Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vanuit de startplaats (school Abraham Hans;nabij de Brouwerij Liefmans) gaan alle afstanden richting jachthaven. Aan de brug over de Schelde is er al een 1° splitsing. De 6, 15 en 21km gaan de Kasteelstraat in. Via het 17de -eeuws begijnhof en het Vleeshuis bereiken de wandelaars de Grote Markt. Via een ommetje onder de spoorweg, langs een oase van groen en stilte bereiken deze in de dorpskern van Bevere hun eerste rustpost. De andere afstanden(10-30 en 36km) stappen stroomopwaarts via de Louise-Mariekaai naar de Coupure onder de N60,om door het prachtige groen richting Donkvijvers, de Kompascamping(heeft een nieuwe eigenaar), de Bareelhoek en enkele verharde wegeltjes aan te sluiten bij de andere afstanden.
Na de rustpost in Bevere gaan de 6 en de 10km naar de achterkant van het station, richting Markt, om zo hun eindbestemming te bereiken.
Afbeelding Abraham Hans
zicht op de Donkvijvers
opkomen van de zon
We komen aan te Bevere waar we onze 1° rustpost hebben na zo'n 7km te stappen.
Het parcours van de 30 en 36km loopt via het voetbalveld Bevere naar de Vierschaar, de Ketelhoek, waar de 15 en 21km stappers terug aansluiten, om zo door het vlakke landschap ten noorden van de Bruwaan over de kasseistrook den Doorn. We dwarsen de N60, nemen de wegels rond het voetbalveld van Eine, en bereiken zo onze volgende rustpost in de vrije basisschool Eine.
Onze 2° rustpost voor vandaag te Eine. Na iets te hebben gedronken(was terug heel warm ) stapten we richting centrum Eine voorbij het boegbeeld Prosper De Maaght met kruiwagen en voordeur erop(hij moest van zijn vrouw op de deur letten etrwijl zij boodschappen deed maar ging op café en nam, de opdracht van zijn vrouw indachtig, de deur mee op een kruiwagen.
nieuwe aangelegde wandelpaden richting Eine centrum boegbeeld Prosper De Maaght kerk van Eine Van het station van Eine gaat de tocht verder, de Schelde over waar de 15km zich afsplitst richting Reytmeersen. De rest maakt een ommetje langs de vijvers van Nederename, doorkruisen de boomkwekerij "De Bock", om zo de vrije basisschool in Welden te bereiken.
mooie zichten
zicht op kerk van Welden. Hier maken de 2 grootste afstanden een lus van 5km(30kmstappers) en 8,4km(36kmstappers) langs rustige voet- en landwegels met verre gezichten op de kouters en de dorpskern van Welden.
Nu rest ons nog een 7tal km door de Scheldevallei. Een doortocht doorheen het natuurgebied de Reytmeersen. Langsheen enkele oude Scheldearmen en waterpartijen komen de wandelaars via een nieuw aangelegd wandel-en fietspad langs de archeologische site en bereiken we terug de Scheldeboorden richting eindbestemming.
Het natuurgebied de "Reytmeersen" ligt in Oudenaarde, langs de schelde tussen de brug van Nederename en de oude Scheldemeander Welden. Het 47ha grote terrein is een lappendeken van braakliggende stukken, ruigtes, wilgenbosjes en enkele graslanden en akkers. De oorrspronkelijke laag gelegen weilanden werden in de jaren 80 opgehoogd om er industriegebied van te maken. Gelukkig kregen de Reytmeersen in 1999 een nieuwe bestemming als natuurgebied en kon de natuur er haar vrije gang gaan. In deze lappendeken van graslanden, bosjes en struikgewas huizen drie opvallende bewoners: konijnen, Gallowayrunderen en Konikpaarden. De konijnen graven en grazen naar hartelust op de zanderige gronden stukken grond en houden op die manier het terrein open. De Gallowayrunderen grazen het lange gras weg en bereidenb zo de maaltijd voor de Konikpaarden die de voorkeur geven aan kort gras. Via de mest die ze achterlaten, verspreiden deze dieren zaden van allerlei planten. Hierdoor is dit landschap voortdurend in verandering en dit is een kolje naar de hand van tal van planten- en diersoorten.
een heel mooi natuurdomein
hier terug langs de Scheldeboorden zicht op de archeologische site
eventjes van het parcours gegaan om deze valkenier te fotograferen. Dit is een slechtvalk die hij moest africhten. Het was een hele mooie wandeling, een dikke proficiat aan de hele ploeg van de Scheldestappers van Zingem.
