We zijn nog een week verder... Gisteren heeft Koen een muurtje op het erf losgereden. "Ik heb lichtjes gehaperd aan die bak die er voor lag!". Nou het effect is wel groot als dit het resultaat is van "lichtjes haperen".
Het is geen ramp, en ik maak er zelf geen drama van. Wat voor zin zou dat ook hebben, maar het baart mij wel zorgen dat hij dan steeds opnieuw met drastische maatregelen afkomt, die vrij veel geld kosten, en waarvan het nut onduidelijk is. "In plaats van die muur zouden we van die losstaande keerwanden (L-vormige betonnen stukken) kunnen plaatsen om tegen te scheppen." Ik veronderstel dat wanneer je tegen losstaande elementen schept en duwt, deze verschuiven. En dan hebben ze geen zin. Het is trouwens niet de eerste drastische ingreep die hij noodzakelijk acht omwille van die machine, die Thomas afdoet als onzinnig en enkel bedoeld om zijn onkunde te verbergen... Ik ben van mening dat hij er de laatste tijd al genoeg geld tegenaan gegooid heeft, en dat het dus wel mag stoppen...
Wat wel een ramp is dat bij ieder kleine hapering, er een zware storm over ons heen komt. Was er dit keer niemand bij, dan kreeg Thomas toch de lading, omdat hij nog niet uit zijn bed was (is zondagavond weg geweest), dat hij een grote luiaard is, dat hij twee linkerhanden heeft, dat hij niets presteert,... Ik heb de gemoederen deze keer wat kunnen bedaren, door te luisteren, in welke slechte staat die muur wel was, en hoe dit moet opgelost worden,... en klaar en duidelijk te stellen, dat als hij een stommiteit begaat hij dit niet op ons moet afreageren. Meestal is dit olie op het vuur, dit keer werkte het wel... Blijkbaar besefte hij plots dat hij het niet alleen kan, want dat is meestal de reden om wat te dempen.
In de namiddag viel Koen zijn humeur nogal mee, om dan tegen de avond terug te beginnen zeuren : Hij had niets gedaan die namiddag en hij had nog zoveel werk... Het was toch een hoogdag, geen gewone werkdag? En hij had die namiddag de hele tijd bezig geweest of hij nu al dan niet zou maaien vandaag... Er is niet gemaaid. Omwille van de kans op onweer zegt hij. Ik vermoed dat hij voor het ogenblik teveel nog wil doen, en dat dat maaien er teveel aan is : in de grote stal moeten de lampen in de nok vervangen worden, en moet electriciteit bij gelegd worden. Dit is al van vorig jaar zo, maar plots wordt het volgens hem dringend. "In de komende weken..." zegt hij. Uit ervaring weten we al dat dit eerstdaags moet gebeuren. Vanmorgen ben ik dan ook om alle nodige materiaal mogen rijden naar de doe-het-zelf. De jongens waren mee. Niet dat ik het erg vond dat ik er om moest, want Koen zijn humeur was deze morgen niet te doen, en dan waren we toch even weg van huis. En ondertussen kon ik nog enkele zaken die Ruben nodig had ook meebrengen. Wat mij wel irriteert is dat ik nauwelijks een kwartier voor hij me zei alles te halen een hele preek kreeg dat er te werken viel in plaats van hele dagen op zwier te gaan, omdat ik gezegd had dat Ruben nog het één en ander nodig had, en dat het dan plots wel mag en kan zonder problemen... :roll: Dat beloofd voor de komende week, want er moet nog heel wat gehaald worden voor de start van het schooljaar : nieuwe kledij, boekentas voor Ruben, schoolgerief, sportschoenen en andere schoenen,... en dat lukt dus wel niet op één namiddag.
Ondertussen wil Koen dan nog van alles en nog wat doen voor het einde van de vakantie, en moet alles terug gebeuren in een tempo alsof het vandaag de laatste dag is... De manier waarop hij te werk gaat doet me denken aan rijden in een lage versnelling, en dan maar gas geven, zodat het toerental veel te hoog oploopt, maar de snelheid (het werk dat effectief afgelegd wordt) toch beperkt is. Ik ben geen mechanieker, maar volgens mij is dit moordend voor de motor. Het is dan ook niet te verwonderen dat Koen zijn frustraties op die manier alleen maar hoog oplopen. Efficiënt werken is anders. Het jammere daarbij is dat iedereen in de omgeving aan dit hoge toerental wordt meegesleurd, en het is ofwel springen voor Koen, ofwel de volle lading over je hoofd krijgen van zijn frustraties. :roll:
Er staan ons "mooie" tijden te wachten : veertien dagen frustraties voor het eind van de vakantie, veertien dagen frustraties voor de start van het schooljaar, frustraties voor het hooien, waarschijnlijk twee keer, en dan beginnen de frustraties voor het aankopen van de maïs, voor het hakselen, voor het binnen doen van de dieren,... en ondertussen is het weer winter en lopen de frustraties gewoonlijk weer meer op doordat hij meer werk heeft. Andere jaren zijn de zomermaanden een periode van ontspanning en rust en is dit de periode van het jaar waarop Koen het meest doenbaar is om mee om te gaan. Dit jaar kan ik de dagen dat hij eigenlijk meeviel tijdens de voorbije maanden op één hand tellen...
Met mij gaat het redelijk goed. Ik heb mezelf terug kunnen optrekken, en voel me steviger op mijn benen staan dan voor de grote vakantie. Maar voor wat betreft de kinderen maak ik me meer zorgen. Een vakantie die vooral bedoeld is om op te laden, is voor hen een serieuze belasting, en een serieuze knip in hun energie. En dan moeten ze zo opnieuw starten naar school. Voor Thomas was dit de doodsteek in het eerste jaar middelbaar. Hij redt het nu wel, is ook minder thuis geweest omwille van de vakantiejob. Voor Evy en Ruben ligt het anders...
