog een plaatsje nemen langs achteren in de zijbeuk. Er hangen op de hoeken grote flatscreens zodat je niets zou missen van de eucharistieviering. In de zijbeuken is de midden gang brede dan elders daar er een vliegend wierookvat passeert. Dit vat wordt getrokken door een man of 8. Om 12u begon de mis en na een tijdje zat iedereen te wachten op het speciale moment, maar het kwam niet. Vele pelgrims waren ontgoocheld zo ook wij. Daarna zijn we iets gaan eten en nadien wat bezoekjes gebracht aan de vele kerken en parken. Morgen is het onze laatste dag en dinsdag vertrekken we terug naar België.
Voor het eerst de wekker gezet, want we moesten de bus van 7u30 halen. Toen we aan de bushalte kwamen stonden er al enkele pelgrims op de bus te wachten. Ook de Canadese die we leerden kennen onderweg was van de partij, maar die zag er niet te goed uit. Ze had gisteren een feestje gebouwd met alle gevolgen van dien. De Spanjaarden weten niet hoelang 1km is maar hebben ook geen benul van tijd. De bus(lijnbus) kwam maar een 15min te laat, dat is normaal daar. Toen iedereen op de bus had plaats genomen, begon het avontuur voor een rit van 60km reed men er 2u over. Rond de klok van 10u kwamen we aan in Santiago(autobus station). Onderweg naar de oude stad hebben we iets gegeten en zijn daarna richting kathedraal gewandeld, om daar gezamenlijk op de foto te staan. Daarna zijn we naar het klooster gegaan voor onze slaapplaats voor 3 nachten. Na onze bedden te zijn toegewezen, gingen we naar de oude stad om enkele foto's te nemen. In de vooravond zijn we gaan eten en hebben nog een terrasje gedaan bij 28°. Morgen gaan we de pelgrims mis bijwonen.
aankomst aan Porta do Camiño glimp door de poort De kathedraal van Santiago de Compostela helaba naar hier moet je kijken poseren voor de lens onze slaapplaats in het klooster bedden in orde brengen en dan gaan slenteren in de stad.
enorm veel kleine steegjes, plezant om door te wandelen
zijkant van de kathedraal andere kant levende standbeelden(zoals in Parijs)
een van de duurste hotels in Spanje rechtover de kathedraal
Onze laatste dag van deze pelgrimstocht. We hebben genoten van de extra dagen die we hadden bijgenomen. Terug lang geslapen, zalig een douche genomen en op ons gemak gaan ontbijten. Daarna nog wat door de kleine straatjes gewandeld, de cadeautjes hadden we al aangekocht en nog een terrasje gedaan. Later hebben we de markt bezocht en nog enkele foto's genomen. Rond de middag gaan dineren, en op de terugweg binnengewandeld in het info kantoor om nog wat extra informatie te krijgen voor onze documentatiemap. In het klooster nog wat nagepraat over onze wel geslaagde reis en hoe onze vrouwkes gaan reageren bij weerzien. Tijd om onze rugzak in orde te brengen, nog een laatste koffie of wijntje en lekker gaan slapen, want morgen is het een lastige dag zo'n 26u op de autobus terug naar eigen land. Saluut en tot ergens in de Vlaanderen.
de wekelijkse markt
soms kust men die schelp bij aankomst hier staan de pelgrims midden op het plein
gezellig op een terrasje
de gezellige straatjes rond de kathedraal
ingang aan het bureau waar de pelgrim zijn oorkonde kan afhalen
Rond de klok van 6u15 zijn we vertrokken richting Muxia voor onze allerlaatste etappe van deze pelgrimstocht. We begonnen meteen aan een serieuze klim, keken nog de laatste keer o en zagen de baai van Finistera verdwijnen. Deze tocht had een heel ander zicht dan de dag voordien.
Het pad dat we volgden lag iets meer landinwaarts en we moesten regelmatig klimmen. Ook op deze etappe waren er niet veel dorpjes waar we konden iets eten of drinken. Na 3u wandelen kwamen we aan in Lires, daar moeten we zeker een cello(stempel) halen willen we ons diploma geldig maken in Muxia. Dus wij keken er naar uit waar we konden een stempel krijgen. Een casa rural was de eerste en de volgende was gelukkig een bar. Daar hebben we dan ons ontbijt genomen, ondertussen hadden we 14km afgelegd. Nog 19km te gaan zonder iets tegen te komen qua bar of iets dergelijks, behalve bossen, rotsen en heide. Het was een mooie aangename wandeling, zo dwars door de natuur en dan nog met de zon erbij.
