Zondagnamiddag was ik voor het eerst in openluchtmuseum van het Middelheimpark. Sinds 27 mei en dit nog tot 28 oktober, loopt hier de tentoonstelling Air-Born van Paul McCarthy (zonder n, waarschijnlijk kan hij ook niet zingen).
Sinds eind jaren 1960 werkt Paul McCarthy (VS, °1945), een van de grootste levende kunstenaars, gestaag aan een intussen indrukwekkend oeuvre. Hij focust op seks en agressie en bekritiseert zo het symbolische geweld in onze cultuur vol massamedia en familiewaarden. Schilderijen, videos, performances en sculpturen zijn het arsenaal voor een verschroeiende aanval op de cultuur waarin de kunstenaar leeft.
Deze tentoonstelling laat zien dat McCarthy nog altijd niet helemaal gevat kan worden. Hij blijft verrassen, nu met monumentale opblaasbare sculpturen die soms tot dertig meter hoog zijn. De creaties doen denken aan opblaasbare figuren uit de reclame. McCarthy eigent zich een bestaand fenomeen toe en vervormt het letterlijk. In het Braempaviljoen zijn maquettes te zien waarin deze transformatie gestalte krijgt. U kunt er het denk- en werkproces van de kunstenaar volgen. Het unieke karakter van het Antwerpse beeldenpark biedt McCarthy de mogelijkheid om voor het eerst een grote groep opblaasbare sculpturen te tonen. Speciaal voor de tentoonstelling creëerde hij vier nieuwe werken. Een wereldwijde primeur! (bron : www.antwerpen.be en http://museum.antwerpen.be )
En laat ons wel wezen het heeft een grootse impact (alleen al in vorm) en niet alleen voor volwassenen, kinderen denken dat elk beeld een springkasteel is, spijtig genoeg niet om op te springen. Voor prachtige foto's kan je hier (www.indymedia.be/nl/node/9027) terecht. Maar neem van mij aan er gaat niets boven een live-bezoek.
Vorige donderdag (7juni) startte Lier Kermis met een optreden van de, deels Lierse, folkgroep Moragh. Was het te wijten aan een voetbalclubje dat enkele straten verder aan het verliezen was tegen de kakkers van Mechelen, er was weinig volk en weinig animo. Het gratis vat, ieder kreeg een gratis drank aangeboden, is volgens mij door de aanwezigen niet leeggeraakt. Het optreden zelf was redelijk maar niet "om van de daken te schreeuwen" (maar dat is dan ook geen folknummer). Vrijdagavond daarentegen bleek wel een succes te zijn, de schapenverkoop bracht ongeveer 4000 euro op voor het goede doel (vzw de Stappaert). Alle rechtgeaarde politici (behalve wij) van onze stad waren aanwezig. Maar ja de Groen!en, schapen en geld geeft meestal een probleem. Voor mij werd het een rustig avondje ter voorbereiding van wat nog komen moest. Zaterdagmorgen was ik al vroeg (nu ja vroeg 10u) op stap met de lijsttrekker van Groen! (Meyrem Almaci) voor onze provincie. Ik heb ze niet veel gezien (ze is ook maar amper boven de meter vijftig) en ik had het zelf veel te druk met uitleggen. Toch zijn er wel wat mensen die ondertussen weten dat ik voorzitter Groen! Lier ben. En het was niet moeilijk om op te vallen in onze t-shirtjes (onze burgemeester vondt zelfs dat we de mooiste hadden, dit was een eerste overwinning op punten). Het zag zwart van de politici (ik druk mij verkeerd uit, het zag groen, oranje, blauw, rood). Zelfs van over de stadsgrenzen (Mia De Schamphelaere, familie Top, zijne hoogwaardigheid Kris Peeters, enz....) kwamen ze markten, of ze iets gekocht hebben durf ik te betwijfelen. 's Avonds hebben mijn vrouwtje en ik de beentjes laten huppelen en de monden voldoende laten smeren. De groep "Ontpopt" heeft zich inderdaad ontpopt tot een fantastische, nederlandstalige covergroep (ik zou zeggen een aanrader). Er werd door een 10-tal meiden een vrijgezellenavond georganiseerd en wie was de gelukkige om met de aanstaande bruid te dansen, natuurlijk (zij is mij komen halen en niet omgekeerd zoals je zou denken). Waren er in de late uurtjes misschien nog nieuwe coalities in de maak, wie zal het ooit weten? Na onze burgerplichten vervuld te hebben, hebben we stevig ontbeten in de spiegeltent (verkiezingsontbijt georganiseerd door het Lier- kermiscomité). In en om het begijnhof was het een geblaat van jewelste. Alles wat naam en faam had in schapenwereld was aanwezig en we hebben ongelooflijk genoten van een schitterende demonstratie schapendrijven. Rond 19u, na enkele biertjes op het terras van de Ierse pub, zakten we terug af naar de spiegeltent waar we genoten van een Liers eetmaal : paling in't groen, konijn met Caves en rijstpap met bruine suiker (wat was de hemel hier dichtbij). Het was heerlijk. Moe maar voldaan (het was een weekend om u tegen te zeggen) keerden we huiswaarts waar we ons afkapten in een luie zetel. Life is beautiful, maar je moet het wel zelf beleven.
