zomer 2013. de laatste 2 hectische weken op het werk komen eraan. Daarna project afgelopen en tijd voor die welverdiende vakantie. Na 2jaar dagelijkse stress eindelijk tijd om te genieten van vrouw en gezin. Het is donderdag ochtend 11juli wanneer de wekker afloop maar ik echt geen zin heb om te gaan werken dus besluit ik maar een snipperdag te nemen. Zij had die dag ook verlof genomen om wat achterstallig werk te kunnen doen dus ik verheugde mij op een dagje samen.Wanneer om 7u de wekker opnieuw afloopt schrikt ze wakker en kijkt ze raar op omdat ik nog naast haar lig. "ik ga opstaan want kinderen zijn al naar beneden". Een paar minuten later was er iets in mij die zei om eens in alle stilte ook naar beneden te gaan. Toen ik het salon binnenging zat ze al met de laptop op haar schoot maar wat mij nog meer opviel was dat ze haar gsm die naast haar lag probeerde weg te moffelen. Onmiddellijk dacht ik "zie ik nu terug spoken?". Mij dan maar tussen haar en de kinderen gezet in de hoop het berichtje te horen toekomen en ondertussen even meegluren naar het scherm van de laptop. Webmail, raar om 7u in de ochtend. Zal wel voor het werk zijn. Na 10min geen berichtje gehoord laptop dicht en routine van alle dagen hervat. Samen kinderen naar school gedaan en daarna elk aan ons werk begonnen. 's middag krijg ik de vraag om naar shoppingcenter te gaan. tijdens het shoppen neemt ze regelmatig mijn hand vast en hebben we een leuke namiddag. Toch bleef het voorval van de ochtend door mijn hoofd spoken en weet ik niet goed wat te denken. Ik had al 2 jaar het gevoel dat er iets aan de hand was maar nooit echt signalen gekregen tot deze ochtend dus.
Die avond moest ze naar een afscheids drink van een collega. Toen ze rond 17u wou vertrekken vroeg ik haar om het toch niet te laat te maken? Op haar vraag wat ik bedoeld met niet te laat zei ik dat het wel leuk zou zijn als ze rond 21u thuis zou zijn. Hierop reageerde ze wat geirriteerd dat ze dat niet kon beloven omdat ze misschien nog iets gingen eten na de drink. Dit bevestigde alleen maar mijn vermoedens en na wat woorden is ze vertrokken met slaande deuren.
5 minuten later ontvang ik een smsje met de boodschap dat ze rond 21u zal thuis zijn. Omdat ik er niet op geantwoord had belde ze iets later dat ze terug naar huis aan het rijden was omdat ze zo niet kon vertrekken. Haar ervan overtuigd om toch het cadeau af te geven en tegen het afgesproken uur thuis te zijn. Toch bleef alles door mijn hoofd malen en heb dan maar mijn stoute schoenen aangetrokken. Laptop opgestart en toch eens in haar mail gaan zien. Raar ik kan niet meer aanloggen terwijl ik dat een paar weken geleden dat op haar vraag nog had gedaan. Mijn vermoedens werden meer en meer bevestigd. Dan maar nieuw paswoord aanvragen dacht ik. Is er niets aan de hand dan zeg ik wel eerlijk waarom ik dat gedaan heb. Zo gezegd zo gedaan. Nieuw paswoord ingesteld en aangelogd.
Wat heeft ze deze ochtend nu gemaild? "je mag blijven werken fietser is thuis gebleven :-) :-( ". Na 3 keer deze boodschap gelezen te hebben begon ik het licht te zien. ze had hem gewoon uitgenodigd bij ons thuis. Zijn antwoord vond ik in de deleted items. "niet erg we zien elkaar vanavond". Mijn vermoedens waren dus juist. De grond glijdt vanonder mijn voeten. Ik lees verder in alles wat ik tegenkom. Kijk naar haar google+ account, you tube. pffff muziek filmpjes, filmpjes van k3 optreden waar we eenpaar weken geleden waren naartoe geweest met de kinderen. Sommige voorzien van duidelijk dubbelzinnige commentaar. Ongeloof, verbijstering, woede, teleurstelling,.......
Onmiddelijk de telefoon genomen en haar opgebeld. Antwoord apparaat, nog eens gebeld terug antwoord apparaat. Nogmaals gebeld en terug antwoord apparaat. Dan maar de boodschap ingesproken dat ze onmiddellijk naar huis moest komen dat ik haar iets moest laten zien. Ik had net afgelegd toen ze mij terugbelde met de vraag waarom ik haar belde. Haar gezegd dat ze onmiddellijk moest naar huis komen dat ik haar iets moest laten zien. op de vraag waarom heb ik gewoon de telefoon neergegooid. Nu begon alles echt goed door te dringen en werd ik steeds kwader. Terug naar haar gebeld. ze zat al in de auto onderweg naar huis. Haar gezegd dat ik het wist en dat ze hem kon verwittigen. Telefoon terug afgelegd. Paar minuten later haar teruggebeld met alle verwijten en roepen en tieren. Na een klein uurtje stond ze thuis met de boodschap dat ze van plan was ermee te stoppen. Dat ze wist dat het niet juist was. Dat ze er mee ging stoppen wanneer we op reis vetrokken....
Veel geroep en getier waardoor de kinderen plotseling beneden stonden. Wat een hel!
En dit was nog maar het begin....