Op deze blog worden mijn wandelavonturen beschreven
Over mijzelf
Ik ben Vandevoorde Dorine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam doortje.
Ik ben een vrouw en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is weefselcontroleuse.
Ik ben geboren op 20/10/1963 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen.
Vandaag gingen we de wandeling naar Plamort aanvatten. We hadden gehoord dat het een aanrader was. Na het ontbijt gingen we richting kabelbaan maar gingen te voet door richting Kompatschof(1617m). Via een stenen pad gaan we verder richting Reschen. Ondertussen zijn we de staatsgrens overgegaan. Onderweg krijgen we hele mooie uitzichten op de Reschensee en Haidersee. Boven kregen we bezoek van de koeien en paarden die daar stonden te grazen. Daarna begonnen we aan onze terugweg, over de heuvels heen. Wat verder via de Speichersteich( duivelse tanden)moeten we terug Oostenrijk binnen. Deze grote betonnen blokken met stalen punten is nog uit de tijd van Mussolini om pantserwagens tegen te houden. We volgen de weg verder richting Bergkastel om daar dan de kabelbaan te nemen naar Nauders. Tevreden terug in Nauders gingen we een koffie of thee drinken met een gebakje.
staatsgrens op Italiaanse bodem
eventjes kijken of we juist zijn mooi zicht op Italië
overal mooie bloemen
mooi zicht zal me moetenhaasten of ik ben ze kwijt zicht op de Reschensee
zicht op de Reschensee en verder op de Haidersee heel mooi uitleg over de verdedigingslijn tussen de 2 gebieden nogmaals een blik op het meer hier moeten we verder door tussen de paarden en koeien ze komen zelfs tegen op de foto hier deze weg volgen naar beneden de beruchtig Speicher steich grenspaal van Italië
hier zijn we terug op oostenrijkse bodem
op naar de kabelbaan hallo ik ben hier nog we zitten goed hier zijn ook paarden zicht vanop Bergkastel terrasje aan de kabelbaan vooraleer we terug naar Nauders afdalen
Wandeling terug vanuit het hotel met deze maal een vrouwelijke gidse. Een rustige en aangename wandeling via de Nauderse Hôheweg over flank van alpenweide(niet aan te raden met kinderen) naar Novelleshof en terug via de kruisweg naar Nauders met een klein bezoek aan het het slot van Nauders.
zicht op Nauders het kapelletje van Nauders
de hoofdkerk met begraafplaats van Nauders
mooi zicht bekijken hoe we het zullen aanvangen een steile klim
eindelijk boven nog een stukje klimmen
fier op de foto de Piz-lad achter ons
mooie bloemen maar afblijven
de kruisweg
eventjes binnengluren
het slot van Nauders
binnenkoer zie ze stralen!!! nog een woordje uitleg onze gidse Renate
Vertrekkend vanaf het hotel gingen wij door het dorp richting Parditschof(heel de tijd klimmend) en vandaar naar de Labaunalm, om daar eventjes te rusten alvorens we verder stapten tot op de Fluchtwand. Eenmaal boven aan de Fluchtwand vonden we voor de 1°maal edelweis. Hier hadden we een hoogte verschil van meer dan 900m overwonnen. Vanop de Flucht wand kon je recht naar beneden kijken, zo'n kloof van ongeveer 1300m diep. Niet voor mensen met hoogtevrees. Dit is ook een aanrader van wandeling. Het was heel mooi weer en hadden een prachtig zicht over de omgeving.
door dorp naar de wandelborden op weg naar Parditzschof
mooi weer mooi zicht op de bergen rust nu maar een beetje en jij ook
aan Parditzschof aangekomen het kapelletje
in de verte ziet men de Fluchtwand rechts
aangekomen bij Labaunalm de mooie uitbaatster
wachten op onze bestelling
op weg naar de Fluchtwand bij de koeien
en het zijn er veel nog een weide doorkruisen edelweis hier zijn we op de top van de Fluchtwand mooi zicht terug naar beneden grimmige rotsformatie
terug aan de Parditschof mooi uitzicht
het kapelletje binnenin Parditschof een geknelde geit kerk van Nauders
Vandaag gingen we het een beetje kalm aanpakken. We gingen met een Vlaamse familie een vlakke wandeling doen op Bergkastel(2173m hoog) We namen de berglift naar boven . Daarna begonnen we aan onze rustige wandeling. Het weer daar boven was terug iets mistig, maar niet koud. Veel uitzichten waren niet goed zichtbaar door de bewolking, maar we genoten toch van de wandeling. Eenmaal de wandeling erop zat dronken we daar iets en namen dan de kabelbaan opnieuw om af te dalen. Daarna gingen we nog eens naar het hotel om onze koffie met gebak en nog wat na te praten.
boven op Bergkastel zicht op de omgeving
deze wandeling gingen we doen gelieve dit nummer te volgen op weg mist neemt de mooie zichten weg
rustige paadjes vlonderpaden
jammer ban de bewolking
hier met onze Oost-Vlaamse vrienden tussen de koeien wat kom jij hier doen dames aan de praat hier een stukje de Oost-Vlamingen een lekkere dessert
wat zie ik daar ik heb wat gezien dit is geen sneeuw maar een hoopje zout
naar beneden via de kabelbaan
zo'n 800m hoogte verschil met beneden
hier terug in het hotel voor onze dagelijkse koffie met of zonder gebakje erbij.
