Zaterdag, mijn vrouwtje zit ondertussen in Cyprus, een pintje gaan drinken op de markt, maar op tijd naar huis. Samen met mijn goede vriend Bruno, die ik in Niel moest ophalen, naar de wereldbeker klimmen in Breendonk/Puurs. Bij het aanschouwen van de klimmuur , waar de vrouwen nog aan hun 1/2 finale bezig waren, ging er al een licht wow-gevoel door me heen. Van vele sporten ben ik op de hoogte, maar hier kende ik niets van (had ondertussen wel wat gegoogled). Het werd een fantastische namiddag met spektakel en topsport met grote s en grote t. Zowel vrouwen als mannen zetten niet alleen hun beste beentje maar ook hun beste vingers en armen voor. Kracht, souplesse, intelligentie, allemaal ingrediënten om er een schitterende wereldbekerwedstrijd van te maken. Hier was dan ook de absolute wereldtop aan het werk. De 8 finalisten (zowel bij mannen als vrouwen) krijgen 6 min. de tijd om hun parcours te bestuderen en worden dan van de buitenwereld afgesloten. Eén voor één komen ze dan terug, krijgen nog 40 sec. om vervolgens te trachten om op 8 min. het hoogste punt van de klimmuur te bereiken. Bij de mannen bereikte de 16-jarige Tsjech Adam Onca als enige de top en werd dan ook verdiend winnaar. Bij de dames was er nog een extra'tje, 3 onder hen bereikten de top en moesten onderling beslissen wie uiteindelijk winnares zou worden. Alweer een 16-jarige, Johanne Ernst uit Oostenrijk, werd grandioos winnares. Met een voldaan gevoel zijn we naar huis gereden, het was geweldig (zou Wally zeggen) en we komen misscien volgend jaar wel terug.
Zondagmorgen werd in Antwerpen (en nog veel andere vooral Amerikaanse steden) "www.raceforthecure.be" gelopen en gewandeld. Voor mij werd het wandelen, lopen is al 9 weken uit mijn leven gebannen, maar het was tof. De organisatie "www.think-pink.be" bracht het voor mekaar om meer dan 1300 deelnemers (12 euro inschrijving voor het goede doel) te motiveren om mee te doen. In aangenaam gezelschap, 15 missen op naaldhakken !!!, Heidi en Anita (uit ons Lotgenoten-Vlaanderen gezelschap) stapten we een kleine 3 km, ondertussen had Inge haar 6km gelopen, en werden dan aangenaam verrast op een glaasje bubbles, een tasje koffie en croissants. Ik hoop dat mijn mij de foto bezorgd, met mijn roos t-shirtje en mijn pink petje. Ik voelde me dan ook een klein beetje lesbisch (hahaha). Maar voor de goede zaak kleurt (roos) men wel eens buiten de lijntjes. 's Avonds ben ik gaan eten in "Les 6 Collines" in Waterloo. Vrienden van ons namen de boodschap "nodig eens een eenzame uit" nogal letterlijk en hadden me uitgenodigd. Een slaatje met geitenkaas, gefrituurde kabeljauw en een banana-split waren de ingrediënten voor een heerlijke maaltijd. Donderdag verlaat ik voor even alweer deze wereld en ga genieten van de Mont Ventoux. Sportieve prestaties zullen spijtig genoeg achterwege blijven maar ik zal de steun zijn in moeilijke momenten.
