Mag ik eerst mezelf en vooral mijn vrouwtje feliciteren, we zijn 30 jaar getrouwd, mijn vrouwtje gelukkig, ik ... . Alweer een reden om een feestje te bouwen, eentje onder ons en gespreid over 3 dagen. We hebben de meeste activiteiten gedaan die we het liefst doen. Samen gezellig gaan eten in De nieuwe schapestal, spijtig genoeg viel het wat tegen. Prijs-kwaliteit zat het niet goed, het koude voorgerecht (mezze) was heerlijk. De Iraanse stoofpotjes waren niet goed opgewarmd, zelfs koud, om dan nog te zwijgen over het ons toebedeelde dessert, een Iraanse specialiteit (pannenkoeken met ijscreem en slagroom!!! very iranees). Een (hongerige) ezel stoot zich niet meer aan dezelfde steen, dus ons volgend etentje zal op een ander lokatie zijn. Zondag zijn we gaan wandelen in St. Antonius Zoersel. De wandeling (12km) startte in de lagere school, deed enkele mooie gebouwen in de dorpskern aan (Bethanië) en via mooie bosgebieden vlakbij de trappistenabdij te Westmalle en enkele mooie nieuwe wijken keerden we terug naar het startpunt. Het prachtige weer was een gezellige bondgenoot, we hebben de verfrissende boslucht kunnen inademen en achteraf een hapje gegeten. Maandag (onze eigenlijke trouwdag 02/03/79) hebben we een dagje gesaunad . Heerlijk relax, een fris Duveltje, een potje muntthee, een Thaïs wokje wat wil een gedaagd koppel nog meer. Een turks stoombad, een eucalyptussauna en een biosauna hebben ons (perfekte) lichaam helemaal geupdated. 's Avonds heeft mijn vrouwtje nog een heerlijk champagendineetje klaargemaakt en ons "parel"huwelijk zit er op. hopelijk houden we het nog 30 jaar vol, maar daar beslissen we zelf niet over.
Zondagmorgen, douchke,ontbijt en auto'tje in (GPS!!!) naar Hoogstraten. Het enige dat ik ken is het Klein Seminarie , maar met priesters heeft deze school niet veel meer te maken. Ik wist niet eens dat Hoogstraten een stad was, maar de burgemeester heeft het mij in stilte vergeven. De superprestigewedstrijd had voor het eerst plaats op een andere lokatie. Geen zand, geen bos maar slijk, slijk en nog eens slijk. De nieuwelingen waren juist uit de startblokken toen we arriveerden. Laurens Sweeck, de helft van een tweeling, behaalde met gemak zijn 19de overwinning van het seizoen. Hopelijk is dit een man voor de toekomst, maar de weg is nog lang. Tijdens de opwarming zagen we meerdere renners in de afdalingen tegen de vlakte gaan, spektakel gewaarbogd maar of de renners het leuk vonden, ik heb het niet kunnen vragen. Na de junioren en de beloften, die we enkel op het scherm hebben zien rijden, omwille van meer genotsvolle bezigheden, was het de beurt aan de grote jongens. Op tv kan je de cross van meter tot meter volgen, ter plaatse is dat iets anders. Je kan, als het ware, de renners ruiken. Je hebt de plaatselijke ambiance, de geur van hamburgers, frieten en bier, het horen schakelen van de renners. Kortom een heel ander manier van beleven dan dat je voor het scherm zit. De koers was één demonstratie van Sven Nijs , hij duldde niemand in zijn buurt.Ook de wereldkampioen niet die hem daags voordien in Lille nog in de spurt had geklopt.
Na nog een fris biertje wij met een goed gevoel terug naar huis. Ik denk dat wij nog wel eens een cyclocrosje gaan meepikken in de toekomst.
