Wie de titel leest zal zich allicht enkele vragen stellen, wat heeft het één met het ander te maken. Wel het antwoord is, eigenlijk niets, maar dit is de opbrengst van een rijk cultureel weekend. Vrijdagavond was ik uitgenodigd om de opening (vernissage in het vakjargon van de schilder) van een tentoonstelling met mijn eigen persoon te komen verrijken. Met plezier ben ik er naartoe gegaan, 5 schilders, 5 verschillende stijlen. En al vond ik niet alles even mooi, het heeft me even laten stilstaan bij die talenten waar ik geen greintje aanleg voor heb, maar waar ik wel een enorme bewondering voor koester. Ferdi Heylen, Groen! gemeenteraadslid in Nijlen, heeft me aangetoond dat er meer zit in een Groen!e dan men denkt (of was de titel van het liedje net iets anders!!!). Ferdi heeft veel tijd in Afrika en Azië doorgebracht (en dat merkt men), maar een beetje politieke ironie is niet ver weg. Ik ga zeker in de loop van de week nog eens terug een kijkje nemen. Zaterdagavond was superwoman Els de Schepper te gast in CC De Mol in Lier en hoe. Terug als voorheen, haar laatste show was voor ons iets te moraliserend en daar gaan we niet voor. Ik word tijdens de week al genoeg ge(de)moraliseerd (hahaha). Deze 3-uur durende show geeft weinig ruimte tot verveling. Je wordt meegezogen van de ene figuur naar de volgende, van Rita uit Gent, over een Cubaanse zangeres tot haar eigen broer Ken De Schepper. Met daartussen uitstekende liedjes en prettig uitgewerkte acts. Zij doet ditmaal beroep op een aantal menselijke attributen, een pianist, 2 zingende dansers (of omgekeerd) en een overjaarse tante als toneelmeester. Soms hilarisch, soms fijnzinnig, Els is helemaal terug uit de tijd waar ze ijskasten bezong en beklom. En na nog enkele Duveltjes in het cultuurcafe was de nacht al meer dan halverwege. Maar zondagmorgen stonden we paraat, ik iets minder dan mijn vrouwtje, om nog eens een wandelingetje onder onze schoenzolen te gooien.
ZOERSEL (ANTWERPEN)
07.30-15.00
Vallende blarentocht
6-12-20-25-30 km
Organisator: WSV DE NATUURVRIENDEN ZOERSEL VZW (410) Start: Zaal Zonneputteke, Zonneputteke 2, Zoersel. Wandelen in de herfst, met onder uw voeten een tapijt van bladeren, nevelslierten in het bos, en dat op Allerzielen. Een erg sfeervolle wandeling in deze tijd. Bij aankomst een trappist met een bord spek en eieren, smakelijk. Dit laatste hebben we gemist, maar hebben we vervangen door koffiekoeken en een stevige kom tomatensoep. Het was, alweer, een schitterend uitgdokterde wandeling, iets minder bos dan verwacht, maar langs de paarden (hebben onderweg genoten van een militarywedstrijd) en de schapen, was het zalig vertoeven in Zoersel (en het zonnetje scheen).
Hiermee kwam een einde aan ons rijk gevuld cultureel weekend. Tot een volgende ...
Dit weekend stond deels in het teken van de Roparun (lopen van Parijs naar Rotterdam tvv "Kom op tegen Kanker"). Vrijdagavond organiseerde "Ronde Tafel 101 Lier" een wijn- en champagne-avond waarvan de opbrengst dient om een Lierse ploeg te laten deelnemen aan de Roparun. Deze ploeg zal zich tot taak nemen niet enkel een resultaat neer te zetten, maar zoveel mogelijk geld in te zamelen. Dit geld gaat via de stichting-Roparun naar (en dit geld voor alle Belgische teams) Kom op tegen Kanker. Hoe meer wijn/champagne er verkocht wordt hoe beter voor de roparunners. (indien er nog gegadigden moesten zijn kunnen ze bij mij nog terecht en voor hen die reeds gekocht hebben onze oprechte dank). Dit zullen niet de enige activiteiten zijn, maar hierover later meer. Zondagnamiddag was het in Heffen (Willebroek) een gezellig weerzien met een aantal mensen waarmee ik dit jaar met Sinksen mijn verlengd weekend heb doorgebracht. Met de ene was het al wat hartelijker dan met de andere, maar ik was toch tevreden dat ik er naartoe geweest ben. Sommigen houden er ook andere ideeën op na en vinden het inschakelen van BV's belangrijk(er) om ons team bekend te maken. De middelen schieten hier een beetje het doel voorbij. Het is niet zo eenvoudig om een (Nederlands) initiatief populair te maken in Vlaanderen, dat heeft wat tijd nodig. En BV's kunnen hierbij een (klein) handje helpen, maar zij kunnen de hand niet vullen. Er zijn in elk geval sommigen onder de "Lotgenoten" die zeer veel werk verrichten om het iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. Mijn rol blijft in dit project (bewust) eerder beperkt, omdat ikzelf met een ploeg naar de Roparun (zie hierboven) zal trekken.
Meer muziek, van de Kreuners tot Rum (of omgekeerd)
Gekoppeld aan een avondlijk etentje (Bistro, Antwerpen en echt lekker) gingen we vrijdagavond naar het eerste Lotto-concert van de Kreuners. 30 Jaar kreunen het is niet niks en niet dat ik een superfan ben maar door de inbreng van Walter Grootaers is het toch een beetje een Lierse rockgroep. Door de toevoeging van Ben Crabbe (schitterend als drummer) en Antwerpenaar Axl Peleman zijn de Kreuners zeker de absolute heersers van de Nederlandstalige rockscene. Het was onze eerste entree in de Lotto-Arena en spijtig genoeg moet ik toegeven dat het geluid niet echt optimaal was. Op zekere momenten klonk het als "het moet niet goed zijn als't maar hard is". Maar niemand die daar van wakker (!!!) lag. Het moest een Kreunersverjaardagsfeest worden en dat was het ook. Zelfs met enkele verrassende wendingen. Het werd in geen geval een playlist met grootste hits (zij ontbraken natuurlijk niet), maar er was plaats voor iets anders! Axl Peleman (samen met 4 charmante strijksters) zong het enige ware lied dat handelt over een Kreuner, Jan Van Eycken. Akoestisch, er werd stevig gekust tijdens wat ze zelf het Clouseau-moment noemden, werd "Ik hou van U" ten tonele gevoerd. Massazang alom tijdens de hitnummers en wij hadden vanop onze plaats een prachtig zicht op de deinende, joelende menigte op het middenplein. Ook dit maakt deel uit van de show. (fotomateriaal : http://www.lierinbeeld.com/) En wij, na een 2u en half durend feestje, met tuitende oren, maar met een tevreden Kreunergevoel terug naar Lier.