We vertrokken aan het hotel met alweer onze goede gids Robert naar de Grote Mutzkopf. In het begin was het weer ietsje mistig. Onderweg vertelde onze gids indien het weder zo blijft dat we niet naar Dreilandergrenzstein maar via de Grote Mutzkopf zouden wandelen, omdat het te slecht was. Eenmaal dicht bij de berg, gingen we richting Grunen See en dan verder naar de Schwarsen See en kwamen terug via Riatzshof. Het was terug een mooie wandeling, deze keer konden we meer van de natuur genieten dan van de bergen.Eventjes meegenieten van de foto's.
lage bewolking hier de grote weg oversteken van Nauders naar de Italiaanse grens onze groep beslissing om niet naar de top te gaan mistig eventjes een woordje uitleg van de man in het rood Mutzkopf in de mist rare bloemen
een afdaling hier kwamen we aan de Grunen See
eendjes voederen richting naar de Schwarzer See een mooie vangst een karper gevangen hier een stuk lager was het weer mooi eventjes genieten aangekomen aan de Schwarzer See naar ginder?
mooi eendje het wolkendek klaarde uit
op de terugweg nog een praatje maken met een Vlaming Laatste blik op de bergen rustig grazen
Vandaag gingen we met het hotelbusje en de gids naar Melag in Italië voor een prachtige wandeling .We reden naar een hoogte van 1900m en vandaar trokken we de bergen in tot 2500m. We wandelden over de Lantauferer Höhenweg naar de Weisskugelhutte. Het was een pittige klim van zo'n 600m hoogte verschil. Nu en dan een kleine halte om even op adem te komen en een foto te maken van de prachtige zichten. De laatste klim tot aan de hut was er éen om u tegen te zeggen. Eindelijk boven aangekomen hadden we een prachtig zicht over de Italiaanse Alpen. Daar maakte de gids een groepsfoto en konden onze magen bevredigen. Na dit alles was de tijd aangebroken om onze terug aan te vatten. Onze gids vroeg wie er hoogtevrees had, want we gingen dalen langs het Gletsjerleerpad.
Het dalen nam meer tijd in beslag dan het stijgen, men moest goed uitkijken voor het uitglijden. Sommige paden waren akelig, niet naast u kijken voor de diepe afgrond. Ook hier werd er nu en dan een kleine rust ingelast. Toen we bijna beneden waren begon het een beetje te regenen(natte sneeuw). Gelukkig was dit van korte duur. Eindelijk beneden was het terug mooi weer. Bekomen van deze wandeling genoten we allemaal nog van een lekkere kop koffie of iets anders. Alleen ging ik deze afdaling niet doen, aangezien er boven een bordje stond met "afdalen op eigen risico". Gelukkig hadden we een gids bij die het allemaal in goede banen leidde. Het is wel een aanrader om deze tocht te doen.
parking in Melag in Italië, gids was aan het bellen op weg naar ons avontuur
besneeuwde toppen
oversteek riviertje de wandelpaden
langzaam naar omhoog wandelen richting naar de hutte hier begon het al steiler het wolkendek neemt toe nog klimmen
we zien de sneeuw dichterbij komen nog een stukje klimmen alvorens ons doel te hebben bereikt groepsfoto genomen door de gids aan de Weisskugelhutte
bijgebouw van de hutte hier zijn we op 2557m hoogte eventjes poseren
begin van de afdaling
stenen paden, oppassen voor het uitglijden niet naast u kijken
riviertje dwarsen richtlijnen volgen van de gids
over brugje en het wandelpad volgen
nogmaals het riviertje mooie zichten smalle paden voorzichtig is de boodschap
nog tijd om alles op een foto te plaatsen onze tegenkomers
laatste stuk van de afdaling wat doen jullie hier? nog een laatste blik op de bergen eindelijk beneden op weg naar de parking waar ons busje staat. Wij hadden er van genoten om deze wandeling mee te doen.
We reden met het hotelbusje naar Kajetansbrücke voor de start van deze wandeling. We wandelen onder de Kajetansbrücke door en houden de Inn aan onze linkerzijde. Deze weg gaat verder over een mooi bospad, de Inn stroomopwaarts volgend. Na een tijdje volgt een "adventure parcours" met touwbrug over de Inn, maar deze nemen we niet, en vervolgens komen we uit aan de doorgaande weg van pfunds naar Vinadi( Zwitserse grens). deze weg volgen we een tijdje en slaan links naar beneden af (wegwijzer Altfinstermunz). Wederom door het bos bereiken we deze oude grenspost(vesting) welke deels te bezichtigen is. Daar kregen we een filmpje te zien hoe het er vroeger aan toeging aan de grens met Zwitserland. Na deze uitleg gingen we terug door het bos aan de andere zijde van de Inn. Na een pittige klim kwamen we terug aan de grote weg waar we terug opgehaald werden door het hotelbusje. Het was een leerzame tocht.
