Thomas wou er deze namiddag van onder muizen, en heeft dus gisteren nog alle kalverhokken (8 in het totaal) uitgemest. Daarom zag ik hem dus niet...
Deze voormiddag hebben de jongens de maïshoop ontdekt met de schop, terwijl Koen om aardappelafval voor de koeien was. Daarna hebben ze nog het één en ander van karweien moeten opknappen, want ze waren pas kort voor de middag binnen. Ze waren vanmorgen van 7u30 op, dus het argument dat ze helemaal niets doen en Koen voor alles alleen staat, gaat helemaal niet op.
Deze namiddag is Thomas er niet, en Ruben helpt Evy met het bakken en versieren van cakejes en wafeltjes. Koen is ondertussen een bezoekje gaan brengen aan zijn ouders.... Op zich heb ik daar niets op tegen, maar toch irriteert het mij : Er waren nog onoverkomelijke bergen werk te verzetten tijdens de vakantie, volgens hem. Preek van gisteren! En nu kan hij het zich plots permiteren om een namiddag niets te doen??? Of is al dat werk, dat onmogelijk kon gebeuren in veertien dagen tijd plots in één dag af? Ik mag tijdens de week zeker niet binnenspringen bij zijn ouders (laat staan dat ik tijdens de week naar mijn ouders zou gaan!). Ik moet werken... Maar dat ik gisteren in zijn plaats moest helpen kalveren te verhuizen, en ik dus ook niet verder kon doen met mijn werk, zodat hij vandaag tijd over heeft, dat kan geen kwaad??
"De kinderen steken geen poot uit tijdens de vakantie. De vakantie is bijna voorbij en er is nog NIETS gebeurd!" Dit is Koen zijn liedje van de voorbije dagen.
Er is nog niets gebeurd?? Gisteren heeft Thomas alle leidingen gelegd voor de uitbreiding van de electriciteit en ook alle lampen vervangen in de nok van die stal. Koen zijn werk beperkte zich tot Thomas in de hoogte te steken met de verreiker, en van op de grond het nodige commentaar te geven. "Ik heb me daar niet te veel van aangetrokken. Hij stond ver. Ik heb het op mijn manier en mijn tempo gedaan." Gelukkig ging Thomas er zo mee om. Nadien heeft Koen de jongens gevraagd het onderhoud te doen van de nieuwe machine : smeernippels zoeken en smeren, oliepeilen controleren, luchtfilters uitblazen,... terwijl Koen zelf er van door ging : Hij vond het blijkbaar het moment om net dan de lift, die ook overgenomen werd door de verkoper van de nieuwe machine, naar de verkoper te brengen. Net nu? Had hij beter er niet bij geweest bij het onderhoud, zodat hij ook wist hoe het allemaal zat, of is het de bedoeling dat de jongens die blijven zelf doen??? Niet dat zij er problemen mee hadden. Het is nu eenmaal aangenamer werken zonder papa!
Vanmorgen een hele speech omdat Thomas om 9u30 nog niet aan het werk was. Die jongen was gisterenavond doodop, zodat hij in bad in slaap gevallen is. Ik wou hem, voor de laatste vakantiedagen, toch nog de kans geven wat langer te slapen.
Deze voormiddag moest een stal voor de kalveren klaargemaakt worden en 14 kalveren verhuisd, opnieuw door de kinderen, en daarna mochten de jongens starten met het uitmesten van de lege hokken. Ondertussen was Koen meer dan twee uur weg, om naar de koeien in de verder afgelegen weiden te gaan kijken. Omdat de kinderen niet wisten welke kalveren waar naar toe moesten, mocht ik helpen met het verhuizen. "Welke architect schildert nu tijdens de week een kast (kast voor op Ruben zijn kamer)?" was vanmorgen de preek die ik mocht ontvangen toen hij zag dat ik dat deze voormiddag wilde doen, maar een uur helpen met de kinderen om de kalveren te verhuizen terwijl hij weg is, dat kan wel... Ik heb geluk : Evy heeft aangeboden om de kast deze namiddag te schilderen.
