Het is een tijdje geleden dat ik nog schreef en dat betekent meestal dat het hier rustig is, dat alles zijn gewone gangetje gaat. Na de heftige dagen waarover mijn vorige berichten gingen is de situatie gekeerd. Er is terug meer ademruimte. Koen reageert terug redelijk. Zelfs bijna een hele dag boodschappen doen, omwille van de start van het schooljaar, kon zonder grote problemen. Vorige week hebben we dan toch tijdens de week in een hoog tempo (zo gaat het altijd, als Koen iets in zijn hoofd heeft) de dieren verhuisd van weiden die in de vakantie nog verhuisd moesten worden. Sommige keren met de nodige scheldpartijen, andere keren vrij rustig. Het viel vooral op toen we bij Koen zijn broer de dieren afhaalden, en dat niet vlotte zoals het hoorde, hij zich sterk in hield, en alleen wat maar tussen zijn tanden grolde, omdat mijn schoonzus binnen hoorbereik was. Op het ogenblik dat we met de dieren thuiskwamen moest hij zich afreageren, en alhoewel toen alles vlot liep, was op dat ogenblik niets goed. Roepen, tieren, schelden,... terwijl daar echt geen reden voor was. Andere momente verliep dan juist alles rustig. En de dieren voelen dat, zodat het op zo'n momenten ook allemaal veel vlotter gaat. Een briesende Koen op de plaats waar de dieren naar toe moeten, is om problemen vragen, maar dat beseft Koen nog altijd niet!
Zaterdag verliep, aangezien alle dieren tegen dan al verhuisd waren, vrij rustig. In de namiddag zijn we naar een verreiker gaan kijken, omdat Koen iets anders wil kopen voor op het erf, en hij eigenlijk niet echt weet wat. Voor zo'n zaken steunt hij nog altijd op mij, wel in de mate waarin ik zijn mening volg
Zondagmorgen de carport geölied, samen met Thomas, en daarna nog, samen met Ruben de lavendel gesnoeid. Twee werken die dringend gedaan moesten worden, volgens Koen, en dat is me ook gelukt. Het gaf me wel voldoening. Vooral het werken in de tuin, dat door Koen vaak gezien wordt als pure tijdverspilling doet me goed.
En voor het ogenblik dien ik mij vooral te richten op het eigen herstel. Ik voel de stress van de voorbije maanden in mijn lijf. En het is niet zo evident om dat kwijt te geraken. Ontspanningsoefeningen en positieve affirmaties zijn middelen om mijn doel te bereiken. De opgekropte pijn, verdriet en angst loslaten is het doel, maar niet altijd evident. Ik ben gestart met de basis van EFT, dat ervan uit gaat dat de oorzaak van alle negatieve emoties een ontregeling in het energiesysteem van het lichaam is. Sinds Thomas geholpen geweest is in het alternatieve circuit, en ook ik daar een positieve duw in de rug mee gekregen heb, heb ik daar meer vertrouwen in dan in het gewoon hulpverleningscircuit, en probeer ik daar ook mezelf mee te ondersteunen : bachbloesems en essentiële oliën, werken rond chakra's en meridianen, drukpuntmassage om geblokkeerde energiën los te maken,... ik gebruik ze gewoon op het gevoel af, en het helpt mij. Ideaal ware geweest als ik regelmatig naar Thomas zijn therapeute kon gaan, maar zowel financieel (financiële controle door Koen) als qua tijd (controle door Koen van mijn agenda) zie ik dat niet echt lukken. Dus doen we maar verder op de eigen manier.
Thomas is vandaag wel terug naar zijn therapeute. Koen maakte de bedenking of dit wel echt nodig was, maar het trukje dat dit moet om de terugbetaling van het ziekenfonds niet te verliezen werkt nog steeds. Zoals het er nu voor staat, zal het toch lukken om de kinderen een goede start op school mee te geven. En dat is héél belangrijk!
Dus doen we maar verder op de eigen manier. 