vertrek vanop de camping
zicht op de camping onder Kajetanbrücke de Inn
nogmaals de Inn hier kregen we terug een woordje uitleg er waren ook veel krekels aanwezig
wederom wat uitleg
zicht op de vesting
de vroegere tolbrug aan de grens met Zwitserland kijkje in de vesting zicht vanop de bovenverdieping
mooi weer Eenmaal terug van onze wandeling deden wij nog er eentje bij. Hier zicht op het slot van Nauders. Nauders lekker in de zon
Dit was een wandeling met de eigenares van het Hotel. We vertrokken aan het hotel met een 15tal mensen richting Selleskopfen.We stapten naar een hoogte van 1650m, zo'n 300m klimmen. Onderweg kregen we regelmatig een woordje uitleg van onze gidse. Eenmaal op onze bestemming hadden we een mooi uitzicht op Nauders en omgeving. Na wat te hebben gerust begonnen we aan onze terugweg naar het hotel waar we gratis onze koffie of thee met gebak konden verorberen. In de late namiddag deden wij nog een kleine verkenning in het dorp.
kabbelend beekje in de gemeente
zicht rond Nauders Nauders gezien vanaf de flank Piz-Lad Zicht op de Inn mooi uitzicht hoogste toppen in de wolken pittig klimmetje door de grot voor de durvers
14 daagse reis Oostenrijk 24-07-2011 tot 07-08-2011
Dag1:
We vertroken om 3u15 in de morgen naar Oostenrijk, zo'n 985km rijden tot onze bestemming in Nauders. Vanaf Charleroi tot de Luxemburgse grens was het rijden in de regen. Dat beloofde al niet veel goeds, maar gaande weg verbeterde het weer.Toen wij de Oostenrijkse grens overschreden, kocht ik daar een vignet en tankte de wagen vol. Vanaf het station tot aan de Fernpass was het file rijden. Eens deze te zijn voorbij gereden verliep alles terug normaal. Uiteindelijk waren wij terplaatse rond 16u25. Eerst ons registreren en dan uitpakken. Daarna was het tijd om te gaan eten. Na dit nog eventjes in het dorp wandelen en dan onder de dekens na zo'n lange tocht. Voor morgen stond er een wandeling van het hotel op het programma.
ons verblijf in Nauders vooraanzicht onze kamer
Dit is het hotel waar wij het avondeten kregen. Wij verbleven in het bijhuis zo'n 400m verder. zicht op de eetzaal
inkomhall van het hotel
zicht vanuit onze kamer in het pension besneeuwde flanken
Vroeg uit de veren, want ik ging met vrienden een wandeling maken in de Limburg. We reden naar Eksel, zo'n 185km ver in de Limburg. We besloten een tocht te maken bij de Bosdravers. Eenmaal aangekomen in de startzaal, kon men uit een 5tal afstanden kiezen. We dronken eerst nog een kop koffie en daarna gingen wij (de mannen) op stap. Wij stapten de 30km terwijl de dames er 12km stapten. Het weer was behoorlijk goed. We maakten kennis met de bossen rondom Hechtel-Eksel. Het was een hele mooie wandeling. Hier enkele foto's van deze heel rustige en mooie tocht.
hier met enkele vrienden parcours 30km parcours 12km startzaal zicht op kerk van Eksel
de kerk van Eksel hier op weg naar de natuur
prachtige paden de molen van Eksel
naar het volgend stukje natuur
aangenaam om te wandelen
onze 1° rust in de kantine van de voetbal van Eksel zicht op de kantine na de rust verliet de kleinste afstanden de rest
waren aangenaam verrast door de natuur hier verliet de 12km de grootste afstanden
mooie vergezichten
af en toe wat modder
aankomst 2° controle hier moesten we een lus van 10km maken
heel heel rustig
heerlijk weer om hier te wandelen
een beetje verwaarloosd
op weg naar het einde van deze wandeling
Zeker de moeite waard om deze tocht te ondernemen.
Samen met mijn wederhelft vertrokken we vanuit de ontmoetingszaal "'t Portaal" aan de parochiekerk St-Jozef. We stapten richting een recente woonwijk( het park) door via een groene doorsteek aan de rand van het voetbalveld die verbinding maakte met een onverharde weg. Even verder aan het einde van dit natuurpad, verliet de kleinste afstand ons. Nu gingen wij richting Henegouwen, waar wij een zicht kregen op de overdekte skipiste van Komen. We moesten de gevaarlijke baan van Armentieres oversteken en een beetje verder maakten we kennis met de mooie molen (Soetes Molen). Deze molen is samen met die van Ellezelles,Moulbaix en Saint Sauveur één van de laatste en meest indrukwekkende vertegenwoordigers van staakmolens in Henegouwen.De originele molen die in deze buurt stond, werd in 1914 door de Duitsers tot as herleid. De molenaar, Jean Baptiste Soete, kocht daarop een nieuwe molen in Flers bij Rijsel. Die molen maalde van 1921 tot 1961 graan. Daarna plaatste hij een dieselmotor - afkomstig uit een vrachtwagen. In 1969 kocht de gemeente komen de molen aan, met de mondelijke belofte om hem elders binnen de gemeente te plaatsen en te herstellen. Belofte maakt schuld........ en in 1973 werd hij te koop aangeboden met last tot afbraak! De stad Brugge bracht tot 2 toe het hoogste bod uit. Maar toen men aan de afbraak (voor verhuis)begon, werden de werken stil gelegd op last van de burgervader, die onder druk van de bevolkingdan toch de molen op zijn grondgebied wou houden. In 1975 werd de molen overgedragen aan de Belgische staat,op beding van restauratie. Na de staatshervorming werd in 1980 de Waalse gemeenschap eigenaar. Die lieten hem afbreken, restaureren en heroprichten aan de Soetemolenstraat. In 1987 was dit werk voltooid: kostprijs 15miljoen bef. In mei 1997sloeg het noodlot toe; een pyromaan was de brandweer te vlug af. De hele constructie stortte in. Gelukkig was de molen nu goed verzekerd.