De jongens zijn al een hele namiddag bezig om Koen te helpen. Ik heb Ruben even gezien, maar Thomas nog niet. En dan nog beweren dat ze niets doen??? En dan nog, in het vervolg van de preek over het schilderen van de kast, vinden dat het niet kan dat ik Thomas vrijdagmorgen naar zee breng, waar hij enkele dagen met zijn vrienden doorbrengt??? En ondanks de garantie van Thomas dat de kalverhokken allemaal uitgemest zullen zijn tegen vrijdag??? Ik vrees wel dat hij deze namiddag geen kans zal gehad hebben om er aan verder te doen, omdat Koen een hoop andere zaken wist die moesten gedaan worden.
Ondertussen gaat het met Evy terug de verkeerde kant uit : ze huilt voor het minste, panikeert van zodra ze Koen hoort, kan die hele negatieve boel niet meer aan. Op 1 augustus is ze naar haar therapeute geweest en toen ging het terug beter, maar de therapeute vreesde dat het van korte duur zou zijn : het is teveel voor haar om continue in de negatieve sfeer van Koen te moeten leven. Eigenlijk had ze geen twee maanden thuis mogen zijn, om dit aan te kunnen. Een vakantiejob was ideaal geweest...
We zijn nog een week verder... Gisteren heeft Koen een muurtje op het erf losgereden. "Ik heb lichtjes gehaperd aan die bak die er voor lag!". Nou het effect is wel groot als dit het resultaat is van "lichtjes haperen".
Het is geen ramp, en ik maak er zelf geen drama van. Wat voor zin zou dat ook hebben, maar het baart mij wel zorgen dat hij dan steeds opnieuw met drastische maatregelen afkomt, die vrij veel geld kosten, en waarvan het nut onduidelijk is. "In plaats van die muur zouden we van die losstaande keerwanden (L-vormige betonnen stukken) kunnen plaatsen om tegen te scheppen." Ik veronderstel dat wanneer je tegen losstaande elementen schept en duwt, deze verschuiven. En dan hebben ze geen zin. Het is trouwens niet de eerste drastische ingreep die hij noodzakelijk acht omwille van die machine, die Thomas afdoet als onzinnig en enkel bedoeld om zijn onkunde te verbergen... Ik ben van mening dat hij er de laatste tijd al genoeg geld tegenaan gegooid heeft, en dat het dus wel mag stoppen...
Wat wel een ramp is dat bij ieder kleine hapering, er een zware storm over ons heen komt. Was er dit keer niemand bij, dan kreeg Thomas toch de lading, omdat hij nog niet uit zijn bed was (is zondagavond weg geweest), dat hij een grote luiaard is, dat hij twee linkerhanden heeft, dat hij niets presteert,... Ik heb de gemoederen deze keer wat kunnen bedaren, door te luisteren, in welke slechte staat die muur wel was, en hoe dit moet opgelost worden,... en klaar en duidelijk te stellen, dat als hij een stommiteit begaat hij dit niet op ons moet afreageren. Meestal is dit olie op het vuur, dit keer werkte het wel... Blijkbaar besefte hij plots dat hij het niet alleen kan, want dat is meestal de reden om wat te dempen.
