Voor een zondag was het vroeg uit de veren om tegen 9u in Sint Niklaas te zijn. Alle vrijwilligers die geld in het bakje hadden gebracht waren uitgenodigd inde zalen van Siniscoop om het slotevenement te vieren van 2 jaar "Kom op tegen Kanker". We kregen een fantastisch koffiekoekenontbijt aangeboden, veel was niet genoeg. Toen werd de hand gelegd aan de laatste opname voor 's avonds, namelijk de bekendmaking van het eindbedrag : 13,44 miljoen euro (een absoluut rekordbedrag). Na het afroepen van de groepen die het meest hadden ingezameld, waaronder ook de lotgenoten-vlaanderen, kregen we in de zalen de filmpjes te zien die iedereen 's avonds tussen 18u30 en 19u op VRT zou zien. Een aantal maanden geleden had de VRT onze ontbijtjogging komen filmen en ja hoor het werd uitgezonden. Het geeft een aangenaam gevoel jezelf te zien en dat in een positief daglicht. Als slot kregen we de film "Dossier K" van Jan Verheyen te zien en bij het naar huis gaan stond de goede Sint ons op te wachten met een hoop fruit, speculoos en de overgebleven koffiekoeken. Het was fijn te mogen meemaken dat zoveel vrijwilligers zich gratis inzetten om zoveel geld te verzamelen dat ditmaal integraal naar het kinderkankerfonds gaat.
Geen enkele voorstelling (van Plank tot Wolf) hebben wij tot op heden gemist. Wolf een voorstelling over beren en konijnen, over éénzijdige partnerruil, reigers en vogelsex kortom hilariteit in al zijn facetten. In het begin is het niet altijd duidelijk waar ze naartoe willen maar aan het eind van de rit zit je wel op het juiste spoor. Zij stellen zich ook duidelijk geëngageerd op in liedjes zoals "De volgende" iets wat in het verleden niet echt hun bedoeling was. Zij stellen vragen aan zichzelf, eisen een nieuwe God, lopen letterlijk en figuurlijk met de billen bloot. Mich doet zijn theateropleiding "fysiek bewegingstheater" alle eer aan. Hilarisch wordt het als de broers besluiten om éénzijdig van partner te wisselen. Wil je het allemaal zelf meemaken ga gerust een kijkje nemen je zal het jezelf niet beklagen. Wij hebben alweer een schitterend avondje entertainment achter de rug afgesloten met een heerlijk Duveltje. Wat wil een mens nog meer?
Lopen, zelfs sporten, is de laatste maanden bijna uit mijn woordenboek geschrapt. Na de Roparun (weekend OH Hemelvaart) was de motivatie, deels door kwetsuren, totaal verdwenen. Enkel een trip naar de Mont Ventoux (waar ik zonder trainen 16 vd 21km liep) kon mij nog één dag van gedacht doen veranderen. Gisteren was het echter terug "Natuurlopen" en dat is en blijft mijn geesteskind ook al ben ik er niet meer bij betrokken. Toch kon ik het niet laten om mijn loopsloefjes aan te trekken. Om 13u30 stond ik dan ook, samen met vele anderen, aan de start. Voor het eerst werden de starts van de 10km en de 10 miles gesplitst. Of dit een goed idee is zal de toekomst uitwijzen maar ik heb er geen last van gehad. Alweer bijna 700 lopers namen deel aan deze reeks joggings die ondertussen hun naam gemaakt hebben in het loperswereldje. Sinds vorig jaar hebben zelfs de Nederlanders Lier ontdekt. 151 Deelnemers aan de 5km met Dirk De Cleyn (K'hooikt) bij de mannen en Paulien Verschoren (Itegem) bij de vrouwen waren de respectievelijke winnaars. In de reeks, 10km, waar ikzelf aan deelnam, waren er 244 starters. Chris Gommers (Herenthout) en Bianca Bellekens (Malle) namen hier de zege in handen. Ik werd 162 in 56 minuten en had de ganse wedstrijd een vrij goed gevoel ondanks 14 weken zonder sport. Toch moet ik mijn partner Monik bedanken die mij niet toeliet om stil te vallen. De 10 milesrace met het grootst aantal deelnemers (273) werden gewonnen door Gunther Geens ( 1sec boven het record) en Els Rens (een schitterend nieuw record). Achteraf werd er nog gezellig tussen pot en pint nagekaart. Het sociaal engagement van dit evenement is zeker zo belangrijk als de sportieve prestaties. Op naar de volgende natuurloop in december.