We zouden ons niet vervelen dat stond op voorhand vast. Vrijdagavond organiseerde chiro sint gummarus een chirocafé als voor-inhuldiging van hun nieuwe lokalen. Wij zijn daar in gezelschap van enkele oud chiro-gedienden een pintje gaan drinken. Zaterdagmorgend ons sociaal contact verzorgd, een bezoekje aan de wekelijkse markt en dan een pintje (Rodenbach) gaan drinken met mijn 2 (toffe!!!) broers. Het was "week van de sportclub" en in het KTA "dag van de gevechtssporten". Als secretaris ben ik een bezoekje gaan brengen en er zijn er die een poging gewaagd hebben om me aan het judoën te krijgen. Maar gelukkig (voor mij) is dat niet gelukt. De inhuldiging van de nieuwe chirolokalen was net begonnen toen ik er arriveerde. maar de toespraken en de chtistelijke zegening heb ik nog mogen meemaken. Met mijn broertje heb ik de tentoonstelling bezocht en ja ik ben mezelf nog eens tegengekomen. De harde realiteit van het jong zijn werd voor even terug openbaar gemaakt. Spijtig genoeg kon ik niet deelnemen aan de opstapel staande BBQ wegens andere verplichtingen. Mijn "lotgenoten" organiseerden een gezellig avondje-uit in de "wok van mechelen" gelegen aan het station. Het was een prettig weerzien met sommigen die ik in lange tijd niet meer gezien had. Ik kreeg van Winy een factuur in handen geduwd van 2600 euro te betalen aan de Stichting Roparun. Nog nooit zo blij geweest om zulke rekening te mogen betalen. Maar hiermee staat wel vast dat ik volgend jaar met een eigen team deelneem aan de Roparun. Mijn avond was zowiezo al geslaagd maar het aangename gezelschap, de pintjes en de heerlijke wokgerechten maakten het helemaal af. Moe maar voldaan kropen we 's avonds in ons bed, het was een drukke dag geweest. 's Anderendaags moesten we al vlug uit de veren want we gingen een avontuurtje tegemoet. We hadden een uitnodiging gekregen van Bloso om samen met hen Antwerpen Sport, de afsluiter van de "week van de sportclub" te vieren. Met de bus naar het station, met de trein tot Antwerpen vervolgens met de tram tot Linkeroever om te eindigen met de bus en te voet om aan de haven te komen alwaar de Flandria ons stond op te wachten. Na een korte vaart bereikten we het Steenplein, waar ons een heerlijke maaltijd werd aangeboden om daarna langs de standjes te lopen en te genieten van veel verschillende sportmogelijkheden. Na een kort treinritje richting Lier, profiteerden we nog even van de Lierse autoluwe zondag. En dan naar huis het was een lang, gezellig maar druk weekend geweest.
Zondag 6 september : ontbijtjogging tvv "Kom op tegen Kanker". Alle uitgaven zijn eindelijk verrekend en het is dus hoge tijd om de eindafrekening te maken. 1412 euro Dat is het resultaat van enkele maanden voorbereiding, van enkele dagen chaotisch leven en van een heerlijke dag nl 6 september. Aan ieder die er van dicht of van ver mee te maken heeft gehad heb ik een bedankings-email gestuurd. Aan diegenen waarvan ik geen mailadres heb hoop ik dat ze dit lezen en anders zal iemand anders ze wel verwittigen. Ik kan het niet genoeg vermelden : DANK aan iedereen die zijn/haar steentje heeft bijgedragen want zonder jullie werd het niets.
Dat betekent dat er momenteel 4412 euro staat op de speciale rekening die ik geopend heb. Had ik mezelf niet voorgenomen om 10 000 euro in te zamelen, nog 5588 euro te gaan, maar we komen dichter.
Het volgende initiatief ligt klaar, het zal van een totaal andere orde zijn, u zal er later meer over vernemen.