Het beloofde een mooi weekend te worden en dit is altijd prima om een stevige wandeling te ondernemen. Ik reed met mijn vrouwtje naar Velzeke om daar mijn voorlaatste grote tocht te stappen. Zij ging de hele ticht meehelpen. Het was een 20u tocht, dus er waren 4 lussen van 25km. We waren met een 90tal mensen die aan deze tocht deelnamen en een 50tal die gingen voor de 100km. We starten vanuit het Parochiecentrum van Velzeke en stapten de 1°lus richting Erwetegem om zo via Sint Maria Oudenhove terug te keren naar Velzeke.
kerk Velzeke
Lucia onze kapitein Marc en Sally inschrijvingstafel met Lucia en Frank
We zijn vertrokken voor de 1°lus
mooi zomerweer
rustige paden
veel natuur
Irene met Jean in haar spoor
op weg naar de 1° wagenrust
zicht op Erwetegem eventjes rusten na 8km
mooi lachen
op weg naar Oudenhoven
vele paadjes
aan het kerhof van Oudenhoven
terug naar de zaal
Deze mensen genoten van het prachtig weer en lieten zich gewillig op de foto zetten. Eenmaal terug aan onze startzaal was het tijd om een broodje te verorberen. Eén dame viel al in de prijzen. Helga behaalde haar 1° schelp. Proficiat Helga.
Hier werd Helga gefeliciteerd door de baankapitein Geert
De 2°lus ging richting Roborst en daarna naar Zwalm om zo terug naar Velzeke te komen. Het beloofde een mooie lus te worden, de Zwalmstreek staat er bekend voor.
mooie zichten
hier liggen de dorpjes dicht bij elkaar
nog eventjes rusten na 34km
zicht op Michelbeke Geert is aan het denken
ideaal voor ballonvaarten hier krijgen we een prachtig stukje langs de Zwalmbeek
op weg naar de Ijzerkotmolen
hier kregen we een traktaat van Rudolf voor zijn 10° Gouden Arend
terug op weg naar Velzeke
mooie bloemen
de zon ging gaan slapen
Eenmaal terug in de zaal was het tijd voor ons warme maaltijd. Na deze gingen we voor onze 3°lus, die ons de omgeving van Zottegem liet zien. Ik nam geen foto's meer want het werd te donker. De laatste lus bracht ons naar Balegem en dan terug naar Velzeke. Het was een hele mooie tocht door de Zwalmstreek. Proficiat aan onze inrichters Geert en Lucia. Er werden ook nog enkele stappers gehuldigd voor het behalen van hun Gouden Arenden.
Onze Hans behaalde zijn 1° Gouden Arend in stijl(weet nu wat het is)
Anne Marie behaalde haar 3° Gouden Arend Pierot zijn 4° Onze Rudolf de fel beheerde 10° Gouden Arend hier met zijn grote trofee Monique haar 13° En onze sympathieke Lucia haar 20°!!!
overdonderd met geschenkjes
hier onze seingevers met hun geschenk
En onze beide kapiteins werden gefeliciteerd door hun vrienden. Op 8 oktober is het de beurt aan mezelf om mijn 10°Gouden Arend te behalen in Lommel. Daar zal ik mijn allerlaatste 100km wandelen. Ik neem dan afscheid van de grote afstanden, maar blijf wel actief deelnemen aan de wandelingen bij de kleinere afstanden.