Vanmorgen om 7u30 koffiekoekjes gaan halen want mijn Groen!e vrienden kwamen hier thuis een helpend handje toesteken om onze aperitiefdrank en onze hapjes klaar te maken. Gisteren was ik met mijn overbuur Mikhi inkopen gaan doen in Antwerpen om Turkse en Marokkaanse (hallal) produkten in te kopen. Na een ontbijt in een Turkse kaffee was het een gezellige bedoening om op zijn Turks te winkelen. Je mag proeven, aankomen en toch niet kopen. Doe dat maar eens bij Carrefour (vb) dan pakken ze je op en vliegt in de bak. Gisternamiddag al wat voorbereidend werk gedaan en vanmorgend al de rest gemaakt. 7 Verschillende hapjes (met kip, dadels en gedroogde abrikozen, kalkoenham met geitekaas, mozarella met tomaatjes en olijven, witloof met yoghourt, rozijntjes en appel enz...). Om 10u mochten we in het cultureel centrum om alles klaar te maken en vanaf 12u mocht iedereen binnen. 13 Nationaliteiten stelden hun beste gerechten tentoon. Met op kop een sterke Turkse delegatie, het thema was niet voor niets "Oep z'n Turks". Volk dat er geweest is, het was ongelooflijk. Bijna al onze hapjes waren uitverkocht enkel drank hadden we nog veel over. Maar ja we mochten geen alcohol schenken, terwijl er een wijnvereniging aanwezig was. Dit was het enige minpunt van aan meer dan gezellige namiddag. En nu kruip ik in mijn bed want mijn vat is af. Foto's (eigen materiaal) : http://picasaweb.google.com/ronyvanoosterwyck/WeekVdSmaak#slideshow/5407274408437243410
Op de achtergrond spelen de Fixkes "Ik heb tijd". Dat is nu voor mij van toepassing, na een (te) drukke week. Zelfs geen tijd om mijn blog te updaten. Altijd onderweg (B. De Groot???) en nooit thuis. Vorig weekend met 2 bevriende koppels naar de Ardennen geweest en geweldig geamuseerd. Onze verblijfplaats was niet echt ok, maar dat neem je er maar bij (door de stoel gezakt, door de fauteuil gezakt, niet echt proper, bedjes veel te klein ...). Vrijdag eerst lekker gaan "wild" eten (steak de Biches), wat streekbiertjes gedronken en de "Tuinen van Annevoie" bezocht. In de zomer zal het wel mooier zijn, maar die prachtige herfstkleuren hebben toch ook iets. De meisjes hadden streekgerechtjes (salami, hesp enz...) gekocht die 's avonds met veel smaak werden verorberd. Na het spelen van enkele gezelschapspelletjes kropen we voldaan in ons veel te kleine bedstee. Na een heerlijk ontbijt reden we naar Phillipeville (remember ...) waar het toevallig markt was. Eens rondgwandeld, een biertje gedronken en wildpaté's, streektaart en brood gekocht. Enkel km's verder lag het Lac d'Heure waar we een stevige wandeling hebben gemaakt. Onderweg, Walcourt (basiliek!), nog een drankstop en dan genieten van de 6 soorten paté's. Geen gram bleef er over en onze maaltijd werd afgesloten met een heerlijke appeltaart. Zondagmorgen zijn we gaan wandelen met de stafkaart in de hand, maar dat liep even fout. Op een bepaald moment was de weg weg. Tot onze oksels (of waren het knoessels) in het slijk, maar dat kon de pret niet derven. Na het bezoek van de plaatselijke horeca was het tijd voor ons laatste middagmaal in Morialmé (20km van Dinant). Het was alweer een gezellig, verdikkend weekend. (foto's : eiegn materiaal : http://picasaweb.google.com/ronyvanoosterwyck/Morialme#slideshow/5403599393478901730 Woensdagmiddag mijn vrouwtje en ik naar de veldrit van Niel (uitgenodigd als VIP). Na een heerlijk, fijne lunch was het tijd om over te gaan tot de orde van de dag, de koers. Natuurlijk zie je op TV meer en beter, maar de plaatselijke sfeer opsnuiven heeft ook iets. Mijn vrouwtje was vooral geïnterresseerd in de commentaar van de verschillende supportersclans. En dat kan hoogdravend of laag-bij-de-gronds en bitsig zijn. De Mongooltjes (die nog veel moeten bijleren) waren nog een extra aantrekkingspool en zij werden door de massa luid aangemoedigd. Zoals de voorgaande weken werd de wedstrijd bepaald door de grote 3 (Nijs, Albert en Stybar). Spijtig van de val van de Tsjech en gelukkig voor mij werd Sven Nijs (voor die sportman heb ik het wel, moesten onze Duivels voor hun sport leven zoals hij dan hadden we waarschijnlijk een topploeg) als eerst afgevlagd. Na nog wat Timmermansbier werden we met een busje terug naar de parking gebracht en keerden we met een volle maag en een goed gevoel naar huis.
