Gisteren na de zware uitval verwachtte ik storm voor de komende dagen. Er is al zo vaak zware storm, zonder enige gegronde reden en nu had hij een reden. Ik wil daarbij niet beweren dat zijn felle reactie gegrond was, ik wil hier ook niet uitwijden over hoe groot zijn aandeel was in mijn reactie om te liegen of in hoeverre hij "leugenloos" recht in zijn schoenen staat, maar heb het alleen over het objectieve feit dat ik gelogen had.
Na de voorbije tijd heel duidelijk met mezelf bezig geweest te zijn, stond ik vrij stevig in mijn schoenen, waardoor ik onder andere hem kon wijzen op zijn verantwoordelijkheid in het geheel : zeggen dat die zaak gesloten was, en dat ik naar een andere plaats om melkpoeder gereden was, zou hem alleen maar extra op stang gejaagd hebben, en dat wou ik vermijden, voor mezelf en voor de kinderen. Niet dat ik verwacht dat hij zijn eigen rol in het geheel beseft, maar het doet deugd om toch eens van je af te bijten, in plaats van gewoon te ondergaan. En toch slaagt hij er in om me volledig van de kaart te krijgen, me te doen sidderen en beven.
Ik had Ruben gevraagd om mee te gaan naar buiten als ik de kalveren gaf, omdat ik het niet aankon om alleen bij Koen te zijn, en nogmaals de verwijten te horen. Dat Ruben bij me is, valt niet op. Dat gebeurt wel vaker, en als één van de kinderen er bij is, is dat toch een rem. Ik verwachtte wel een norse Koen, maar tot mijn verbazing reageerde die alsof er niets gebeurt was... Ook later op de avond, en vanmorgen... Gisteren kwam er wel een bevriende landbouwer langs, en kreeg ik achteraf wel onder mijn voeten omdat ik "niet weet wat ik zeg" en altijd "mijn mond voorbij klap". Ik ben dat al gewoon, zou eigenlijk beter niets zeggen, in plaats van de onzin die hij vaak uitkraamt proberen recht te trekken. Het ging hierbij vooral om het feit dat ik gezegd had dat het wel zou mogen regenen omwille van de waterputten. Onze waterput staat aan de lage kant, zoals eigenlijk op heel veel bedrijven hier in de omgeving. Ik mocht dat niet verteld hebben omdat die landbouwer ook goed bevriend is met onze buren, waarmee Koen dus ook in onmin leeft. En die man zou dat wel eens kunnen vertellen aan de buren, en dat gaat hun niet aan dat onze waterput zo laag staat... Toen Koen buiten was, stelde Thomas de vraag hoe gek Koen het eigenlijk nog zou bedenken : ik mag niet vertellen dat de waterput laag staat om dat de buren dat zouden te weten kunnen komen, terwijl de buren vanuit hun woning recht op onze waterput kijken, en het beter kunnen zien dan wijzelf vanuit de woning hoe hoog of laag het water staat!!!!!
Dit om tussendoor even aan te tonen hoe ver Koen soms doorslaat. En meestal is hij dagen boos omwille van zo'n zaken die echt kant nog wal raken. En nu hij wel een "echte" reden heeft, draait hij plots volledig om en doet alsof er niets aan de hand is. Zijn terechtwijziging over wat ik allemaal teveel gezegd had, veranderde al heel vlug in kritiek ten opzichte van onze bezoeker. "Ik kan die man niet uitstaan!" Het is wel iemand waarmee Koen af en toe contact onderhoud, maar blijkbaar kwam die persoon niet op het juiste ogenblik... Trouwens, ik vraag me de laatste tijd wel eens af, wie Koen wel nog kan uitstaan...
Om terug te komen op de kern van mijn verhaal : Ik begrijp het niet. Ook vanmorgen doet hij alsof er niets aan de hand is.... Mooi meegenomen natuurlijk, maar ik snap het niet... Om de meest onzinnige zaken blijft hij dagenlang mijn hoofd er af bijten, wordt ik behandeld als het grootste vuil dat ergens rond loopt, dreigt hij evengoed met mij buiten te gooien,... en nu.... Hopelijk zit er geen serieuze adder onder het gras...
