Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
We vertrokken uit Los Arcos om 7u en de zon kwam ons vergezellen, dit was mooi meegenomen. We begonnen aan deze tocht met een lichte stijging. Het mooie aan deze tocht was het voortdurend veranderen van het landschap.Op deze wandeling kom je vaak door oude leuke oude dorpjes, die goed zijn uitgerust om de pelgrim van eten en drinken te voorzien. s' Avonds, de dag er voor, lees ik de stukjes uit de beschrijving, en je ziet dan inderdaad de veranderingen in de bouwstijl. Dat maakt dan de wandeltocht ook heel interessant.
Het landschap heeft wel wat hoogteverschillen. Men vindt hier vooral veel graanvelden, maar ook wijnteelt en waarschijnlijk komt olijventeelt hier ook voor.
In dit dorpje was er niks waar we konden iets drinken of eten, dus verder gaan was de boodschap.
Hier in het dorpje Torres del Rio, 2km verder,na zo'n 2u stappen, hebben we ontbeten in een plaatselijke bar.
De 8-hoekige romaanse Santo Sepulcro-kerk heeft een koepel die geïnspireerd is op Arabische voorbeelden; de beide ribben vormen een ster met 8 punten.Het betreft hier echter geen kopie van de Heilig Grafkerk in Jeruzalem,zoals dikwijls wordt verondersteld; de kerk is gebouwd in opdracht van ridders van het Heilige Graf, en de naam verwijst naar hen.
Hier enkele olijfbomen
Daarna was het heel mooi maar eenzaam stuk natuur,we moesten zo'n 11km wandelen vooraleer we iets tegen kwamen.
We naderden het dorp Viana
Hier hebben we even een pauze ingelast en ook het dorpje even op verkenning geweest om wat foto's te nemen.
De mooie kerk van Viana. De stad werd bij koninklijk decreet in 1219 gesticht; pas daarna werden de woningen,de stadsmuren, de burcht en 2 weerkerken gebouwd.
De Gotische Santa Maria kerk
De San Pedro kerk
We verlieten de regio Navarra en kwamen e regio Rioja binnen gewandeld.
Nog zo'n 10tal km te gaan alvorens men in Logroño aankwam.We kregen nog mooie stukken natuur te zien.
We zitten ook in de streek van de ooievaars en die beelden zullen we nog vele malen zien.
Hier steken we de rivier de Ebro over, en zijn aangeland in Logroño.
Deze stad barst uit zijn voegen.Het mooie van de oude stad wordt rond gebouwd door moderne gebouwen die deze stad zijn verleden ontneemt.
Heel mooi is de binnenkant van deze kerk
Wat mij ook op viel is dat er hier enorm veel smalle woningen zijn in de steden. Ook hier overnachten we in de gemeentelijke refuge.Na onze slaapplaats te hebben gekregen, volgen terug onze dagelijkse aktiviteiten. Rugzak ledigen, bed opmaken, douchen en kijken waar we zullen eten. Daarna nog wat foto's nemen en bekijken en dan gaan slapen. Morgen een zware tocht naar Najera.
We zijn vanmorgen gestart om 6u35 en gingen naar Los Arcos waar Belgische hospitaleros de Albergue municipal uitbaten. Het was nog wat bewolkt toen we aan onze tocht begonnen.
We verlieten Estella en bevonden zich op weg richting Ayegui, dat tegenwoordig één geheel vormt met Estella.Afgaande op de markering kunt u in dit dorp zowel naar links of naar rechts verder wandelen. De route naar links, die het klooster Irache passeert is hey interessants.
We daalden af naar de N111, staken de weg over(goed uitkijken), en we stapten aan de andere kant verder over een weg naar rechts, die lichtjes omhoog ging.We passeerden het complex van het wijnhuis Irache, waar zich een heel bijzonder pelgrimsbron bevindt: erkomt niet alleen koel water uit, maar ook de uitstekende rode wijn die hier wordt geproduceerd.
Urbain was in de wolken toen we aan de bron kwamen. Het was nu 7u15 en hij tankte zijn flesjes vol.
Een stukje hoger staat dan het kloostercomplex Irache, dat vroeger een belangrijke plaats innam langs de St Jacobsroute. het heeft 2 kruisingangen en een mooie kerk, die helaas gesloten was.
we zitten nu in de wijnstreek, en de aarde kleurt meer rood dan de vorige etappes.
Ondertussen was de zon aan het opkomen en we kregen prachtige zichten te zien.
Ondertussen waren we in Villamayor de Monjardin aangekomen waar we ons ontbijt hebben genomen.Toast met vers fruitsap en een café con leche en dat smaakte heerlijk.
Het landschap bestaat hier uit heuvels met uitgestrekte akkers, enkele wijngaarden en een paar hogere heuvels met restanten van bossen.
Brede onverharde wegen, smalere paden, soms over oneffen terrein, en korte stukjes geasfalteerde weg.
Vele wijngaarden zijn hier kenmerkend
Nogmaals van die brede onverharde paden
Aankomst in Los Arcos. los Arcos is een gemeente in de Spaanse provincie en regio Navarra en telt 1214 inwoners.Deze oude stad, die door het koningspaar van Navarra begunstigd werd, ligt tussen Estella-Lizarra en Viana en wordt doorkruist door de rivier de Odron.
De kerk van Santa Maria stamt uit de middeleeuwen. Tenslotte laat de kerk een van de meest verrassende voorbeelden van de barok van Navarra zien, zij is van grote rijkdom en zeer spectaculair.