Zowel zaterdag, in Koningshooikt, als zondag (Igemo) in Berlaar-Heikant werd aandacht besteed aan plaatselijke buurt- en voetwegen. Wegens sociale (???) omstandigheden heb ik de wandelingen in Hooikt moeten missen. En bijna, door een te lang durend verjaardagsfeest, moesten we ook de Igemo-wandeling missen. maar gelukkig is er zoiets als vrienden die je toch komen oppikken en om hen niet teleur te stellen ga je mee. En het heeft me eigenlijk best deugd gedaan, mijn vrouwtje daarentegen was iets minder enthousiast maar ja ... . De start werd gegeven in de "Sportschuur" in Berlaar-Heikant en na de nodige info (wandeling 5,12 of 14km) gingen we met de zon in het gezicht op pad. De eerste 2km,die we later bij het terugkeren moesten herhalen, waren saai. Spijtig genoeg wandelden we de volgend 5km langs landelijke betonnen baantjes, leuk maar beton is en blijft beton. De "Jutse Plassen" zorgden eindelijk voor een welgekomen afwisseling. Via enkele echte buurtwegen bereikten we na 3 uurtjes terug de Sportschuur. Daar we onderweg volledig droog kwamen te staan moesten we dringend vocht bijvullen (blonde Leffe, biowijn). Een van de Igemo-meisjes klampte ons aan om het peter- of meterschap op te nemen van één der "trage wegen". Guy had zich al geregistreerd op de website, Ria en ikzelf hebben ons laten overhalen om ook een m(p)eterschap op ons te nemen. Vanaf heden ben ik dus peter. Later zal ik een nummer toegewezen krijgen, van die weg die ikzelf mag kiezen. maïsmaaier bloemenkwekerij tomatenkwekerij
Een weekendje Ardennen. Vrijdag bezoek aan Redu-villagedulivre, esa.int/SPECIALS/Operations/SEM2RDSMTWE en Saint-Hubert. Onze overnachtingen en cullinaire uitspattingen vonden plaats in Le Val de Poix. Zaterdag bezoek aan het Eurospace Center in Transinne waar we in de namiddag een ruimtewandeling hebben aan toegevoegd. Tijdens dit weekend 5 nieuwe biertjes ontdekt waar Saint Monon au miel overduidelijk het best scoorde. Zondag na een heerlijk, stevig ontbijt gaan wandelen in Sterrebeek. 13km langs de groene gordel rond Brussel.
Een berg is maar een berg, dat is een waarheid als een koe zou je zeggen. Maar ... Dat telt niet voor de Mont Ventoux. Als sportliefhebber ken je hem uit de Tour sommigen uit de Dauphiné Libéré, maar echte sporters willen hem zelf veroveren. Zo ook een groepje bestaande uit 4 Nederlanders (Hollanders mocht ik niet zeggen) en 2 Vlamingen (eentje uit Zele en eentje uit Lier). Wij met 6 dus op weg, de mythe tegemoet. Vrijdagmorgen, na een ganse nacht rijden, kwamen we in Bédoin toe. Na een rustperiode en een stevige maaltijd, verkenden we, met het busje, in de namiddag de legendarische berg. Om de haverklap werd er gestopt om te genieten van het landschap, maar ook om de moeilijke punten op je harde schijf in te schatten. Er werden foto's gemaakt, straffe wielrennersverhalen verteld, in Chalet Renard zijn we gaan eten (omelet Ventoux of wat dacht je). En dan op naar de top. Je kreeg er kippevel van en we hadden niet eens iets sportiefs gepresteerd. Het uitzicht was indrukwekkend, het was er winderig maar niet echt koud (10 á 12 graden). Genieten man, genieten, op deze kale top werden heroische duels gestreden, hier werd wielergeschiedenis geschreven. Blijkbaar wordt ik er zelf een beetje poëtisch van. Gerrit zorgde 's avonds voor een heerlijke Gilze spaghetti. En na nog wat nakaarten was het dehoogste tijd om de rust op te zoeken. het uur van de waarheid naderde. Na een heerlijk ontbijt, stokbrood, croissants en chocoladebroodjes, met zijn allen het busje in. Bédoin here we come. Aan de marmeren streep in Bédoin werden de chrono's ingedrukt, Kris al lopend even later gevolgd door Ad en Gerrit al fietsend.