De originals (foto's uit 1983) : Walter Grootaers Erik Wauters Jan Van Eyken
Zaterdagavond na alweer een etentje (mosselen van de Fos-scouts, niet simpel voor een chiroman, maar het waren lekkere) iets totaal anders. Na het lawaai van gisteren tijd voor folk van eigen bodem met rasartiesten uit Vlaanderen en omstreken. Vorig jaar in mei overleed de Belgische-Argentijn Dirk Van Esbroeck (ex-lid van Rum) en tijdens het Dranouter-festival 2007 hadden enkele goede vrienden het idee om een hommage te brengen. Waar ik het fantastische genoegen had om dat te mogen meemaken (kippenvelmoment). In een iets andere (top)bezetting dweilen zij nu de Vlaamse culturele centra af onder de titel "Reiziger" (persiflerend op Dirk die een echte reiziger was). De rode draad door de show is het verhaal (gebracht door Dree Peremans) van die reiziger. Muzikale stukken met oa Frans Ieven (producer, bas bij oa Rum, J. De Wilde, De IJslandsuite enz...), Kristel Borghlevens (klarinet bij D. Van Esbroeck, Brabants Volksorkest), Johan De Baedts (percussie op oa lp's van D. Van Esbroeck, Leen Persijn), Guido Desimpelaere (producer, gitaar bij D.Van Esbroeck, W. Vermandere, Leen persijn), Wiet van der Leest (viool, piano, ex-lid van Rum), Juan Masondo (gitaar, muziekbroeder van D. Van Esbroeck, Sexteto tango el Sur) werden afgewisseld met wondermooie zangstukken door de mij onbekende franstalige Katrien Delasalle (prachtig stem), Marc Hauman (Hauman en de Moeite) en natuurlijk de onvermijdelijke Paul Rans (ex-lid van Rum, IJslandsuite, Vive le Geus, Wat lijdt den zeeman ...). Spijtig genoeg was er een zeer beperkte aanwezigheid van luisteraars. De 11 artiesten op het podium vertegenwoordigden meer dan 10% van het publiek. Maar zij die er niet waren hebben iets gemist maar zullen het nooit beseffen. Een concert om in te kaderen, meer dan een kippenvelmoment, genieten tot de laatste noot van het laatste bisnummer. (http://www.abconcerts.be/nl/abtv/p/detail/hommage-dirk-van-esbroeck/small ) Tot daar mijn muzikale escapades, een vierdaagse om nog enkele dagen van na te genieten.
Het begin van een drukke culturele 4-daagse. In een artikel in de krant las ik dat Wigbert 2 beroemde en beruchte artiesten had aangeworven om "zijn" show op en top te laten slagen. En of het geslaagd was? Het was niet het concert dat een levenslange indruk op mij heeft gemaakt (heb er ondertussen al zoveel gezien) maar de combinatie Kommil Foo en Wigbert was zeker geslaagd. De liedjesschrijver Wigbert, beurtelings vertolkt door hemzelf of een der Walsschaert-broertjes, of de zinderende gitarist Wigbert, in alle toonaarden kon hij zijn kunsten tentoonspreiden. Vergezeld van een contrabas en een drummer kwamen alle Wigbertsongs tot hun welgemeende recht. Ebbenhout blues, Wigberts paradep(l)aat(rd)je, was het enige en terechte solo-evenement van de avond. De broers Mich en Raf zorgden (ook met enkele eigen nummers) voor de vrolijke noot en lieten het niet na om hun kompaan te bewieroken. Het is schitterend om te kijken en te beluisteren hoe zij (de Kommil Foo's) op elkaar zijn ingespeeld, ook al staan er nog 3 andere personen op hetpodium. Een luisteravondje waar mijn vrouwtje en ik van genoten hebben en nu op naar de volgende voorstelling. Nieuwste cd : Altijd wel iets (2008)
De "kelders van Kuregem", eerlijk gezegd ik had er nog nooit van gehoord. Maar het is de thuisbasis van Gutnher von Hagens' Körperwelten 4. Met het openbaar vervoer is altijd een beetje avontuur, en de realiteit deed deze uitspraak alle eer aan. Reeds in Berchemstation was het chaos. Vooral de treinen naar Brussel lieten het afweten en moesten wij er nu net niet zo eentje hebben. Eind goed al goed met de trein, metro en te voet arriveerden we (na 2u en half) in de Kuregemse kelders. Na het inscannen van onze tickets ging voor ons de wondere wereld van het menselijk lichaam letterlijk en figuurlijk open. Aparte lichaamsdelen, skeletten en plastinaten ( preparaat van menselijke origine, waarvan de cellen met reactiekunststof zijn doordrenkt en gehard) werden onder glazen stolpen ten tonele gevoerd. Organen, beenderen, bloedvaten, zenuwen, spieren elk onderdeeltje van ons lichaam werd levensecht uitgestald. Zonder luguber of over-the-edge te zijn, eigenlijk is het zelfs mooi tout-court. Fascinerend, een wow-gevoel, was mijn eerste reactie. Ik had er mij "iets" (heb er een beetje van op tv gezien) van voorgesteld, maar het overtrof ver mijn stoutste verwachtingen. Met af en toe een vleugje ironie (de pokerspelers die een kaart met hun tenen doorgeven) maar meestal to-the-point. Wat is het resultaat van een beroerte? Hoe zien longen er uit bij rokers en niet-rokers? Een mens doorgesneden in schijfjes van ongeveer 3 cm!!! Op levensgrote borden werd de geschiedenis ven de anatomie (van Da Vinci, Vesalius tot de plastinaten) uit de doeken gedaan. De geboorte en opgroei van een kind (van week tot week) in de baarmoeder was een prachtige afsluiter van deze niet te missen tentoonstelling. Neem eerst een kijkje op www.koerperwelten.com en neem dan zelf de trein (en tram 2) om met je eigen ogen deze wondere wereld te aanschouwen.
Over files, verkeerslichten, yoghurt en light koekjes
Stond daar in de loop van de week geen artikel over verkeerslichten en files in de kranten? Als de verkeerslichten een beetje beter op elkaar ingesteld waren, produceren we iets minder lange files en laten we minder uitlaatgassen achter. Geloof me of niet, vanmorgen heb ik aan den lijve ondervonden dat dit wel eens een waarheid als een koe kan zijn. Elke werkdag haal ik 's morgens mijn krant (met de wagen), neem ik de lichten aan het kruispunt Berlaarsesteenweg/Ring (A) en aan de derde lichten Ring/Mechelsesteenweg (B) ga ik links richting Lint . De lichten die ik tegenkom zijn van het zoganaamde "slimme stoplichten"genre (de tijd dat de rode en groene lichten branden bepaalt aan de hand van de drukte van de verkeersstromen). Laten we aannemen dat de afstand van plaats (A) naar plaats (B) 2,5km is! Vanmorgen heeft dit exact 11 minuten geduurd, ja u leest goed (elf minuten). In mijn goede loperstijd was ik sneller te voet dan met de wagen. En files zult u zeggen, die waren er aan alle wegen die ik op dit korte traject tegengekwam. Gelukkig is het 's middags als ik naar huiskom wel anders. Dit om geluidloos over te schakelen naar yoghurt en light koekjes. Sinds enkele jaren werk ik halftijds en ben ik deeltijds huisman (volgens mijn vrouwtje is dit nog steeds de ideale man). Dat houd in dat ik de dagelijkse boodschappen doe en hier loopt het een beetje fout. Ik ben een doordeweekse man en heb dus geen behoefte aan voeding blabla en zus en zo. Maar probeer maar eens een potje volle yoghurt in de rekken te vinden, met calcium, vetarm, caloriearm zoveel je wil maar volle hohoho. Van de stress en het zoeken naar vermager je al ter plaatse. Zelfde scenario met honingkoeken, ik heb hulp moeten inroepen want ik zag door het bos de bomen niet meer. En inderdaad helemaal onderaan in het schap honingkoekjes zoals ik ze graag lust. Misschien moet ik toch eens een schrijven richten aan alle grootwarenhuizen, dat ze dringend tot een scheiding van goederen moeten overgaan. Een groot grootwarenhuis met light en aanverwante produkten en een kleiner met voeding voor de doodgewone man en vrouw (???). Maar ja zo is de stress weg en moet ik minder afstand afleggen om te zoeken. Dan moet ik mezelf nog bekeren tot de lightreligie.