Vroeg uit de veren en dan zo'n 2u rijden tot Eksel, om daar dan een mooie en rustige wandeling te maken. De wandeling vertrok vanuit het schutterslokaal "Willem Tell". We maakten kennis met de prachtige natuur rondom Eksel.
de startzaal
hier op stap met de parcoursmeester
rustige bospaden is die giftig of niet?
genieten van de natuur
eventjes een break nemen moeder en vrouw van de parcoursmeester en de hond Tommy
Onder een stralende hemel stapten een 40tal Euraudaxers de 100km van Ohey. Het beloofde een pittige tocht te worden qua dalen en stijgen.We vertrokken vanuit de parochiezaal richting Bonneville en verder naar Mont Sainte Marie. Dit was een hele lastige beklimming. Daar hadden we al zo'n 21km afgelegd.Daarna ging de tocht verder naar Faulx-Les-Tombes(alweer zo'n beklimming) om dan aan te komen aan het bos. Daarna stapten we terug naar de parochiezaal in Ohey (40km) om onze maaltijd te nuttigen. Na deze, moesten we een lus maken van een 22km via Bousalle en Perwez om wederom aan te komen in Ohey. De warmte bleef aanhouden, de meter duide een 21° aan om 01u30.Terug na de rust hadden we een lus van 23km te verwerken in en om Ohey. Er is veel bos rond dit dorpje. Eenmaal terug van deze mooie lus was het tijd om ons ontbijt te verorberen. Nog zo'n 15tal km restte ons nog te gaan. Het eerste uur was in de felle regen, nadien klaarde de hemel uit en konden dan toch nog droog aankomen van deze mooie 100km.
aftellen naar het fluitsignaal wachten op onze baankapitein kerk van Ohey
regelmatig uitkijken waar men stapt
een beetje bescherming in het bos privébezit rustige wandelwegen
mooie zichten
rustig door de velden even halt houden voor een drankje
Dit is onze laatste dag in Oostenrijk. De reiskoffers klaarmaken en dan rest ons een kleine wandeling naar Norbertshöhe om daar onze allerlaatste dessert te nuttigen.Daarna zijn we nog naar het uitzicht van de Inn gewandeld om dan zo terug naar ons verblijf te gaan. De dag nadien zijn we nog eerst naar het hotel gegaan om er afscheid te nemen en ons lunchpakket te maken. Daarna zijn we terug naar België gereden. Tijdens onze terugreis hebben we regen gehad tot een stuk over Ulm in Duitsland. Daarna klaarde het op en was het aangenamer om te rijden. Na 12u rijden waren we terug aan ons huis. Aan alles komt er einde, we hebben er een prachtige verblijf gehad en gaan zeker nog eens terug.
Norbertshöhe
voorkant
zicht op Zwitserland rust maar uit
onze stuntvrouw voetbalveld van Nauders(kunstgras!) nog vlug een stempel nemen zal hij springen of niet? zicht op de Inn
Deze maal reden we met de auto naar Italië, om even te wandelen langs de Reschen en Haidersee. Onze 1° halte was de Reschensee. (Dit is een stuwmeer in de Zuid-Tiroolse gemeente Graun im Vinschgau. Het meer ligt op ongeveer 1520m hoogte, net over de Oostenrijks-Italiaanse grens, dicht bij de Reschenpas. Het meer is 6km lang en op de breedste plekken 1km breed. De opp.bedraagt 6,6km² en het meer bevat 120 miljoen kubieke meter water. De plaatsen Reschen, Graun en St Valentin auf der Haide liggen aan de oever van het meer.Het meer ontvangt water van de rivieren Etsch, Rojenbach en Karlinbach. Het water wordt afgevoerd door de Etsch. Het stuwmeer ontstond in 1950 na de bouw van een stuwdam tussen 1948 en 1950. Voor de aanleg van deze dam waren er nog 3 meren te vinden. Als gevolg van de dam kwamen het oorspronkelijke dorp Graun en een groot deel van Reschen onder water te staan. 163 huizen werden afgebroken en 523ha land werd onder water gezet. Heden ten dage herinnert de boven de opp. uitstekende kerktoren van Alt-Graun, de oude dorpskern van Graun, aan het vroegere dorp). Eventjes tot aan de kerktoren gewandeld , daar een foto genomen en reden dan verder naar de Haidersee in St Valentin auf der Haide.Daar hebben we rond het meer gewandeld. Daarna terug naar Nauders gereden en nog een kleine wandeling gemaakt naar de Nobertshöhe.
wagen geparkeerd aan de Reschensee zicht op het dorp
Normaal gingen we met hotel wandelen naar de Goldseen met een gids maar door te weinig deelnemers ging dit niet door. We besloten dan maar een wandeling te maken met onze sympathieke Noorderburen. De wandeling ging via Parditschof naar Bazahlerkopf op een hoogte van 2160m. Onderweg hadden we enorm veel pret. De mannen gingen op kop en natuurlijk hadden die een misser begaan.Dit wisten we maar bij de afdaling.Daarna ging de terugweg via de Labaunalm om zo Nauders terug te bereiken.