doorsteek via de woonwijk Park achteraan zicht op woonwijk op weg naar 1° splising aan hoeve Parrez
Het info kantoor Soetes Molen
Hier een zicht op de skipiste van komen. Deze prachtige molen staat te pronken bij de dienst toerisme van Komen-Waasten. Daarna wandelden we verder tussen enkele fokkerijen en mooie hofsteden. We passeerden ook een kleine wijngaard aan "La ferme Blue". Een kleine veldwegel bracht ons in het dorpje Komen-Brielen waar we onze rustpost hadden. Na iets te hebben gedronken en wat gegeten stapten we op onze terug richting portaal.
rustige wegen
Op de terug weg naar het Portaal was het aangenaam rustig om te wandelen.
hier een stukje natuur
de St Jansbeek
zicht vanop de brug over de St Jansbeek Eenmaal aangekomen terug in de startzaal heerste er een gezellige drukte. We lieten onze boekjes afstempelen en hielden het voor bekeken. Het was een goede wandeling en de weergoden waren goedgezind deze maal.
Het was een 20u wandeling, deze tocht bestonbd uit 4 lussen van telkens 25km. De 1°lus was Zelzate -Rieme - Ertvelde -Zelzate, de 2°lus wa een verkenning met onze Noorderburen Zelzate - Westdorpe - Zelzate, de nachtlus ging richting Sas en Assenede en de laatste lus ging richting St Kruiswinkel. We waren met een 75 stappers, waaronder een 6tal Nederlanders en 1 uit Denemarken.
in de startzaal net voor de start
zicht op Sidmar onze sympathieke Lucia
ophaalbrug (Zelzatebrug) eventjes wachten
zicht op Sidmar
windmolenpark
verloren gelopen onze 1° wagenrust
op weg naar Rieme
de city van the Voice of Europe kerk van Ertvelde de enige caferust
mooie zichten
een stukje bos
terug in Zelzate
op weg naar onze volgende wagenrust
liefdeverklaring terug aan de ophaalbrug, die we nog eens zullen tergenkomen bootje moet voorbij varen leopardtank
terug in onze zaal Mietje Stroel
mooie natuur
grenspaal België - Nederland op Nederlandse bodem
meteen de natuur in
hier is het heel rustig
mooie zichten efkes flirten met de grens
rustpost bij onze Noorderburen
wedstrijd of liefhebberij? terug op eigen bodem
terug de grens over, ze spelen er mee
aanwerving dit zijn onze Duitse vrienden met de burgervader van Zelzate hier onze Noorderburen op de foto met de burgervader en onze enige Deen Hardy de seingevers Eric behaalde zijn 1° Gouden Arend Ook Alex behaalde zijn 1° Gouden Arend en onze vriendelijke Guy eveneens. De recordhoudster van Nederland Jeannette met maar liefst 42 Gouden Arenden en hier is Mister Frank Rotiers met zijn ........58° Gouden Arend . Proficiat aan de laureaten en ook aan de organisatie.
Start vanuit de Gemeentelijke Basisschool kon de wandelaar kiezen uit verschillende afstanden van 6km -12km -18km - 25km en 35km.Ik koos voor de grootste afstand. De zon was al vroeg present en het beloofde een mooie dag te worden. De kleinste afstand gaat vanaf de start via de Tuinwijk en de Statiewijk richting Aalbeke waar even kan gerust worden met zicht op het monument "De Sjouwer". Na de rust wandelen ze langs het Bramierpad terug naar de Lauwse dorpskern om zo langs het voetbalveld van Racing Lauwe het eindpunt opte zoeken.
De overige afstanden gaan eerst op verkenning langs de Leieboorden en ontdekken de rust rond de prachtige visvijvers van het Biezeveld. Hier neemt de 12km stappers afscheid van de rest om de natuur in te trekken en ook zo tot aan de rustpost in Aalbeke aan te komen.De 3 grootste afstanden trekken de kaart van de natuur en het Roterijpad brengt de wandelaars naar de Kleiputten. Enkele leuke wandelpaadjes brengen de wandelaars naar de 1° rustpost in Marke. Na deze rust krijgen de stappers nog meer natuur en wandelen gedeeltelijk door het Preshoekbos.Dit natuurgebied is140ha groot en is 63ha bebost. Door deze prachtige natuurpaden komen we ook aan in Aalbeke, onze 2° rustpost van de dag.