Op 28 september ll vierde de Fed. v. Vlaamse Historische Schuttersgilden hun gildendag te Lier. Na een bijzonder gesmaakte gildenviering en ontvangst op het stadhuis, werd in stoet van de St.Gummaruskerk naar de Zimmerplein gewandeld. Menig Lierenaar verkeek zich op de soms wel fiere en prachtig uitgedoste gildenlieden. Later heb ik me laten vertellen dat lid zijn van een gilde geen goedkope hobby is, vandaar misschien het tekort aan jongeren? Vooral Limburg is nog rijk begiftigd met deze gildentraditie. Onze stad werd vertegenwoordigd door de Koninklijke Moed en Eendracht St. Sebastiaansgilde (1988) (http://users.telenet.be/kme/vlaamsegilde.html). Vanaf 14u30 kon men op de sportvelden en het Schapenkoppenplein terecht : aanvang der schietingen met handboog , kruisboog en buks , doorlopend volksdansen, vendelzwaaien en muziek, alsook een tentoonstelling van het Gildezilver (prachtig) in het Zimmerpaviljoen en doorlopend rondvaarten met de Moedige Bootvissers. Het was een fijne kennismaking die afgerond werd met een lekker Duveltje. Tot ...
Gildenoptocht lokt massa volk
Ongeveer duizend leden van de Vlaamse Historische Schuttersgilden maakten gisteren een indrukwekkende optocht door het centrum van Lier. Een massa volk kwam kijken, vooral de vendelzwaaiers en trommelkorpsen oogstten veel applaus. Toen tussen de stoet plots een lijnbus opdook, moesten de Lierse Keersters wel tijdelijk aan de kant. Ook het feit dat de gilden op het Schapekoppenplein werden ontvangen en niet op de Grote Markt, kreeg kritiek. (uit het Laatste Nieuws 30/09/08)
Vandaag de afsluiter van de week van het dialect, ik werd er zelfs al over aangesproken. Ge hebt nog geen artikel in het dialect geschreven (alhoewel sommigen vinden dat dialect gesproken maar niet geschreven kan worden). Wat in Antwerpen één groot dialectisch feest werd is hier totaal niet aan de orde. Maar ... 'K hem gistere mei gedoan on den ottoloeze zondag. Speitig genoeg hem ek er ni veul van gemerkt. As 't er oem ga oem ergens verniet on mei te doan, dan zen ek er begot alta bij. Sportbeurs, vorige week in de gietende regen, na ottoloes onder ne stralende'n eimel. As secretaris van de Fietsersbond kon ek ma nie permiteire oem vanoep de kant toe te zien. Een iel joar teige de schepen zan schene stampe en zage veur vanalles te bekome (oa nen ottoloeze zondag) en dan ni meidoan, zoe zittek oek ni ineen. Zo gezei, ikke me mijne moat Wouter nor de Grote Mert. Er stond een tent, een tafel en wa stoele gereed. Oem ons kenbaar te make hadde we ne vlaggemast en e vlag bei, en de noedige papiere oem uit te diele. Mijne mont a ni feul tijd oem stil te staan en oep den deur was mijn toeng precies een droegdok. Hopelek eeget wa oepgebroecht mor da zulle we later wel oere. Et was in ieder geval ne'n iele plezanten dag. En ik denk da oep't ende van den dag iedereen (de bradderij, den ottoloeze zondagorganisase, 750-jaar begeinenhof en den horeca) content was me de massa's volk die in ons stadje oep de bien was. Misschien tot volgend jaar.
Voor de 3de maal had in Lier een sportbeurs plaats, een tweejaarlijke evenement dat op vrijdag een duizendtal kinderen een kleine aanzet, of voorzet als u wil, geeft om in de toekomst te gaan sporten. Een 30-tal Lierse sportclubs engageerden zich om deze kinderen van hun activiteiten te laten proeven. Van schietclub, over atletiek naar voetbal tot gevechtssporten, het was in de omgeving van de atletiekpiste een kleine stap. De sportdienst en de werkgroep "sportbeurs" van de sportraad, waren sinds donderdag in de weer om alles voor iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. Was het weer op donderdag nog overtuigend, vrijdag en zaterdag was het dit veel minder. Vooral vrijdag was het de enige, maar wel uiterst belangrijke schakel, die niet wilde meewerken. Ondanks dit gegeven kregen we meer dan positieve respons met ons iniatief en daarom doen we het toch. Zaterdag leek het in de voormiddag nog op te klaren, maar daar was in de namiddag niet veel meer van te merken, het werd weerom een druilerige dag. Dit heeft waarschijnlijk een aantal mensen thuisgehouden maar de sportieve geïnteresseerden waren wel aanwezig. Een aantal kunnen we er niet opkleven, en dat het er veel minder waren dan 2 jaar geleden gaan we niet ontkennen, maar uiteindelijk hebben we er toch een redelijk goed gevoel aan over gehouden. Tientallen vrijwilligers uit de verschillende clubs hebben zich kosteloos ingezet om deze sportbeurs te brengen tot wat het is nl. één van de grootste sportieve evenementen in onze stad. Spijtig genoeg (weeral) liet "het beleid" van onze stad het afweten (enkel schepen van sport Freddy Callaerts heeft zich laten zien). Met hun aanwezigheid hadden zij niet alleen de organisatoren , maar vooral de vele vrijwilligers van de verschillende clubs een hart onder de riem kunnen steken. Nochtans was 2 jaar geleden iedereen aanwezig, maar ja het was de week nadien ook verkiezingen. Sport is en blijft een non-issue in onze stad die nochtans met 15 000 sportende leden een niet te missen bijdrage levert tot het levendig houden van het sociale en economissche leven in Lier. Maar het zal "ons" (sportdienst en sportraad) niet tegenhouden om Lier sportief op de kaart te blijven zetten.