Het was bij mijn aankomst op het terrein een aangenaam weerzien met de vele mensen die ik toch nog in het atletiekwereldje blijf kennen. En dit ondanks het zelf niet meer lopen. De eerste start, marathon, werd gegeven klokslag 13u. Ongeveer een 80-tal atlete(s)n voelden zich geroepen om de magische afstand van 42,192km af te leggen. Vervolgens was het de beurt aan de 4 en 7km (ong.120 dlnmrs), met winnaars Tom Van Gestel (Lille), Van Doninck Eva (Kasterlee) en Chris Gommers (Herenthout), Van Gestel Maria (Olen), om hun start te nemen. De kinderen werden zeker niet vergeten en liepen resp. 100, 200, 400 of 1000m. Eeen kleine honderd werden na hun loopbelevenis gewaardeerd met een geschenk. Als de marathoniens al 1,5u onderweg waren werden de 14 en 28km op gang geschoten. Zij liepen hetzelfde parcours als de marathon (3 maal)maar 1 of 2 maal. Het is een schitterend parcours maar niet zo gemakkelijk. Gunter Geens (Herentals) hield vrij gemakkelijk zijn tegenstrevers op achterstand, terwijl Karen Peeters (Schriek) de maat nam van haar vrouwelijke mede-atleten. Met 176 deelnemers was dit het meest uitgebereide veld. Op de 28km, toch al een afstand voor goed getrainde atleten, was het spanning troef. De drie medaillewinnars arriveerden binnen de 30 sec. Het was uiteindelijk Frederik Op De Beeck (Heverlee) die het pleit in zijn voordeel beslechte. Eerste dame werd Anita Joziasse uit Nederland. Ondertussen had de winnaar van de marathon, Mertens Paul (Nijlen), net als 2 jaar geleden, de aankomst al overschreden in 2u44.20. De eerste dame, idem winnaar in 2007, Patricia De Proost (Berlaar) aangesloten bij mijn oude club AC Lyra in 3u29.45. Het was mijn taak om alle deelnemers in goede banen te leiden en ten dienste te staan van micro-man Dirk Vissers (die vandaag geen stem meer heeft denk ik) en ik denk dat ik deze taak naar behoren heb vervuld. Nadien werd ik nog getrakteerd op een fijne BBQ (ik heb er van genoten) en dit overgoten met enkele frisse pintjes. Het was een fijne doch vermoeiende dag en ik heb er 's avonds een (naar ik vernomen heb) fantastisch verjaardagsfeestje door moeten missen. Sorry Dirk maar we zien elkaar nog wel.
Sinds jaar en dag ben ik bevriend met heel wat mensen die deel uitmaken van de "Kasteellopers" Vorselaar. Trouwens één van mijn "ronde van België" heb ik in hun clubkleuren gelopen. En met hen heb ik de marathon van Berlijn gedaan. De families Jacobs en Van Loock zijn voor mij dan verre van onbekenden. Ik vind het dan niet meer dan normaal dat ik voor het organiseren van hun eigen marathon mijn diensten heb aangeboden. Ook 2 jaar geleden was ik al van de partij en nu opnieuw. Hopelijk is het weer geen spelbreker en komen er veel marathonlopers aan de start. Druk zal het er in elk geval wel zijn, want er zijn nogel wat verschillende afstanden te lopen (naar mijn mening een ietsje teveel), maar hoe meer zielen hoe meer vreugd is hier dan weer van toepassing. 14de Monumentenloop Grote Prijs Aveve 2de Monumenten Marathon "Grote Prijs Aveve"