In de namiddag viel Koen zijn humeur nogal mee, om dan tegen de avond terug te beginnen zeuren : Hij had niets gedaan die namiddag en hij had nog zoveel werk... Het was toch een hoogdag, geen gewone werkdag? En hij had die namiddag de hele tijd bezig geweest of hij nu al dan niet zou maaien vandaag... Er is niet gemaaid. Omwille van de kans op onweer zegt hij. Ik vermoed dat hij voor het ogenblik teveel nog wil doen, en dat dat maaien er teveel aan is : in de grote stal moeten de lampen in de nok vervangen worden, en moet electriciteit bij gelegd worden. Dit is al van vorig jaar zo, maar plots wordt het volgens hem dringend. "In de komende weken..." zegt hij. Uit ervaring weten we al dat dit eerstdaags moet gebeuren. Vanmorgen ben ik dan ook om alle nodige materiaal mogen rijden naar de doe-het-zelf. De jongens waren mee. Niet dat ik het erg vond dat ik er om moest, want Koen zijn humeur was deze morgen niet te doen, en dan waren we toch even weg van huis. En ondertussen kon ik nog enkele zaken die Ruben nodig had ook meebrengen. Wat mij wel irriteert is dat ik nauwelijks een kwartier voor hij me zei alles te halen een hele preek kreeg dat er te werken viel in plaats van hele dagen op zwier te gaan, omdat ik gezegd had dat Ruben nog het één en ander nodig had, en dat het dan plots wel mag en kan zonder problemen... Dat beloofd voor de komende week, want er moet nog heel wat gehaald worden voor de start van het schooljaar : nieuwe kledij, boekentas voor Ruben, schoolgerief, sportschoenen en andere schoenen,... en dat lukt dus wel niet op één namiddag.
Ondertussen wil Koen dan nog van alles en nog wat doen voor het einde van de vakantie, en moet alles terug gebeuren in een tempo alsof het vandaag de laatste dag is... De manier waarop hij te werk gaat doet me denken aan rijden in een lage versnelling, en dan maar gas geven, zodat het toerental veel te hoog oploopt, maar de snelheid (het werk dat effectief afgelegd wordt) toch beperkt is. Ik ben geen mechanieker, maar volgens mij is dit moordend voor de motor. Het is dan ook niet te verwonderen dat Koen zijn frustraties op die manier alleen maar hoog oplopen. Efficiënt werken is anders. Het jammere daarbij is dat iedereen in de omgeving aan dit hoge toerental wordt meegesleurd, en het is ofwel springen voor Koen, ofwel de volle lading over je hoofd krijgen van zijn frustraties.
Er staan ons "mooie" tijden te wachten : veertien dagen frustraties voor het eind van de vakantie, veertien dagen frustraties voor de start van het schooljaar, frustraties voor het hooien, waarschijnlijk twee keer, en dan beginnen de frustraties voor het aankopen van de maïs, voor het hakselen, voor het binnen doen van de dieren,... en ondertussen is het weer winter en lopen de frustraties gewoonlijk weer meer op doordat hij meer werk heeft. Andere jaren zijn de zomermaanden een periode van ontspanning en rust en is dit de periode van het jaar waarop Koen het meest doenbaar is om mee om te gaan. Dit jaar kan ik de dagen dat hij eigenlijk meeviel tijdens de voorbije maanden op één hand tellen...
Met mij gaat het redelijk goed. Ik heb mezelf terug kunnen optrekken, en voel me steviger op mijn benen staan dan voor de grote vakantie. Maar voor wat betreft de kinderen maak ik me meer zorgen. Een vakantie die vooral bedoeld is om op te laden, is voor hen een serieuze belasting, en een serieuze knip in hun energie. En dan moeten ze zo opnieuw starten naar school. Voor Thomas was dit de doodsteek in het eerste jaar middelbaar. Hij redt het nu wel, is ook minder thuis geweest omwille van de vakantiejob. Voor Evy en Ruben ligt het anders...
Er waren nog onoverkomelijke bergen werk te verzetten tijdens de vakantie, volgens hem. Preek van gisteren! En nu kan hij het zich plots permiteren om een namiddag niets te doen??? Of is al dat werk, dat onmogelijk kon gebeuren in veertien dagen tijd plots in één dag af?
Ik heb het op mijn manier en mijn tempo gedaan." Gelukkig ging Thomas er zo mee om.
Dat beloofd voor de komende week, want er moet nog heel wat gehaald worden voor de start van het schooljaar : nieuwe kledij, boekentas voor Ruben, schoolgerief, sportschoenen en andere schoenen,... en dat lukt dus wel niet op één namiddag. 