JA. Ik weet het nu wel zeker, meer zelfs dansen (wedstrijd) is "topsport". Wij hadden gisteren het genoegen om te mogen proeven van de Antwerp stars cup, een danswedstrijd voor aankomende profs, profs en masters in latin dansen en standard dansen. Ik moet toegeven dat ik versteld stond van de intensiteit van dit gebeuren. Eén van de organisatoren vertelde me dat in een vergelijkende studie men één dans gelijkstelde met het lopen van een 1500m. Als je dan weet dat elk danspaar 5 verschillende dansen (in de finale alle 5 onmiddellijk achter elkaar) ten berde brengt, dan zegt dit wel iets over het fysieke vermogen. Alle disciplines volgen elkaar in sneltempo op, van 18u tot het einde (23u) hebben wij, soms met verbazing, genoten van elke minuut. En om het op zijn Huysentruyts te zeggen : "Wat hebben we geleerd Piet?" 1, dat dansen topsport is 2, dat dansen voor elke leeftijd is 3, dat latin dansen bestaat uit : chachacha, samba, rumba, paso doble en jive 4, dat standard dansen bestaat uit : wals , tango, weense wals, slow fox en quickstep (zonder Tom Boonen!!!) 5, dat wij nog naar dit soort wedstrijden gaan kijken.
Men heeft ons ook geleerd dat dansen een vrij dure onderneming is, vb. een kleed kost makkelijk 1500 euro. Mannen dragen (verplicht) bij het standard dansen een pitteleer (rokkostuum!!!). Bij het latin dansen loopt iedereen er wat losser (ik zou zeggen naakter) bij, voor mijn ogen een ietsje genietbaarder zicht. We kregen als extra nog een wedstrijd argentijnse tango . Hier is een Belgisch paar wereldkampioen. De paren dansen hier elk afzonderlijk hun oefening, bij de andere dansfinales staan er 6 paren op de vloer. Het was niet alleen een fantastische ervaring maar een zeer leerrijke onderneming met een didactische ondersteuning van 2 ongelooflijke dansfanaten (waarvoor dank).
Gisteravond was Bart Peeters en zijn muzikale entourage te gast in in CC De Mol. Voor Bart een halve thuismatch, dus ambiance gegarandeerd. En of hij geweldig was. "De hemel in het klad" naam van zijn nieuwste tour de chant, is tevens de titel van zijn nieuwe CD. Hij geeft uitleg bij het waarom van deze titel en als je goed luistert kan je het zelfs voor waarheid aannemen. Alle nieuwe liedjes kwamen aan bod samen met enkele oudere nummers in een nieuw kleedje gestoken (sommige toch iets minder goed dan het originele arrangement). Hij speelt een stukje theater met een dubbelrol, zichzelf en Sinte Pieter, hij zingt (niet als een nachtegaal, maar wel als Andre Hazes), hij springt (hij heeft wel echt adhd) en hij entertaint. Helemaal zichzelf, dus ok. Hij slaagt er zelfs in om zijn gitaar-aangever te laten meespelen in een lied. En het laatste lied wordt gedirigeerd door iemand uit de zaal (fantastische afsluiter). Ik kan iedereen aanmoedigen om een kaartje te nemen voor Bart's Hemel in het klad.
Eerst en vooral wil ik me verontschuldigen. Gedichtendag, nog nooit ben ik dit vergeten, maar helaas er is voor alles een eerste keer. Goed maken kan ik het niet meer maar met een Van Rompuy'tje (haiku) wil ik het wel wagen : Maxima culpa, hoe kon ik dit vergeten wil jij het weten? Mijn buurman, Tom Mariën, schreef een stadsgedicht (Lier) en dat wil ik jullie niet onthouden : http://nieuwsblad.typepad.com/lier/2009/01/gedicht-op-het-uitstalraam.html
Donderdagavond waren we uitgenodigd op de verkiezing van de sportlaureaat van de provincie in de Zuiderkroon te Antwerpen. Verkiezing is hier wel een misunderstanding, het stond al lang vast dat enkel Tia Hellebaut (http://www.sport.be/tiahellebaut/nl/fotos/) (onze sportfunctionaris wou ieder die meeliep met de Natuurlopen een pintje aanbieden als Tia niet won, van een zekerheid gesproken) deze trofee kon winnen. Bij 3 van de 4 jury's was dit het geval en met veel overmacht lag de zege en de trofee voor het grijpen. Dat Dirk Van Tichelt (http://www.dirkvantichelt.be/foto/foto2006/foto2006moskowEK23.html#) voor Tom Boonen eindigde was wel een verrassing. Elise Matthijsen (http://www.elisematthysen.be/bio.php) won de beloftentrofee (alhoewel de beiden genomineerden reeds wereldkampioen zijn). Jean-Marie Pfaff kreeg een lifetime-achievement award (what's in a name) en Mol is uitgeroepen tot de sportiefste gemeente van de provincie (op welke basis???). Lier kwam niet voor in de top tien (a shame!!!). Wat me wel bijgebleven is, op zulke verkiezingen is het niet wie of wat je zelf ziet, neen het is een kwestie van "gezien worden", en daar ben ik blijkbaar toch niet goed genoeg in. Zondag heb ik genoten van een Belgische (Vlaamse!) demonstratie veldrijden. Niels Albert op kop, maar Sven Nijs, blijkbaar op het podium even gelukkig als Niels, toonde nogmaals aan dat hij niet alleen de beste veldrijder, maar ook nog een grote meneer is. Waarvoor dank Sven Nijs. Het was een rustig weekendje, volgende week is andere koek (cursus, dokter, dansen, veldrijden enz...). Maar daar hoor je later meer over.