De stad heeft ook nog een aantal oude stadspoorten.De bebouwde kom heeft een middeleeuws ontwerp, met lange, parallel lopende straten en werd destijds door muren omringd, waarvan de materialen in latere constructies opnieuw werden gebruikt. De Jacobsroute loopt door de hoofdstraat, waaraan hospitia en adellijke gebouwen staan,die ons laten zien hoe Los arcos floreerde dankzij de bevoorrechte ligging als kruispunt van wegen en het constante komen en gaan van pelgrims.
Hier moesten we zijn bij de Belgische hospitaleros.We werden heel vriendelijk ontvangen en we konden hier eens onze eigen taal spreken.
Dit staat ook op onze lijst van dag dagelijkse taken.Daarna nog onze dagboek bijhouden en natuurlijk op verkenning gaan. Morgen stappen we naar Logroño zo'n 28km verder.
Om 7u15 gestart terug voor een mooie etappe. Ook nu terug veel variatie onderweg.
Gezellig paden om te wandelen en heel weinig volk onderweg.
Hier op weg naar Puente de la Reina
In dit dorpje Puenta de la Reina hebben we ons ontbijt genomen.
De wijnranken
Bewolkt maar goed stapweer
mooie zichten
Kerk van Villatuerta
Hier kwamen we aan in Estella, met zicht op Ega.
Estella(Spaans) of Lizarra(Baskisch) is een gemeente in de Spaanse provincie en regio Navarra met een oppervlakte van 15,45km². Estella telt 14138 inwoners. estella, aan de rivier de Ega, werd omstreeks 1019 door de koning van Navarra gesticht om de economie een impuls te geven.Als kolonisten werden de Fransen aangetrokken. Aanvankelijk mochten er zelfs geen mensen wonen die uit Navarra afkomstig waren. De koningen van Navarra hebben er ook een paleis gebouwd. De romaanse siergevel van dat paleis is beroemd vanwege de kapitelen op de arcaden waarop scenes uit het Roelandlied staan afgebeeld.
Dit is ook Spanje
ewel waar blijf hij nu
onze albergue voor deze avond
en we hebben paella gegeten. Morgen verder naar Los arcos waar de Belgen een refuge openhouden.
Volgens de weer berichten gingen we terug een mooie dag tegemoet. Vertrokken om 6u45 voor een mooie maar zware tocht.
We namen ons ontbijt in een nieuwe gite onderweg(omelet + toast + koffie voor 4).
Het was terug een tocht met heel veel afwisseling qua natuur, na iedere klim of afdaling kregen we telkens andere zichten.
hier mooie zichten
Hier kwamen we aan in Pamplona. Pamplona(Baskisch: Iruñea volgens Euskaltzaindia, de kon.academie van de Baskische taal, en Iruña volgens de gemeente Pamplona zelf)is de hoofstad van de Spaanse regio Navarra. De stad is aan de rivier de Arga gelegen en telt circa 194.000 inwoners. De stad is vooral bekend door de jaarlijkse stierenrennen tijdens de San Fermin-feesten, ter ere van San Firmin die de patroonheilige van de stad is. Deze feesten spelen zich af tussen 6juli en 14juli.
De stad pamplona, die door de romeinen is gesticht, was in de middeleeuwen de hoofdstad van een rijk dat zich uitstrekte tot ver voorbij de Pyreneeën. Oorspronkelijk werd er Baskisch gesproken. Daarna heeft de stad eeuwenlang de invloed van Frankrijk ondergaan. In de 16°eeuw werd Pamplona, net als het grootste deel van koninkrijk Navarra, ingelijfd bij Spanje. De stad heeft een vriendschapsband met Yamaguchi in Japan sinds februari 1980.
De oude stadsmuren met Redin-Bastion als mooi uitzichtpunt.
Kleine levendige straatjes typeren een deel van Pamplona.
Het barokke stadshuis(el ayuntamiento) van 1752
mooi park
Na het verlaten van deze stad was het nog een 15tal km te gaan tot onze bestemming voor vandaag.
Hier een van de vele mooie panorama's.
Hier stonden er enkele ijzeren beelden die een tafereel voorstelden maar kon de tekst niet meer zien.
Nu begon er een lange en gevaarlijke afdaling tot Urtega. Het pad was volledig uit losliggende grote keien die het extra moeilijk maakte.
Uiteindelijk kwamen we bij onze slaapplaats terecht. Na onze rituelen hebben we nog een terrasje gedaan, nadien gaan eten en in de slaapzak gekropen. Goed nieuws te horen nog heel de week goed weer. Dit hadden we nodig. Morgen gaan we richting Estella.
Heel goed geslapen na die die 1° dag.We vertrokken rond 6u30 en de hemel was opgeklaard, bewolkt maar voorlopig geen regen. Na 3km te hebben gestapt kwamen we aan in Burgette.
Hier hebben we ons ontbijt genomen in de plaatselijke albergue.
Daarna zijn we doorgestapt tot Zubiri, waar we even halt hielden voor een hapje en een drankje.Ondertussen was het weer helemaal open en haalden zo'n 18°. Dit was een groot verschil met gisteren.
Onderweg kregen we hier en daar mooie zichten en kwamen geregeld fietsers tegen die ook naar Santiago reden.
Mooie zichten op de heuvels en verder op de Pyreneeën.
Dit is een graf van een Japanner die tijdens de tocht naar Santiago in 2001 overleed. Volgens mijn wandelvriend zullen we nog verscheidene tegenkomen.
gezellige paden om te wandelen
Nog even een halt houden vooraleer we op onze eindbestemming voor vandaag zijn.
Dit is onze refuge voor deze avond, een primitief zaaltje maar we hebben tenminste een goed bed om te slapen. Voor morgen staat de tocht naar Urtega op het programma.
Saint-Jean Pied de Port naar Roncevalles 19-04-2013
Dag1 SJPDP - Roncevalles 28km:
Eerst ons ontbijt nemen in de refuge vooraleer we vertrekken.