(voor alle foto's van Lier kermis : www.lierinbeeld.com) (met dank aan Marcel en Kris Schoeters)
Voor de 23ste keer vondt in mijn stad de alomgekende pallieterjogging plaats. Vroeger steeds in handen van het Lier kermiscomitee, nu gedragen door de Lierse sportdienst. Zij weten dat ze op mij kunnen rekenen maar voor de jogging ben ik niet te vermurwen om een handje toe te steken. Één keer heb ik moeten passen (wegens vakantieplannen) maar voor mij wordt het de 22ste deelname. Ik denk niet dat er velen zich geroepen voelen om dit aantal te overschrijden (ééntje die ik zelf ken!!!). Zelfs verleden jaar was ik door de oncoloog niet te overtuigen, tussen twee chemokuren in, heb ik deelgenomen. Meer dan 1000 deelnemers vonden de weg naar de pallieterstad en de terrasjes zaten propvol. Wie zij ook alweer dat sporten in de binnenstad een verliespost is? De kinderen werden stevig opgewarmd vooraleer aan hun sportieve prestatie te beginnen. Stipt om 16u verklaarde speaker van dienst, Bart Radeur, de jogging voor geopend. Deze jogging is geen wedstrijd (vroeger werden er zelfs geen borstnummers gebruikt) maar de besten willen wel vooraan staan om als een pijl uit een boog van start te gaan. Ik had mezelf zowat halverwege geposteerd. Midden in het pak is het de eerst km. moelijk lopen, maar vanaf de Berlarij ging het vlot. Een tijdje hebben we met 2 samen gelopen maar al vlug werd ik aan mijn lot overgelaten. Persoonlijk vind ik dit niet erg, als ik alleen loop bepaal ik mijn eigen tempo. De kasseitjes van de Berlaarsestraat tot voorbij de Vismarkt waren moeilijk verteerbaar. Via de Mosdijk en de Kar. Cardijstraat liepen we langs de stadsvesten naar de Fred. Pelzerstraat. Één zaak bemoeilijkte enorm mijn loopvermogen, ik moest zoveel keer goeiedag zeggen dat ik de volgende keer een negertje (is dit niet wat té racistisch, nee het is maar voor de grap hahaha) ga inhuren om deze taak van mij over te nemen. Via de drie K-vesten (Kartuizers, Kolveniers en Kapucijnen) werd ik gedwongen (voor de 5km naar links) naar rechts (hahaha) af te wijken. De eerst 5km zaten erop. Langs Begijnhofstraat, de stadsvesten en de Netedijken bereikten we de Ouderijstraat om uiteindelijk terug via de Begijnhofstraat op het Zimmerplein te arriveren. Luid aangemoedigd bereikte ik na exact 51 min. (over 10km) de eindstreep (die er niet lag). Mijn prijzen had ik al afgehaald voor het vertrek, maar eigenlijk was ik zeer zwaar teleurgesteld. Mijn t-shirt was ok, maar kreeg ik nu geen medaille in mijn handen geduwd. Ik, die al 22 jaar spaar om mijn badkamer te betegelen (in voorgaande jaren kreeg iedereen een stenen tegel) was diep ontgoocheld. Hopelijk kan men deze fout volgend jaar herstellen, want met een medaille metsen is nogal moeilijk.
Zaterdag 26 mei 2007, 14u plaatselijke Lierse tijd. (dus 14u15)
Onze 4de Honing- en Azijntocht kan onder een gunstig gesternte (had men niet dagen van tevoren regen voorspelt!!!) van start gaan. Fietsersbond Lier
begroette met plezier een 35 moedigen, waaronder Stef Leroy secretaris FB nationaal, die beseffen dat het fietsbeleid in Lier niet op een hoog pitje staat en dat even aan de lijve willen ondervinden. Hiervoor mochten we rekenen op de steun van onze enige aanwezige mandataris schepen Jan Hermans, die in een korte toespraak (na de tocht) enkele tipjes van de sluier oplichtte ivm de mogelijk uit te voeren projecten. En hij wees er op dat hij bij een volgende gelegenheid er al iets zou gebeurd zijn. Wij zijn samen met hem in blijde verwachting (figuurlijk uiteraard), maar wij moeten toegeven dat wij dit verhaal ondertussen al enkele keren gehoord hebben.
Het werd een gezellig tochtje via de (zeer gevaarlijke) Aarschotsesteenweg, Koningshooikt centrum (met een schitterend fietspad tot in het centrum maar waar de Mechelbaan dringend aan een nieuw fietspad toe is), de rotonde aan Van Hool (fietsers moeten hier langs links oversteken !!!), het Spreet en de Berlaarsesteenweg (waar het fietspad zeer dringend aan renovatie toe is).
Hoe het stadscentrum er bij ligt hoef ik de mensen die regelmatig fietsen niet uit te leggen, maar dat je in sommige straten best een biefstuk onder je achterwerk legt is geen overdreven gezegde.
FB Lier trakteerde met een fris pintje (mocht natuurlijk ook iets anders zijn) in het themacafe van Lierse SK. Dit om beetje extra financiële steun te geven aan deze noodlijdende (!!!) club. Via de Pannenhuisstraat en de ovonde aan de Antwerpsesteenweg (fietsers moeten hier goed opletten), het nieuwe fietspad (maar in Lier heeft men een stuk vergeten goed aan te leggen) Lier Lint, bereikten we de Lintsesteenweg. Wijselijk hebben we besloten het kruispunt aan de Carrefour te vermijden (levensgevaarlijk). Uiteindelijk kwamen we met zijn allen gezond en wel terug aan het cultureel centrum aan.
Hier hebben we al onze grieven nog even doorgespoeld met een fris pilsje en kunnen we hopen dat het stadsbestuur de boodschap begrepen heeft.