"Europese nacht van de Vleermuis" zo stond de activiteit, die zaterdagavond aan het Fort van Lier doorging, vermeld op de website van Natuurpunt. Onder het peterschap van de "nachtburgemeester van Antwerpen" Vitalski had ik in de krant gelezen. Voor ons was het amper 5 min. fietsen. Maar Lierenaars, die zich wel nacht"raven" noemen, heb ik eerlijk gezegd niet tegengekomen. Spijtig maar een gemiste kans. Op een aangename manier wist men ons het doen en laten van vleermuizen toe te vertrouwen. Het zijn vliegende zoogdieren, zij hebben niets met vampieren te maken (de vampiervleermuis komt wel voor in Zuid-Amerika : http://nl.wikipedia.org/wiki/Vampiervleermuizen), zij hebben de grootte van een hommel (hommelvleermuis weegt 2gr en wordt amper 30mm groot) tot een spanwijdte van 1,70m, 1 op 5 zoogdieren is een vleermuis (meer dan duizend soorten), zij eten ofwel fruit (deze oriënteren zich met hun zicht) ofwel vlees (oa insekten) (deze oriënteren zich met hun echosysteem). Omdat het 's nachts vrij donker is en deze diertjes dan tot leven komen, had de verteller enkele batdetectoren (http://www.vleermuizeninfo.be/download/batdetector.doc) bij, die ingesteld op 20 000 tot 40 000 kHz, voor de mens hoorbare geluiden voortbrengt. Wij, gewapend met detector en licht, op pad om vleermuizen te spotten. En of we ze gezien hebben, ze scheerden in volle snelheid (meer dan 20km/u) over het water, op zoek naar eten en drinken. De watervleermuis is een kleinere soort en weegt rond de 10 á 15 gr en heeft een spanwijdte tussen 25 en 30cm. Vleermuizen krijgen meestal maar 1 jong per jaar en zij zijn zo sociaal ingesteld dat ze over kraamkamers beschikken. Hier verblijven de jongen meestal tot in de maand augustus. Maar het kan ook langer.
Het was een wondere, leerrijke avond, spijtig van het kleine aantal aanwezigen. De afwezigen hebben altijd ongelijk.
Een traditie dient om in ere te houden, een goede traditie toch. Sinds 1990, enkele jaren onderbroken (Boterhammen in de stad) en niet aanwezig, zijn wij een aandachtig publiek omdat wij dierbaar zijn aan de liedjes in onze eigenste taal. Dus wij de trein op naar Brussel Centraal, om na ettelijke treden in het Warandepark te belanden, waar al veel meer volk aanwezig was dan we gedacht hadden. Maar niet getreurd er was nog plaats om te zitten en we konden nog genieten van de laatste stemmingsnoten van Lieven Tavernier. Zoals gewoonlijk was ook hier volk aanwezig dat tot mijn kenniskring behoord, Fredje uit Lier, Herman en Nicole uit Olen, Guy en Petra enz... . Stipt om 12u nam Gentenaar Lieve Tavernier (http://www.lieventavernier.be/) met zijn Zondaars (af en toe bijgestaan door Sarah D'Hondt en Jan De Smet) de muzikale aftrap van de 5de en laatste Boterhammendag (met de Standaard gratis 1000 boterhammen en pintjes te verkrijgen). Bekend als liedjesschrijver is hij heden ten dage zelf ook beluisterbaar (zijn 4de (?) cd is net uit "Wind en Rook"). Toch zal hij voor immer en altijd te boek staan als de man van "De eerste sneeuw". Na een korte wisselpauze was het de "Nieuwe Snaar" (http://www.denieuwesnaar.be/) die het Warandepark letterlijk (Geert Vermeulen's gekke toestanden) en figuurlijk op zijn kop zetten. Entertainment van de bovenste plank, ogen en oren worden tot het uiterste gedreven om maximaal van dit spektakel te genieten. Ondanks het genot blijft het leven zeer relatief als je na het optreden dient te vernemen dat één van de "Lotgenoten" (alle kankerpatiënten waarmee ik de Roparun gelopen heb) voor de 3de keer terug hervallen is. We zijn dan nog eventjes de stad Brussel ingetrokken om te belanden in een Marokkaans theehuis waar we ons tegoed gedaan hebben aan muntthee en absolute zoetigheden (mmmm lekkkker).
Met mijn vriend Paul samen met de fiets naar Mechelen gereden. Wat in Lier niet aan de orde kon komen, nl. de organisatievan de Eneco Toer, was in Mechelen van harte welkom. Een tijdrit is de ideale gelegenheid om de renners eens individueel bezig te zien. We hadden ons geposteerd op de brug en zagen de renners 3 maal voorbijrijden. Idealer kon niet. De VRT liet niets aan het toeval over en was goed geëquipeerd aanwezig, verscheidene camera's , 3 helicopters, een journalist (Picavet) op de motor enz... . Natuurlijk blijven de renners de belangrijkste schakel om er een fantastische wedstrijd van te maken. Met oa Stijn Van den Berghe (onze grootste renner), Stijn Devolder (Belgisch kampioen tijdrijden) en Jurgen Roelandts (leider met de punten) Joost Posthuma kon de verwachtingen niet geheel verwezenlijken, maar de sportbestuurders zijn echt wel gekken achter het stuur van hun wagen. Hopelijk rijden zij in het dagelijks verkeer iets gedisciplineerder.
Sebastien Rosseler strandde spijtig genoeg op 4 luttele seconden om deze Eneco Toer (winnaar Ivan Guttierez) te winnen. Daarna met ons fietsje terug naar Lier (waar we bij aankomst toch zelf 50km gereden hadden).
Organisator: DE KLEITRAPPERS (A 013) Start: Parochiezaal O.L.V., Mechelsesteenweg, Lier. Het Brugge der Kempen, Pallieterstad aan de Nete. Doorheen de mooie natuur van Kloosterheide, en de Polder van Lier. Alle afstanden doen de stadswandeling. Wandelaars kunnen vanaf het station vertrekken. Na onze zoektocht nu wandelen (wij deden de 12km) in eigen stad. Waarom kilometers rijden als je ter plaaatse kunt blijven. Natuurlijk hebben we alles al 100-den keren gezien, maar toch. Van thuis uit, wandelschoenen aan en op weg. Via "de Polder van Lier" naar de binnenstad , geen enkele bezienswaardigheid werd weggelaten. Het VTI was de ideale halteplaats (te warm en overvol) om een drankje te nuttigen. De stadswandeling, het park, de gezellige Lierse straatjes, alles werd mooi in het parcours ingepast. Nieuwe ontdekkingen hebben we ditmaal niet gedaan. De mensen die we aanspraken waren allen enthousiast over wat ons stadje te bieden had en vermits ongeveer 3000 wandelaars deelgenomen hebben, mogen we besluiten dat Lier zeer goed in de markt (???) ligt.
In de namiddag hebben we ons nog opgeofferd om naar "Kunstterras" te gaan, maar helaas was de communicatie hierover zo abominabel slecht (was het om 16u of om 20u) en wij waren niet de enigen die vruchteloos op zoek waren. 's Avonds zijn we ook niet meer teruggegaan, de goesting was weg. Spijtig, maar alweer een gemiste kans, ook al was de organisatie niet in Lierse handen.