Na een gezellige winterBBQ in Bonheiden (org.Groen! Bonheiden), vrijdagavond, was het noodzakelijk om de kilootjes er sportief terug af te werken. Lyra's natuurlopen zijn daar dan een ideale happening voor. Maar het was vandaag iets meer bij AC Lyra, het was nl ook G-kidsdag. Een aantal G-jongeren hadden maanden gezwoegd, getraind en gezweet om 1km aan één stuk te kunnen lopen. In het bijzijn van, en luid aangemoedigd door de deelnemers aan de Natuurloop zijn zij er allen in geslaagd om deze prestatie tot een goed einde te brengen. Waarvoor uiteraard van harte proficiat. Ook Kobe Ilsen en zijn Volt-ploeg waren aanwezig op de Natuurlopen. Kan je 5km lopen met loopschoenen van 9 euro, zie Volt van deze week? En toen was het tijd voor het echte werk, nu ja echt!!! Ik ga nu wel regelmatig fitnessen, maar lopen had ik sinds de vorige editie (20 dec.) niet meer gedaan. En of ik dat gevoeld heb, 4 keer ben ik gestopt (zonder dat het opviel natuurlijk, eens plassen, wat drinken, een babbeltje met de toeschouwers onderweg) en telkens toch terug opnieuw mezelf proberen voort te bewegen. Ik heb nog nooit zo lang over 10km gedaan als zaterdag (58'40"). Toch had alles nog een positieve nasmaak nl. ik had mijn vriend Jan op sleeptouw genomen en hij liep een nieuw persoonlijke besttijd, hoera! De eerstvolgend weken zal er van lopen niet veel in huis komen, mijn trainer heeft gezegd 7 weken enkel fitness en ik hou me daar aan. Dan begint een nieuwe fase in de voorbereiding op de Roparun (einde mei). Niet "te" vroeg in conditie zijn is de boodschap. Zondagnamiddag ben ik met mijn schoonvader een matchke voetbal gaan bekijken (ook sport, maar langs de zijlijn). Lyra speelde thuis tgen Lille en om in de running te blijven was een overwinning een must. Maar zoals zo dikwijls alles is rapper gezegd dan gedaan. Na 3 keer op achterstand kwam men eindelijk (geruststellend zo dacht men) tot een 4 -3 stand maar... . Met een goedkope rode en een 2de (dus ook rode) gele kaart is Lyra onterecht geëindigd met 9 spelers en maken die gasten van Lille toch geen 4 - 4 zeker. Geen 3 punten en de titel alweer een beetje verder weg. Maar niet getreurd een fris pintje kan veel ellende wegspoelen.
