De laatste tijd valt het nog sterker op dan vroeger : Er komt toch gewoon NOOIT een positief woord uit Koen. Geen enkel, maar dan ook geen enkel. Op alles en iedereen heeft hij commentaar en kritiek. Zelfs goed nieuws verdraait en verwringt hij tot er niets goeds meer overblijft in zijn ogen. Zelfs het feit dat hij voor het ogenblik gratis afval van aardappelen kan krijgen om de dieren te voederen, wat de voederkost een stuk drukt, draait hij in een negatief daglicht.
En van het in het lang en breed uitsmeren van negatieve kritiek op anderen, geniet hij. Zeker als hij die negatieve zaken van iemand ander gehoord heeft. Opblazen, uitsmeren, en met een waar genoegen vertellen om toch maar te bewijzen dat hij gelijk had. Gisteren hoorde hij negatief commentaar over diegene waar Evy haar vakantiejob zou doen. "Dikke nek, uitbuiter, slavendrijver,..." Ik ga daar niet over oordelen, maar hij gaat voorbij aan het feit dat sommige mensen niemand gunnen dat ze goed geld verdienen, ook al is dat met keihard werken. Daarnaast zijn er nog altijd mensen, ook studenten, die denken geld te verdienen zonder te werken. En dan ligt het niet aan hen als ze geen werk kunnen houden... Vaak zijn dergelijke geruchten gebaseerd op jaloezie. Het feit dat ik al hoorde dat die of die daar al meerdere jaren als jobstudent werkt, spreekt volgens mij die geruchten tegen. Maar enfin, voor het ogenblik werkt ze er niet, en laat ik dat dus gewoon los... Ondertussen is het wel nog eens een gelegenheid om zijn dochter door het slijk te sleuren : ze kan niets, ze doet niets, wat zou ze dan een vakantiejob kunnen doen??? Dit heb ik sinds gisteren tot vervelens toe mogen horen. Gelukkig heeft ze het zelf nog niet mogen horen, want het gaat nog steeds niet goed met haar. Ze vlucht de hele dag op haar kamer om papa te ontwijken, kan zijn negatieve houding niet aan. Ik zie haar enkel als we haar roepen om iets te doen (wat ze dan ook onmiddelijk en zonder protest doet), EN op de momenten dat Koen niet thuis is. Dan komt iedereen van alle kanten uitgekropen om samen te zijn.
Wat mij nog het meest verontrust dat zijn Koen zijn complottheoriën die steeds meer opduiken. Hij heeft dat altijd al gehad, maar voor het ogenblik is dat wel zeer sterk toegenomen : wanneer de wereld niet draait zoals hij het ziet, dan heeft "men" een complot tegen hem gesmeedt. En dan maar roepen en tieren dat hij het "ze" wel betaald zal zetten. Uiteindelijk doet hij wel niets, daar niet van, maar wij zitten wel met zijn gedrag dat hij dan maar op ons uitwerkt.
De aangekochte machine is nog steeds niet binnen, en dat is dus het gedroomde scenario voor een complottheorie. "Men" wil niet dat hij die machine heeft. De waarheid is een stuk minder dramatisch : De machine staat bij de hoofdleverancier omdat één optie niet in orde is : de luchtgeveerde stoel was niet geplaatst, en dus heeft men die besteld. Wegens het verlof loopt die levering vertraging op... Ondertussen hebben we wel al de inschrijvingspapieren, de nummerplaten,... Het is een kwestie van enkele dagen. Maar ondertussen stapelen zijn veronderstellingen wel op... Ze hebben ze nodig om te tonen op de landbouwbeurs in Libramont, maar op het ogenblik dat de landbouwbeurs liep, stond ze wel bij de hoofdverdeler, want we zijn gaan kijken... Ze hebben ze nodig voor demonstraties, maar de hoofdverdeler heeft wel dezelfde machine als demo, wat we ook zelf gezien hebben... En zo kunnen we blijven doorgaan. En ondertussen vangen wij wel de vlaag : ik moet maar rond bellen, want je denkt niet dat hij nog met zijn voeten zal laten spelen... Ondertussen hebben ze beloofd om te bellen als die stoel geleverd is. Dus krijg ik de volle lading omdat ik niet zie dat ze "gebeld" hebben, terwijl ik de kalveren aan het drinken geven was. Er was dus wel niet gebeld... Dan maar een hele theorie waarom ze niet bellen... terwijl dat eigenlijk simpel is : omdat de stoel nog niet geleverd is. Helaas breidt zijn paranoïde gedrag zich ook uit over al het andere : zo houdt hij de laatste tijd nauwgezet in de gaten wanneer de postbode langs komt, zodat hij de eerste bij de brievenbus is. Ik moet ze onmiddelijk open maken en alle post eerst aan hem geven, zodat hij ze kan nachecken : ik zou wel eens kunnen post wegmoffelen. ????????? Vraag me af waarom ik dat zou doen! In tegenstelling tot wat hij denkt heb ik niets te verbergen! Ook de uren dat ik werk, voor wie, of ze genoteerd zijn en of ik alle uren aanreken, wordt opnieuw gecontroleerd, want ik zou anders gratis werken voor iedereen ???????????? En leven van de liefde??? En zo zijn er nog zaken.