Start vanmorgen met regen, onze cape testen. Eergisteren nog zomerse temperaturen, nu winterse toestanden. We hoorden dat er sneeuw was bijgevallen in de Pyreneeën. Via Port D'Espagne verlaten we Saint Jean Pied de Port en beginnen aan onze tocht.
De tocht tot in Orisson is een pittige klim. We kregen eerst wat geasfalteerde stukjes onder de voeten geschoven, gelukkig was het alleen maar regen die viel en dit was beter dan de sneeuw. Ook het zicht was was beperkt. We volgden enkele andere pelgrims en van die alternatieve route kwam er niks van in huis, dus over die pas gaan was de enige oplossing die we voorhanden hadden. Deze paden waren nog goed begaanbaar.
Naarmate we verder gingen werd het er niet beter op en het begon kouder te worden.
de richting werd aangegeven door gele pijlen of schelpen. We liepen door zeer mooie natuurgebieden maar konden er gezien de weersomstandigheden heel weinig van genieten. Opeens liepen we door de sneeuw en moesten we oppassen voor het uitglijden.
We kregen regelmatig ook af te rekeenen met hagelbuien en ijsregen, dit was geen pretje om er door te wandelen, maar we hadden geen andere optie dan doorgaan. Onze handen verkleunden van de ijzige kou.
Afdalen was uitkijken voor het uitglijden.
Doorwandelen en nog eens doorwandelen zodat we geen kou kregen.
Op deze afdaling ben ik uitgegleden en kwam ettelijke meters dieper tot stilstand. Ondertussen hadden we het hoogste punt Col lepoeder 1410 al bereikt en was het stilaan dalen tot in Roncevalles. De afdaling tot in Roncevalles in deze weersomstandigheden was een zware dobber. Op het einde van onze tocht begon het weder zich stilaan te herstellen. De buien waren over en het was betrokken. Om 16u bereikten we uiteindelijk ons doel voor deze dag.
Hier onze refuge in Roncevalles. Na een lekkere douche en verse kledij gingen we op zoek naar een pelgrimsmenu. Daarna nog de route bekijken voor morgen en het bedje in. De volgende etappe is naar Larrasoania
Deze morgen om 3u45 opgestaan. Dany, een bestuurslid van de wandelclub brengt ons met de auto naar Lille l'Europe. Daar moesten we de tgv hebben van 6u52 richting Bordeaux. Onze dames waren ook meegegaan en hebben daar nog een foto en ook afscheid genomen van ons. Om 12u43 waren we in Bordeaux en hadden een wachttijd van 1u15 voor de volgende tgv richting Bayonne. Toen we aankwamen in Bayonne vernamen we dat er geen trein reed naar St-Jean Pied de Port, dat er enkel een bus was ter vervanging.Vlug even gebeld naar de refuge dat wij wat later gingen toekomen en dat was geen enkel probleem. Deze bus vertrok om 18u en deed er een anderhalf over tot aan onze bestemming. Eenmaal uit de bus stapten we richting albergue L'esprit de chemin. St-Jean Pied de Port is een zeer mooi toeristisch stadje aan het begin van de camino. De ontvangst in de albergue was bijzonder hartelijk door de Nederlandse hospitaleros. We kregen een aperitief aangeboden en maakten meteen kennis met de andere pelgrims. Daarna namen we gezamenlijk het avondmaal, een wirwar van nationaliteiten(Amerikanen, Australiërs, Canadezen,Italianen, 1 Ier, 1Columbiaanse,1 vrouw uit Honduras en 2 Nederlanders). We kregen te horen dat het 2 dagen voordien er nog 29° was en nu amper 6°. De pas is dan ook gesloten naar Roncevalles daar er een hoop sneeuw ligt op dit pad en het gevaarlijk is. Ze raden ons aan om een alternatieve route te nemen. Dit was geen goed nieuws om te starten. Na het avondmaal nog vlug ons registreren in het pelgrims bureau en dan gaan slapen, want morgen beginnen we aan ons avontuur.
Urbain en ikzelf in het station Lille L' Europe
Aankomst in Bordeaux
plein voor het station Bordeaux
Station in Bayonne
Even wachten op de bus
Ook andere pelgrims wachten op de bus
te volgen bordjes in Saint Jean Pied de Port
door de gekende poort
bij het 2°vlaggetje is onze albergue
hier inschrijven bij de pelgrimdienst
Urbain is de route aan het bekijken
de blauwe route is deze dat wij zullen volgen tot Santiago
Onze Albergue L'esprit de chemin uitgebaat door een Nederlands koppel.
Ik kan met trots melden dat de pelegrino's met succes hun trektocht "Saint Jean Pied de Port - Santiago de Compostella - Fisterra - Muxia" hebben volbracht. Vandaag zijn ze aangekomen in Muxia en hadden alweer een pracht van een tocht. Met een temperatuur van 22° was het zeer aangenaam wandelen en de streek was nog mooier dan die van gisteren. Het is, zoals bij vele verhalen en films, geëindigt met een climax.
Morgenochtend nemen ze om 7u30' de bus die hen terug tot in Santiago brengt. Daar zullen ze dan enkele dagen verblijven en wat rondkuieren om vervolgens volgende week de bus te nemen richting Lille. Ik zou zeggen: "Welcome back".