Sinds vorig jaar mag ik van het privilege smaken dat ik lid ben van Lotgenoten Vlaanderen (Lotgenoten Vlaanderen). Wij willen aan onze lotgenoten laten zien dat het leven niet ophoudt als je kanker (had) hebt, maar dat er nog van alles mogelijk is. Door te geloven in je eigen kracht en te blijven vechten tegen de ziekte kan je als winnaar uit de strijd komen. Sporten kan daar zeker bij helpen. Het kan je meer kracht en energie geven om te vechten, en geeft ook een goede stimulans bij het genezingsproces. Daarnaast willen wij zoveel mogelijk geld voor onze lotgenoten ophalen. Het is, ondanks alles, een eer om hiervan deel te mogen uitmaken. Vorig jaar zijn we er met zijn allen in geslaagd om de 530km tussen Parijs en Rotterdam al lopend af te leggen, het goede doel kwam hier eventjes op de tweede plaats. Het overwinnen van onszelf was, misschien egoïstisch gezien, toen even belangrijker. Dit jaar lopen we voor de 2de maal mee en de orde van belangrijkheid is nu omgedraaid. Het is de bedoeling om zoveel mogelijk geld in te zamelen, dat integraal aan "Kom op tegen Kanker" wordt geschonken. Eén van de inzamelmethodes is "Kunst tegen kanker" op initiatief en onder de stuwende kracht van Heidi. Graag, wil ik een oproep lanceren om ieder te motiveren om een bod te doen op alle beschikbare kunstwerken. Hoe hoger de biedingen gaan hoe meer geld er naar Kom op tegen Kanker gaat.
Een veiling van geschonken kunstwerken via onze website
Met een jaartje vertraging speelde de Ierse groep Danu (http://en.wikipedia.org/wiki/Dan%C3%BA) zaterdag in het Lierse cultureel centrum de pannen van het dak. Folk in al zijn hoedanigheden, jigs, reals, polka's, weddingsongs, niets ontbrak. Het was een streling voor het oor, vokaal en muzikaal. Er was zelfs plaats voor enkele Bretonse liederen. De Ierse versie (de uillean pipes) van de doedelzak verraste menig toeschouwer, hij wordt vooral bestuurd door de bewegingen van de spelersellebogen. De bouzouki was eveneens een aangename verrassing in het muzikale speelveld. Neem daarbij de zoetgevooisde stem (in het iers, het gaellic of het engels) van de zangeres en het totale muzikale plaatje klopte als een bus. Iedereen heeft ervan genoten en hopelijk komt er in de toekomst nog eens een kans om deze top Ierse folkgroep nog eens bezig te zien en vooral te horen. Daarna nog een (Duvels) afzakkertje in het cultuurcafé, waar we de boel hebben gesloten, en de avond was meer dan geslaagd te noemen. Spijtig genoeg hebben we hierdoor de 100ste verjaardag van mijn favoriete Lierse club moeten missen, maar een mens kan niet alles hebben in het leven. Maar toch nog een geweldige verjaardag toegewenst aan Lyra, de grootste socio-culturele club van't stad, zoals de voorzitter dat zo pittig kan uitdrukken.
Op zondag 4 januari had de jaarlijkse stadsreceptie plaats, een initiatief dat bij vele mensen duidelijk wordt gewaardeerd. Maar hoorde ik daar geen lichte wanklank, men (stadsbestuur) is zinnens dit initiatief af te schaffen??? De toespraken werden al binnenskamers gehouden, volgend jaar ook de rest? Na navraag hebben enkele gemeenteraadsleden me benadrukt dat dit geenszins het geval zal zijn. We zullen zien. De nieuwjaarsdrink voor de vrijwilligers was ook maar voor één jaartje afgeschaft!!! Recepties in de club,op het werk, in de partij, joepie nog 12 te gaan. Ik heb al lang geleerd zwaar te delibereren. Veel te gevaarlijk voor de rondborstigheid van de mens. Zaterdagnamiddag, dankzij de Vlaamse overheid, naar de musical Daens gaan kijken. Een appreciatie vanwege de minister aan de plaatselijke jeugd-, sport- en cultuurraden. Ik ben ver van een musical-fan, maar het heeft mijn verwachtingen enorm overtroffen. Een duidelijk (http://www.daens.be/) verhaal (als je de achtergrond wat kent en de film gezien hebt, zeker) een prachtige cast , luisterrijke muziek (mengeling van verschillende stijlen), een prachtige zaal, fenomenale decors (vooral de 3d-beelden) kortom een fantastisch totaalresultaat. Het enige minpuntje, je verstond niet alle liedjes even goed. Maar ook daar was een mouw aangepast, boven het toneel liep de tekst deels in het Frans, deels in het Nederlands. Aan eenieder die nog niet geweest is, er worden nog voorstellingen gegeven tot 8 februari. De dag werd afgesloten met alweer een prachtig afgewerkte receptie. Vandaag zal ik maar eens gaan trainen!!!