Onze zoektocht wordt zo opgesteld dat u alle antwoorden kunt vinden op uw tocht, het moet een ontspannende wandeling zijn waar u Lier wat beter leert kennen. We bestellen voor u goed weder, een mooie wandeling en een namiddag om van te genieten. Dit was het uitgangspunt van een zoektocht (te voet) in mijn eigen stad. De vrouwen (onze resp. wederhelften) hadden ons uitgedaagd om mee te doen, zij het misschien wat tegen goesting, maar uiteindelijk kwam het mannelijke macho-gevoel toch weer naar boven. Vertrekkende op de Grote Markt , via Kon. Albertstraat, Kammenstraat, Lisperstraat (sponsor en schiftingsvraag bij Jet-Air (reclame???) bereikten we na het oplossen van enkele vragen de Vismarkt. Ik wist niet dat aan de Lierse huizen zoveel (koperen???) borden hingen die alludeerden op bekende Lierenaars. Via het huis van Timmermans bereikten we de Lierse academie, de enige vraag waar we het niet echt eens waren over het antwoord. In het stadspark dienden we bomen te tellen (lindebomen???), langs de stadsvest kwamen we in het Begijnhof (werelderfgoed) terecht. Op het Zimmerplein was het hoog tijd voor een Duveltje. Om uiteindelijk terug op de Grote Markt te belanden. hetgeen hier wel aan de orde was, heb een keertje meer oog voor het detail. Ik ken mijn stad, maar niet zijn kleine hebbedingetjes. en nu maar afwachten wie er het slimst uitkomt, onze dames of wij.
Eén geweldig muzikaal festijn, om duimen en vingers af te likken, dat is het minste dat je kan zeggen over dit wel iets te natte festival. Spijtig dat het de naam folk een beetje ontgroeid is en telkenjare een beetje meer moet ik toegeven. Vrijdagmiddag samen met mijn vriend Bruno, met ons Combootje naar Dranouter. Ruimschoots op tijd, even genieten van de in een redelijke stilte gehulde omgeving om dan met beide voeten de heilige muzikale grond te betreden. Stipt op tijd klonken de tonen van "Va-fan Fahre" uit de grote tent (Kayam) en wij op weg naar de Flamundo-tent waar we vergast werden op een muzikale rondleiding door de vroeger begeleiders van Willem Vermandere (onder de naam "Eigen Wijsjes"). De groep "Traditionel Crete" vergastten ons op een Grieks feest op typische Griekse instrumenten, eerste hoogtepunt. Onderweg naar de Kayam een graantje meegepikt van Ossebolle O en dan fieste in de tente met de "Dolfijntjes XXL" olv Wim Opbrouck (een iets uitgezettere versie van spring-in't-veld Bart Peeters). Muzikaal orgasme nummer één, de tent in lichte laaie (ondanks de regen), ambiance en schitterende muziek, in een soms voor ons onverstaanbaar Harelbeeks dialect. Värttinä , 3 meiden uit het hoge noorden (Finland), een verbeterde Laïs-versie, kende ik van enkele CD's uit de Lierse bib, maar life is dit vocaal triotje, aangevuld met rasmuzikanten, nog veel beter. Genieten, genieten, genieten. Niamh Ni Charra deed haar reputatie (violiste bij Riverdance, best verkochte Ierse folkartieste 2007), alle eer aan. Vergezeld van haar man (gitaar) en ???, de beste bodhran speler die ik tot op heden bezig gezien heb. Na nog een heerlijke pasta en een lekker biertje bezochten we nog enkele muzikale intermezzo's om met een goed gevoel ons Combootje in te duiken voor een heerlijke nachtrust. 's Morgens op weg naar Loker om aldaar in de Ierse pub een heerlijk Iers ontbijt te verorberen, een traditie die al enkele jaren wordt in stand gehouden. Na een stevige wandeling in het heuvelland was het weerom music-time. Eitre (een Ier, een Fransman en drie Zweden) mochten met hun Ierse traditionals de spits afbijten en hoe. Een half uur vooraleer de heer Vanuytsel aan zijn voorstelling begon zat de tent letterlijk eivol. Het was misschien niet het allerbeste optreden, maar zeker het meest gesmaakte. Zjef Vanuytsel , ondanks een lange muzikale afwezigheid, heeft "het" nog steeds, één van Vlaanderens beste troubadours. Links en rechts nog een nootje (Atabal) meegepikt op weg naar Gabriel Rios. Een onuitgegeven trio, maar wat een klasse, Gabriel Rios , mister latin-american, Jeff Neve (top jazzmuzikant) en Kobe Poesman (toppercussionist oa Tattoo el Tigre). Voor mij het beste van Dranouter 2008, maar deze mening is zuiver persoonlijk. Uiscedwr , jong, goodlocking, muzikale top kortom Folk met een grote F. 3 Jonge mensen (fiddle-speelster, blue-grass gitarist en bodhran percussionist) in GB uitgeroepen tot young folk group 2007. Van GB naar Antwerpen, in Dranouter wil dit zeggen van het ene podium naar het andere. De Kring-tent (hier moet je aanschuiven om in een fauteuil te mogen genieten) was veel te klein om Axel Peleman zijn ding te laten doen. Zoals altijd was hij in supervorm, vooral verbaal zeer sterk, hij krijgt het publiek wel op zijn hand, hoe dan ook. Voor Ozark Henry waren we helaas iets te laat, maar niet getreurd. De Fransman Thierry Robin bezorgde ons meer dan een uur kippevel-gipsy-muziek. toen hij ook nog werd bijgestaan door een flamenco-zanger was de tent helemaal te klein. Alweer een muzikaal orgasme. Voor mij was Dranouter 2008 één van de betere uitgaven en ik heb er toch al enkele achter de rug. Nu op weg naar een nog beter 2009.