De 25km en de 35km stappers wandelen nu richting de Sjouwer(Het is een monument in het dorp Aalbeke. Het bevindt zich op een heuvel langs de Franse grens, langs de autosnelweg E17. Het monument zelf is een indrukwekkende betonnen toren van 35m hoog.Het monument werd opgericht ter ere van de West Vlaamse grensarbeiders of seizoenarbeiders, die de grens overtrokken om in Frankrijk te gaan werken. In de periode van 1930 tot 1960 gingen vele Vlamingen namelijk het zware seizoenswerk uitvoeren in de Franse regio Nord-Pas-de-Calais. De grootste top van het monument is daarom ook van symbolische waarde; het wijst richting Frankrijk) en via kleine veld en stapwegels komen we aan in moeskroen. Hier verlaat de 25km ons en gaan terug richting Aalbeke. De 35km trekt verder Moeskroen binnen en gaat op ontdekking in het rustig gelegen Bois Fichaux om van daaruit naar de rustpost te stappen. Na deze rustpost gaan we terug richting Aalbeke waar we voor de 2°keer aankomen. Daarna gaan we langs nog een natuurdomein en het Bramierpad richting einde. Onderweg krijgen we nog een frisse Rodenbach of frisdrankje aangeboden door de 12uren van Lauwe.
het parcours wandelen langs de Leieboorden
visvijver in Biezeveld mooie wandelpaadjes heel rustig
naar de Kleiputten
zicht vanop de Kleiputten
een beetje omhoog
onze 1°rustpost te Marke
op weg naar Aalbeke vergezichten
op weg naar de Sjouwer 35m hoge toren
Bois Fichaux
bekende gezichten
een drankje gratis aangeboden door de plaatselijke wandelclub. Het was een mooie tocht met heel wat afwisseling .
Het Provinciaal Domein Bokrijk is momenteel 550ha groot en ligt te midden van uitgestrekte bos - en natuurgebieden. Het Domein is het meeste gekend omwille van zijn Openluchtmuseum. Dit is slechts één onderdeel van een groter recreatief geheel. Op het domein werden ook een speeltuin, een arboretum en een geuren- en kleurentuin aangelegd. Verschillende wandelwegen en fietspaden die aansluiten op de routes in Belgisch-limburg doorkruisen het geheel. In het domein vonden vanwege de mooie decors ook verschillende opnames plaats voor tv reeksen en speelfilms. Het Openluchtmuseum van Bokrijk werd op 12 april 1958 officieel geopend. Een 140tal authentieke gebouwen vormen de kern van de erfgoedcollectie. Naast deze gebouwen bestaat de collectie verder uit gereedschappen en alledaagse gebruiksvoorwerpen. In totaal omvat dit 30.000stukken kwetsbaar erfgoed en getuigen van het dagelijkse leven van de 17°eeuw tot 1950. Het Openluchtmuseum werkt naar een interactieve en dynamische ontsluiting van haar erfgoed.
ingang domein
infobord
oud toilet
kleine huisjes
de vijvers
de smid aan het werk de picknick zaal
Het openluchtmuseum telt 140 historische gebouwen. De kleinere constructies zoals bakovens of rennen voor pluimvee worden hier niet meegerekend. Hoewel het oudste gebouw van 1507 dateert, bestaat de collectie hoofdzakelijk uit bouwwerken van de late 17°eeuw tot einde 19°eeuw. De nadruk ligt in het bijzonder op de landbouwhoven en -schuren. Daarnaast zijn ook dagelijks belangrijke gebouwen voor het dorpsleven(smid,school,kerk,herberg en handwerkersgebouwen) in de collectie opgenomen. Al komen de gebouwen uit verschillende streken in Vlaanderen, in het Openluchtmuseum zijn zij als representatieve dorpskernen samengebracht. Vlaamse dorpen veranderen niet fundamenteel tussen de late middeleeuwen en de 1° WO. Het Openluchtmuseum brengt een doordacht beeld van het dorpsleven tijdens de nieuwe tijd en de vroegmoderne tijd. Door de gewijzigde erfgoedwetgeving in België en Vlaanderen mogen gebouwen van historische waarde enkel nog " in situ" geconserveerd worden. Gebouwen uit hun oorspronkelijke context halen en elders opbouwen, kan niet meer. Dit betekent dat de gebouwencollectie van het Openluchtmuseum van Bokrijk niet meer aangroeit.
waterrad
gedekte tafel spinnen is dit geen drug? mandenvlechtster enkele afgewerkte producten interieur van een barbier
hoedenmaakster loslopende schapen trainen voor de tour de Bokrijk
amaai rij daar eens een tochtje mee 1° deelneemster
Het Openluchtmuseum maakt de geschiedenis tastbaar en zelf beleefbaar. Oude ambachten kan men aan het werk zien. het museumdeel van Oost en West-Vlaanderen toont onder meer mandenvlechten, wolverven, schoenmaken,houtdraaien,stobewerken,vilten en hoedenmaken. Hiervoor trekt het Openluchtmuseum meester-ambachters aan. Het museumdeel van Haspengouw staat in het teken van de levende geschiedenis. Acteurs verlevendigen op historisch correcte wijze de museumgebouwen en brengen het leven zoals het was, 100jaar geleden. Het museumdeel van de Kempen wordt voorbehouden voor het uitwerken van de jaarthema's. In het Openluchtmuseum is een snoepwinkel aanwezig waar men handgemaakt snoepgoed volgens oude recepten vervaardigt. Het Openluchtmuseum en het domein kennen voorts uitgebreide horecagelegenheden waar men ook tradionele gerechten kan proeven.