Dit is het einde van het jaar 2008 Is het dit wat we hadden verwacht? eco-crisis, crisis financieel ieder ondervindt zijn eigen deel maar ... laten we het positief bekijken laten we elkaar verrijken daar heeft niemand iets op tegen naar een hoopvol 2009
Aan ieder die mijn blogje volgt en leest, de allerbeste wensen en op naar een ... 2009
De ganse voormiddag was het, ondanks de voorspellingen, vrij droog weer. Maar vanaf de start van de 2de natuurloop, in de huidige serie, werd het vrij druilerig en zelfs koud. Alweer meer dan 600 deelnemers aan de start van de 3 verschillende afstanden. Het begrip "Natuurlopen" is vrijwel in gans onze provincie vrij goed ingeburgerd. Ook uit Vlaams-Brabant en Limburg komen langsom meer deelnemers. Ook ik was één, van de meer dan 200, deelnemers aan de 10km. Het blijft voor mezelf steeds een enorme uitdaging want veel trainingswerk komt er niet aan te pas. Tussen de 2 natuurlopen in had ik amper 20km onder mijn voetzolen laten passeren. Niets om trots op te zijn, dat weet ik, maar het loopt nog steeds niet vlotter. Eigenlijk heb ik die strijd al enige tijd opgegeven. Trop is teveel en teveel is trop heeft ooit eens een beroemd politicus gezegd en dat blijkt voor mezelf hoe langer hoe meer van toepassing. Maar niet getreurd 1 keer per maand laat ik mijn slechtste karaktertrek de bovenhand nemen. Ik zet er mijn tanden in en laat niet meer los. Mijn start was iets beter dan vorige maand, maar toen kon ik geleidelijk aan versnellen. Nu lagen mijn km-tijden tussen 5'01" en 5'31". Toch nog steeds met tijden bezig hoor ik je al vragen. Ja, dat is nu éénmaal eigen aan lopers en dat geldt zowel voor de ware recreant als de pas gevormde start-to-runner als de geoefende sporter. Met mijn Roparun-t-shirt liep ik wel extra in de kijker. Veel mensen vroegen me wat Roparun inhield, anderen vroegen met welke ploeg ik had deelgenomen. Eén iemand was tewerkgesteld bij onze hoofdsponsor (SD-worx) en een met een vrij aardige nederlandse tongval sprekende dame kende zelfs onze iniitatiefnemer Winy Knippen. Al keuvelend liep ik de km's rustig af. Een minuutje sneller dan vorige maand bereikte ik de eindstreep op de atletiekpiste. Vlug een douchke bij mij thuis en dan enkele Duveltjes op éénieders gezondheid. Tot 24 januari voor de 3de editie.