De beklimming van de Mont Ventoux start vanuit Bedion, een pittoresk dorp te midden van wijngaarden. Het ligt op ongeveer 300 m hoogte aan de zuidwestkant van de Mont Ventoux. De D 974 van Bedoin naar de top is in 1882 aangelegd. Hij werd geopend toen de bouw startte van het eerste gebouw op de Mont Ventoux, een meteorologisch waarnemingsstation. Als startpunt van de beklimming wordt meestal het fonteintje in het dorp gekozen of de iets verderop gelegen marmeren streep op de weg. De totale klim naar boven is 21 kilometer lang en telt ongeveer honderd bochten. De eerste 5 km zijn vals plat door boerenland langs de voet van de berg: het Plateau de Vaucluse. Je passeert de gehuchten Sainte-Colombe en Les Bruns met zijn blauw geverfde boomstam. Je kunt hier nog lekker warm lopen voordat je aan het échte werk begint. Na een haarscherpe bocht in het dorp St. Estève, km 5,5, begint de echte klim. Meteen buiten het dorp verdwijnt de weg in het bos met een stijgingspercentage dat varieert tussen de 9% en 11%. Tussen de bomen heeft de wind geen kans en het is hier in de zomer heet en benauwd. Het is 'een kleine groene hel met een zwarte streep asfalt', Ruim een kilometer voorbij St. Estève passeer je een aantal S-bochten die bekend staan als Les Sept Virages (De Zeven Bochten). Door de scherpe bochten is het zicht beperkt tot 200 m. Zo'n 2,6 kilometer voorbij St. Estève passeer je de afslag naar de route forestière die om de berg heen naar de Route de Malaucène loopt en vandaar naar de top. Hier bergint de vierde route van de Galérien. Even verderop staat in het bos het Pavillon de Roland, vroeger een kantonniershuis, nu een schuilgelegenheid met picknickplaats en informatiepanelen. Weer anderhalve kilometer verder passeer je het voormalige Maison forestière Jamet, nu een schuilgelegenheid. De klim door het bos is tien kilometer lang. Eenzaam ben je hier meestal niet, want vaak houden vliegen je gezelschap. Hier, in dit eindeloze bos, kan een mens ontzettend verlangen naar Chalet Reynard. Na km 14 wordt het bos wat dunner en de klim wat lichter. Chalet Reynard verschijnt (eindelijk) op km 15. Boven het Chalet blinkt de kale top. Dat geeft nieuwe moed. De krachten keren terug in de vermoeide benen. Een paar tandjes hoger en hop naar de top, denkt de optimist. Even verderop zal echter blijken dat de krachten niet zijn teruggekeerd, maar dat het gewoon wat minder steil was. Drie bochten hoger vind je de Fontaine de la Grave, die soms helder, fris water geeft, maar zomers droog staat. Wie zich bij Chalet Reynard forceert, mag blij zijn als hij de top haalt, want na dat vlakkere stukje wachten nog 4,5 km zware klim met een stijgingspercentage van gem. 8,5%. Als er wind staat is dit gedeelte zwaarder dan de kilometers in het bos. Hier klapte Tom Simpson in elkaar. Een monument voor hem staat rechts van de weg op km 20. Het lijkt wel een bedevaartsoord voor fietsers uit alle landen, getuige alle spullen die er worden achtergelaten. Ongeveer 500 meter verder herinnert een veel kleiner monumentje aan de in 1983 omgekomen wielrenner Pierre Kraemer. Om vervolgens het manshoge monument Brugge-Mont Ventoux te passeren, vlakbij de Col des Tempêtes. Nog één steile S-bocht et on est arrivé.
Alle drie brengen ze de tocht tot een goed einde ook de wind viel al bij al nog mee (11 gr). Tijden (Ad 2u02, Gerrit 2u20, Kris 2u56) zijn uiteindelijk niet zo belangrijk, de top halen des te meer. De laatst 5km heb ikzelf een poging tot lopen ondernomen (met wisselend succes) en dat heeft meeen schitterend gevoel gegeven. We werden aangenaam verrast met een schitterend t-shirt geschonken door Marcoen. En dan nog een fotootje. Met het busje naar beneden (enkel Ad nam de berg in snelheid met de fiets), een verkwikkende douche en enkele momenten van rust. 's Avonds zijn we in "Le Grillon" met zijn allen lekker gaan eten en een biertje of wijntje mocht ditmaal niet ontbreken. En dan moe maar voldaan naar bed. Zondagmorgen nog een stevig ontbijt, alle formaliteiten afhandelen en dan op weg naar huis. Onderweg een paar keer een stop (tanken en/of eten) ingelast, ongelooflijk gelachen in het busje. Ik heb mijn woordenschat met 100 woorden verrijkt maar er is geen enkel proper genoeg om in dit artikeltje te gebruiken. Rond 10 's avonds was ik terug in mijn eigen stad, de mythe overwonnen.