Dit was dan meteen het laatste verslagje van 2 pelgrims op weg naar Santiago - Fisterra - Muxia. Wanneer JP thuiskomt zal hij dan per dag een korte beschrijving neerpennen van de tocht en ook wat foto's erbij plaatsen. Het spreekt van zelf dat dit niet de eerste dagen zal gebeuren want JP zal blij zijn om weer eens in zijn eigen bed te slapen, zijn PC-kes weer op punt te zetten (hebben dringend back ups en updates nodig), zijn wagen terug te laten bollen, zijn ma en andere familieleden een bezoekje te brengen en zijn vrouwke te verwennen die zorgvuldig de blog bijhield gedurende de trektocht en .......De dag dat hij thuiskomt neem ik verlof maar s' anderendaags moet ik er alweer vroeg uit om mijn dagtaak te vervullen. Uitgebreid vieren zal moeten wachten tot in het weekend.
Verder wil ik iedereen bedanken, in naam van JP en Urbain, voor de vele steun tijdens hun lange trektocht. Door weer en wind hebben ze toch de moed gevonden om door te zetten, dank zij jullie massale steun, hier of op FB. Dank, duizendmaal dank!
Hallo, ben hier nog eens terug. Heb toch nog een allerlaatste mailtje ontvangen vanuit de Camino en wil dit met plezier nog mededelen.
JP mailt:
Hallo Doortje en Frieda,
Yabedabedoe, we hebben het gedaan! De allerlaatste km zit erop. Onze missie is geslaagd, nu nog een paar daagjes vakantie en we zijn weer terug op vertrouwde bodem.
Vanmorgen zijn we rond 6u15' gestart uit Fisterra voor onze allerlaatste wandeldag van onze missie. We begonnen meteen met een flinke klim, keken nog eens achterom en zagen de baai van Fisterra verdwijnen. Deze laatste tocht had een heel ander zicht dan de dag voordien. Het pad dat we volgden lag iets meer landinwaarts dan gisteren.
De eerste 3 uren was het regelmatig wat klimmen, we moesten terug over de heuvels. Ook hier kwamen we niks tegen, behalve bomen en heide en prachtige panorama's. Rond 9u30' belanden we in het dorpje Lires. Hier moesten we zeker een stempel krijgen anders geen oorkonde in Muxia. De mensen die dit traject met de bus doen, kunnen geen oorkonde bekomen daar dit niet op hun route ligt.(Enkel te bereiken per fiets of te voet).
In een plaatselijke herberg hebben we een ontbijt genomen en ook nog een stempel gevraagd, zo spelen we zeker. Na deze, nu nog een 19 tal km voor de boeg, en het zouden lastige km zijn. Terug heel wat klimwerk, in bossen en heide velden, en ook kwamen we niks meer tegen tot aan het eindpunt. Wat nu volgde qua natuur kan je bijna niet verwoorden, je moet het gezien hebben. Heel veel afwisseling onderweg en ook de zon deed super haar best. Na de laatste klim daalden we langzaam af richting kust. Wat we daar te zien kregen was nog mooier dan Fisterra. Ook het stadje Muxia, is kleiner dan Fisterra maar mooier, volgens mij.
Urbain en ik waren heel trots toen we eindelijk ons doel bereikten. We feliciteerden elkaar en dronken er één op. Na het bekomen van onze laatste oorkonde en onze slaapplaats te hebben gekregen, zijn we nog op verkenning geweest in het dorpje en zijn naar het verste punt gewandeld om onze missie af te sluiten. Zo hebben we alles gedaan wat we moesten doen. We zijn fier op ons zelf dat we dit hebben kunnen uitvoeren. Nu nog enkele daagjes rust en volgende week komen we terug naar het kille thuisfront. Ook danken we al de mensen die ons hebben gevolgd via de blog en Facebook en hun reacties en natuurlijk onze vrouwtjes opdat we dit hebben mogen doen.
In de loop van deze namiddag kreeg ik een sms met de melding dat er geen internet voorhanden was maar dat alles uitmuntend was vandaag. Thuisgekomen van mijn dagtaak bekeek ik nog eens mijn gsm en er stond terug een melding vanwege JP. Hij had internet gevonden en dan toch zijn belevenissen van vandaag kunnen neerpennen. JP schrijft:
Hallo Doortje en Frieda,
Het was vandaag een speciale dag. We zouden Kaap Fisterra bereiken en het is Urbain zijn verjaardag. Dit mocht dus niet onopgemerkt voorbij gaan.
We vertrokken rond 8u vanuit Cee om een korte trip naar Finistera te ondernemen. Deze wandeling was wondermooi, veel natuur en ook veel zicht op de baai waar Finistera ligt. We namen prachtige foto's en ook het weer was heel goed. Rond 11u kwamen we aan en zochten onze albergue op. Die was gesloten tot 13u in de namiddag. We gingen dan naar het infokantoor en vroegen waar we onze oorkonde konden ontvangen. Die kon je krijgen in de albergue waar we zouden overnachten. Eerst eten en dan gingen we, nog 3 km verderop tot km paal 0, dan heb je het einddoel bereikt.
Een glas wijn voor Urbain en een tas koffie voor mij was voor ons de voldoening van deze trip. Onze oorkonde die we kregen is heel mooi, deze keer geen Latijnse maar onze enige echte naam zoals wij die schrijven, staat er op.
Voor morgen staat onze allerlaatste trip op ons programma. We trekken naar Muxia, en we moeten zeker zorgen dat we een stempel hebben van Leires anders krijgen we onze oorkonde niet in Muxia. Die stempel in Leires is het enige bewijs dat je dit te voet of per fiets hebt gedaan. Dit plaatsje ligt buiten het bereik voor auto's.
Vanavond gaan we niet kunnen kijken naar de zonsondergang daar het nu helemaal bewolkt is. Hopelijk kunnen we dit morgen wel doen aan de toren van Muxia.
Om 22 u thuisgekomen van mijn dagtaak en vlug nog eens mijn emails binnenhalen. Jawel, er zat er eentje tussen van de pelegrinos hoor. Hier volgt de mail van JP.