wandelen met Anja en Marco
mooi zicht de 3 kontjes nog een uur wandelen eventjes lachen voor op de foto we zitten al een heel stukje hoog
ik heb ook een foto van jou weeg je niet te veel?
moie afdaling allee nog een klein beetje klimmen(haha) onze stoere dames etenstijd
op naar de volgende klim BR>
joepie ik ben boven Doortje en Marco
Marco en Anja en mezelf
edelweis gevonden dit hadden de mannen niet gezien en de klim was behoorlijk zwaar is dit een krekel of een springhaan aangekomen aan de Labaunalm terug die mooie uitbaatster lekker hé dit ook maar dit is de mijne hoor onze sympathieke Nederlanders Marco en Anja terug naar Nauders
We gingen vandaag niet ver wandelen want er was onweer voorspeld. We stapten richting kleine Mutzkopf. Vanaf het beginpunt was het al klimmen tot we letterlijk boven waren.Het was een hele pittige klim door het bos. We hadden echt last van de mieren.Na een kleine stop gingen we verder via het natuurleerpad richting Losschrofen(grens met Zwitserland). Daar namen we de afdaling terug naar Nauders. Normaal gingen we een rust houden in Norbertshöhe maar de lucht was niet meer zuiver. We sneden een stuk van onze wandeling af en waren net op tijd voor het hevige onweer. Daarna was het de hele avond buiig.
onder de brug door
kabbelend water
zicht op Nauders
zijzicht tijdens onze beklimming het dorp ligt er verlaten bij
pech,niet open de lucht was niet zuiver meer begonnen aan de afdaling
natuurleerpad grens met Zwitserland
grenspaal, ik sta op Zwitserse grond
rarara hoe oud ben ik? zicht op de Zwitserse bergen
Mooie rustige wandeling van Larchenalm tot Kompatschof (1617m) en dan doorgewandeld via de weg Claudia Agusta tot aan de Italiaanse grens en dan terug tot ons verblijf in Nauders.
Vandaag gingen we de wandeling naar Plamort aanvatten. We hadden gehoord dat het een aanrader was. Na het ontbijt gingen we richting kabelbaan maar gingen te voet door richting Kompatschof(1617m). Via een stenen pad gaan we verder richting Reschen. Ondertussen zijn we de staatsgrens overgegaan. Onderweg krijgen we hele mooie uitzichten op de Reschensee en Haidersee. Boven kregen we bezoek van de koeien en paarden die daar stonden te grazen. Daarna begonnen we aan onze terugweg, over de heuvels heen. Wat verder via de Speichersteich( duivelse tanden)moeten we terug Oostenrijk binnen. Deze grote betonnen blokken met stalen punten is nog uit de tijd van Mussolini om pantserwagens tegen te houden. We volgen de weg verder richting Bergkastel om daar dan de kabelbaan te nemen naar Nauders. Tevreden terug in Nauders gingen we een koffie of thee drinken met een gebakje.
staatsgrens op Italiaanse bodem
eventjes kijken of we juist zijn mooi zicht op Italië
overal mooie bloemen
mooi zicht zal me moetenhaasten of ik ben ze kwijt zicht op de Reschensee
zicht op de Reschensee en verder op de Haidersee heel mooi uitleg over de verdedigingslijn tussen de 2 gebieden nogmaals een blik op het meer hier moeten we verder door tussen de paarden en koeien ze komen zelfs tegen op de foto hier deze weg volgen naar beneden de beruchtig Speicher steich grenspaal van Italië
hier zijn we terug op oostenrijkse bodem
op naar de kabelbaan hallo ik ben hier nog we zitten goed hier zijn ook paarden zicht vanop Bergkastel terrasje aan de kabelbaan vooraleer we terug naar Nauders afdalen
Wandeling terug vanuit het hotel met deze maal een vrouwelijke gidse. Een rustige en aangename wandeling via de Nauderse Hôheweg over flank van alpenweide(niet aan te raden met kinderen) naar Novelleshof en terug via de kruisweg naar Nauders met een klein bezoek aan het het slot van Nauders.