Zaterdag, mijn vrouwtje zit ondertussen in Cyprus, een pintje gaan drinken op de markt, maar op tijd naar huis. Samen met mijn goede vriend Bruno, die ik in Niel moest ophalen, naar de wereldbeker klimmen in Breendonk/Puurs. Bij het aanschouwen van de klimmuur , waar de vrouwen nog aan hun 1/2 finale bezig waren, ging er al een licht wow-gevoel door me heen. Van vele sporten ben ik op de hoogte, maar hier kende ik niets van (had ondertussen wel wat gegoogled). Het werd een fantastische namiddag met spektakel en topsport met grote s en grote t. Zowel vrouwen als mannen zetten niet alleen hun beste beentje maar ook hun beste vingers en armen voor. Kracht, souplesse, intelligentie, allemaal ingrediënten om er een schitterende wereldbekerwedstrijd van te maken. Hier was dan ook de absolute wereldtop aan het werk. De 8 finalisten (zowel bij mannen als vrouwen) krijgen 6 min. de tijd om hun parcours te bestuderen en worden dan van de buitenwereld afgesloten. Eén voor één komen ze dan terug, krijgen nog 40 sec. om vervolgens te trachten om op 8 min. het hoogste punt van de klimmuur te bereiken. Bij de mannen bereikte de 16-jarige Tsjech Adam Onca als enige de top en werd dan ook verdiend winnaar. Bij de dames was er nog een extra'tje, 3 onder hen bereikten de top en moesten onderling beslissen wie uiteindelijk winnares zou worden. Alweer een 16-jarige, Johanne Ernst uit Oostenrijk, werd grandioos winnares. Met een voldaan gevoel zijn we naar huis gereden, het was geweldig (zou Wally zeggen) en we komen misscien volgend jaar wel terug.
Zondagmorgen werd in Antwerpen (en nog veel andere vooral Amerikaanse steden) "www.raceforthecure.be" gelopen en gewandeld. Voor mij werd het wandelen, lopen is al 9 weken uit mijn leven gebannen, maar het was tof. De organisatie "www.think-pink.be" bracht het voor mekaar om meer dan 1300 deelnemers (12 euro inschrijving voor het goede doel) te motiveren om mee te doen. In aangenaam gezelschap, 15 missen op naaldhakken !!!, Heidi en Anita (uit ons Lotgenoten-Vlaanderen gezelschap) stapten we een kleine 3 km, ondertussen had Inge haar 6km gelopen, en werden dan aangenaam verrast op een glaasje bubbles, een tasje koffie en croissants. Ik hoop dat mijn mij de foto bezorgd, met mijn roos t-shirtje en mijn pink petje. Ik voelde me dan ook een klein beetje lesbisch (hahaha). Maar voor de goede zaak kleurt (roos) men wel eens buiten de lijntjes. 's Avonds ben ik gaan eten in "Les 6 Collines" in Waterloo. Vrienden van ons namen de boodschap "nodig eens een eenzame uit" nogal letterlijk en hadden me uitgenodigd. Een slaatje met geitenkaas, gefrituurde kabeljauw en een banana-split waren de ingrediënten voor een heerlijke maaltijd. Donderdag verlaat ik voor even alweer deze wereld en ga genieten van de Mont Ventoux. Sportieve prestaties zullen spijtig genoeg achterwege blijven maar ik zal de steun zijn in moeilijke momenten.