Hallo Doortje en Frieda,
Gisteren hebben we een babbeltje gedaan met de ouders van de Viking (Luc Dekeirschieter). Later op de avond hebben we ze nog eens terug gezien en zijn iets gaan drinken. Het was een prettig weerzien.
Vandaag zijn we iets later gestart dan gewoonlijk. Eerst ontbeten en dan rond 8u zijn we begonnen aan onze voorlaatste etappe naar Cape Fisterra. Nadat we onze slaapplaats verlieten, volgden we een mooi pad naar beneden, brugje over en zoals de dagen ervoor, direct in de natuur. Dit pad was liefst 19 km lang en dwars door bos en heide. Heel prachtig om te bewandelen, we stegen zo'n 60 m, tot op een hoogte van 350 m en dan terug een daling tot op 6 m. Onderweg kwamen we niks tegen, geen dorpje, alleen heide en wat rotsen en prachtige zichten. Het was wel bewolkt deze morgen met een strakke wind. Op een paar kilometer van onze bestemming zagen we voor het eerst de zee, de bewolking was verdwenen en Lora was daar. We kregen een mooi panorama voor ons en genoten van dit spektakel.
Morgen is het eindpunt in zicht op Cape Fisterra. Dit zullen we vieren, want mijn maatje is jarig en daarop zullen we klinken, met bubbels bij zonsondergang. (Als ze de dag erna maar niet met een kater zitten...)De dag nadien stappen we dan verder naar ons 3e en tevens laatste doel, Murcia, zo'n 32 km ver. Als dit achter de rug is keren we met de bus terug tot in Santiago. Daar nemen we dan nog enkele dagen verlof vooralleer we terug naar huis komen.
Met vriendelijke groeten van de pelegrino's,
Urbain en JP
Van mij alvast een dikke proficiat aan Urbain voor zijn verjaardag.(De kussen krijg je met uistel hoor ) Geniet nog van jullie laatste week op Spaanse bodem want bij thuiskomst is de vakantie gedaan. Dan zijn de vrouwtjes aan beurt om 6 weken vakantie te nemen. We moeten nog overleggen voor onze bestemming maar dat zal geen probleem zijn. Een plaats waar de zon schijnt, de lucht hemelsblauw is en schone witte stranden en ..... (je mag de rest zelf invullen )
Vandaag een mailtje gekregen vanuit Camino français. JP schrijft:
Hola Doortje en Frieda,
Vandaag was het de langste etappe van deze trip naar Finistera. We vertrokken deze morgen om 7 u voor deze 33 km lange tocht naar Olveiroa.
De morgen begon net als gisteren, fris, lichte mist en de opkomende zon. Ideaal om te starten bij een wandeling.
Het 1e gedeelte was terug heel mooi. Veel bossen en oude dorpjes met enkele huisjes en regelmatig geniepige klimmetjes. We kregen ook weer prachtige zichten om vast te leggen op foto. Na een 3 tal uren te hebben gestapt bracht een pad ons tot bij een bar waar we iets konden eten en drinken. Eenmaal binnen bestelden we een heerlijk ontbijt, eieren met bacon en brood en een kop koffie con leche. De koffie konden we niet krijgen daar een deel van de elektriciteit was uitgevallen. Zo dronk Urbain dan maar een cola en ik hield het bij een koude cecemelk. Het heeft ook gesmaakt hoor.
Het 2e gedeelte van de wandeling was ietsje minder daar we enkele stukken langs de weg moesten afleggen, en ook daar kwamen we niks tegen om even te rusten. Na een 20 tal km hadden we terug een bar in het vizier alwaar we eventjes halt hielden om uit te blazen en dan begonnen we aan het 3e en laatste gedeelte van deze wandeling. Nu kregen we terug wat mooie bos- en veldpaden, dwars door de akkers, en ook enkele beklimmingen. Deze tocht was nogal lastig, enerzijds door de lengte en anderzijds daar we bijna niks tegenkwamen om een beetje te rusten.
Bij aankomst in Olveiroa zijn we in een mooie albergue gelogeerd, 'Horrero' genoemd. Het is een heel nieuw complex met winkel en restaurant erbij. In het dorpje zelf is er anders niets. Morgen kunnen we in het restaurant een ontbijt bekomen alvorens te starten aan onze voorlaatste etappe. De etappe van Olveiroa naar Cee bedraagt 19 km en we zullen al even kunnen kennis maken met de zee. Voor het ogenblik zijn de weersomstandigheden goed. Bewolkt met af en toe zon en een temperatuur van zo'n 20°.
Vandaag terug een email ontvangen over de belevenissen van stapdag 1 van de 2e doelstelling. JP schrijft,
Hallo Doortje en Frieda,
Vandaag verlieten we om 6u50' Santiago en begaven we ons richting Finisterra. We lieten de baseliek achter ons en via een dalend straatje begonnen we aan onze volgende uitdaging. Na een 10 tal minuten, ondertussen waren we in de bossen aan de rand van de stad, keken we voor het laatst naar de torens van de kathedraal. Een mooi zicht, lichte mist en Lora was van de partij.
Deze wandeling naar Negreira is wondermooi. Bijna de gehele etappe stapten we in de natuur, tussen de geurende eucalyptussen. Na een 8 tal km kwamen we voor het eerst een dorpje tegen en daar namen we ons ontbijt. Nadien terug de natuur in. Bos in-en uit, en hier en daar een stevige beklimming, met Lora in onze rug deed deugd. In het dorpje Porte Maceira hebben we even halt gehouden om daar wat foto's te nemen. Dit is een heel mooi dorpje qua huisjes en zijn oudheid. De rest van de tocht verliep rustig, natuur en nog eens natuur. De laatste 2 km liepen we langs de weg tot aan onze bestemming.
