mijn dagboek

Helaas, blijkbaar mag ik niet meer hopen... Koen had gevraagd aan Thomas of hij zondagvoormiddag een half uurtje tijd zou hebben voor het ontdekken van de maïssilo. Dat was geen probleem! Thomas was zondagmorgen ook tijdig op, zodat hij tijd had om zijn schoolwerk af te maken.

Rond 11u komt hij naar beneden : "Nog niets gehoord van papa? Wanneer moet er silo ontdekt worden?" "Ik weet van niets!" "Ik zal toch maar eens gaan kijken!"

Hij komt terug binnen : "Hij was net klaar! Blijkbaar had hij toch mijn hulp niet nodig?"

Een kwartier later komt Koen binnen.

"Is dat nu echt teveel gevraagd om te komen silo ontdekken? Ik heb het weeral zelf mogen doen!"

"Heb je de jongens geroepen op het ogenblik dat het nodig was? Ze zaten wel daarop te wachten!"

"Nee! Ik had het gisteren gevraagd. Als ze het dan nog niet weten!"

"Hoe kunnen ze nu weten wanneer jij begint?"

"Ik was niet van plan om te helpen, dus moesten ze op niemand wachten!"

Maar dat was wel de moeite van het vermelden niet waard geweest. Hoe konden de jongens dat weten???Als Koen door raast, dan telt dat allemaal niet! De kinderen willen niets voor hem doen. Punt andere lijn!

En over naar het volgende onderwerp!

"Bezig met haar schoolwerk!"

"Hoeveel heeft ze gekregen?" Evy was de avond er voor gaan babysitten, en was er voor het eerst blijven slapen.

"Is dat alles? Moet je daarvoor meer dan twaalf uren weg zijn??"

"Dat zijn de uren van 19 tot 1 uur die betaald zijn. Er is toch niemand betaald om te slapen!!"

"Doe niet zo belachelijk! Blijven slapen is het dubbel betaald zijn! Dat is altijd zo!"

"Waar haal jij dat?"

"Onze dierenarts doet dat zo!"

"Die heeft toch geen oppas meer nodig?"

"En wat betaalde hij dan?"

"Hoe kan ik dat nu weten! Ik vind het alleen belachelijk dat ze voor zo'n bedrag een hele nacht weg blijft!"

Gelijk krijg ik niet, dus zwijgen we maar! Met zo'n humeur is dat toch het verstandigst! En maar afwachten wat het volgende onderwerp wordt.

Ik verwachtte veel, heel veel, maar toch dit niet :

"Die bakken van de nieuwe machine trekken op niets!!! Je kunt ze niet volledig uitkippen!!! Ik ben daar niets mee!!!"

"Neem contact op met de verkoper. De afspraak was dat ze volledig konden uitkippen, dus zal dit moeten aangepast worden!"

"Ik denk er niet aan! Ze kunnen daar toch niets aan veranderen!"

"Ze kunnen dat wel! Het gaat om een nieuw type, dus is het niet abnormaal dat er achteraf nog wijzigingen moeten gebeuren!"

"En dan? Die bakken terug komen halen?? Ik denk er niet aan om ze mee te geven!!"

Alhoewel ik dacht : wat wil je eigenlijk, behalve dwars te zijn!, probeerde ik toch nog een fatsoenlijke reactie te geven : "Bel eerst, dan hoor je wel wat ze kunnen! Misschien is het maar een kleine aanpassing!"

"En dan nog betalen ervoor ook! Je denkt toch niet dat ze dit zomaar zullen doen?"

"Dat hoort onder de garantie. Ze moeten zorgen dat het in orde is!"

"Dat heeft toch geen zin! Die machine trekt op niets! Er is niets aan in orde! Ze kan niets! Dit is het ergste misbaksel dat ik ooit in mijn handen gehad heb,...." en zo raast hij maar door, om dan plots met de volgende mededeling te komen :

"Ik zal ze verkopen en een andere kopen!" en hij noemt een gelijkaardig machine van een ander merk, die onlangs op de markt gekomen is. Ik hoorde het in Keulen donderen. Ik ken zijn kuren, wist dat hij iets gekocht had waarvan hij niet besefte wat hij gekocht had en welke min-punten er waren tegenover zijn vorige machine. Maar dat overschreed duidelijk mijn verbeelding.

"Verkopen en een nieuwe kopen??? Besef jij wel hoeveel dat zal kosten!"

"'t Is mij allemaal gelijk! Je denkt toch niet dat ik voor de rest van mijn leven met dat misbaksel zal rijden!