We zouden ons niet vervelen dat stond op voorhand vast. Vrijdagavond organiseerde chiro sint gummarus een chirocafé als voor-inhuldiging van hun nieuwe lokalen. Wij zijn daar in gezelschap van enkele oud chiro-gedienden een pintje gaan drinken. Zaterdagmorgend ons sociaal contact verzorgd, een bezoekje aan de wekelijkse markt en dan een pintje (Rodenbach) gaan drinken met mijn 2 (toffe!!!) broers. Het was "week van de sportclub" en in het KTA "dag van de gevechtssporten". Als secretaris ben ik een bezoekje gaan brengen en er zijn er die een poging gewaagd hebben om me aan het judoën te krijgen. Maar gelukkig (voor mij) is dat niet gelukt. De inhuldiging van de nieuwe chirolokalen was net begonnen toen ik er arriveerde. maar de toespraken en de chtistelijke zegening heb ik nog mogen meemaken. Met mijn broertje heb ik de tentoonstelling bezocht en ja ik ben mezelf nog eens tegengekomen. De harde realiteit van het jong zijn werd voor even terug openbaar gemaakt. Spijtig genoeg kon ik niet deelnemen aan de opstapel staande BBQ wegens andere verplichtingen. Mijn "lotgenoten" organiseerden een gezellig avondje-uit in de "wok van mechelen" gelegen aan het station. Het was een prettig weerzien met sommigen die ik in lange tijd niet meer gezien had. Ik kreeg van Winy een factuur in handen geduwd van 2600 euro te betalen aan de Stichting Roparun. Nog nooit zo blij geweest om zulke rekening te mogen betalen. Maar hiermee staat wel vast dat ik volgend jaar met een eigen team deelneem aan de Roparun. Mijn avond was zowiezo al geslaagd maar het aangename gezelschap, de pintjes en de heerlijke wokgerechten maakten het helemaal af. Moe maar voldaan kropen we 's avonds in ons bed, het was een drukke dag geweest. 's Anderendaags moesten we al vlug uit de veren want we gingen een avontuurtje tegemoet. We hadden een uitnodiging gekregen van Bloso om samen met hen Antwerpen Sport, de afsluiter van de "week van de sportclub" te vieren. Met de bus naar het station, met de trein tot Antwerpen vervolgens met de tram tot Linkeroever om te eindigen met de bus en te voet om aan de haven te komen alwaar de Flandria ons stond op te wachten. Na een korte vaart bereikten we het Steenplein, waar ons een heerlijke maaltijd werd aangeboden om daarna langs de standjes te lopen en te genieten van veel verschillende sportmogelijkheden. Na een kort treinritje richting Lier, profiteerden we nog even van de Lierse autoluwe zondag. En dan naar huis het was een lang, gezellig maar druk weekend geweest.
Zondag 6 september : ontbijtjogging tvv "Kom op tegen Kanker". Alle uitgaven zijn eindelijk verrekend en het is dus hoge tijd om de eindafrekening te maken. 1412 euro Dat is het resultaat van enkele maanden voorbereiding, van enkele dagen chaotisch leven en van een heerlijke dag nl 6 september. Aan ieder die er van dicht of van ver mee te maken heeft gehad heb ik een bedankings-email gestuurd. Aan diegenen waarvan ik geen mailadres heb hoop ik dat ze dit lezen en anders zal iemand anders ze wel verwittigen. Ik kan het niet genoeg vermelden : DANK aan iedereen die zijn/haar steentje heeft bijgedragen want zonder jullie werd het niets.
Dat betekent dat er momenteel 4412 euro staat op de speciale rekening die ik geopend heb. Had ik mezelf niet voorgenomen om 10 000 euro in te zamelen, nog 5588 euro te gaan, maar we komen dichter.
Het volgende initiatief ligt klaar, het zal van een totaal andere orde zijn, u zal er later meer over vernemen.
Het was bij mijn aankomst op het terrein een aangenaam weerzien met de vele mensen die ik toch nog in het atletiekwereldje blijf kennen. En dit ondanks het zelf niet meer lopen. De eerste start, marathon, werd gegeven klokslag 13u. Ongeveer een 80-tal atlete(s)n voelden zich geroepen om de magische afstand van 42,192km af te leggen. Vervolgens was het de beurt aan de 4 en 7km (ong.120 dlnmrs), met winnaars Tom Van Gestel (Lille), Van Doninck Eva (Kasterlee) en Chris Gommers (Herenthout), Van Gestel Maria (Olen), om hun start te nemen. De kinderen werden zeker niet vergeten en liepen resp. 100, 200, 400 of 1000m. Eeen kleine honderd werden na hun loopbelevenis gewaardeerd met een geschenk. Als de marathoniens al 1,5u onderweg waren werden de 14 en 28km op gang geschoten. Zij liepen hetzelfde parcours als de marathon (3 maal)maar 1 of 2 maal. Het is een schitterend parcours maar niet zo gemakkelijk. Gunter Geens (Herentals) hield vrij gemakkelijk zijn tegenstrevers op achterstand, terwijl Karen Peeters (Schriek) de maat nam van haar vrouwelijke mede-atleten. Met 176 deelnemers was dit het meest uitgebereide veld. Op de 28km, toch al een afstand voor goed getrainde atleten, was het spanning troef. De drie medaillewinnars arriveerden binnen de 30 sec. Het was uiteindelijk Frederik Op De Beeck (Heverlee) die het pleit in zijn voordeel beslechte. Eerste dame werd Anita Joziasse uit Nederland. Ondertussen had de winnaar van de marathon, Mertens Paul (Nijlen), net als 2 jaar geleden, de aankomst al overschreden in 2u44.20. De eerste dame, idem winnaar in 2007, Patricia De Proost (Berlaar) aangesloten bij mijn oude club AC Lyra in 3u29.45. Het was mijn taak om alle deelnemers in goede banen te leiden en ten dienste te staan van micro-man Dirk Vissers (die vandaag geen stem meer heeft denk ik) en ik denk dat ik deze taak naar behoren heb vervuld. Nadien werd ik nog getrakteerd op een fijne BBQ (ik heb er van genoten) en dit overgoten met enkele frisse pintjes. Het was een fijne doch vermoeiende dag en ik heb er 's avonds een (naar ik vernomen heb) fantastisch verjaardagsfeestje door moeten missen. Sorry Dirk maar we zien elkaar nog wel.