Ik ben enkele dagen weg van deze wereld. Ik ben altijd onderweg, schreef eens iemand, wel ik ben onderweg naar Dranouter, city of folk. Ik ga genieten van het overweldigende aanbod aan muziek. Tot schrijfs, tot maandag. http://www.folkdranouter.be/overzicht.aspx
Onder de historische lindebomen van het olense Dorpsplein vindt zondag 27 juli het jaarlijks Kleinkunstfestival plaats. Het Kleinkunstfestival is een van onze paradepaardjes, zegt organisator Jan Bellens. We bieden de betere Vlaamse en Nederlandse kleinkunstenaars een podium. In Vlaanderen zijn er, behalve Nekka, niet zoveel plaatsen waar dat nog gebeurt. Het is juist de combinatie van verschillende artiesten die het programma van de eerste tot de laatste minuut boeiend maakt. Bart Van den Bossche is er met zijn groep al bij vanaf het eerste jaar. Hij begeleidt traditioneel enkele gasten die hun bekendste nummers brengen. Armand is zon vaste gast, lacht Jan Bellens. Zijn Ben ik te min? galmt hier jaarlijks over het terrein, meegezongen door iedereen. De roodharige hippie op leeftijd is ook dit keer van de partij. Hij wordt bijgestaan door de Gentse folkzanger Walter De Buck en de Nederlandse Astrid Nijgh. De Antwerpse volkszangers Ed Kooyman en Herman Van Haaren waren enkele jaren geleden al eens te gast voor enkele nummertjes. Beide heren kenden toen zoveel bijval dat ze nu een optreden van zowat drie kwartier voor hun rekening nemen. Johan Verminnen sluit dit jaar af. De zanger stuurt al zijn mooiste liedjes over de weide. Het festival start zondag om 14u stipt en eindigt om 18.30u. De toegang is helemaal gratis. Na twee uitgeregende edities laten de weersvoorspellingen alvast een mooie kleinkunstdag vermoeden. (uit GVA 25/07/07)
Als echte liefhebbers wij daarheen. Het weer en het gezelschap (altijd komen we toch bekenden tegen) schitterend, de muziek geweldig en het bier ... . Bart (Van den Bossche) sloeg meteen de vlam in de pijp en Astrid Nijgh zong uit volle (Nederlandse) borst haar meest gekende nummers. Zij heeft nog altijd een fantastische stem. Armand , de bijna-immer stoned zijnde Nederlander, stelde zijn nieuwe LP (jaja LP niet CD) voor (een 3-dubbele). Hij heeft er 6 jaar aan gewerkt. Hij zong zelfs in het IJslands, maar hij had er ginds niet echt succes mee, de titel was zwaar dubbelzinnig. Eigenlijk typisch Armand, net zoals zijn teksten die zijn en blijven pareltjes van woordenkunst. Het was genieten van die man. Walter De Buck , koning van de Gentse fiesten, had zijn thuisgrond even verlaten om ons enkele nummers ten beste te geven. 74 jaar en nog steeds vol vuur. Ed Kooyman en Herman Van Haeren (en Fred Birque) speelden, in volmondig Antwaarps de ziel uit hun lijf. Simpele teksten op een simpele melodie, wa moet da mier zein. Al zingen ze zelf dat nie meer gewest is wa dat was, het was voor ons een blij weerzien. Lang geleden dat we hen nog aan het werk gezien hadden. Afsluiter, van dit geslaagde, simpele festival, Johan Verminnen . Zelfs zijn Frans (Brel, Brasens) klinkt voor ons als muziek in de oren. Met een ode aan Shaffy en Vermeulen en zijn eigen repertoire wist hij het publiek een goed uur schitterend te bespelen. Wij komen volgend jaar terug Olen.
Het minste wat we kunnen zeggen (of schrijven) is dat dit weekend wel letterlijk in het water is gevallen. 4 Dagen fietsen en wandelen, het vooruitzicht klonk ons als muziek in de oren. Het enige geluid dat we waargenomen hebben was dat van liters water, vallend uit de hemel, uiteenspattend op het betonnen wegdek of op de bladeren van de bomen en plonsend in de Molse meren. Ondanks deze minder prettige toestanden zijn we er toch in geslaagd om veel tijd in de natuur door te brengen. Vrijdagmiddag zijn we met onze fiets (via de knooppunten) een lekker Posteltje gaan drinken (Postel kaas, boter en speculoos sloegen we in als proviand). Via een ommetje door Nederland, we hadden het bijna niet gemerkt, en een stukje langs het water bereikten we na ongeveer 35 km terug Mol Rauw, waar we de nacht zouden doorbrengen in het huis van onze dochter. We maakten ons klaar voor een fikse fietstocht langs de Kempische kanalen, maar jammer genoeg viel dit alles in het water. We hebben dan maar onze wandelschoenen aangetrokken voor een stevige wandeling langs de Molse meren. Het is er schitterend, vertrekkend aan het ecocentrum, onmiddelijk het bos in en dan ongeveer een 12km rond de Molse meren. Via de Blauwe Kieldreef (http://www.sibelco.be/Web/Sibelcobe/Site.nsf/Lwp/News-News20070502?EditDocument&P1=02&P2=01), een stukje langs het kanaal Bocholt-Herentals kom je in natuurgebied "De Maat" (http://www.gemeentemol.be/product/1568/default.aspx?_vs=1_N&id=958). Langs de nieuw aangelegde haven (Port Aventura) bereik we moe, nat maar voldaan terug het ecocentrum "De Goren".
Maandag, nationale feestdag, maar niet echt veel van gemerkt. Sire, zijn er nog Belgen, ja maar elke dag enkele minder. Daar Beringen niet echt ver van Mol gelegen is wij met 3, samen met de hond van onze dochter, op weg. Het weer was nog een beetje behoorlijk, spijtig genoeg zou dat niet zo blijven.
BERINGEN (LIMBURG)
Zomertocht 4-6-12-20km
Organisator: DE MIJNLAMP BERINGENMIJN (L 072) Start: Sint-Denijsgildezaal, Beverlosesteenweg, Beringen-Mijn. Wandeling door bosrijke omgeving, 4 km is toegankelijk voor rolstoelgebruikers. Zij die de 12 en 20 km doen hebben de mogelijkheid om over de mijnterril te wandelen.
Na een korte aanloop door enkele wijken van de stad (langs de Grote Moskee), mochten we binnen op de mijnterril van Beringen. Hoe hoger we klommen, hoe mooier, ondanks het miezerige weer, het zicht. Naeen korte afdaling werden we de bossen in gestuurd om er bijna niet meer uit te komen. Het regende steeds harder en Sado, onze labrador, steeds meer in zijn sas, maar met steeds meer verandering van vachtkleur (van bruiblond naar slijkzwart). En wij ... wij ploegden dapper voort. Nadat we het bos eindelijk achter ons hadden en we de laatst km door Beringen-Mijn wandelden, was het eindelijk opgehouden met regenen. Maar dit kon ons weinig opbeuren, een warm bad dat hadden we nodig en wij niet alleen. Onze hond was duidelijk de winnaar van het meest slijkerige figuur. Hopelijk vindt onze volgende wandeling plaats met een ietsje betere weersomstandigheden.
Na een BBQ-tje links (ditmaal vervangen door een binnenhuisgrill) en een tuinreceptie rechts, was het de hoogste tijd om wat aan het verbruik te denken. Wij dus zondag naar Aarschot voor de 50km van het Hageland (sorry wij hebben er maar 12 gedaan).
AARSCHOT ZONDAG 13 JULI: 50 KM VAN HET HAGELAND School SIBA Pastoor Dergentlaan 4-8-12-15-20-30-42- 50 km Het was, alweer, een schitterende wandeling. Na ongeveer een kleine km, stapten we rechtsaf het bos in en op enkele plaatsen na, zijn we er niet meer uitgeweest (nee we zijn niet verloren gelopen). Wij moeten beiden toegeven dat de organisatoren er werk van gemaakt hebben om ons zo goed mogelijk op het recht pad te houden. Niets hebben ze aan het toeval overgelaten. Het Hageland bezit nog een groot aantal boomkwekerijen dat hebben we met eigen ogen kunnen aanschouwen . De organisatie had zelfs een ijskar voorzien, waarvan gretig gebruik werd gemaakt (ja ook door ons). Na goed dik 2u stappen bereikten we terug het beginpunt. En nu naar huis want het is Tour de France en dat willen we niet missen. Ondertussen was het zonnetje wel vervangen door een wolkendek, spijtig.