het maken van stropopjes
een vlashaard
kruidenhuisje
kruiden kelder
kruidentuin
op verkenning met de koets
Beeldend kunstenaar Hugo Duchateau realiseerde in 2002 de installatie" het vreemde bos" in het Openluchtmuseum. De installatie bestaat uit een 20tal werken die langs de bospaden van en naar de museumdelen De Kempen, Oost-en West Vlaanderen en de Oude stad staan opgesteld. Inhoudelijk onderzoeken Duchateau's werken de symboliek en dubbele bodems van concepten als bos,wonen,bosbewonen en de relatie mens -natuur. De installatie "het vreemde bos" gaat geheel op in zijn omgeving en is hierdoor subtiel en toch bevreemdend aanwezig. Deze installatie is permanent te bezichtigen op de openingsdagen van het Openluchtmuseum.
hier enkele werken van Duchateau
de pastorij
grenssteen
bijwoning van de mis
een dagje in klas anno 1911
oeps deze heeft hier prijs
de meester is druk bezig met zijn leerlingen.
einde van de rit hier de bereiding van boekweitpannenkoeken en een proevertje
Gedenkteken Jozef Weyns (1913-1974): Hij was de bezieler en 1° conservator van het Openluchtmuseum van Bokrijk. Weyns was academisch actief rond materiële volkscultuur en heemkunde. Vanuit zijn specialisatie werd Jozef Weyns door het Limburgse provinciebestuur aangetrokken om in 1953 te starten met de uitwerking van het Openluchtmuseum.
Het domein Bokrijk herbergt één van de omvangrijkste plantencollecties in België. Het Domein startte in 1965 met de aanleg van het arboretum op een terrein van 18ha. Deel van de collectie werd binnen thematische siertuinen uitgewerkt. In Bokrijk kan men de nationale bamboecollectie bezoeken. Delen van de plantencollectie liggen ook buiten het arboretum. Vlakbij het kasteel en de speeltuin van Bokrijk ligt de Geuren- en Kleurentuin. Het arboretum is het hele jaar geopend. Het is wel de moeite waard om dit domein eens te bezoeken.
Deze keer gingen we wandelen in het Waasland. We vertrokken richting De Klinge, om daar eens de streek te verkennen. De Klinge is een dorp in de Belgische provincie oost-Vlaanderen en een deelgemeente van St.Gillis Waas. Het dorp grenst aan het Nederlandse Clinge in Zeeuwsvlaanderen. De Klinge telt ruim 3000inwoners en heeft een oppervlakte van 2,72km². De Klinge is een gemeente die omstreeks 1200 in de ME ontstond. De eerste naam waaronder de huidige gemeente gekend was luidde: DORPE. Later werd de naam omgevormd tot De Klinge. Deze naam betekent landduin of zandophoping na de ijstijd. De binding met het Nederlandse Hulst leverde de naam van de hedendaagse Hulststraat op. Doorheen het huidige waterwingebied lag een verbindingsweg tussen de Klinge en Hulst. Lange tijd kwamen ook de inwoners van het Nederlandse Clinge naar De Klinge ter kerke. Eénmaal in de startzaal, die al redelijk bevolkt was, schreven we ons in en ik vertrok voor 30km, terwijl de vrouw het parcours van de 11km ging wandelen. De 11km wandelaars maken een korte kennismaking met de Clingse bossen. Hierna belanden ze op het wandel- en fietspad, de vroegere spoorweglijn "Mechelen - Terneuzen", om zo aan te komen bij de 1°rustpost. Daarna stappen ze verder richting het heringerichte "Stropersbos".
eerst onze papieren in orde maken de startzaal kerk van De Klinge ingang van de Clingse bossen mooi wandelgebied op weg naar het volgend stuk natuur Stropersbos
De Stropers is een natuurgebied in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen van het agentschap voor Natuur en bos. Het bevindt zich in het noordelijk deel van het Waasland, ten noordoosten van de deelgemeente Stekene(Kemzeke) en ten westen van de gemeente St Gillis Waas. Het ganse natuurgebied heeft een oppervlakte van 478,43ha. We vinden er afwisselend partijen naald-en loofbossen.
Na deze doortocht komen de wandelaars aan bij de 2° rustpost. Na deze rustpauze vertrekken de wandelaars in het gezelschap van de kleinste afstand doorheen(nogmaals) de Clingse bossen richting startzaal.