We bleven maar klimmen, en op 3km van Muxia kregen we zicht op de bruisende oceaan, die beukte tegen de ruwe kust. Wat een mooi spectakel was dit. Deze beelden bleven we zien tot we in het centrum van dit dorpje waren.
Hier heb ik een deel van mijn kledij achtergelaten(vuilnisbak)
Op zoek naar onze albergue, waar onze laatste oorkonde kregen. Yabedabedo, onze buit is binnen we hebben het gehaald. Proficiat aan mijne maat en andersom. Na ons te hebben geïnstalleerd en onze taken te hebben volbracht, gingen we op verkenning en maakten mooie foto's van dit o zo mooi dorpje.
We zijn nog tot aan het allerlaatste eindpunt geweest, daar kregen de mensen een spectakel te zien tussen de aankomende zee,de strakke wind en de rotsen die de golven deden uiteenspatten. Foto's en nog eens foto's nemen, dit is mooier dan Finistera. Muxia is kleiner en aangenamer en ben heel blij dat we dit hebben mogen beleven.
Vandaag was het onze laatste wandeling voor oorkonde 2. Vooraleer we vertrokken, onze jarige nog proficiat wensen en weg zijn wij. Het was een korte trip, ook tijdens deze wandeling kregen we heel wat moois te zien.Enkele klimmetjes en dalingen volgden elkaar op. Het eerste cafeetje die open was, en veel op deze weg zijn er niet, stapten we binnen en bestelden een ontbijt. Nadien was er niks meer tot we in Finistera waren. Het parcours heel wisselvallig, op en neer, bos en heide en na een tijdje konden we de zee waarnemen. Toen we aan het afdalen waren naar Finistera, konden we genieten van het zicht op baai waar deze stad ligt. Toen we binnen kwamen in de stad was het nog 3km te gaan tot aan de merkpaal 0km bij de vuurtoren. Dit is dan het einde van de camino Finistera. Nadat we terugkeerden van deze merkpaal gingen we naar de plaatselijke albergue waar we onze 2° oorkonde kregen na het voorleggen van ons boekje. Doel 2 is bereikt en morgen het laatste deel van onze missie naar Muxia. Volgens kenners is dit nog mooier dan Finistera. Na onze rituelen hebben we nog even het stadje gaan verkennen en ons avondmaal genomen. Daarna nog even wat gedronken en geklonken op Urbain zijn verjaardag. geniet nog even van de foto's
Vandaag de voorlaatste etappe naar Finistera. Morgen is het de big day. Urbain is jarig en dit zullen we vieren in Finistera. Deze tocht van vandaag , het volgen van het grindpad zo'n 16km lang. Dit pad liep door bos en heide met soms pittige hellingen. We kregen terug mooie zichten, maar niks om te rusten.
Hier kwamen we aan de splitsing links naar Finistera, rechts naar Muxia
Hier aan een verlaten kerkje schreven we enkele nota's in het boekje.
We kwamen dichter bij Cee en het weer klaarde uit. Een lichte bries stak de kop op en het kwik steeg tot een graad of 19.
Vanaf hier kregen we prachtige zichten op de inham van Cee.
Nu nog enkel afdalen tot aan de kust
Het kerkje van Cee. We gingen tot aan onze albergue, terug onze dagelijkse taken vervullen en trokken het centrum in op verkenning.
eventjes pauzeren en ik ook
de lido
plezierhaven van Cee
Voor morgen hetzelfde weer. Dat ziet er goed uit voor onze jarige.
Vandaag de langste etappe van deze trip naar Finistera. Vroeg vertrokken en net als gisteren lichte mist, opkomende zon en wat frisjes.
een oud kerkje buiten de kern van Negreira
mooie zichten van de opkomende zon
Het 1° gedeelte was terug heel mooi, veel bos en oude dorpjes met enkele huisjes en soms lichte stijgingen.