Succes, succes, succes, dat zijn de alleszeggende woorden van mijn 30ste vriend na de Roparun. Het zijn precies deze woorden die het resultaat zijn van onze eerste ontbijtjogging. De weergoden waren met ons, de begeleiding van de joggings (Nelly en Paul) was af, een cavaatje onderweg deed de sfeer nog stijgen en om dit luik af te ronden een heerlijke douche. Aan fotografen geen gebrek (met dank aan Bruno en www.lierinbeeld.com) en zelfs VRT was aanwezig. Vanaf 8 uur was een ganse ploeg in de weer om alle voorbereidingen te treffen en de ontbijters te ontvangen. 12 Ongelooflijke mensen (achter de toog, achter het buffet, spekbakkers, afwassers enz...) waar ik heb kunnen op rekenen dames, heren het genoegen was geheel aan mijn zijde. Hen kan ik niet genoeg danken want zonder hen geen ontbijtjogging. Het was (volgens ik toch algemeen heb vernomen) een schitterend ontbijt met 200% dank aan Koen Wellens van "Familia Nijlen" (een beetje veel reclame is hier wel op zijn plaats). Vroeger hadden we een leuze "het moet niet goed zijn als't maar veel is" maar hier was er niet enkel voor iedereen voldoende, het was ongelooflijk lekker. Dank aan de meer dan 120 ontbijters die ervoor gezorgd hebben dat de "Kom op tegen Kanker"-kas goed gespijst zal worden. Het is daarvoor dat wij het doen. Velen zijn nog wat blijven plakken om met een duveltje of een trappistje nog wat na te kaarten over vroeger of al vooruit te kijken naar nieuwe uitdagingen die ons te wachten staan. Binnen enkele dagen hoop ik u te melden wat de opbrengst geweest maar het zal mijn verwachtingen (1000 euro) ver overstijgen denk ik. Mijn dank nog aan diegenen die niet zijn komen ontbijten maar toch geld gestort hebben om het goede doel "Kom op tegen kanker" te steunen. Tenslotte een WOORD van dank aan mijn vrouwtje die mij schitteren gesteund heeft (omdat ik soms nogal chaotisch ben zegt ze) om dit initiatief tot een goed einde te brengen. En nu op naar het volgende evenement om nog meer geld in het bakje te brengen, maar daarover meer in een later stadium. het zal iets totaal anders worden, misschien zelfs iets wat jullie van mij niet verwachten.
Morgen is d-day, na enkele zware dagen van voorbereiding gaat morgen mijn eigen georganiseerde ontbijtjogging door. Was ik 14 dagen geleden eventjes in paniek omdat er weinig mensen ingeschreven hadden, dan ben ik nog meer in paniek omdat ik volk zal moeten weigeren. Begin vorige week stelde ik vast dat Runnersworld deze jogging in hun loopprogramma had opgenomen, op zich natuurlijk fantastisch. Alleen zijn ze vergeten om te melden dat men tot 1 septmeber kon inschrijven. Dus al diegenen die morgen door toedoen van Runnersworld aanwezig zijn, zal ik teleurgesteld naar huis moeten laten gaan. Lopen kan nog, ontbijten niet meer. Maar voor de rest niets dan positief nieuws alle 125 ontbijten zijn de deur uit. Gelukkig kan ik dit organiseren dankzij de steun van "Traiteur Familia" uit Nijlen (ik heb hem meerder malen moeten lastig vallen om alweer meer bij te bestellen), waarvoor mijn hartelijke dank nu al. Mijn oude sponsor "Vedette Sport" http://www.vedettesport.com/ schenkt alle lopende deelnemers onderweg een verrassing, waarvoor ook dank. Een aantal vrienden zijn bereid om morgen de handen uit de mouwen te steken en deze dag tot een volledig succes te maken. Ook hen ben ik uiterst dankbaar want goede vrienden zijn belangrijk. Nu nog wat positieve medewerking van de weergoden en klaar is kees. Na het ontbijt kan er nog rustig nagekaart worden tussen pot en pint. De uiteindelijke totale opbrengst gaat naar "Kom op tegen kanker".