We slapen deze keer niet in een klooster, maar bij een soort hippie- achtige familie. Een grote slaapzaal met 40 bedden, de inkom dient als receptie, keuken en internethoek, en rond de tafel staan wat stoelen met mankementen. Dit is zo wat de inrichting van onze albergue, maar we hebben een bed en dit is het voornaamste.
Voor morgen staat de etappe Negreira - Olvecroa op het programma, zo'n 33 km verder. Ondertussen is dit al onze 32e wandeltocht na elkaar. Nog vele groeten en hopelijk tot morgen met ander nieuws.
Een heuglijk mailtje gekregen van onze mannen uit de Camino. JP schrijft:
Hallo Doortje en Frieda,
Santiago, the Belgian Boys are here! Toen we deze morgen opstonden was het weer goed. Vlug aankleden en profiteren van deze momenten. De laatste etappe van deze trektocht voert ons langs de plek in Lavacolla, waar de pelgrims zich vroeger in de beek wasten, en loopt over de Monte de Gozo, waar ze voor het eerst de kathedraal van Santiago zagen liggen, en de apostel dankten voor hun behouden aankomst.
Deze etappe was heel rustig, door de laatste bossen en kleine dorpjes. Er was wel veel volk op de been. Veel van die luxe pelgrims die de laatste kilometers meewandelen. We kregen ook een glimp te zien van het vliegveld van Lavacolla, een vóórgemeente van Santiago. Het einde naderde heel snel. (Ze hadden blijkbaar de wind vanachteren zeker ). Onze hoofden en voeten zijn nog steeds intact.
We kruisten het dorp San Marcos, een heel oud dorp, waar ter ere van het bezoek van de paus in 1989, een reusachtig complex werd gebouwd om de bezoekers in onder te brengen. De hellingen van de Monte de Gozo zijn nu verpest door afschuwlijk lelijke, betonnen bouwsels. Ondertussen waren we het omheinde terrein van het bezoekerscomplex op de Monte de Gozo gepasseerd. Een klein pad zette ons op weg naar het pelgrimsbeeld, die wijst in de richting van Santiago. Nu waren we nog een 3 tal km verwijderd van ons eerste doel.
Toen we Santiago binnen wandelden, gingen we eerst naar het busstation. Daar bestelden we reeds onze tickets voor de terugreis. Nadien zochten we een slaapplaats voor deze avond op, we overnachten terug in een klooster. (Ze vinden het precies boeiend om tussen de zusterkes te vertoeven. Zou er daar toch veel te beleven vallen binnen de kloostermuren???? )
Onze laatste plicht vervulden we dan in het infokantoor. Daar haalden we de kaart op die we nodig hebben voor onze trip naar Finistèra. Dus, alles is al in gereedheid gebracht voor morgen.
We mochten ook reeds onze oorkonde in ontvangst nemen. Tijdens het verkennen van de stad kregen we wat lichte regen en ook, dit stond nog niet genoteerd tijdens onze trip, donder. Nu is het plaatje helemaal compleet.
Morgen stapdag 1 van ons laatste doel van deze trektocht: Santiago - Negreira. Hopelijk morgen terug met goed nieuws over de etappe.
Zopas bereikte me een mailtje vanuit de Camino. Ik ben blij als een kind alweer dat ze de volgende bestemming hebben bereikt. Het eindpunt van doelstelling 1 komt eraan. Deze kan en mag niet meer mislopen.
JP mailt:
Hallo Doortje en Frieda,
De op 1 na laatste etappe van doelstelling 1 is in zicht. We hebben vandaag wat langer geslapen daar het een korte wandeling was. We vertrokken om 7u20' richting Pedrouzo (Arca O Pino), de regenkledij hadden we reeds aangedaan. Wat hier de hele nacht is neergekomen valt echt niet te beschrijven. Enkele dagen voordien waren we in Ocebreiro en daar viel er gisteren 5 à 10 cm sneeuw. We starten dus in de felle regen en het ging een kat en muis spel zijn vandaag tegen de natuur.
Heb weeral niet veel foto's kunnen nemen. Jammer, want volgens de beschrijving was het een mooie tocht naar Pedrouzo, het prachtig landschap met zijn klein beekdalen en zijn fraaie boeredorpjes. De wandeling verliep grotendeels over onverharde paden en wegen, ook door bossen waar we een laatste blik konden geven aan de eigenaardige eucalyptusbomen. Echt jammer van het weer, die alweer de grootste spelbreker was vandaag.
We zijn opnieuw gelogeerd in een zeer mooie albergue (2008) met de naam Porte de Santiago. Morgen bereiken we deze stad. We zijn nog zo'n 20 km ervan verwijderd. We hopen op wat beter weer en ondertussen is mijn ransel ook al lichter geworden. Heb al wat kledij overboord gegooid.
Na morgen, nog een kleine week wandelen en onze droom wordt werkelijkheid!!!
Vele groetjes van de 2 pelegrino's aan al onze vrienden.
Vandaag kon ik weer eens een mailtje ontvangen. Er was terug internet voorhanden en na z'n beurt te hebben afgewacht stuurde JP volgend verslag.
Hallo Doortje en Frieda,
Eindelijk weer eens aan de pc. Vandaag hebben we de etappe van Palas de Rei naar Arzua afgewerkt. We vertrokken deze morgen om 7 u in de regen en zoals het er naar uitzag, voorspelde dit weinig goeds. De talrijke beekdalen doorsnijden het laagland van Galicië. Wie door het glooiend landschap loopt en de beekjes oversteekt op de loopplankjes of stenen brugjes, waant zich ver van alle drukte.We stapten door de bossen waar er eucalyptussen groeiden, maar het regende teveel om er foto's van te nemen.