De grootste afstanden gaan samen op pad om te verpozen op een enig mooie rustpost midden in de natuur "Het Panneweel".
mooie zichten
hele mooie wandelpaden
grenspaal tussen België en Nederland
De 40km en de 30km wandelaars gaan eerst kennis maken met onze dijken en polders, en samen op pad om te verpozen op een enig mooie rustpost midden in de natuur "Het Panneweel"
een mooi steegje
op weg naar de polders er komen dreigende wolken opzetten wijdse vlakten dijken en polders
Reinaart de vos
op weg naar het natuurgebied "Panneweel"
onze 1° rustpost voor de langste afstanden. Na de rust stappen we verder in een uniek natuurgebiedje "Het Sint-Jacobsgat", waarna het verder gaat door polders en over dijken naar de volgende rustpost. Hier maken de 40km stappers een extra lus.
naar het "Sint-Jacobsgat"
mooi stukje natuur het Sint-Jacobsgat hier moeten de 40kmstappers een extra lus wandelen
zicht op de plas
terug op het wandelpad tocht gaat verder over dijken en polders dreigende wolken
een buizerd
voor de heren en dames een halfinger,zijn ware natuurbeheerders. Na deze mooie lus gaat het richting 2° rustpost in wijk 't Kalf. Na deze rust komen wij op het parcours met de 20km stappers en gaan samen richting "Stropersbos"
terug een mooi stuk natuur
oppassen voor de teken
even genieten
zal het regenen of niet? even op Nederlandse bodem en op weg naar de Steense bossen.
ingang naar de Steense bossen. We wandelen nu een stuk op Nederlandse bodem
heel rustig
al en een pracht
terug de grazende schapen wilde bloemen naar uitgang de laatste km over de grens
hier zijn we terug op eigen bodem. Op weg naar onze laatste rustpost in de plaatselijke kleuterschool van Kemzeke.
Onze laatste rustpost. Vandaaruit gaan we nog richting de Clingse bossen en flirten we nog even met de Belgische - Nederlandse grens alvorens we terug aan komen in onze startzaal.
via een pad op weg naar de Clingse bossen terug over de grens
weer een mooi stukje natuur
even buiten het bos om dan nadien er terug in te gaan
terug in het bos zou die nog werken?
het allerlaatste stukje alvorens we de bebouwde kom in komen kerk van De Klinge nen sjoolder
Terug van weggeweest. Nog eventjes iets drinken en dan terug naar West-Vlaanderen. Het was een hele mooie wandeling, met veel afwisseling.
We starten vanuit het Ontmoetingscentrum "De Klakeye" en wandelen naar het Eeuwenhout. Het Eeuwenhout is een 19ha groot natuurgebied op een helling in de Douvevallei en is eigendom van de Vlaamse Gemeenschap. Het omvat 9ha bos en 10ha natuurgebied alsook een zadenboomgaard. De afgedamde vijver diende in WOI als een drinkplaats voor de 100den paarden van de Engelse artillerie en ook als waterbevoorrading voor een wasplaats in Dranouter.
Ontmoetingscentrum de "Klakeye"
zicht op de Vlaamse heuvels het Eeuwenhout
mooi stukje natuur hier verlaat de kleinste afstand ons. Zij gaan direct naar Loker. Afdaling Eeuwenhoutheuvel
natuurgebied rond de Banenberg
heel mooi
mooie vergezichten
voor de 2° maal op Rodeberghoeve
aankomst in Loker Loker kerk
de wijngaard "Six"
hier gaan we opnieuw naar Dranouter, waar we gestart zijn.
De sloebertocht is uitgegroeid tot één der klassiekers van het wandelgebeuren in Vlaanderen, zeker wat de lange afstand betreft. Het blijft een ware ontdekkingstocht van en door het hart van de Vlaamse Ardennen. Pittoreske dorpskernen,holle wegen, boerenslagen, paadjes en kerkwegels, kabbelende beekjes, fraaie vergezichten en een zeer afwisselend en heuvelachtig landschap doorweven van fraaie landschapselementen en sterke natuurwaarden maken deze tocht zo aantrekkelijk.
De start is zoals altijd vanuit de voetbalkantine van Zingem, iedereen gaat zo kort mogelijk naar de Scheldebrug tussen Zingem en Nederzwalm. Daarna slaan we rechtsaf voor een stukje natuur "Het Blarewater", één van de vele oude kronkelende Scheldearmen die de omgeving rijk is, loodst de wandelaar naar het jaagpad langs de Schelde dat men een tijdje moet volgen tot voorbij de monding van de Zwalm. Via enkele rustige veldwegeltjes komen we aan in Welden na 6km.