Tijdens onze laatste dag in Italië bezoeken we nog Albenga en Cervo. Albenga
kan je vergelijken met ons eigen Lier (ong. 27 ooo inw.), maar aan de schoonheid van mijn stad kan het niet tornen. Tijdens ons bezoek aan de kerk (we stonden nog buiten) werden we plots vergast op een bisschoppelijk optreden. Hij begroette ons als de paus, ik dacht eerlijk gezegd eerst dat het een acteur was die plots ten tonele verscheen, maar nee hoor hij was echt. Het was een sublieme voorstelling (sorry voor de vergelijking maar ... het was echt wel lachwekkend). Het stadje is opgedeeld in 2 delen, een oud en een modern gedeelte (vooral langs de kust). Na het middagmaal vertrokken we op weg naar Cervo (maar een 4 km. van ons hotel verwijderd). Een prachtig kuststadje gelegen op een
een heuvel (het was dan ook een stevige beklimming om boven te raken). Maar ik moet toegeven het was de moeite waard, ik ben allesbehalve een kerkbezoeker (en we hadden er ondertussen al wel enkele opzitten) maar deze was te mooi om te missen. Dit was ook het eerst jaar dat de kerk niet meer in de steigers stond. Schitterend!!!
(voor meer foto's : www.cervo.com/fotopic.php?id=7&Ing=en ). Nadien zijn we te voet langs de kust naar het hotel gegaan, maar onderweg nogmaals heerlijk genoten van een ongelooflijk lekkere "gelati". In het hotel wachtte ons laatste avondmaal op Italiaanse bodem. De terugreis werd onderbroken door een bezoek aan Grasse (parfumstad bij uitstek). We kwamen er midden in de opname van een film terecht (silence svp!!!). Ons middageten hebben we verorberd op een plein dat ons deed terufdenken aan het Parijse Montmartre (het was een zaligheid). Een bezoek aan één der grootst parfumeries kon natuurlijk niet ontbreken. Spijtig genoeg kan ik jullie het resultaat niet laten ruiken. De nacht hebben we, net als tijdens de heenreis, doorgebracht in Orange. Gelukkig kregen we een andere kamer en waren de bedden iets groter. Door vele uren in de bus door te brengen, heb ik wel enkele boeken verslonden. Een aantal Runners World (atletiektijdschrift), "Het klimaatboek" (van E. Keytsman en P. T. Jones), "Undercover in Klein-Marokko (Hind Fraihi) (hier had ik meer van verwacht), `Rechts voor de raap` van J.M. Dedecker en De Grote Zijderoute van Marc Helsen, journalist van het Nieuwsblad.
(lees eerst delen 1 en 2, hieronder) Vandaag is een vrije dag. Vanaf 's morgens doen we het zeer rustig aan, we gaan iets later ontbijten en maken dan een wandeling door het gezellige stadje Diano Marino (hier woont zelfs de wereldkampioen pizza maken). Uiteraard moeten we dit even uittesten en maken 's middags graag tijd om er eentje (met een doorsnede van 45cm) te verorberen. Heeeeeeerlijk !!! In de namiddag kuieren we nog wat rond, een gelati mag zeker niet ontbreken. En na een rustige dag volgt er een rustige avond (zonder gepensioneerden en met een pousse-cafetje). Opnieuw een korte bustocht brengt ons naar Rapallo , toeristisch stadje met kasteel(tje) in zee. Bij het nuttigen van een sterke Italiaanse koffie worden we opgeschrikt door een niet te identificeren lawaai. Bij nader inzien, op één van de terrasjes is een verkiezingstoespraak aan de gang. Er zijn in Italië nog wel wat communisten aanwezig, zij zijn hun strategie aan het bespreken aan de rand van de zee. Ook hier heerste enig vorm van verkiezingskoorts. Om 12u30 nemen we de boot naar Portofino, het oude vissersdorpje, is nu een nest van rijken, met een hoog BS-schap, (S staat voot sterren). Het telt een kasteel, een vuurtoren en 2 winkelstraten (waar je vooral niets moet kopen, wegens veel te duur). Hier telt maar één wet : "gezien worden", vanop zijn balkon, vanop zijn luxueus yacht of in de straten. Hoe? dat komt er niet op aan (al was het in je blote kont). 's Avonds worden we door ons hotel vergast op een verukkelijk diner, met alles erop en eraan.
Na een eerste Italiaanse nachtrust en een degelijk ontbijt werden we ondergedompeld in de kunst en cultuur van het Ligurische binnenland. Onze eerste halte was Dolceaqua, een bergdorp met één van de beroemdste bruggen (meermaals onderwerp van een Monet-schilderij), een vervallen kasteel en wirwar van straatjes (niet breder dan 1m). Men waant zich hier werkelijk in een ver verleden, de tijd is hier blijven stilstaan. Tijdens het middagmaal werd we door onze gastheer verwend met meerdere plaatselijke hapjes die onze monden deden watertanden, dit alles overgoten met de nodige wijnen (niet aan mij besteed maar toch ...). In de namiddag brachten we een bezoek aan de stad Sanremo (stad van 50 000 inw.) vooral bekend om zijn sportieve organisaties o.a. de rally van Sanremo en de wielerwedstrijd Mialaan - Sanremo (met de bekende fontein en de Via Roma). Maar eveneens bekend om zijn kerken (o.a. de Russische), zijn (dure) winkelstraten en zijn casino. Wij kregen de kans om een bezoek te brengen aan dit casino en voor de eerste keer in ons leven hebben wij (vooral ons Nellytje bulkte van enthousiasme) een gokje gewaagd op de wereldbekende éénarmige machines. Een kwartiertje puur amusement hebben ons uiteindelijk geen euro gekost, we hadden 10 euro gespendeerd en met de laatste gokcent, mijn vrouwtje is alle jetons aan de bank gaan wisselen, kregen we onze 10 euro terug. Spijtig dat het alweer een regenachtige namiddag geworden is, in de zon is Sanremo nog mooier om te kuieren. In het hotel werden we verwend met een stevig avondmaal, na een verkwikkende douche, om af te sluiten met enkele pousse-cafes (koffie en amaretto). De oudjes lagen ondertussen al stevig te slapen, de ouderdom weet-je-wel.