Na een 3tal km te hebben gstapt, bracht een pad ons bij een dorp waar gelukkig een bar was waar we konden eten. We genoten van een lekker ontbijt(spek met eieren), maar we konden geen warme dranken krijgen, daar een deel van de cafe zonder stroom zat. Urbain dronk een cola en ik een koude cecemel, misschien een foute combinatie maar het smaakte.
Na dit ontbijt konden we verder wandelen, dit gedeelte was iets minder daar er grote stukken gewandeld werd langs de weg. We kwamen ook niks tegen behalve velden en akkers.
Na een 20tal kms kwamen we opnieuw iets tegen om te drinken, onze laatste halte. Dan begonnen we aan de laatste 13km van deze tocht. Nu stapten we terug door veldwegels, tussen velden en akkers en ook zagen we meer van die horrero's. De plaats waar we zullen overnachten staan er hele oude van die opslagplaatsen.
Toen we in Olveiroa aankwamen zagen we direct een oude horrero staan pal aan de refuge voor deze avond.
Hier zijn gelogeerd voor deze avond, heel ruim en practisch. Daarna gingen we door dit oude dorpje op verkenning en namen ook enkele mooie foto's. We kwamen een Belgisch koppel tegen die zich verplaatste met de mobilehome en bijnader toekomen zag ik dat het de ouders waren van de viking(Luc Dekeirsgieter). Hij was op stap met een Deense naar hier.
We konden ook terplaatse eten in het restaurant en er was ook een klein winkeltje.
enkele mooi bloemen
hier aan het water stond de kamper van de viking.
hele oude horrero's
het kerkje van Olveiroa
en zie s'avonds kwamen zij door het dorp en we dronken samen wat in de albergue en vroegen naar elkaars belevenissen. Zij zouden morgen direct naar Muxia gaan, wij moeten nog naar Cee en dan Finistera en als laatst naar Muxia. Morgen een korte etappe naar Cee een 19km lang.
Rond de klok van 7u verlieten we Santiago en stapten richting Finistera. We lieten de grote baseliek achter ons en via een steil dalend straatje begonnen we het 2° doel van deze onderneming.
Na een kwartiertje stappen waren we aan de bossen aangekomen aan de rand van de stad en keken nog eens om voor de laatste keer naar de torens van Santiago. Een heel mooi zicht met de lichte mist en de opkomende zon.
Deze wandeling naar Negreira is wonder mooi. Bijna de gehele etappe staten we in de natuur, tussen de geurende eucalyptussen. Na een anderhalf uur te hebben gestapt kwamen we aan in een klein dorpje, wat gegeten en dan verder gewandeld richting Finistera door de bossen.
In het dorpje Ponte Maceira hebben we even halt gehouden om iets te drinken en om mooie plaatjes te schieten. Heel mooi dorpje qua huisjes en zijn oudheid.
De rest van deze etappe verliep heel rustig en wandelden we door de natuur. De laatste 2km stapten we langs de weg tot aan onze slaapplaats. We sliepen nu niet in een klooster maar bij een soort moeder Flodder. We hadden een bed en konden douchen en dat was het voornaamste. Morgen gaan we de lange trip doen naar Olvrcroa zo'n 33km lang.
Toen we opstonden vanmorgen was het droog. Vlug aankleden en gebruik maken van het droge weer, de laatste etappe van deze tocht voert langs de plek in Lavacolla waar de pelgrims zich vroeger in de beek wasten en loopt over de Monte de Gozo. Daar kon men voor het eerst de kathedraal zien liggen en de apostel danken voor hun behouden aankomst. Deze etappe was heel rustig, door de latste bossen en kleine dorpjes.
Er was veel volk op de been, veel luxe pelgrims die de laatste kms van deze tocht naar Santiago wandelen. We zagen ook een deel van het vliegveld, dit is gelegen in de voorgemeente van Santiago, het einde kwam heel snel op ons af.
We kruisten het dorp San Marcos, een oud dorp , waar ter ere van het bezoek van de paus in 1989, een reuzeachtig complex is gebouwd om de bezoekers in onder te brengen. De hellingen van de Monte de Gozo zijn nu verpest door afschuwelijke lelijke betonnen bouwsels. Ondertussen waren we het omheinde terrein van het bezoekerscomplex gepasseerd. Een klein pad zette ons op weg naar het pelgrimsbeeld, die wijst in de richting van Santiago.