De wandelaars verlaten Welden langsheen de Sint Martinuskerk met op het kerkhof de imposante achtzijdige kapel van Mgr Lambrecht, gebouwd in 1891-1892. Al vlug ziet men de eerste Vlaamse Ardennenheuvels opduiken. Na het passeren van de Oossemolen, een gerestaureerde watermolen, gaat het via enkele veldwegels langzaam bergop tot in de Spendelos. Rechts heeft men een fraai zicht op het Enamebos. Even verder bereiken we onze 2° rustpost in Mater.
zicht op het Enamebos 2°rustpost op het voetbalterrein van Mater beeld aan kerk van Mater
kerk van Mater
Na de bevoorrading loodst een weinig gebruikt veldwegeltje de wandelaars naar Volkegemberg die ze langs enkele parallelle paden en wegeltjes beklimmen. Van daaruit gaat het richting Scheldevallei. Vooraleer de rustpost op het Lijnwaadmarkt in Ename te bereiken krijgen de wandelaars via het Mariette Thielemanspad nog een gedeelte van Enamebos te bewandelen.
mooie zichten
Het Bos t'Ename is een uitgestrekt bosgebied, waarvan een deel momenteel als natuurreservaat wordt beheerd. Menselijke activiteiten die de flora en fauna kunnen verstoren zijn strikt verboden. Bezoekers zijn slechts toegelaten tot het natuurreservaat tijdens geleide wandelingen waarvan een deel verloopt op houten knuppelpaden, zowat een halve meter boven de begane grond, zodat de bosbodem en de begroeiing niet verstoord worden. Het bosbeheer in "Bos t'Ename" streeft ernaar om het natuurlijke landschap en de biologischevescheidenheid van een niet verstoord biotoop te herstellen. In 2002 werd het "Bos t'Ename" bekroond met de Vlaamse Monumentenprijs. Het was een primeur dat deze prijs naar een landschap ging , en niet naar een monument. Een educatief wandelpad, genoemd naar Mariette Tielemans, werd aangelegd doorheen het Bos t'Ename. Het pad start aan het museum, is volledig bewegwijzerd en heeft verschillende educatieve informatiepanelen die het botanisch en historisch belang van het bos uitleggen.
rust in Ename op de Lijnwaadmarkt. Lijnwaadmarktplein te Ename
kerk van Ename Nu rest ons nog een 11tal km te gaan doorheen de Scheldevallei. Langsheen het dorpsplein met zijn fraaie platanenaanplanting verlaten de wandelaars het centrum van Ename. Via een nieuw aangelegd wandel en fietspad, langs een opnieuw uitgegraven historische langsgracht gelegen aan de vroegere Sint Salvatorabdij en de archeologische site en langsheen enkele oude Scheldearmen en waterpartijen komen we terug aan de Scheldeboorden. Na een doortocht doorheen het natuurgebied de Reytmeersen wordt de rustpost in Welden voor de 2°maal bereikt.
Het natuurgebied "de Reytmeersen" ligt in Oudenaarde, langs de Schelde tussen de brug van Nederename en de oude Scheldemeander "Welden". Het 47ha grote terrein is een lappendeken van braakliggende stukken, ruigtes, wilgenbosjes en enkele graslanden en akkers. De oorspronkelijke laag gelegen weilanden werden in de jaren 80 opgehoogd om er een industriegebied van te maken. Gelukkig kregen de Reytmeersen in 1999 een nieuwe bestemming als natuurgebied en kon de natuur er haar vrije gang gaan. In deze lappendeken van graslanden,bosjes en struikgewas huizen drie opvallende bewoners: konijnen, Gallowayrunderen en Konikpaarden. De konijnen graven en grazen naar hartelust op de zanderige gronden en houden op die manier het terrein open. De Gallowayrunderen grazen het lange gras weg en bereiden zo de maaltijd voor van de Konikpaarden die de voorkeur geven aan kort gras. Via de mest die ze achterlaten verspreiden deze dieren zaden van allerlei planten. Hierdoor is dit landschap voortdurend in verandering en dit is een kolfje naar de hand van tal van planten en diersoorten. Aan de overkant van het centrale wandelpad vindt je de laaggelegen weilanden(meersen), die in de winter soms onder water komen te staan. Het ANB werkt hier samen met landbouwers uit de buurt om dit meersenlandschap in stand te houden.
heel rustig om te wandelen
zo mag ik ook nog eens op de foto staan
Nu wacht ons nog enkel de terugtocht naar Zingem. Langsheen rustige wegen en een bruggetje over de Zwalm komen we opnieuw aan de voet van deScheldebrug tussen Zingem en Nederzwalm. Na de oversteek over de Schelde komen we de drankwagen van de Roman tegen waar iedere wandelaar een frisse pint of cola kregen.
Zeer landelijke tocht. Ontdek en geniet van de rust en de schoonheid van de natuur langs land - en veldwegen. Eveneens de groene ader in het centrum van Moorsele. Het Groene lint langs de Heulebeek en ook het Provinciaal domein Bergelen.
Feesttent op de wijk Barakken
veel veldwegen vliegveld Moorsele rustig wandelen
vlashaard Heulebeek op weg naar de controle het groene lint
heel mooi om te wandelen op weg naar het domein Bergelen
Heb met succes de 200km van Lommel behaald. We waren met 109 deelnemers gestart en zijn uiteindelijk met 104 aangekomen in Lommel. We werden opgewacht door vele supporters en een multikulturele band op de markt van Lommel. Daarna ging de tocht met de burgermeester verder naar de aankomst. Een verslag met foto's zullen te zien zijn op : www.euraudax-belgium.be
Ik ben Vanden Broucke Jean Pierre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jipie.
Ik ben een man en woon in Lauwe (België) en mijn beroep is gestopt met werken,.
Ik ben geboren op 21/12/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, tuinieren, fotografie.
ben aangesloten bij wandelclub de 12uren van Lauwe.