Ligurië telt 4 provincies (waarvan we er 3 bezochten : Imperia, Savona en Genua) en het staat bekend als "Riviera dei fiori" (Bloemenriviëra). Het ligt op ongeveer 1300km (indien je zoals wij door Frankrijk rijdt). Na een nachtje slapen bij onze dochter in Geel, stapten we om 6u in de ochtend als laatste passagiers op de bus met bestemming Orange, Monaco, Diana Marina (Italië), Grasse en terug naar Geel. Zoals verwacht waren de gepensioneerden volop in de meerderheid, maar dat was het minst van onze zorgen (die hadden we trouwens thuisgelaten). Na de nodige stops (plas- en eetpauzes) brachten we onze eerste nacht (wat een nacht, in een kabouterbed, ik voelde me net Plop) door in Orange. Het werd een blitzbezoek, de regen stroomde met bakken uit de hemel en bij ons was het zo mooi weer. Monaco, pays des Belges riches, land van F1, postzegels (bron van inkomsten), modehuizen en dure restaurants en hotels. Spijtig genoeg werd het een nat bezoek. Met een treintje doorkruisten we de stad en dit was een eerste oppervlakkige kennismaking. De aflossing van de wacht werd net op ons bezoek afgelast, maar het koninklijk paleis hebben we met veel aandacht bezocht. Tot onze eigen verbazing was één der hostessen geboren en getogen in ons eigenste Lier. Zij woonde sinds 8 jaar terplaatse. Eén dag is weinig om dit prinsdom aan een grondige studie te onderwerpen maar onze interesses werden voldoende bevredigd (en dit heeft niets met sex te maken). Wij hebben ons tegoed gedaan aan etalagestalking (een kleedje van 3500 euro, een handtasje van 2500 euro, een Armanipak is nochtans niet duurder dan bij ons), postzegelinkoop, bezoek aan de katedraal en een wandeling in één van de mooie parkjes. Onze tweede reisdag eindigde, na een heerlijk avondmaal, een uitgebreidde Amarettopauze, in een Italiaans bed (iets betere kwaliteit dan de avond voordien).
In een ver verleden was ik zelf marathonloper ( de laatste is al geleden van 2001), 25 heb ik er onder mijn zolen voelen voorbijgaan. En elke marathon is anders. Zaterdag was het algemene van de fietsersbond. Een ganse dag vergaderen, terwijl buiten het zonnetje schijnt, het was een lange, zittende dag. Want elke marathon is anders. Zondagmorgen ben ik op mijn fiets gesprongen en naar Antwerpen gereden (samen met mijn goede vriende Paul) om de lopende mannen en vrouwen aan te moedigen in hun calvarietocht van 42km. Om 10u was het zonnig, maar nog vrij fris, maar naarmate de dag vorderde werd het warmer en warmer. De atleten die minder dan 3u lopen, hebben de drukkende warmte nog een beetje kunnen vermijden, maar voor de anderen ... . Voor iedereen is een marathon anders. Buiten de kopgroep die uiteindelijk bestond uit 2 zwarte atleten en onze Belgische topper Rik Ceulemans en Eric Gerome (toch netjes verdeeld over de beide taalgroepen) was het verschil tussen de andere lopers (die vooraan liepen) nogal vrij groot. Lierenaar Stefan Van Den Broeck werd mooi 4de in een persoonlijk record (2u20.08), een andere Lierse-atleet Paul Mertens (2u40) was 12de. Eerste dame werd zoals verwacht (maar daarom is het nog niet zo) Anja Smolders (2u41.19),maar zonder haar hazende echtgenoot , Johan Schoors (zelf nog 15de) zou het een eenzame tocht geworden zijn. 's Avonds heb ik met enige bewondering en verwondering zitten kijken naar de marathon van Londen. De ganse wereldtop was er aanwezig maar de (volgens de kranten althans) grote favorieten hebben het laten afweten (wereldrecordhouder Tergat werd 6de, Gebresselasie gaf na 30km op). Ook voor hen telt dat elke marathon anders is.
... dan blijft de kater alleen achter. Mijn vrouwtje en onze dochter hebben een welness-weekend achter de rug. Voor wie dat woord niet echt duidelijk is, het heeft alles te maken met Niagara-baden, "hete stenen" op uw rug en courgetten en paprika's op uw gezicht. Je komt er dan toaal "reborn" (nu ja) van terug. Maar dit terzijde ... de kater is solo. Ben vrijdagnamiddag een kijkje gaan nemen naar het voetbaltornooitje aan de stadsvesten, veel jong volk gezien. Ik denk dat er mag gesproken worden van een groot succes (zie www.lierinbeeld.com). 's Avonds een "groen!" bezoekje gebracht aan Bart, die dankzij het voetballen zijn kruisbanden en meniscus gescheurd heeft. Sport doen is toch zo gezond !!! Heb dan thuis nog wat gelezen (Rechts voor de raap van JM Dedecker) in de hof, het was er gewoon zaaaalig. Zaterdagmorgen, na een blitzbezoek aan de markt, werd ik door mijn eigenste broer op een terras betrapt, met 2 andere vrouwen. Het zal weer verraden werk worden en zo krijgt men thuis een slechte naam natuurlijk. Rond 2u in de namiddag ben ik op mijn fiets gesprongen en ben naar Mechelen gereden om naar een loopwedstrijd te gaan kijken. Ondanks de broeiende hitte (zeker naast de kanaaldijk) boden zich meer dan 600 deelnemers aan de start. De eerste drie plaatsen werden ingenomen door allochtone Belgen, zegt dat iets over hen of zegt dat iets over ons. De tweede Belg in de uitslag is dan ook nog boven de 45 jaar, zegt dat iets over hem of zegt dat iets over de jongeren. Na nog wat (positieve) commentaar over onze marathonorganisatie gekregen te hebben, heb ik mijn stalen ros omgekeerd en ben terug naar Lier gereden. Voor avondeten diende ik niet te zorgen want ik was uitgenodigd op een BBQ. Het werd een gezellige bedoening met als achtergrond geluid de boe's en de oe's op het Lierseterrein. Jammer genoeg voor hen is de match blijven steken op 0-0, en komt 2de klasse met rasse schreden dichterbij. Maar daar ga ik mijn slaap niet voor laten. Zondag was het sportdag. De marathons van Parijs (spijtig genoeg geen sportzender op TV in Lier) en Rotterdam, ik heb 2u en half genoten van het spektakel (heb er zelf 25 gelopen, dus ik kan en mag er over meepraten). Het verraste me enorm dat de organisatie de wedstrijd na een bepaalde tijd heeft stilgelegd, omwille van de warmte. Ik heb ooit Kortrijk-Brugge gelopen in een temperatuur van 41 graden, men moet als loper zelf zijn grenzen kennen. Ondertussen was mijn vrouwtje terug van haar welnessweekend en ik moet toegeven ze zag er "wel" uit. Normaal zou ik naar de voetbalwedstrijd Lyra-Lille gaan (had een vip-kaart) maar ik vind koers toch nog een ietsje mooier. Nu heb ik wel een doelpuntenfestival gemist, 6-0 was de uitslag. Maar ik heb des te meer genoten van het stof in Parijs-Roubaix en laat ons wel wezen de beste heeft gewonnen. En Tom Boonen kan niet alles winnen, het zou trouwens vlug eentonig worden. Mijn solo-weekend was weeral veel te vlug voorbij. Misschien komt er nog wel eens eentje.