Sinds jaar en dag ben ik bevriend met heel wat mensen die deel uitmaken van de "Kasteellopers" Vorselaar. Trouwens één van mijn "ronde van België" heb ik in hun clubkleuren gelopen. En met hen heb ik de marathon van Berlijn gedaan. De families Jacobs en Van Loock zijn voor mij dan verre van onbekenden. Ik vind het dan niet meer dan normaal dat ik voor het organiseren van hun eigen marathon mijn diensten heb aangeboden. Ook 2 jaar geleden was ik al van de partij en nu opnieuw. Hopelijk is het weer geen spelbreker en komen er veel marathonlopers aan de start. Druk zal het er in elk geval wel zijn, want er zijn nogel wat verschillende afstanden te lopen (naar mijn mening een ietsje teveel), maar hoe meer zielen hoe meer vreugd is hier dan weer van toepassing. 14de Monumentenloop Grote Prijs Aveve 2de Monumenten Marathon "Grote Prijs Aveve"
Succes, succes, succes, dat zijn de alleszeggende woorden van mijn 30ste vriend na de Roparun. Het zijn precies deze woorden die het resultaat zijn van onze eerste ontbijtjogging. De weergoden waren met ons, de begeleiding van de joggings (Nelly en Paul) was af, een cavaatje onderweg deed de sfeer nog stijgen en om dit luik af te ronden een heerlijke douche. Aan fotografen geen gebrek (met dank aan Bruno en www.lierinbeeld.com) en zelfs VRT was aanwezig. Vanaf 8 uur was een ganse ploeg in de weer om alle voorbereidingen te treffen en de ontbijters te ontvangen. 12 Ongelooflijke mensen (achter de toog, achter het buffet, spekbakkers, afwassers enz...) waar ik heb kunnen op rekenen dames, heren het genoegen was geheel aan mijn zijde. Hen kan ik niet genoeg danken want zonder hen geen ontbijtjogging. Het was (volgens ik toch algemeen heb vernomen) een schitterend ontbijt met 200% dank aan Koen Wellens van "Familia Nijlen" (een beetje veel reclame is hier wel op zijn plaats). Vroeger hadden we een leuze "het moet niet goed zijn als't maar veel is" maar hier was er niet enkel voor iedereen voldoende, het was ongelooflijk lekker. Dank aan de meer dan 120 ontbijters die ervoor gezorgd hebben dat de "Kom op tegen Kanker"-kas goed gespijst zal worden. Het is daarvoor dat wij het doen. Velen zijn nog wat blijven plakken om met een duveltje of een trappistje nog wat na te kaarten over vroeger of al vooruit te kijken naar nieuwe uitdagingen die ons te wachten staan. Binnen enkele dagen hoop ik u te melden wat de opbrengst geweest maar het zal mijn verwachtingen (1000 euro) ver overstijgen denk ik. Mijn dank nog aan diegenen die niet zijn komen ontbijten maar toch geld gestort hebben om het goede doel "Kom op tegen kanker" te steunen. Tenslotte een WOORD van dank aan mijn vrouwtje die mij schitteren gesteund heeft (omdat ik soms nogal chaotisch ben zegt ze) om dit initiatief tot een goed einde te brengen. En nu op naar het volgende evenement om nog meer geld in het bakje te brengen, maar daarover meer in een later stadium. het zal iets totaal anders worden, misschien zelfs iets wat jullie van mij niet verwachten.