Na alweer een weekend van eten en drinken (vrijdag bij vrienden, zaterdag verjaardagsfeest 50j) ben ik gisterennamiddag naar het voetbal (lyra tsv) geweest. Ik ben al geen voetballiefhebber maar ik heb dit gedaan om enkele mensen een plezier te doen. Achteraf bekeken heb ik het me wel beklaagd. 10 Euro (daar had ik 4 duveltjes van kunnen drinken) om, eigenlijk, niets te zien. Twee zeer slechte ploegen, amper enkele kansen, een verslag in de kranten onwaardig. Als je op die manier mensen naar het voetbal wil lokken is dit niet de juiste manier, integendeel. Bij mij zal het weer lang duren eer ik nog eens een kijkje op een voetbalveld zal nemen. O ja de uitslag Lyra TSV - Bornem 0 - 0
Gisteravond met buurman Jan, nichtje Yasmine en mijn 2 broertjes naar België - Frankrijk geweest. Een bomvolle Arena zorgde tijdens de opwarming (geen global) al voor een strijdlustige sfeer. Het Franse team, met niet minder dan 5 NBA-profs, zou onze Belgische leeuwen eens vlug op hun plaats zetten. En spijtig genoeg gebeurde dat ook, we keken direct tegen een 10-puntenkloof aan. Dankzij wonderboy Tony Parker, die voor hetzelfde geld Belg had kunnen zijn, want eens hij vervangen smolt hun voorsprong als sneeuw voor de zon. Aan de rust (37-39) was alles te herdoen. Weer kregen we het dekesl op de neus en liepen de Fransen 7 punten uit. Maar de Lions reageerden schitterend en kwamen zelf op voorsprong. Nog eventjes ons hart vasthouden, maar een vechtlustige Belgische ploeg slaagde er in om de Franse haantjes met een kater naar huis te sturen. Eindatand 70-66. Volgende zondag volgt de terugmatch in Pau en laten we ons geen illusies maken, maar stilletjes dromen mag. De Belgium Lions hebben in ieder geval ons landje terug op de Europese basketbalkaart gezet. Waarvoor van harte proficiat en wij hebben er van genoten.
Eenmaal per jaar neem ik een dag verlof om te genieten van " boterhammen-in-het-park-2009 ". Daar ik geen Standaard-lezer ben en niet graag aanschuif neem ik mijn eigen boterhammetjes wel mee. Maar dat kan uiteraard de pret niet drukken integendeel. Deze namiddag had ik de eer en het genoegen te mogen luisteren naar Antwerpenaar-in-hart-en-ziel Axl Peleman en de nieuwe ster aan het firmament "Rocky" Buurman. Het was keigoe, 2 uur genieten op een bankje in het Warandepark.
De stad Gent (http://www.gent.be/) is meer dan een bezoek waard, dat hebben we zelf met al onze zintuigen mogen ontdekken. Eten en drinken, gelegenheden in overvloed, je zal er niet van honger en dorst omkomen ook niet tijdens deze zwoele zomerdagen. In 2 dagen en met de hulp van autochtonen hebben we Gent van nabij leren kennen, toegegeven met enkele aangename verrassingen. Maar beelden zeggen meer dan woorden.
St.Baafskatedraal Oude woning met bovenop beelden van Gentenaar W.De Buck Gaslei Beeld van Walter de Buck (brug over de stadsgracht) Wie weet hier de betekennis van ??? Ook Gent heeft zijn "Manneke Pis" Keizer Karel in Gent Jacob van Artevelde Dit zou mijn oorspronkelijke geboortenaam worden (!!!)
Heb vanmiddag live eventjes de Eneco-tour meegepakt. Ik had in de krant gelezen dat de renners ongeveer rond 13u zouden voorbijkomen in de Mijlstraat (Duffel). Om 12u30 thuis, mijn fietsje op en onderweg redelijk wat Lierenaars tegengekomen die mijn idee deelden (of ik dat van hen). Rond 13u passeerde de ganse karavaan in gesloten gelederen en op enkele minuutjes was alles voorbij, renners, politie, volgwagens enz... . In de namiddag heb ik nog naar de aankomst gekeken.
Samen met meer dan 5000 toeschouwers, waaronder ettelijke Bosniërs, waren we (4) getuigen van en sterk Belgian Lions team. Tijdens de eerste periode liep het niet altijd op wieltjes, maar een schitterende Beghin deed de wedstrijd kantelen in ons voordeel. Toch was het bibberen en beven, ondanks een sterk reboundoverwicht, tot aan de rust (46-47). De 3de periode werd, ondanks een kwetsuur voor Van Rossom (???), dankzij een verbluffende Bosco en een schitterende Van der Jonckheid een éénrichtingsmatch. Met de kleinste ploeg op het veld werden de Bosniërs overrompeld en het publiek ... het publiek genoot. Elke speler deed op zijn manier zijn duit in het zakje en als Doum Lauwers op de buzzer de 100 punten overschreed stond de Arena in vuur en vlam. Verslag : http://www.nieuwsblad.be/sportwereld/Article/Detail.aspx?articleID=DMF18082009_015 En nu Portugal nog en dan ... de profs van Frankrijk. 30 Jaar heb ik dit spelletje zelf gespeeld en na meer dan 10 jaar was het een aangenaam weerzien. Ik kende zelfs nog enkele mensen uit deze lang vervlogen dagen. Misschien kom ik zelfs nog eens terug.