zicht op Nauders het kapelletje van Nauders
de hoofdkerk met begraafplaats van Nauders
mooi zicht bekijken hoe we het zullen aanvangen een steile klim
eindelijk boven nog een stukje klimmen
fier op de foto de Piz-lad achter ons
mooie bloemen maar afblijven
de kruisweg
eventjes binnengluren
het slot van Nauders
binnenkoer zie ze stralen!!! nog een woordje uitleg onze gidse Renate
Vertrekkend vanaf het hotel gingen wij door het dorp richting Parditschof(heel de tijd klimmend) en vandaar naar de Labaunalm, om daar eventjes te rusten alvorens we verder stapten tot op de Fluchtwand. Eenmaal boven aan de Fluchtwand vonden we voor de 1°maal edelweis. Hier hadden we een hoogte verschil van meer dan 900m overwonnen. Vanop de Flucht wand kon je recht naar beneden kijken, zo'n kloof van ongeveer 1300m diep. Niet voor mensen met hoogtevrees. Dit is ook een aanrader van wandeling. Het was heel mooi weer en hadden een prachtig zicht over de omgeving.
door dorp naar de wandelborden op weg naar Parditzschof
mooi weer mooi zicht op de bergen rust nu maar een beetje en jij ook
aan Parditzschof aangekomen het kapelletje
in de verte ziet men de Fluchtwand rechts
aangekomen bij Labaunalm de mooie uitbaatster
wachten op onze bestelling
op weg naar de Fluchtwand bij de koeien
en het zijn er veel nog een weide doorkruisen edelweis hier zijn we op de top van de Fluchtwand mooi zicht terug naar beneden grimmige rotsformatie
terug aan de Parditschof mooi uitzicht
het kapelletje binnenin Parditschof een geknelde geit kerk van Nauders
Vandaag gingen we het een beetje kalm aanpakken. We gingen met een Vlaamse familie een vlakke wandeling doen op Bergkastel(2173m hoog) We namen de berglift naar boven . Daarna begonnen we aan onze rustige wandeling. Het weer daar boven was terug iets mistig, maar niet koud. Veel uitzichten waren niet goed zichtbaar door de bewolking, maar we genoten toch van de wandeling. Eenmaal de wandeling erop zat dronken we daar iets en namen dan de kabelbaan opnieuw om af te dalen. Daarna gingen we nog eens naar het hotel om onze koffie met gebak en nog wat na te praten.
boven op Bergkastel zicht op de omgeving
deze wandeling gingen we doen gelieve dit nummer te volgen op weg mist neemt de mooie zichten weg
rustige paadjes vlonderpaden
jammer ban de bewolking
hier met onze Oost-Vlaamse vrienden tussen de koeien wat kom jij hier doen dames aan de praat hier een stukje de Oost-Vlamingen een lekkere dessert
wat zie ik daar ik heb wat gezien dit is geen sneeuw maar een hoopje zout
naar beneden via de kabelbaan
zo'n 800m hoogte verschil met beneden
hier terug in het hotel voor onze dagelijkse koffie met of zonder gebakje erbij.
We vertrokken aan het hotel met alweer onze goede gids Robert naar de Grote Mutzkopf. In het begin was het weer ietsje mistig. Onderweg vertelde onze gids indien het weder zo blijft dat we niet naar Dreilandergrenzstein maar via de Grote Mutzkopf zouden wandelen, omdat het te slecht was. Eenmaal dicht bij de berg, gingen we richting Grunen See en dan verder naar de Schwarsen See en kwamen terug via Riatzshof. Het was terug een mooie wandeling, deze keer konden we meer van de natuur genieten dan van de bergen.Eventjes meegenieten van de foto's.
lage bewolking hier de grote weg oversteken van Nauders naar de Italiaanse grens onze groep beslissing om niet naar de top te gaan mistig eventjes een woordje uitleg van de man in het rood Mutzkopf in de mist rare bloemen
een afdaling hier kwamen we aan de Grunen See
eendjes voederen richting naar de Schwarzer See een mooie vangst een karper gevangen hier een stuk lager was het weer mooi eventjes genieten aangekomen aan de Schwarzer See naar ginder?