Paasmaandag een vrije dag voor iedereen. Gisteren wat verdwaasd blijven kijken naar de "Ronde van Vlaanderen". Voor mij was het een olifant die een muis baarde (of is het andersom !!!), de Belgen konden niet of waren niet slim genoeg, en uiteindelijk heeft de beste renner van de afgelopen week (hij won ook de 3-daagse van De Panne) verdiend gewonnen. Maar een echt mooie koers, om met zulk mooi weer in je zetel te blijven zitten moet je echt wel karakter hebben, was het niet (natuurlijk is dit een persoonlijke mening). Vanmorgen onze fietsbandjes opgepompt en weg zijn wij. Het knooppuntennetwerk is wel degelijk een fantastisch initiatief, je maakt van elke route een nieuwe. Het duurde wel eventjes eer we onze eerste stop konden inplanten (een manege dan nog wel), maar dorst had de bovenhand. Mijn vrouwtje vloog direct in de Hoegaarden (ik heb haar gezegd dat ik haar vanaf nu Hoogie noem, de laatste tijd loopt het met haar wel degelijk het verkeerde pad op, ze heeft altijd dorst !!!), ik, rustig typetje als ik ben, een ordinair cola'tje. Na een verkwikkende maaltijd, wij weer de fiets op, op weg naar het volgende terras ( de Averechten). Het was er vrij rustig ondanks het weer (alhoewel de wolken de zon regelmatig aan ons zicht onttrokken). Om tot slot, na een verkeerde weg (gewenst of ongewenst haha) te hebben genomen, op het terras (grasvlakte met speeltuin) van de "Beemden" terecht te komen. Enkel pintjes (of Hoegaarden) later zijn we moe maar voldaan en met een tevreden gevoel naar huis gefietst. Men kan zich de vraag stellen : is fietsen de rede om op een terras gaan te zitten of is op een terrasje zitten het gevolg van het fietsen? Het antwoord laat ik aan ieder van jullie over, maar je mag het me gerust melden.
Sinds een paar dagen heb ik er een vrijwilligersjobje bij. Eentje waar ik fier op ben en waar ik 100% (als 't kan misschien wel meer) voor ga. Ik word nl. secretaris van de Lierse sportraad en voorzitter van de werkgroep "Sportbeleidsplan". In navolging van een cultuur- en jeugdbeleidsplan is elke Vlaamse gemeente verplicht een sportbeleidsplan uit te tekenen. Reeds enkele jaren geleden heb ik een voorstel ingediend om in Lier een beleidsplan uit te werken, maar door omstandigheden is het er niet van gekomen. Nu worden we verplicht en ik ga mijn uiterste best doen om hier mijn sportsteentje bij te dragen. Volgens mijn (bescheiden) mening is onze sportraad ism de sportdienst er helemaal klaar voor om een realistisch sportplan voor de komende 6 jaar op poten te zetten. Met een vooruitziende sportraadvoorzitter (Jo Docx), een sportfunctionaris (Michel De Herdt) en een nieuwe sportpromotor (en motor achter het beleidsplan Stefanie Laenen) en een werkgroep (als klankbordgroep) bestaande uit Wim Van de Weyer, Wim Kinnet en Chris van Gestel (voor de scholengemeenschap) kan er eigenlijk weinig mislopen. De laatste, en tevens belangrijkste persoon, is de heer schepen Freddy Callaerts. Hij moet er voor zorgen dat onze (en zijn) realistische planning de volgende 6 jaar kan uitgevoerd worden.
Wij beseffen wel al te goed dat voor 33 000 inwoners goed doen onmogelijk is, maar wij willen als "rule number one" zoveel mogelijk Lierenaars aanzetten tot sporten. En dit niet alleen clubgebonden maar ook individuele sporters (vestlopers, gelegenheidstennis, wijkpleintjesvoetbal enz...). Als secretaris van de Fietsersbond heb ik mijn nut al bewezen (samen met het ganse bestuur natuurlijk) mag ik toch zeggen. Ook hier blijf ik mijn beste beentje voorzetten,want het negatieve imago van Lier (dan heb ik het wel over de stad binnen de ring) als fietsstad is nog lang niet weggewerkt.