Na een weekendje eten, eten en nog eens eten heb ik gisteravond deelgenomen aan een loopwedstrijdje in Booischot. De organisatie is in handen van AVZK en enkelen onder hen behoren tot mijn ruime vriendenkring. (http://www.avzk.be/, uitslagen, stratenloop Booischot 16km). Niets om over naar huis te schrijven, maar deelnemen was belangrijker dan ... . Vandaag met mijn dochter op culturele uitstap geweest naar onze hoofdstad. Met de trein (altijd een beetje reizen en dat zou 's avonds zeker bewaarheid worden) tot Brussel Centraal en op 5 min. stonden we voor het MIM (muziekinstrumenten museum). Een prachtig gebouw langs buiten, maar nog mooier inside. Van de kelder tot het 4de verdiep liggen er bijna 2000 instrumenten tentoongesteld.
En met een hoofdtelefoon kan men de meeste live beluisteren. We hebben er enkele aangename uren beleefd, het MIM is voor iedereen zeker een bezoek waard. Op het dak ligt een prachtig terras waar we een fris Duveltje en een heerlijke (betaalbare) maaltijd hebben verorberd. In de namiddag hebben we het stripmuseum en het museum van Marc Sleen met een bezoek vereerd. eerste uitgave Spirou (21/04/1938) Dit is pure nostalgie want de meeste striptekenaars komen mij nog vrij bekend voor. Blake en Mortimer Ik heb jarenlang zelf een Kuifjesabbonment gehad en lees nu nog altijd graag stripverhalen. Het was een heerlijke dag samen, enkel verliep, door de brand in station Herentals, de terugreis wat chaotisch. Maar daar is de NMBS en ook de politie in Herentals (niemand mocht in de buurt van het station komen, hoe kun je dan afspraken maken om je te komen oppikken???) schuld aan.
Zoals hieronder (artikel) vermeld zijn we gisteren naar het kleinkunstfestival in Olen geweest. Na een geslaagde kennismaking vorig jaar, dit jaar voor herhaling vatbaar. Een gratis,kleinschalig festival waar alle artiesten vlot in elkaar overlopen, enkel voor de hoofdact is er een instrumentarium wissel. Bart Van den Bossche is de man die alles in goede banen leidt en samen met zijn band de meeste artiesten begeleid. Het was prachtig weer, zeer aangenaam gezelschap, er was genoeg drank en de muziek was (voor mij althans) om duimen en vingers af te likken. Philippe Robbrecht zong wat oude nummers afgewisseld met nieuwe, Armand was in zijn "normale" doen, Hans De Booy was soms het noorden kwijt (leeft teveel in hogere sferen!!!) maar zijn liedjes zijn en blijven parels. Elly en Rikkert, het was voor mij meer dan 30 jaar geleden dat ik hen nog had zien optreden. Maar de stem van Elly is nog steeds een pareltje. De dochter van Ed Kooyman zong enkele liedjes met hen mee en Ed verscheen bij het laatste nummer ook even op het podium. Hoofdact van de avond was Jan de Wilde, die was ook helemaal zichzelf, tekst kwijt, soms wat verward, maar tekstueel helemaal ok. Kortom een geslaagde namiddag die stipt om 18u30 eindigde. Hopelijk tot volgend jaar.