mooi eendje het wolkendek klaarde uit
op de terugweg nog een praatje maken met een Vlaming Laatste blik op de bergen rustig grazen
Vandaag gingen we met het hotelbusje en de gids naar Melag in Italië voor een prachtige wandeling .We reden naar een hoogte van 1900m en vandaar trokken we de bergen in tot 2500m. We wandelden over de Lantauferer Höhenweg naar de Weisskugelhutte. Het was een pittige klim van zo'n 600m hoogte verschil. Nu en dan een kleine halte om even op adem te komen en een foto te maken van de prachtige zichten. De laatste klim tot aan de hut was er éen om u tegen te zeggen. Eindelijk boven aangekomen hadden we een prachtig zicht over de Italiaanse Alpen. Daar maakte de gids een groepsfoto en konden onze magen bevredigen. Na dit alles was de tijd aangebroken om onze terug aan te vatten. Onze gids vroeg wie er hoogtevrees had, want we gingen dalen langs het Gletsjerleerpad.
Het dalen nam meer tijd in beslag dan het stijgen, men moest goed uitkijken voor het uitglijden. Sommige paden waren akelig, niet naast u kijken voor de diepe afgrond. Ook hier werd er nu en dan een kleine rust ingelast. Toen we bijna beneden waren begon het een beetje te regenen(natte sneeuw). Gelukkig was dit van korte duur. Eindelijk beneden was het terug mooi weer. Bekomen van deze wandeling genoten we allemaal nog van een lekkere kop koffie of iets anders. Alleen ging ik deze afdaling niet doen, aangezien er boven een bordje stond met "afdalen op eigen risico". Gelukkig hadden we een gids bij die het allemaal in goede banen leidde. Het is wel een aanrader om deze tocht te doen.
parking in Melag in Italië, gids was aan het bellen op weg naar ons avontuur
besneeuwde toppen
oversteek riviertje de wandelpaden
langzaam naar omhoog wandelen richting naar de hutte hier begon het al steiler het wolkendek neemt toe nog klimmen
we zien de sneeuw dichterbij komen nog een stukje klimmen alvorens ons doel te hebben bereikt groepsfoto genomen door de gids aan de Weisskugelhutte
bijgebouw van de hutte hier zijn we op 2557m hoogte eventjes poseren
begin van de afdaling
stenen paden, oppassen voor het uitglijden niet naast u kijken
riviertje dwarsen richtlijnen volgen van de gids
over brugje en het wandelpad volgen
nogmaals het riviertje mooie zichten smalle paden voorzichtig is de boodschap
nog tijd om alles op een foto te plaatsen onze tegenkomers
laatste stuk van de afdaling wat doen jullie hier? nog een laatste blik op de bergen eindelijk beneden op weg naar de parking waar ons busje staat. Wij hadden er van genoten om deze wandeling mee te doen.
We reden met het hotelbusje naar Kajetansbrücke voor de start van deze wandeling. We wandelen onder de Kajetansbrücke door en houden de Inn aan onze linkerzijde. Deze weg gaat verder over een mooi bospad, de Inn stroomopwaarts volgend. Na een tijdje volgt een "adventure parcours" met touwbrug over de Inn, maar deze nemen we niet, en vervolgens komen we uit aan de doorgaande weg van pfunds naar Vinadi( Zwitserse grens). deze weg volgen we een tijdje en slaan links naar beneden af (wegwijzer Altfinstermunz). Wederom door het bos bereiken we deze oude grenspost(vesting) welke deels te bezichtigen is. Daar kregen we een filmpje te zien hoe het er vroeger aan toeging aan de grens met Zwitserland. Na deze uitleg gingen we terug door het bos aan de andere zijde van de Inn. Na een pittige klim kwamen we terug aan de grote weg waar we terug opgehaald werden door het hotelbusje. Het was een leerzame tocht.
vertrek vanop de camping
zicht op de camping onder Kajetanbrücke de Inn
nogmaals de Inn hier kregen we terug een woordje uitleg er waren ook veel krekels aanwezig
wederom wat uitleg
zicht op de vesting
de vroegere tolbrug aan de grens met Zwitserland kijkje in de vesting zicht vanop de bovenverdieping
mooi weer Eenmaal terug van onze wandeling deden wij nog er eentje bij. Hier zicht op het slot van Nauders. Nauders lekker in de zon
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
BR>