In Leboreiro namen we ons ontbijt. Na een 3 tal uren te hebben gewandeld kregen we wat hoop, het was over met regenen. Ondertussen kregen we enkele mooie zichten en terug van die rare bomen te zien, en dit legden we vast op foto. De opklaringen waren van korte duur, het regende opnieuw en nu wat feller. Na nog zo'n 2 u te stappen bereikten we Melide, gekend voor zijn inktvis (Pulpo). Ook nu klaarde de hemel op, we waren halverwege onze etappe van vandaag.
In de laaggelegen delen van Galicië liggen veel kleine boeredorpen, waar talloze fraaie horrero's (graanopslagplaatsen) staan. Deze ziet u overal. Het zijn smalle, langwerpige bouwsels, met openingen in de zijwanden, om schimmel te voorkomen. Om te voorkomen dat er muizen bij komen, staan ze op poten met daarbovenop een brede, uitstekende platte steen. Na het stadje, terug door de bossen, wederom met die eucalyptussen. Eenmaal voorbij dit bos, hadden we terug prijs. Regen en nog eens regen. Toen we wat verderop een herberg zagen, hebben we daar iets gedronken en ons wat laten opdrogen. Iets later was de bui verdwenen en kwam Lora even piepen.
We moesten nu nog zo'n 8 km stappen alvorens wij in Arzua aankwamen. We waren dolblij met de zon en we hoopten zo, droog, onze slaapplaats te bereiken. Hoe dichter bij ons doel, hoe dichter de donkere wolken op ons afkwamen, en op 3 km van het einde gingen de hemelsluizen helemaal open. Nu was het menens hoor. De regen viel met bakken uit de hemel. We kwamen doorweekt aan in de albergue "Via Lactea". Vlug kleren af, schoenen uit en papier erin, douchen en de warmte opzoeken. Het is nu zo'n 8°. Morgen staat de voorlaatste etappe, van ons eerste doel, op het programma. We stappen naar Pedrouzo (Arca o Pino). Nog 41 km scheiden ons van Santiago de Compostella.
Groetjes van de Peregrinos,
Urbain en JP
Ja, prachtig wat ze presteren. Daar doe ik mijn pet voor af. In zo'n weersomstandigheden doen ze het toch maar hé. Kom op mannen, nog een flinke duw van al uw Belgische vrienden en ge komt er hoor! We zijn terecht fier en zondag zal ik alvast eentje drinken hoor. Schol!!
Zoals gisteren reeds vermeld is het alweer via de GSM te doen. Geen nood, de berichtjes komen aan op bestemming en ik zal ze maar onmiddellijk op de blog plaatsen. (Ik sta nog altijd op een goed blaadje bij JP, kreeg reeds alle lof voor het werk op de blog. Dus houden zo, afspraak is afspraak).
JP sms't:
Na ons ontbijt vertrokken we, onder een grijze hemel, naar onze volgende bestemming. Het 1e gedeelte van deze etappe ging over een bergrug, van graniet en heide, alwaar men een zicht kreeg op het dal van de Miño. We kregen geringe steigingen, bijna steeds op verharde wegen. Er was heel weinig te zien. Ondertussen begon het ook te regenen en was het amper 7°.
In Palas de Rei hebben we het lichtglooiend landschap van Galicië bereikt en ook de eerste eucalyptussen gezien. We zijn voor vandaag goed gelogeerd en het blijft maar regenen. (Zelfde weer nu als bij ons blijkbaar). Ook voor de komende dagen voorspellen ze niet veel goeds.
We zijn nog ongeveer 65 km verwijderd van Santiago. Morgen een etappe naar Arzua, 28 km verder.
Ben er eens vroeg bij vandaag maar helaas moet ik het alweer stellen zonder mailtje. Blijkbaar is er geen internet ter beschikking en voor morgen zal dit ook het geval zijn. Hebben we geluk dat ze de GSM uitvonden, zo kunnen ze toch wat nieuws doorsturen naar het thuisfront.
JP sms't:
Het land van de Corredoiras. We vertrokken deze morgen om 7 u voor een wandeling van zo'n 24 km. Deze etappe zou ons tot in Portomarin brengen. Het weer viel best mee, voorlopig geen regen.
Volgens de kaart liggen er tal van dorpjes op onze weg. Best leuk!
Het was een eenvoudige wandeling in een glooiend landschap. De tocht werd hier en daar gekruid met wat lastige gedeelten. Paden, soms onverharde en ook wel geasfalteerde, maar stille wegen. Op het einde van deze mooie tocht viel er toch een buitje uit de lucht. Ondertussen zijn we ook de merkpaal 100 km voorbij, dus:"COMPOSTELLA HERE WE COME!
We slapen vannacht in een mooie albergue. Morgen staat de etappe naar Palas de Rei op het menu. Een tocht van 25 km.
Het loopt weer lekker met de mailtjes. Jp schreef volgende email zojuist naar ons.
Hallo Doortje en Frieda,
We vertrokken deze morgen, om 6u45' onder een bewolkte hemel, richting Sarria. We konden terug een alternatieve route nemen maar die was 5 km langer dan het gewone traject. Het was een etappe over groene heuvels, door boeredorpen en over de pas 'Alto de Riocabo'. We wandelden een klein stukje langs de weg en daarna verdwenen we, via een klein bospad naar de alternatieve route. We stapten zo'n 9 km in de vrije natuur, met mooie zichten op de heuvels en de akkers, naar Samos, alwaar een groot klooster staat. Het was wel de moeite om die omweg te maken.