Woensdagmorgen om 7u stonden Paul en ik klaar om de trein naar Wiltz (Lux.) te nemen, waar we 3 dagen sportief gingen stappen. Leuven en Liege Guilemins waren onze overstapplaatsen om uiteindelijk in Kautenbach te belanden. Van hieruit was het normaal nog een 1/2 uurtje met de trein, maar we hadden besloten om via het Charles Mathieu-pad (http://www.mdt.public.lu/action/infrastructure/sentiers/charles_mathieu.pdf) te voet Wiltz te bereiken. Een wandeling van ongeveer 13km met alles erop en eraan (behalve vlakke stukken). Na meer dan 4u stappen bereikten we onze bestemmingsplaats waar we ons onmiddellijk tegoed deden aan het plaatselijke vocht, een zalige Diekirch (of 2???). Na een heerlijke chinese maaltijd (we werden echt wel goed gesoigneerd), begaven we ons naar de jeugdherberg waar we een rustige nacht doorbrachten. Een stevig ontbijt (in de JH) moest volstaan om er een stevige dag tegenaan te gaan. Rond 9u verlieten we Wiltz en we zouden er pas tegen 16u terugkeren, na een wel zeer stevige wandeling. Zware klimmetjes (%???) en afdalingen losten elkaar in sneltempo af. Hier zien we er nog fris uit. Ook Luxemburg kent zijn windmolens. Dit zijn een aantal wegwijzers waar we ons op concentreerden. Halfweg in Esch-sur-Sure, Zicht op Esch-sur-Sure En schitterend weer hadden we ook.
Na een heerlijke maaltijd en enkel mojito's in het café van de JH vielen we moe maar voldaan in een diepe slaap. Onze laatste dag in Wiltz profiteerden we om nog een stevige (ditmaal vrij vlakke) wandeling te maken langs enkele mooie kabbelende beekjes in de omgeving Mooie gemeentehuis van Wiltz.
Na een (h)eerlijk middagmaal in het door de Europese gemeenschap gesubsidieerde project (http://www.cooperations.lu/fr/accueil), waar de JH, de tuin van Wiltz, de cinemazaal, het cafe en het rest-aurant deel van uitmaken, was het tijd om de trein huiswaarts te nemen. Met een klein ongemakje, de trein van Luik naar Oostende (via Leuven) had 40 min vertraging, bereikten we rond 20u ons eigenste Lier. We hadden er 3 fantastische dagen opzitten, gezelschap (merci Paul), slapen, eten, drinken (Diekirch???) en vooral fantastische maar vermoeiende wandelingen in een fenomenaal decor en schitterend weer. Voor herhaling vatbaar!!!
Beste vrienden, Vanaf heden verdwijn ik tot zaterdag in de Luxemburgse bossen. Wie mij komen zoeken wil, die mag. Maar ik ben geweldig goed om mij in het g(G)roen (!) te verstoppen.
Rond 14u ons Combo'tje in en op weg naar een derde dag folkfestival. Eigenlijk dekt vandaag de vlag de lading niet want de Fanfare van Vorselaar, Mira, Guido Belcanto of Amaryllis kun je moeilijk onder de noemer folk rangschikken. Maar voor ons niet gelaten, papa en mama zijn blijven hangen in de six(seven)ties. Mira, niet enkel een mooie, frisse verschijning, heeft nu ook een echte band achter zich. En dat geeft toch een beter gevoel, je staat er niet alleen voor. Zij is niet lang meer opkomend talent (als singer/songwriter) zij heeft talent. Spijtig dat haar bisnummer een herhaling was van een eerder gezongen lied. Amaryllis heeft een prachtige stem, maar verder kon ze ons niet echt bekoren. Jasper Erkens behoorde niet direkt tot onze interessewinkel. Wij lieten dit jonge geweld over aan de giecheltrutjes van de huidige generatie. Geef ons maar 'de' Guido. Meer dan een half uur voor het begin van zijn optreden zat de tent afgeladen vol. En niemand heeft het zich beklaagd, hij was helemaal zichzelf en zo moet dat. Het was een geweldig optreden, met fantastische muzikanten een een waanzinnig uitgelaten publiek. Liedjes over vrouwen, over mannen, over mensen die niet weten tot welke soort (???) ze behoren, kortom liedjes over en voor (met een kleine nuance, soms niet voor kinderoren bestemd) iedereen. Mijnheer Belcanto, wij hebben genoten. Tenslotte Yevgueni, met Groen!e jongen, zanger Klaas Delrue, hij weet ondertussen het (jonge) publiek wel op zijn hand te krijgen. Er was zelfs bereidheid tot samenzang. Het was goed en als afsluiter (voor ons althans) van dit driedaagse festival mochten ze er zijn. Na fir Bolg, ik denk dat ik volgend jaar terugkom, jullie hebben me bekoord en overtuigd. Een klein familiaal festival, maar eentje dat er mag zijn.