Ten slotte and last but not least ben ik sinds 1 januari 2007 voorzitter van Groen! Lier. Een ondankbare job? Tenslotte hebben we niets maar dan ook niets in de pap te brokken. Laat me zeggen een uitdagende job, voor het volle pond gemotiveerd. En af en toe zul je er wel iets van horen. Wij kunnen rustig ons ding doen, hebben geen verantwoording af te leggen en we hopen de eerstvolgende 6 jaar van ons te laten horen, maar vanaf de zijlijn. Eén ding heb ik wel geleerd geen enkele van de huidige politici ligt wakker van wie of wat je bent dus ... .
Vandaag is mijn blog één jaar oud. Mag ik mezelf feliciteren? Is het een goed jaar geweest? Ja en nee. Ik heb 36 artikels geschreven op deze blog, maar ik heb er nog 2 andere, dus ongeveer 1 tot 2 schrijfjes per week. Ongeveer 5000 personen hebben mijn blog bezocht, een aantal waar ikzelf tevreden mee ben. Ik heb geen groot nieuws te vertellen, geen opvallende berichten verspreid, ik was alleen mezelf en daar deed (en doe) ik het voor. Aan de meeste artikels heb ik veel plezier beleefd (om ze te schrijven), ik hoop van de lezers hetzelfde (om zete lezen). Misschien een fotootje meer, een tekeningetje extra zou de artikels nog interessanter gemaakt hebben. Wel hier ga ik proberen in de toekomst wat aan te doen. Mijn sportblog verdwijnt en wordt hier mee opgenomen. Maar dat item zal sterk verminderen, tenzij ik er zelf in zal slaan om enkele sportieve prestaties neer te zetten. Maar daar ben ik momenteel nog niet aan toe. Mijn politiek blog daarentegen zal langzamerhand meer en meer gebruikt worden. De gebruikte toon zal wel een andere weerklank hebben, maar dat merk je wel. Ik heb nu een gans jaar mijn eieren gelegd, gelukkig is het bijna Pasen en kan ik ze allemaal gemakkelijk kwijt.
Uitgerek(g)end vandaag begon de lente. Veel heb ik er niet van gemerkt regen, wind, hagel, sneeuw en koude zijn toestanden die de wintermaanden overheersen. In normale omstandigheden, maar wat is er tegenwoordig nog normaal aan het weer. Winter hebben we dit jaar niet gekend, tenzij hij nu nog zou beginnen. Als het weer niet meewil moet ik mezelf wat lente toe eigenen. Als ik alleen thuis ben is dat niet moeilijk, dan ben ik het zonnetje (soms maar een waterzonnetje) in huis. Lente is de tijd om je voor te bereiden op de komende zomer, dus tijd om wat lectuur aan te schaffen. Boeken die waarschijnlijk tijdens de komende vakanties letter per letter zullen verslonden worden. Vandaag heb ik een zaakje gedaan, 3 nieuwe boeken voor 10 euro. Hier hoef ik mij achteraf niet over te beklagen. Zelfs als ze alledrie niet te lezen zijn, het papier alleen is dat geld waard. Toegegeven ik heb ze uitgezocht, een bon in Kontakt liet mij toe om een sportboek te kopen voor een appel en een ei. Het begon al vanmorgen, bij het kopen van mijn krant, kreeg ik het boek 8JV van premier Verhofstadt cadeau. Ik moet toegeven dat is in zijn legislatuur het eerste dat ik avn hem gratis krijg. Beter laat dan nooit. In mijn krantje zat een bon om voor amper 5 euro het boek "Undercover in Klein-Marokko" van Hind Fraihi. Zij ging in Molenbeek gedurende 2 maanden undercover en ontdekte het islamfundamentalisme als politieke godsdienst en moslims die Vlaams Belangkiezers zijn. Om mijn politieke horizonten (in de lente) te verruimen zal dit zeker aangename en hopelijk verrassende lectuur zijn. Nog meer politiek getint is 8VJ, de zelfophemeling van Guy Verhofstadt aan de Vlaamse lezer (lees kiezer). Met argusogen en een kritische blik zal ik dit boekje doornemen. Een roman zal het zeker niet zijn, maar er staan wel leuke foto's in. Zelfs onze eigenste burgemeester wordt ten tonele gevoerd als lid van de nieuwe Open-VLD. Een sportboek (van en over lopen) mocht niet ontbreken. Lopen was voor mij een levensfilosofie en daar hoorde het lezen over ... zeker bij. ik heb het even vluchtig bekeken en er staan nogal veel schema's in. Natuurlijk gemakkelijk om zo een boek vol te krijgen. In mijn bib zit een boek met 250 pagina's schema's dus daar zat ik niet op te wachten. maar ik geef het een kans en oordeel niet vooraleer ik het gelezen heb.