LIER - Dertig Lierenaren sprongen zondag in de Nete. Ze kwamen met deze actie op voorproper water. De actie was vooral gericht naar minister van Leefmilieu Hilde Crevits (CD&V).
Hoewel maar een dertigtal 'waterratten' aan de ludieke actie zelf deelnam, toch bracht de Big Jump honderden ecoliefhebbers en nieuwsgierigen op de been. 'Is het niet geweldig?' zegt organisator Dirk Van Laer. 'Hier in het publiek in de Nete te kunnen springen op enkele meters van het standbeeld van Timmermans, een man die als geen ander het Netelandschap heeft gepromoot en met smaak over natuur en water heeft geschreven.'
Jong en oud, die aan de Peerdendrink het donkere Netewater zijn ingestapt, sommigen joelend en hevig water opspattend, weten precies wat ze komen doen: ijveren voor proper water.
Kristel De Roovere is een kinesiste met grote zwemvliezen aan. Ze is voorzichtig gaan pootjebaden en ze heeft zichzelf omgord met een vuilniszak van de stad. 'Ik pleit voor gezond water', zegt ze. 'Maar ons water is vervuild. Dat wilde ik hier maar even aantonen.'
Rony Van Oosterwijk is de lokale voorzitter van Groen!. 'Nee, ik heb er niet van gedronken', grapt hij. 'Ik geloof niet dat het Netewater klaar is om op flessen te trekken. Maar toen ik jong was, zaten hier aan de overkant nog rijen vissers. Deze actie is prima om de mensen te tonen hoe vervuild ons water is. Hier ziet het zelfs niet donkergroen, maar zwart.'
Dirk Van Laer spoot zich af met de waterslang. 'Ik ben tevreden', zegt hij en zijn ogen glinsterden. 'Er was een heel gevarieerd publiek, jong en oud. Ik hoop dat de boodschap is overgekomen en dat we hier volgend jaar mogen terugkomen. Het is toch een symbolische plaats, niet?'
De Bond Beter Leefmilieu, Green vzw en Natuurpunt organiseren de Big Jump om de aandacht te vestigen op de problemen die er zijn rond water, zoals de vervuiling en de soms twijfelachtige beschikbaarheid van gezond water in de wereld. (Het Nieuwsblad 08/07/08)
07/07Actievoerders duiken in Binnennete Enkele deelnemers aan de zogenaamde Big Jump plonsen aan de Lantaarnstraat in Lier in de Binnennete. Met hun opvallende daad vroegen de actievoerders zondagnamiddag aandacht voor proper water waarin kan worden gezwommen.De actie paste in de internationale campagne van het European Rivers Network, die in Vlaanderen door Bond Beter Leefmilieu, Green en Natuurpunt wordt gesteund. In Lier dook gisteren een dertigtal enthousiastelingen het water in. (GvA 07/07/08)
5 schilders, 5 verschillende stijlen. En al vond ik niet alles even mooi, het heeft me even laten stilstaan bij die talenten waar ik geen greintje aanleg voor heb, maar waar ik wel een enorme bewondering voor koester. Ferdi Heylen, Groen! gemeenteraadslid in Nijlen, heeft me aangetoond dat er meer zit in een Groen!e dan men denkt (of was de titel van het liedje net iets anders!!!). Ferdi heeft veel tijd in 
Afrika en Azië doorgebracht (en dat merkt men), maar een beetje politieke ironie is niet ver weg. Ik ga zeker in de loop van de week nog eens terug een kijkje nemen. 
te gast in CC De Mol in Lier en hoe. Terug als voorheen, haar laatste show was voor ons iets te moraliserend en daar gaan we niet voor. Ik word tijdens de week al genoeg ge(de)moraliseerd (hahaha). Deze 3-uur durende show geeft weinig ruimte tot verveling. Je wordt meegezogen van de ene figuur naar de volgende, van Rita uit Gent, over een Cubaanse zangeres tot haar eigen broer Ken De Schepper. Met daartussen uitstekende liedjes en prettig uitgewerkte acts. Zij doet ditmaal beroep op een aantal menselijke attributen, een pianist, 2 zingende dansers (of omgekeerd) en een overjaarse tante als toneelmeester. Soms hilarisch, soms fijnzinnig, Els is helemaal terug uit de tijd waar ze ijskasten bezong en beklom. En na nog enkele Duveltjes in het cultuurcafe was de nacht al meer dan halverwege. 
Wandelen in de herfst, met onder uw voeten een tapijt van bladeren, nevelslierten in het bos, en dat op Allerzielen. Een erg sfeervolle wandeling in deze tijd. Bij aankomst een trappist met een bord spek en eieren, smakelijk. 
Sinksen mijn verlengd weekend heb doorgebracht. Met de ene was het al wat hartelijker dan met de andere, maar ik was toch tevreden dat ik er naartoe geweest ben.
"Lotgenoten" die zeer veel werk verrichten om het iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. Mijn rol blijft in dit project (bewust) eerder beperkt, omdat ikzelf met een ploeg naar de Roparun (zie hierboven) zal trekken. 
2 beroemde en beruchte artiesten had aangeworven om "zijn" show op en top te laten slagen. En of het geslaagd was? Het was niet het concert dat een levenslange indruk op mij heeft gemaakt (heb er ondertussen al zoveel gezien) maar de combinatie Kommil Foo 
Nieuwste cd : Altijd wel iets (2008)
en niet-rokers? Een mens doorgesneden in schijfjes van ongeveer 3 cm!!!
en neem dan zelf de trein (en tram 2) om met je eigen ogen deze wondere wereld te aanschouwen. 
. De lichten die ik tegenkom zijn van het zoganaamde "slimme stoplichten"genre (de tijd dat de rode en groene lichten branden bepaalt aan de hand van de drukte van de verkeersstromen). Laten we aannemen dat de afstand van plaats (A) naar plaats (B) 2,5km is! Vanmorgen heeft dit exact 11 minuten geduurd, ja u leest goed (elf minuten). In mijn goede loperstijd was ik sneller te voet dan met de wagen. En files 
zult u zeggen, die waren er aan alle wegen die ik op dit korte traject tegengekwam. 
in de rekken te vinden, met calcium, vetarm, caloriearm zoveel je wil maar volle hohoho. Van de stress en het zoeken naar vermager je al ter plaatse. Zelfde scenario met honingkoeken, ik heb hulp moeten inroepen want ik zag door het bos de bomen niet meer. En inderdaad helemaal onderaan in het schap honingkoekjes zoals ik ze graag lust. Misschien moet ik toch eens een schrijven richten aan alle grootwarenhuizen, dat ze dringend tot een scheiding van goederen moeten overgaan. Een groot grootwarenhuis met light en aanverwante produkten en een kleiner met voeding voor de doodgewone man en vrouw (???). Maar ja zo is de stress weg en moet ik minder afstand afleggen om te zoeken. Dan moet ik mezelf nog bekeren tot de lightreligie.