Zaterdag, mijn vrouwtje zit ondertussen in Cyprus, een pintje gaan drinken op de markt, maar op tijd naar huis. Samen met mijn goede vriend Bruno, die ik in Niel moest ophalen, naar de wereldbeker klimmen in Breendonk/Puurs. 
gelopen en gewandeld. 
bracht het voor mekaar om meer dan 1300 deelnemers (12 euro inschrijving voor het goede doel) te motiveren om mee te doen. 
bezorgd, met mijn roos t-shirtje en mijn pink petje. 
de afsluiter van de "week van de sportclub" te vieren. Met de bus naar het station, met de trein tot Antwerpen vervolgens met de tram tot Linkeroever om te eindigen met de bus en te voet om aan de haven te komen alwaar de Flandria ons stond op te wachten. Na een korte vaart bereikten we het Steenplein, waar ons een heerlijke maaltijd werd aangeboden om daarna langs de standjes te lopen en te genieten van veel verschillende sportmogelijkheden. 
Bart Van den Bossche is de man die alles in goede banen leidt en samen met zijn band de meeste artiesten begeleid. 
Philippe Robbrecht zong wat oude nummers afgewisseld met nieuwe,
Armand was in zijn "normale" doen, 
Hans De Booy was soms het noorden kwijt (leeft teveel in hogere sferen!!!) maar zijn liedjes zijn en blijven parels. 
Elly en Rikkert, het was voor mij meer dan 30 jaar geleden dat ik hen nog had zien optreden. Maar de stem van Elly is nog steeds een pareltje. De dochter van Ed Kooyman zong enkele liedjes met hen mee en Ed verscheen bij het laatste nummer ook even op het podium.
Hoofdact van de avond was Jan de Wilde, die was ook helemaal zichzelf, tekst kwijt, soms wat verward, maar tekstueel helemaal ok.
Woensdagmorgen om 7u stonden Paul en ik klaar om de trein naar Wiltz (Lux.) te nemen, waar we 3 dagen sportief gingen stappen. Leuven en Liege Guilemins waren onze overstapplaatsen om uiteindelijk in Kautenbach te belanden. Van hieruit was het normaal nog een 1/2 uurtje met de trein, maar we hadden besloten om via het Charles Mathieu-pad (
Mira, niet enkel een mooie, frisse verschijning, heeft nu ook een echte band achter zich. En dat geeft toch een beter gevoel, je staat er niet alleen voor. Zij is niet lang meer opkomend talent (als singer/songwriter) zij heeft talent. Spijtig dat haar bisnummer een herhaling was van een eerder gezongen lied. 
Amaryllis heeft een prachtige stem, maar verder kon ze ons niet echt bekoren.
, wij hebben genoten.
Yevgueni, met Groen!e jongen, zanger Klaas Delrue, hij weet ondertussen het (jonge) publiek wel op zijn hand te krijgen. Er was zelfs bereidheid tot samenzang. Het was goed en als afsluiter (voor ons althans) van dit driedaagse festival mochten ze er zijn. 
Ook dit is genieten.