Morgen is d-day, na enkele zware dagen van voorbereiding gaat morgen mijn eigen georganiseerde ontbijtjogging door. Was ik 14 dagen geleden eventjes in paniek omdat er weinig mensen ingeschreven hadden, dan ben ik nog meer in paniek omdat ik volk zal moeten weigeren. Begin vorige week stelde ik vast dat Runnersworld deze jogging in hun loopprogramma had opgenomen, op zich natuurlijk fantastisch. Alleen zijn ze vergeten om te melden dat men tot 1 septmeber kon inschrijven. Dus al diegenen die morgen door toedoen van Runnersworld aanwezig zijn, zal ik teleurgesteld naar huis moeten laten gaan. Lopen kan nog, ontbijten niet meer. Maar voor de rest niets dan positief nieuws alle 125 ontbijten zijn de deur uit. Gelukkig kan ik dit organiseren dankzij de steun van "Traiteur Familia" uit Nijlen (ik heb hem meerder malen moeten lastig vallen om alweer meer bij te bestellen), waarvoor mijn hartelijke dank nu al. Mijn oude sponsor "Vedette Sport" http://www.vedettesport.com/ schenkt alle lopende deelnemers onderweg een verrassing, waarvoor ook dank. Een aantal vrienden zijn bereid om morgen de handen uit de mouwen te steken en deze dag tot een volledig succes te maken. Ook hen ben ik uiterst dankbaar want goede vrienden zijn belangrijk. Nu nog wat positieve medewerking van de weergoden en klaar is kees. Na het ontbijt kan er nog rustig nagekaart worden tussen pot en pint. De uiteindelijke totale opbrengst gaat naar "Kom op tegen kanker".
Na alweer een weekend van eten en drinken (vrijdag bij vrienden, zaterdag verjaardagsfeest 50j) ben ik gisterennamiddag naar het voetbal (lyra tsv) geweest. Ik ben al geen voetballiefhebber maar ik heb dit gedaan om enkele mensen een plezier te doen. Achteraf bekeken heb ik het me wel beklaagd. 10 Euro (daar had ik 4 duveltjes van kunnen drinken) om, eigenlijk, niets te zien. Twee zeer slechte ploegen, amper enkele kansen, een verslag in de kranten onwaardig. Als je op die manier mensen naar het voetbal wil lokken is dit niet de juiste manier, integendeel. Bij mij zal het weer lang duren eer ik nog eens een kijkje op een voetbalveld zal nemen. O ja de uitslag Lyra TSV - Bornem 0 - 0
Lopen, zelfs sporten, is de laatste maanden bijna uit mijn woordenboek geschrapt. Na de Roparun (weekend OH Hemelvaart) was de motivatie, deels door kwetsuren, totaal verdwenen. Enkel een trip naar de Mont Ventoux (waar ik zonder trainen 16 vd 21km liep) kon mij nog één dag van gedacht doen veranderen. 
Op de achtergrond spelen de Fixkes "Ik heb tijd". Dat is nu voor mij van toepassing, na een (te) drukke week. Zelfs geen tijd om mijn blog te updaten. Altijd onderweg (B. De Groot???) en nooit thuis.
Zowel zaterdag, in Koningshooikt, als zondag (Igemo) in Berlaar-Heikant werd aandacht 
De "Jutse Plassen" 
Een weekendje Ardennen. 
Een berg is maar een berg, dat is een waarheid als een koe zou je zeggen. 
Zaterdag, mijn vrouwtje zit ondertussen in Cyprus, een pintje gaan drinken op de markt, maar op tijd naar huis. Samen met mijn goede vriend Bruno, die ik in Niel moest ophalen, naar de wereldbeker klimmen in Breendonk/Puurs. 
gelopen en gewandeld. 
bracht het voor mekaar om meer dan 1300 deelnemers (12 euro inschrijving voor het goede doel) te motiveren om mee te doen. 
bezorgd, met mijn roos t-shirtje en mijn pink petje. 
de afsluiter van de "week van de sportclub" te vieren. Met de bus naar het station, met de trein tot Antwerpen vervolgens met de tram tot Linkeroever om te eindigen met de bus en te voet om aan de haven te komen alwaar de Flandria ons stond op te wachten. Na een korte vaart bereikten we het Steenplein, waar ons een heerlijke maaltijd werd aangeboden om daarna langs de standjes te lopen en te genieten van veel verschillende sportmogelijkheden. 