Ondertussen ben ik terug aan het opkrabbelen. Emotioneel lukt het me wel, maar ik voel me doodop. Dit vreet massa's energie.
De school van Ruben organiseert jaarlijks een koekenverkoop om bepaalde activiteiten voor de kinderen te sponseren. De oudsten worden gevraagd in de gemeente deur aan deur te gaan, om koeken te verkopen. Ruben was zaterdagnamiddag afgesproken met enkele klasgenootjes, die hier het dichtst in de buurt wonen, om enkele straten af te lopen. Koen is altijd al tegen dergelijke zaken geweest, en het feit dat hij "ruzie" heeft met de ouders van die kinderen komt er dan nog eens bovenop. Ik denk in de eerste plaats aan het kind, dat graag meedraait in de groep en voor wie dat ook belangrijk is. Voor hem zijn zijn "persoonlijke vetes" datgene waar in de eerste plaats rekening moet mee gehouden worden.
Nu komt zaterdag kort na de middag, een kwartiertje voor de afspraak bij één van de kinderen, één van de moeders op het erf gereden, om te vragen of Ruben mee rijdt. Zij zou de kinderen op een bepaald punt aflossen. Ruben zat toen net in de douche, zij wou liever niet wachten, en er werd afgesproken dat Ruben met zijn fiets naar de oorspronkelijke plaats van afspraak zou rijden. Nog maar pas was ze vertrokken, of ik kreeg de volle lading : dat dat wijf hier niets te zoeken had, dat zij niets te zeggen had over zijn zoon, dat zijn zoon dan maar moest thuisblijven,... en omdat ik het opnam voor Ruben, zodat hij toch kon vertrekken, was ik helemaal de slechte : ik luisterde volgens hem naar de wijf die hier niets te zeggen had, in plaats van naar hem. De hele namiddag kreeg ik de volle lading. Dit was niet gewoon boos zijn, maar hij sloeg compleet door, sloeg de grootse onzin uit. Dit was echt niet meer normaal. Volgens hem luisterde ik alleen maar naar "dat wijf" Ondertussen had hij me wel constant nodig, moesten er dieren verhuisd worden, moest ik de rondgewaaide mais opkuisen op het erf, én hij vertrok op een bepaald moment met de auto naar een weide, om te zien of die arme beestjes nog wel water hadden. Als die beestjes dorst hadden zou het mijn schuld zijn, want het lag aan mij dat Ruben niet thuis was, en we die dieren niet gehaald hadden. Er was trouwens tot op dat moment nog niet ter sprake gekomen dat die dieren geen water zouden hebben, alleen dat die dieren binnen de eerste weken naar huis moeten komen, om bij de stier te lopen. Ik vermoed al langer dat hij bijna dagelijks een reden vind om weg te rijden, om hier of daar een pint te pakken. Zeker ben ik het niet. Maar er zijn wel signalen dat hij terug drinkt en al verdwijnt er af en toe een pint thuis, niet voldoende volgens de signalen. Zijn bloed is al maanden dunner en dat was de vorige keer ook zo toen ik vermoedde dat hij dronk.
Enfin, daardoor kon ik later dan verwacht vertrekken om mijn wekelijkse boodschappen te doen (wat volgens hem dus ook al aan mij en de koekenverkoop lag) en toen we pas vertrokken waren, liet hij ons terug keren voor een onbenulligheid. Ik had hem toen gezegd dat ik dringend terug weg moest, want dat ik nog melkpoeder nodig had voor de kalveren. Ik kreeg toen al een hele rij naar mijn hoofd dat ik dat moest voorzien hebben (wanneer???), en ben vertrokken. Helaas was de zaak waar ik melkpoeder haal, vroeger gesloten dan normaal en ik stond voor een gesloten deur. Toen besloot ik maar naar een andere zaak, zo'n 10km verder op te rijden, en dit niet tegen Koen te zeggen. Ik wist dat hij woedend zou reageren als ik het wél vertelde, en ik wist dat er niet voldoende melkpoeder meer was voor de kalveren tot na het weekend. Als ik er geen had, zou het hek ook helemaal van de dam zijn. Trouwens ik zou niet weten hoe we dat zouden moeten opvangen. Helaas vroeg hij zaterdag of ik gevraagd had of ze mais op stam te koop wisten. "Of kun je dat ook al niet?" Ik heb toen gezegd dat het de vrouw was, en dat ze het aan haar man zou vragen. Dat is normaal zo, dus... Ik heb dus op dat moment gezegd dat ik er wel geweest was, ook al was dat niet zo. Koen gaat zelden naar die zaak, zend mij meestal naar daar, en ik zou in de eerste dagen, van zodra ik daar passeerde, wel eens navraag doen omtrent die mais. Ik had er dus helemaal niet op gerekend dat hij vandaag daar kalvervlokken zou halen (haalt hij normaal ergens anders, omdat ze daar duurder zijn) en de vrouw zou herinneren aan mijn vraag van zaterdag...