Op 28 september ll vierde de Fed. v. 
en buks , doorlopend volksdansen, vendelzwaaien en muziek, alsook een tentoonstelling van het Gildezilver (prachtig) in het Zimmerpaviljoen en doorlopend rondvaarten met de Moedige Bootvissers.
Vandaag de afsluiter van de week van het dialect, ik werd er zelfs al over aangesproken. Ge hebt nog geen artikel in het dialect geschreven (alhoewel sommigen vinden dat dialect gesproken maar niet geschreven kan worden). Wat in Antwerpen één groot dialectisch feest werd is hier totaal niet aan de orde. Maar ...
een kleine stap. 
, maar vooral de vele vrijwilligers van de verschillende clubs een hart onder de riem kunnen steken. Nochtans was 2 jaar geleden iedereen aanwezig, maar ja het was de week nadien ook verkiezingen. Sport is en blijft een non-issue in onze stad die nochtans met 15 000 sportende leden een niet te missen bijdrage levert tot het levendig houden van het sociale en economissche leven in Lier. 
zo stond de activiteit, die zaterdagavond aan het Fort van Lier doorging, vermeld op de website van Natuurpunt. Onder het peterschap van de "nachtburgemeester van Antwerpen" Vitalski had ik in de krant gelezen. 
toe te vertrouwen. Het zijn vliegende zoogdieren, zij hebben niets met vampieren te maken (de vampiervleermuis komt wel voor in Zuid-Amerika : 
krijgen meestal maar 1 jong per jaar en zij zijn zo sociaal ingesteld dat ze over kraamkamers beschikken. Hier verblijven de jongen meestal tot in de maand augustus. Maar het kan ook langer. 
Een traditie dient om in ere te houden, een goede traditie toch. Sinds 1990, enkele jaren onderbroken (Boterhammen in de stad) en niet aanwezig, zijn wij een aandachtig publiek omdat wij dierbaar zijn aan de liedjes in onze eigenste taal. Dus wij de trein op naar Brussel Centraal, om na ettelijke treden in het Warandepark 
te belanden, waar al veel meer volk aanwezig was dan we gedacht hadden. Maar niet getreurd er was nog plaats om te zitten en we konden nog genieten van de laatste stemmingsnoten van Lieven Tavernier. Zoals gewoonlijk was ook hier volk aanwezig dat tot mijn kenniskring behoord, Fredje uit Lier, Herman en Nicole uit Olen, Guy en Petra enz... . 
(
, 3 helicopters, een journalist (Picavet) 
op de motor enz... . Natuurlijk blijven de renners de belangrijkste schakel om er een fantastische wedstrijd van te maken. Met oa Stijn Van den Berghe (onze grootste renner),
Stijn Devolder (Belgisch kampioen tijdrijden) 
Joost Posthuma kon de verwachtingen niet geheel verwezenlijken, maar de sportbestuurders 
zijn echt wel gekken achter het stuur van hun wagen. Hopelijk rijden zij in het dagelijks verkeer iets gedisciplineerder.
strandde spijtig genoeg op 4 luttele seconden om deze Eneco Toer (winnaar Ivan Guttierez) te winnen.
naar de binnenstad , geen enkele bezienswaardigheid 
werd weggelaten. Het VTI was de ideale halteplaats (te warm en overvol) om een drankje te nuttigen. De stadswandeling, het park, de gezellige Lierse straatjes, alles werd mooi in het parcours ingepast. Nieuwe ontdekkingen hebben we ditmaal niet gedaan. De mensen die we aanspraken waren allen enthousiast over wat ons stadje te bieden had en vermits ongeveer 3000 wandelaars deelgenomen hebben, mogen we besluiten dat Lier zeer goed in de markt (???) ligt. 
(werelderfgoed) terecht. Op het 
(top jazzmuzikant) en Kobe Poesman (toppercussionist oa Tattoo el Tigre). Voor mij het beste van Dranouter 2008, maar deze mening is zuiver persoonlijk. Uiscedwr , jong, goodlocking, muzikale top kortom Folk met een grote F. 3 Jonge mensen (fiddle-speelster, blue-grass gitarist en bodhran percussionist) in GB uitgeroepen tot young folk group 2007. Van GB naar Antwerpen, in Dranouter wil dit zeggen van het ene podium naar het andere. De Kring-tent (hier moet je aanschuiven om in een fauteuil te mogen genieten) was veel te klein om Axel Peleman zijn ding te laten doen. Zoals altijd was hij in supervorm, vooral verbaal zeer sterk, hij krijgt het publiek wel op zijn hand, hoe dan ook. 
sloeg meteen de vlam in de pijp en Astrid Nijgh zong uit volle (Nederlandse) borst haar meest gekende nummers. Zij heeft nog altijd een fantastische stem. Armand 
, de bijna-immer stoned zijnde Nederlander, stelde zijn nieuwe LP (jaja LP niet CD) voor (een 3-dubbele). Hij heeft er 6 jaar aan gewerkt. Hij zong zelfs in het IJslands, maar hij had er ginds niet echt succes mee, de titel was zwaar dubbelzinnig. Eigenlijk typisch Armand, net zoals zijn teksten die zijn en blijven pareltjes van woordenkunst. Het was genieten van die man. 
, koning van de Gentse fiesten, had zijn thuisgrond even verlaten om ons enkele nummers ten beste te geven. 74 jaar en nog steeds vol vuur. Ed Kooyman en Herman Van Haeren (en Fred Birque) 
speelden, in volmondig Antwaarps de ziel uit hun lijf. Simpele teksten op een simpele melodie, wa moet da mier zein. Al zingen ze zelf dat nie meer gewest is wa dat was, het was voor ons een blij weerzien. Lang geleden dat we hen nog aan het werk gezien hadden. 
. Zelfs zijn Frans (Brel, Brasens) klinkt voor ons als muziek in de oren. Met een ode aan Shaffy en Vermeulen en zijn eigen repertoire wist hij het publiek een goed uur schitterend te bespelen. 
Het minste wat we kunnen zeggen (of schrijven) is dat dit weekend wel letterlijk in het water is gevallen. 4 Dagen fietsen en wandelen, het vooruitzicht klonk ons als muziek in de oren. Het enige geluid dat we waargenomen hebben was dat van liters water, vallend uit de hemel, uiteenspattend op het betonnen wegdek of op de bladeren van de bomen en plonsend in de Molse meren. )
meren. Het is er schitterend, vertrekkend aan het ecocentrum, onmiddelijk het bos in en dan ongeveer een 12km rond de Molse meren. 
Via de Blauwe Kieldreef (
Na een korte aanloop door enkele wijken van de stad (langs de Grote Moskee), mochten we binnen op de mijnterril van Beringen. Hoe hoger we klommen, hoe mooier, ondanks het miezerige weer, het zicht. 