Is er nog iemand die naar iemand luistert? Ik twijfel, men hoort wel wat de ander te zeggen heeft maar men luistert niet. Dat er in de politiek al lang niet meer naar elkaar geluisterd wordt, daar zijn we het allen roerend over eens denk ik. Ieder profileert zichzelf en doet zijn eigen ding. En niemand moet zich heiliger voordoen dan de paus, want zelfs hij luistert niet echt. Maar dat wielrenners niet meer luisteren is voor mij een nieuw gegeven. De uitvinding van de "oortjes" heeft het wielergebeuren zodanig beïnvloed en veranderd dat elke koers een beetje op de vorige leek. Een ontsnapping van de eerste kilometer die gans de wedstrijd beheerste, tot op het moment de ploegleider zijn ploeg optrommelde om te reageren om zo een massaspurt uit te lokken. Dit geldt natuurlijk enkel voor vlakke wedstrijden, in klimkoersen is het nog iets meer ieder voor zich alhoewel ... . De ploegleider werd een zodanig belangrijk persoon dat een wielerploeg min of meer op hem steunt. Hij neemt de beslissingen en fluistert die door via het "oortje", althans dat dacht ik. Want wat ik deze week gezien heb, dat overtreft mijn stoutste verwachtingen. Misschien wordt het wel een nieuwe trend, als het maar opvalt en in beeld komt, dat is het belangrijkste. Alles om de sponsor op het scherm te krijgen. De eerste in de rij was Tom Boonen, hij die dacht eindelijk win ik mijn ritje, spijtig genoeg was er nog een ijzersterke Rus (Kolobnev) die hem voorafging. Twee dagen later was het opnieuw prijs, ditmaal in Tirreno-Adriatico, was het de Oostenrijker Eissel die dacht dat hij de hoofdvogel had afgeschoten. Om het in de dierenwereld te houden een bok had hij geschoten, voor hem waren liefst 4 renners de streep gepasseerd. En er kwam maar geen einde aan. Gisteren dacht de Italiaan Lorenzetto dat hij de spurt van zijn leven gereden had, jammer maar helaas er was er al eentje gearriveerd. Hierbij stel ik me toch wel de vraag : waarom dienen in godsnaam die oortjes als toch niemand luistert. De ploegleiders moeten toch melden dat er nog renners voorop rijden of sla ik de bal mis ( sorry het gaat over wielrennen en niet over basebal). Voor één ding mogen we blij zijn het komische gehalte wordt hierdoor fel opgekrikt. Het zijn echte "stand-up" comedians geworden die wielrenners. Hiermee eindig ik (ik ben mijn eitje weer kwijt) ik ga nu l u i s t e r e n naar de 7de dag en vermits mijn vrouwtje in de Ardennen zit hoef ik naar haar niet te luisteren en kan ik volledig mijn zin doen.
Johan Verminnen voorstellen is, denk ik, onnodig. Wie dit Brussels ketje niet kent is niet van Vlaamse bodem, ik zou zelfs durven beweren, is niet van deze wereld. Sinds jaren laat hij de Vlaamse (en andere) podia en zijn publiek genieten van zijn rijk repertoire. Als volleerde fan (nu ja, op mijn leeftijd is men geen fan meer) kunnen wij (mijn vrouwtje en ik) niet afwezig blijven als hij eindelijk eens in Lier optreedt. Ik mag van mezelf zeggen dat ik iets meer dan fan ben, ik heb in mijn discotheek 187 verschillende Vlaamse liedjes van Verminnen te beluisteren (aan 3min per liedje zijnde meer dan 9u muziek). Met grote verwachtingen begaven we ons (zaterdagavond 10/03/07 20u15) naar CC De Mol. Na de nodige plichtplegingen (handjes schudden en kusjes geven aan onze vrienden en kennissen) en een korte speech van een meneer van het Davidsfonds (de organisator van dit optreden) kon het spektakel beginnen. Hij heeft ons niet teleurgesteld. Enkele nieuwe nummers (staan op de CD in zijn nieuw boek, zie illustratie) afgewisseld met ouder materiaal vervolledigd door de te genieten bindteksten. Hij gaf zoals gewoonlijk het beste van zichzelf, hetgeen van Lierse publiek niet echt kon gezegd worden (zijn uitspraak indachtig : gewoonlijk volgt nu een daverend applaus). Het publiek was blijkbaar niet zo bekend met zijn vroegere repertoire. Het was voor ons allemaal veel te vlug voorbij, al zijn we na het optreden nog een stevig biertje gaan drinken in het cultuurcafé 9what's in a name). Info over Johan Verminnen : www.johanverminnen.be
Als Fietsersbond Lier willen wij onze volledige medewerking aan dit project geven. Wij doen dan ook een warme oproep aan alle Lierenaars (en uit de omgeving) om hun oude maar nog degelijke fiets aan dit goede doel te schenken.
Voor Fietsersbond Lier Van Oosterwyck Rony (secretaris)
Hierbij willen wij u op de hoogte brengen van een fietseninzameling voor Afrika, meer in het bijzonder het land Niger, georganiseerd door de Rotary Club Antwerpen.International.
Waar draait deze actie om?
Vorig jaar werd door de Verenigde Naties het land Niger uitgeroepen tot het armste land ter wereld. Dit gegeven plus het feit dat Niger een enorm uitgestrekt land is, heeft de Rotary Club Antwerpen.International geinspireerd om een actie op te zetten om fietsen voor dit land in te zamelen.
De bedoeling is om deze fietsen ter beschikking te stellen aan kinderen om naar school te rijden, aan families om de watervoorziening te vergemakkelijken, en aan ziekenhuispersoneel om sneller bij patienten te komen.
De heer Eddy Merckx draagt dit initiatief een warm hart toe en hij heeft reeds voor enkele nieuwe fietsen en heel wat reserveonderdelen gezorgd!
Wat voor fietsen zoeken wij?
Het gaat om (tweedehands) fietsen die een tweede leven in Afrika verdienen. Het is niet de bedoeling om oud ijzer naar Afrika te transporteren maar wel fietsen waarop nog gefietst kan worden of fietsen waarbij een kleine reparatie moet gebeuren.
Hoe, waar en wanneer gaan we de fietsen inzamelen?
1. Inzameling op 24 Maart 2007 op de parking van de Pidpa (Desguinlei 246)op de Singel in Antwerpen 2. Rechtstreeks naar Wereld Missie Hulp aan de Provinciesteenweg 400 in Boechout 3. Ophaling door een Rotaryclub bij u in de buurt
Optie 1: Inzameling op 24 Maart:
De eenvoudigste oplossing! Informeer uw vrienden, familieleden, collegas en kennissenover de aktie, en vraag of zij de fietsen op 24 Maart tussen 10.00 en 16.00 uur willen brengen.
Optie 2 en 3: Rechtstreeks naar Wereld Missie Hulp en ophaling door een Rotaryclub bij u in de buurt: Voor vragen kunt u terecht bij onze Antwerpse coordinator, zie de contactgegevens onderaan.