Nog een 3tal km van ons eerste doel verwijderd. Toen we Santiago kwamen binnen gewandeld, gingen we eerst naar het busstation om onze tickets voor de terug reis naar België te boeken. Na deze stapten we naar onze slaapplaats in het klooster Semenaro Menor. Na ons te hebben geïnstalleerd gingen we om onze oorkonde en naar het infokantoor voor wat informatie naar Finistera. De pelgrimsmis konden we niet bijwonen, we waren wat laat. In de namiddag zijn we dan even op verkenning in de kathedraal geweest en daarna in het stadje. We besloten om niet veel foto's te nemen daar we na onze volgende etappe terug naar Santiago kwamen en er nog enkele dagen te verblijven.
de kathedraal van Santiago de Compostela, hier komen al de pelgrims aan op dit plein.
De op één na de laatste etappe van ons 1° doel.De route voert door een fraai landschap met kleine beekdalen en prachtige boerendorpen. De opvallende horrero's zijn kenmerkend voor dit gedeelte van Galicië. We vertrokken met onze regenkledij aan, want gisterenavond laat en heel de nacht viel er heel veel regen. En ook nu was onze start nat. Het was een kat en muis spel met de natuur. Het was een mooie wandeling, door het prachtig landschap met kleine beekdalen en de unieke boerendorpen.De wandeling verliep grotendeels over paden en onverharde wegen, uitgezonderd de laatste kms. Ook de vele bossen zijn ons niet voorbijgegaan, jammer van het weer. Ophouden met regenen was voor ons direct foto's nemen. We logeren opnieuw in een mooie albergue met naam "Porte de Santiago". Morgen bereiken we Santiago de Compostela en laat ons hopen op redelijk weer.
kat en muis spel met de natuur jammer van het weer, want het was een mooie wandeling
efkes een glimp van de zon
die kan ook een bocht inschatten kerk van Pedrouzo en we brachten ook een bezoekje aan de kerk.
De rest van deze dag was binnen in de albergue waar we onze dagboek bijwerkten en onze route voor de volgende dag bespreken en wat we verder doen bij het binnenkomen van Santiago.
Het regende weeral toen we deze morgen vertrokken. De talrijke beekdalen doorsnijden het laagland van Galicië. Wie door het glooiende boerenland loopt en beken oversteekt, over loopplanken of oude brugjes, waant zich ver van alle drukte. We stapten richting de bossen waar er enkele eucalyptussen groeiden. Hier waren we wat beschut tegen de regen. Na een 3 tal uren te wandelen kwamen we bij het dorpje Leboreiro en het was tijd om te ontbijten. Het stopte met regenen en we kregen terug eucalyptussen onderweg. De pret was van korte duur, de hemel sluizen gingen opnieuw open en was het feller dan de eerste keer. Na goed 2 u in de regen te hebben gestapt bereikten we Melide. Dit stadje is bekend voor de inktvis (pulpo). We waren halverwege deze etappe en het weer klaarde op. In de laaggelegen delen van Galicië liggen veel kleine boerendorpen, waar talloze horrero's (graanopslagplaatsen) staan. Deze komt men overal in Galicië tegen. Het zijn smalle, langwerpige bouwsels met openingen in de wanden, om schimmel tegen te gaan. Om te voorkomen dat er muizen bij kunnen, staan ze op poten met daarenboven een brede uitstekende platte steen. Na het stadje kwamen we terug in de bossen met eucalyptussen. Na doortocht door de bossen, hadden we terug prijs: regen. Gelukkig konden we deze keer wat schuilen in een plaatselijke herberg. Na een tijdje kwam de zon er door en we stapten verder naar Arzua, nog zo'n 8 km te gaan. We zagen het einddoel naderen maar ook opnieuw dreigende wolken die op ons afkwamen. Net voor we Arzua binnen kwamen gingen de sluizen opnieuw open en deze maal heel heftig. We waren doorweekt toen we aan onze slaapplaats waren. Vlug douchen en de rest doen en s' avonds was de regen verdwenen. Hopelijk morgen beter en wandelen we richting Pedrouzo (Arco de Pino).
eucalyptusbomen overal regen dit zijn horrero's
stenen kruis van Galicië een beetje beschut tegen de regen eucalyptusboom een beetje opgelucht, het klaarde wat op
die heeft goesting over de gladde rotsen of door het water binnenkant kerk Melide
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