Ik heb toegegeven dat ik gelogen had, heb hem ook gezegd waarom, maar hij is woedend! Ik heb gelogen. Dat klopt. Ik had dat niet mogen doen. Dat besef ik wel. Maar een kat in het nauw gedreven maakt rare kronkels. Het is niet alleen om zelf buiten schot te blijven, maar ook de kinderen zijn slachtoffer van zijn woedebuien, is het niet rechtstreeks, dan onrechtstreeks. Ik heb hem nu gevraagd hoe hij zou gereageerd hebben als ik gezegd had dat het daar gesloten was, en ik 12km verder om melkpoeder had moeten rijden??? Zoals ik verwachtte. Heel slecht dus. Ik had maar eerder moeten vertrekken.... Het lag allemaal aan Ruben en de koekenverkoop. Dat ik door hem niet de kans had om eerder te vertrekken, accepteert hij niet! Hij ligt aan mij en aan Ruben. "Liegen is het meest krapuleuze dat je kunt doen!" En je vrouw terroriseren en uitschelden? Oh, ja, dat zoek ik zelf... En het feit dat hij achter mijn rug terug drinkt? En dat hij dat tenvolle ontkent? Is dat dan niet liegen??? Is dat zijn verantwoordelijkheid opnemen ten opzichte van de kinderen??? En zijn roken??? Niet dat ik hem die vragen gesteld heb. Hij zal het drinken toch ontkennen... Nog één leugen en hij gooit mij buiten...
Hij is net terug binnen gekomen om te zeggen dat als ik wegga, of als hij mij buitengooit, ik er niet moet aan denken dat ik de helft krijg. Hij zal het allemaal in brand steken. Liever nog in de gevangenis dan dat hij mij de helft gunt.
Bluf? Ik weet het niet. Zie ik daar Koen echt toe in staat? Ik weet het niet, maar besef wel dat hij tot heel veel in staat is, op het ogenblik dat hij doorslaat, of gedronken heeft.
In het boek "dag vreemde man", met getuigenissen over mensen met een partner met autisme, dat mij ooit duidelijk gemaakt heeft dat Koen vermoedelijk een vorm van autisme heeft, staat het verhaal van een vrouw, die op dat ogenblik nog met haar man samen is. Er worden in het boek andere namen gebruikt maar de link is wel gelegd geweest, op het ogenblik dat het werkelijk verkeerd afliep :
Dit ben ik nooit vergeten. Of Koen tot zo iets in staat zou zijn? Ik denk niet dat hij zijn kinderen iets zou aan doen. Maar ik vrees wel dat hij alles zal doen om mijn leven voor goed kapot te maken, ook al zou dat betekenen dat hij daarvoor zwaar gestraft wordt. Zijn passie voor geweren baart me op dat vlak ook zorgen. Neen, hij heeft geen wapen. Ik heb hem altijd voor de keuze gesteld : een geweer of ik! Zijn familie weet dat ook, en hij kan het ten opzichte van hen niet maken dat een geweer belangrijker zou zijn dan zijn huwelijk.
Het ging hierbij vooral om het feit dat ik gezegd had dat het wel zou mogen regenen omwille van de waterputten. Onze waterput staat aan de lage kant, zoals eigenlijk op heel veel bedrijven hier in de omgeving. Ik mocht dat niet verteld hebben omdat die landbouwer ook goed bevriend is met onze buren, waarmee Koen dus ook in onmin leeft. En die man zou dat wel eens kunnen vertellen aan de buren, en dat gaat hun niet aan dat onze waterput zo laag staat...