Wij danken u al van harte voor uw steun!
Met vriendelijke groeten,
Lucas Smits van Waesberghe Secretaris Rotary Club Antwerp.International
Wat vroeger voor mezelf eigenlijk een ver-van-mijn-bed-show was is sinds 2 jaar keiharde realiteit. Kanker het zal je maar overkomen. Nu wil men zich focussen op kinderen, iets waar ik me volledig kan bij aansluiten. Kinderen eten niet meer gezond, bewegen niet meer voldoende, reeds 20 jaar ratelt men hetzelfde stroofje af, maar waar blijft inderdaad de harde actie. Wie neemt het eerste initiatief de overheid, de ouders, de scholen, de kinderen zelf? Laten we wat minder praten en wat meer doen.
Het zijn verbijsterende cijfers: 43 procent van de kankergevallen hadden voorkomen kunnen worden door een in de kindertijd begonnen, gezonde levensstijl. De Wereldkankercampagne - "Today's Children, Tomorrow's World" ("Kinderen van vandaag, de wereld van morgen") - onderstreept preventie door kennis over levensstijl en gedrag te delen. (ANP)
De Internationale Unie Tegen Kanker (UICC) - een NGO gevestigd in Genève - en lidorganisaties in 86 landen zullen de campagne op Wereldkankerdag lanceren. De doelgroep bestaat uit ouders, dienstverleners in de gezondheidszorg en beleidsmakers; de campagne heeft een gemeenschappelijk thema: het aanmoedigen van gezonde leefgewoonten in de kinderjaren kan kanker later in het leven helpen voorkomen. (campaign.uicc.org)
De vier belangrijkste boodschappen van de Wereldkankercampagne zijn: - kinderen een rookvrije omgeving bieden - bewegen, gezond eten en overgewicht voorkomen - weten dat er vaccins zijn voor virusgerelateerde lever- en baarmoederhalskanker - extreme blootstelling aan de zon vermijden Meer dan zeven miljoen mensen zijn gestorven aan de gevolgen van kanker en bijna 11 miljoen nieuwe gevallen worden elk jaar gediagnostiseerd. In 2006 beroofde kanker meer mensen van het leven dan AIDS, malaria en tuberculose samen. (facts.uicc.org) "Kanker slaat in elk land, in alle segmenten van de samenleving toe. Het goede nieuws is dat kanker grotendeels te voorkomen is," zegt Isabel Mortara, executive director van UICC. "De eerste stappen ter voorkoming zijn onderwijs en actie. Dat moet beginnen bij kinderen." Naast het voorlichten van personen richt de Wereldkankercampagne zich ook op beleidsmakers om kanker op de agenda te zetten. "Kankerbestrijding kan alleen effectief zijn als er prioriteit aan gegeven wordt op het hoogste beslissingsniveau. Zelfgenoegzaamheid en passiviteit van de wereldgemeenschap dragen tot 2020 effectief bij aan jaarlijks meer dan 10 miljoen doden," aldus Dr. Franco Cavalli, president van UICC. Onder andere de voormalige First Lady van de Verenigde Staten, Barbara Bush, Haar Koninklijke Hoogheid Lalla Salma van Marokko, de Nigeriaanse president Olusegun Obasanjo en tennisster Steffi Graf lenen hun stem aan de Wereldkankercampagne om mensen met kanker een hart onder de riem te steken. (voices.uicc.org)
Laten we met zijn allen mensen met kanker een hart onder de riem steken (en niet enkel bovengenoemde bv's). Een beetje begrip en een betere communicatie (in beide richtingen) zou al veel problemen oplossen.
Zaterdag 26 mei 2007, 14u plaatselijke Lierse tijd. (dus 14u15)
Schitterend!!!
We kwamen er midden in de opname van een film terecht (silence svp!!!). Ons middageten hebben we verorberd op een plein dat ons deed terufdenken aan het Parijse Montmartre (het was een zaligheid). Een bezoek aan één der grootst parfumeries kon natuurlijk niet ontbreken. Spijtig genoeg kan ik jullie het resultaat niet laten ruiken. De nacht hebben we, net als tijdens de heenreis, doorgebracht in Orange. Gelukkig kregen we een andere kamer en waren de bedden iets groter. 
(lees eerst deel 1, tekst hieronder)
(meermaals onderwerp van een Monet-schilderij), een vervallen kasteel en wirwar van straatjes (niet breder dan 1m). Men waant zich hier werkelijk in een ver verleden, de tijd is hier blijven stilstaan. Tijdens het middagmaal werd we door onze gastheer verwend met meerdere plaatselijke hapjes die onze monden deden watertanden, dit alles overgoten met de nodige wijnen (niet aan mij besteed maar toch ...).
en een wandeling in één van de mooie parkjes. 
En Tom Boonen kan niet alles winnen, het zou trouwens vlug eentonig worden.
Een ondankbare job? Tenslotte hebben we niets maar dan ook niets in de pap te brokken. Laat me zeggen een uitdagende job, voor het volle pond gemotiveerd. En af en toe zul je er wel iets van horen. Wij kunnen rustig ons ding doen, hebben geen verantwoording af te leggen en we hopen de eerstvolgende 6 jaar van ons te laten horen, maar vanaf de zijlijn. Eén ding heb ik wel geleerd geen enkele van de huidige politici ligt wakker van wie of wat je bent dus ... . 
Want wat ik deze week gezien heb, dat overtreft mijn stoutste verwachtingen. 
Johan Verminnen voorstellen is, denk ik, onnodig. Wie dit Brussels ketje niet kent is niet van Vlaamse bodem, ik zou zelfs durven beweren, is niet van deze wereld. Sinds jaren laat hij de Vlaamse (en andere) podia en zijn publiek genieten van zijn rijk repertoire. 