Daarbij ik zal nog winst doen! Dat ander merk is beduidend goedkoper (verondersteld hij)!"

"En zal dat beter zijn??" Uiteindelijk gaat het om identiek hetzelfde type van machine, alleen een ander merk, met gelijkaardige capaciteiten, en dus ook met dezelfde min-punten dan zijn vorige machine, die van een heel ander type was...

"Natuurlijk zal dat beter zijn! Slechter kan niet!!!! Ik ga volgende week contact opnemen met de verkoper en hem zeggen dat hij, vanaf het moment dat hij een machine ter beschikking heeft, kan komen demonsteren! Je zal wel zien!"

Voor de aankoop zijn vier merken komen demonstreren, dus ik heb heus geen demonstratie nodig om te weten wat ik wel of niet kan verwachten!

"Uiteindelijk zal je daarmee dezelfde fout begaan als nu : een machine kopen die je niet kent, die een totaal nieuw type is, en waarbij je dus alle kinderziekten mee koopt! En dat merk je niet bij een loutere demonstratie!"

"Je moet niet denken dat je me kunt tegenhouden! Ik koop een andere!" Met die woorden is hij gaan douchen, om dan zwijgend aan tafel te verschijnen. Heel de middag was het beeld zonder klank, met een duidelijk lang gezicht, zodat niemand kon vergeten dat het hem allemaal niet aanstond!

Dat beloofde voor de rest van de dag! Maar net zo plotseling als "de storm" opgekomen was, brak een "stralende zon" door : van het ogenblik dat we 's namiddag bij zijn ouders aankwamen, veranderde hij in een vriendelijke, attentvolle, begripvolle,... man. Ik ben heel veel gewoon, maar de verandering was zo extreem dat ik voor de tweede keer gisteren werkelijk perplex stond!!!!!! Geen woord over het feit dat zijn machine niet deugd, laat staan over het feit dat hij een nieuwe zou kopen,.... en aangezien het niet nodig is om olie op het vuur te gooien, liet ik dat zo. Uiteindelijk was ik vooral opgelucht dat de vlaag op dat moment over was.

We komen thuis, hij gaat aan het werk, alles verloopt doodgewoon, niets meer aan te merken... Uit ervaring zijn zowel Thomas als ik op onze hoede... maar ook aan tafel is er niets aan hem te merken, tot we zitten te wachten op de laatste pizza die nog in de oven zit :

"Hoe lang gaat dat nog duren?"

"Een kleine 10 minuten!"

"Waarom moet dat zo lang duren? Kun je nu nooit normaal doen? Ik wou nog de oude pvc-folies van op de silo's sorteren en opvouwen, maar als het nog tien minuten moet duren, dan is dat al weer te laat!"

"Tien minuten, dat maakt toch niet uit of het nu tien minuten eerder of later is???"

"'t is dan te laat!" en hij gaat kwaad in de zetel voor de tv liggen.

Nadat we de laatste pizza opgegeten hebben en ik er me van verzekerd had dat iedereen beschikbaar was, heb ik hem gevraagd of we nog keken voor die pvc-folies.

"Nee, 't is te laat!"

"Waarom zou het over tien minuten wel gekund hebben, en is het nu te laat??? Dat is dikke zever! Iedereen staat klaar!"

"Nee, ik heb geen zin meer! Het is te laat!"

Hoe belachelijk en kinderachtig kun je doen!!!

"Ook goed, maar dan moet je niet vertellen dat niemand je wou helpen! Iedereen is beschikbaar! Beginnen we er aan?"

"Nee, want dan zijn ze allemaal weer vuil, en moeten ze nog allemaal douchen!"

"En zouden ze zich tien minuten geleden niet vuil gemaakt hebben????"

"Neen, we doen het niet!"

"Of ja toch..." Blijkbaar besefte hij plots toch hoe belachelijk hij bezig was!!!!

We zijn twintig minuten bezig geweest, en eigenlijk snapt niemand waarom dit nu zo dringend moest gebeuren op een zondagavond. Eén folie moest opgeplooid worden. Dat gaat gemakkelijker met hulp, dat klopt. Maar de andere folies hebben we gewoon verplaatst, wat hij eigenlijk perfect alleen kan,...

en hoogdringend was het zeker niet, want we hebben die folies pas nodig bij het hakselen van de maïs, en dat zal normaal gezien nog niet binnen de eerste tien dagen zijn.... Maar hij was weer tevreden, voor het ogenblik toch...