Dat, wanneer die machine over enkele dagen geleverd zal worden, het allemaal terug beter wordt, is iets waar ik niet in geloof. Ik heb hem bij de hoofdleverancier in die machine zien zitten, heel onwennig, en ik vrees dat het de nodige tijd zal vergen om er vlot mee te kunnen werken. Koen vergelijkt nog altijd de situatie met zijn vorige aankoop, 20 jaar geleden, maar toen was hij nog soepelder, moest die machine enkel dienen om boxen uit te mesten, dus dat kon op zijn tempo, en ik herinner me nog al te goed zijn uitvallen dat die machine niets waard was.... Nu voedert hij ook de dieren met die machine, dus zal hij er onmiddelijk tenvolle mee moeten werken, en dat dat niet van een leien dakje zal lopen is mij nu al duidelijk, want mijn inziens is ze een stuk minder handig dan de machine die hij nu heeft. Hij zal niet toegeven dat het niet lukt, want dat zou wel eens mijn gelijk kunnen betekenen. Ik heb hem dat altijd gezegd, dat die machine minder geschikt is voor dit bedrijf dan de vorige. Maar hij zal het dan wel op alle andere vlakken uitwerken. De komende weken zal niemand niets goeds kunnen doen...
Daarnaast wordt zijn "dubbel gezicht" steeds groter. Waar vroeger alleen zijn negatief gedrag ten dele verborgen werd, of in zijn voordeel gedraaid werd, ten opzichte van de omgeving, is dit nu veel sterker : Ondanks het feit dat hij vroeger bij alles en nog wat zijn broer er bij sleurde, zegt hij nu tegen hem geen woord meer over het hele verloop van het wachten op... Jammer genoeg, want dit is de enige die hem met de voeten op de grond kan houden... Dus lopen de complottheoriën steeds verder op. Zondag, toen we van bij mijn schoonouders vertrokken, vroeg hij zelfs nijdig wie het hem gelapt had om aan zijn broer te vertellen dat we bij de hoofdverdeler geweest waren. Hij zweeg toch, toen ik hem er op wees dat hij toestemming gegeven had aan Ruben om alles in geuren en kleuren te vertellen aan zijn ouders, en dat het logisch was dat ze dat verteld hadden aan zijn broer, die er diezelfde dag, enkele uren later, langs ging.
Het feit dat hij steeds meer zaken verdraait of verzwijgd naar buiten toe, maakt het voor ons alleen maar zwaarder. Ik sta er steeds duidelijker helemaal alleen voor, samen met de kinderen, dat wel, maar uiteindelijk is het mijn taak hen te ondersteunen, en niet omgekeerd. Ook in de begeleiding en zorg voor hen sta ik alleen. En ondertussen speelt Koen naar buiten toe wel voor de ideale papa. Voor het ogenblik zitten zowel Ruben als Evy compleet aan de grond, en houdt Thomas zich nog voor een deel recht aan zijn vakantiejob en zijn vrienden. Ik voel me daarin machteloos en vraag me af hoe het verder moet, want het tij moet dringend keren, willen ze normaal kunnen starten aan het volgend schooljaar. Professionele hulp inschakelen kan ik niet, want daar zal Koen het nooit mee eens zijn, en dan wordt het alleen maar erger. Daarnaast is dit alleen maar dweilen met de kraan open : hoe kan er een oplossing komen, als zijn gedrag, zijn negatieve denegrerende houding in het gezin, niet veranderd??? Hoe zou hij moeten zien dat het niet goed gaat met zijn kinderen, als hij zelfs niet beseft dat de pijn in de voeten van Ruben niet normaal is, en dat daar dringend hulp voor nodig is? Ruben neemt opnieuw regelmatig pijnstillers. En ondertussen zit Koen te zeuren dat zijn ene voet de laatste tijd af en toe pijn doet, dat hij dat best eens zou vermelden aan de huisarts... Waarom ik dan zelf de stappen niet zet? Als ik er durf over te beginnen, dan wordt zijn overtuiging dat het allemaal onzin is, dat er niets moet gebeuren steeds heviger, en krijgt het kind de volle lading dat hij een slapjanus is, dat hij zich dat allemaal maar inbeeld, dat hij gewoon belachelijk doet, dat als hij zo verder doet gepest zal worden op school, dat hij een moederkindje is,.... Uiteindelijk is het wel de bedoeling dat ik dat kind help en niet dat het verder de put ingeduwd wordt. Wie dit zelf niet meemaakt, dag in, dag uit, kan moeilijk begrijpen hoe zwaar en ingrijpend dit is, en hoe machteloos we zijn om aan zijn gedrag te ontsnappen. Daarnaast heb ik het gevoel dat de huisarts niet de geschikte persoon is, dat hij, de keren dat het gemeld werd, veel te licht er over gaat. Ik vermoed dat de oplossing uit de richting van de ostheopatie zal moeten komen, te meer daar Ruben ook regelmatig klaagt over zijn rug die vast zit, en in ostheopatie gelooft de huisarts niet ... Enfin, hij geloofde ook niet in de therapeute van Thomas, en toch is die daar geholpen geweest, meer dan door de kinderpsychiater en medicatie, en is Evy daar nu ook in therapie, met positief resultaat, in zover de thuissituatie dat mogelijk maakt... Maar maak dat eens duidelijk aan Koen... Hulp zoeken zonder dat hij het weet? Dat heb ik wel eens gedaan als het echt niet anders kon, maar ik betrek daar niet graag de kinderen bij (iets achter papa's rug doen) en daarnaast is het zeker niet evident, aangezien zijn sterke controle over mijn doen en laten...
Ondertussen kan ik alleen maar blijven hopen, dat er een oplossing komt, dat er iets of iemand is die het tij kan doen keren. Als de nood het hoogst is... Maar voor de kinderen wordt dit wel vrij urgent...