Het waren mooie paden met af en toe wat lichte beklimmingen. Toen we aankwamen in Samos hebben we eerst een ontbijt genomen in een bar, aan het klooster. Nadien enkele foto's genomen en dan zijn we terug vertrokken voor 15 km zonder dat we ook maar iets tegenkwamen. We bewandelden terug de alternatieve weg met mooie bospaden en onverharde wegen, doorkruisten enkele boeredorpjes waar er niks anders was dan een hofstee en een bouwvallig kerkje.
Na enkele uren te hebben rondgezwerfd, kwamen we uiteindelijk terug in de bewoonde wereld.Gedurende onze tocht, vanaf het klooster tot hier zagen of kwamen we niemand tegen. Rond 13u30' kwamen we op onze bestemming, Sarria. We hebben onze intrek genomen in de vernieuwde albergue 'Major' genoemd. We kregen bij inschrijving een badhanddoek om te gebruiken, en er was ook douchegel aanwezig. Wat een luxe!
Nog ons dagboek aanvullen en een boodschap doen en daarna aanschuiven voor een stevig maal.
Morgen staat Portomarrin op het programma en we zijn momenteel nog 113 km verwijderd van onze eerste doelstelling, Santiago de Compostella.
Hopelijk ben ik er morgen terug met nog meer nieuws.
Na een paar mailloze dagen en wat technische problemen, is JP er vandaag in geslaagd om de mailtjes rechtstreeks tot bij mij te laten toekomen. I'm happy today
Hier volgt de mail van JP,
Hallo Doortje,
Eindelijk terug internet. Ondertussen zit wandeldag 25 erop.Vandaag hebben we het traject van La Faba naar Triacastela afgewerkt. Vanmorgen vertrokken we om 6u45', het weer was aangenaam. We begonnen meteen met de beklimming van gisteren verder te zetten, richting O Cebreiro, zo'n 5 tal km verder en met een hoogteverschil van 250 m om te overbruggen.
Wanneer de zon doorbreekt, kunt u vanaf de Sierra ver uitkijken over de bergen, heuvels en dalen van het groene Galicië. Meestal zijn de van leisteen gebouwde dorpen echter in de mist en wolken gehuld.
Na ons ontbijt, waar we lang hebben moeten op wachten, (ze zijn hier niet van de rapste), werden we getrakteerd met een prachtig uitzicht over de heuvels. De mist kwam langzaam omhoog uit het dal en dat hebben we meteen vastgelegd op beeld. Héél, héél mooi. Na dit volgde er een lange afdaling door de bossen. We kregen ook enkele onverharde paadjes. Het was weer een prachtig stuk natuur om nooit te vergeten.
Na de volgende beklimming kwamen we op de pas Alto de San Roque, waar links van de weg een metalen beeld van een pelgrim staat, die probeert zich voor de wind te behoeden. Ook het landschap veranderde voortdurend, wat het uitzicht telkens anders maakt.
De zon scheen volop toen we aan de volgende beklimming begonnen. Het was een steile,gelukkig hadden we nu en dan wat schaduw.Het pad eindigde boven (je zou het niet kunnen raden) jawel, aan een klein gezellig cafeetje. Wat deed dit deugd. We dronken vlug iets en zetten onze tocht verder. Nog 10 km te gaan. Van hieraf ging het redelijk vlot. Van steile beklimmingen of afdalingen was er nu geen sprake meer. Enkel een lange, gemoedelijke afdaling tot onze eindbestemming voor vandaag.
Bij het binnenkomen van Triacastela kwam men voorbij een boom die 800 jaar oud is. Een uniek exemplaar van 2,7 m breed en 8 m hoog. Vanaf die boom nog een 2 tal km tot onze bestemming.
We slapen in Albergue Aitzenea, een particuliere herberg met 38 slaapplaatsen. Heel rustiek en gratis internet. Morgen trekken we verder naar Sarria waar we een alternatieve weg zullen nemen om het Klooster van Samos te bezoeken.
Zo heb je terug wat informatie en hopelijk tot morgen met nog meer nieuws. Het weer was vandaag uitstekend met een 26°.
Kreeg zo juist een sms uit de Camino. Voor vandaag alweer geen internet, dus de andere middelen aanspreken.
JP sms't:
We hadden een heel zware tocht vandaag.We bewandelden de Camino Duro en namen alle alternatieve wegen die er waren. We beklommen steile hellingen van 20% en hadden prachtige uitzichten. De afdalingen mochten er ook zijn. De alternatieve route was 5 km langer dan de gewone weg.
We zijn aangekomen in het dorp La Faba. De weersomstandigheden waren uitstekend vandaag, zelfs een beetje te warm. De thermometer wees 26° aan. Na een douche en wat dagelijkse rituelen kunnen we aanschuiven voor een avondmaal om 18u30'.
Groetjes van de peregrinos.
Zo, dit was het voor vandaag. Een kort berichtje maar we weten toch elke dag iets van hun belevenissen. We blijven nog steeds duimen van op het thuisfront. Mijn kaarsje brandt elke dag een beetje om opnieuw wat hoop te geven. Ze zijn al 3,5 weken onderweg en ze genieten nog elke dag.Er resten nog ongeveer 170 km tot Compostella maar voor Murcia -Finistera moeten ze er nog eens 120 km bij stappen. Succes nog mannen!
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
) Geniet nog van jullie laatste week op Spaanse bodem want bij thuiskomst is de vakantie gedaan. Dan zijn de vrouwtjes aan beurt om 6 weken vakantie te nemen. We moeten nog overleggen voor onze bestemming maar dat zal geen probleem zijn. Een plaats waar de zon schijnt, de lucht hemelsblauw is en schone witte stranden en ..... (je mag de rest zelf invullen 
). Onze hoofden en voeten zijn nog steeds intact.