6 december : nationale klimaatbetoging aan het Brusselse Zuidstation. Een kleine 1000 mensen trotseerden de pittige regenvlagen om deel te nemen aan deze ludieke maar nodige optocht. Het was opvallend dat enkel Groen! (samen met Ecolo) zich als politieke partij engageerde om aan deze manifestatie te participeren. Het toont nogmaals aan dat politici, maar ook de doorsnee burger, geen boodschap heeft aan klimaatproblemen. Het enige wat deze burger interesseert is zijn portemonnee (en waarschijnlijk nog terecht), maar dat mag dit probleem niet op de achtergrond dwingen. Het klimaat is en blijft een ver-van-mijn-bed-show. En dat zal zo blijven tot men er effectief de gevolgen van zal dragen. Maar al heb ik met mijn deelname maar één regendruppel bijgedragen, ik heb er tenminste iets voor gedaan. En ik probeer in het dagelijks leven mijn persoonlijk nietig steentje bij te dragen. De Belgische middenveldorganisaties, verenigd in de Klimaatcoalitie, willen samen hun stem laten horen en eisen een krachtdadig klimaatbeleid. We vragen van de regering dat ze stevige engagementen aangaat en haar doelstellingen afstelt op de laatste aanbevelingen van het IPCC.De Klimaatcoalitie wil dat België de uitstoot van broeikasgassen jaarlijks met minstens drie procent vermindert en dit volledig via inspanningen in eigen land. Er moeten een heleboel dringende maatregelen genomen worden, zoals een massale uitbouw van het openbaar vervoer en een nationaal isolatieplan voor oude woningen. Een radicale verandering van onze productieen consumptiewijze dringt zich op.De geïndustrialiseerde landen uit het Noorden dragen een verpletterende verantwoordelijkheid voor de opwarming van de aarde. Daarom moeten de landen uit het Zuiden, de eerste slachtoffers, de kansen en de middelen krijgen om de gevolgen van de klimaatverandering op te vangen en een koolstofarme economie te ontwikkelen. België moet dus extra middelen vrijmaken, bovenop de beloofde 0,7 procent voor ontwikkelingssamenwerking.Tot slot vraagt de Klimaatcoalitie een klimaatbeleid dat vertrekt vanuit het principe van klimaatrechtvaardigheid, een beleid dat leidt tot een grotere sociale gelijkheid zowel in België als in de landen van het Zuiden.
Gezondheid Voor het eerst sinds mijn betrekkingen met chemo, zijn mijn vrouwtje en ik nog eens naar de sauna (http://www.molenhoeve.com/?menu=home) geweest. Ik geef toe ik had er wat schrik van (daarom altijd uitgesteld) maar het is (denk ik) al bij al prima verlopen. De tijdsduur werd gelimiteerd, maar heb toch een paar keer de overgang van warm (zweetheet) naar ijskoud geriskeerd. Douche, sauna , bad, rust, douche, sauna, bad, rust, als een repeteergeweer herhalende handelingen, enkel onderbroken door een heerlijke maaltijd (salade Nicoise met tonijnsteak). Heerlijk .... Shoppen en genieten Vrijdagmorgend wij op weg naar Hasselt, Bongobon in aanslag. Prachtig ettablissement (http://www.degoeigoesting.be/), heerlijk champagneontbijt, kortom een aanrader voor iedereen. De Limburgse hoofdstad doet zijn naam van modestad absoluut eer aan. Hier zijn enkele prachtige winkels die men in onze contreien niet tegenkomt. Alweer een aanrader. Tenslotte een absolute topper, chocolaterie Boon, je ziet de chocolade ter plaatse maken en je kan er ondertussen van genieten. Neem er nog een museumpje (mode, jenever!, ...) bij en klaar is kees. Een dagje Hasselen, traag maar zeker een must. Sporten Zaterdag was het begin van de 6de editie van mijn (uit de hand gegeven) petekind. Na het recordaantal deelnemers van 2800 vorig jaar heeft AC Lyra (http://www.aclyra.com/) zich tot doel gesteld in deze editie de kaap van 3000 atleten te overschrijden. En na deze eerste loop zijn ze al prachtig op weg, op een haar na 700 deelnemers. (http://www.lierinbeeld.com/). Na 1 training in de laatste 7 weken was ik er zelf niet echt klaar voor. Maar in zulke omstandigheden komt mijn "slecht" karakter weer even bovendrijven. Na een verkwikkende douche met enkele vrienden nog een Duveltje gedronken en een aangename namiddag was veel te vlug voorbij. Brunchen en platte rust Zondagmiddag nog eventjes een (politiek) brunchje meegepakt. Lier Leeft (Lierse stadspartij) organiseerde in de Lispenaar een brunch met Breugeliaanse ingrediënten. Mijn vrouwtje op bezoek bij vriendinnen en ik heerlijk languit in mijn zetel TV (veldrijden, veldlopen, basket en een film) kijken. Een extra lang weekend is in sneltempo voorbijgevlogen. Genieten man, genieten is de boodschap
Sakkeren, vloeken het hielp allemaal niets. Mijn artikel over de eigen smaakweek was met één handeling (welke weet ik niet) van de kaart (zijnde mijn blog) verdwenen. Enkel de titel bleef nog over. Dit is dus mijn 2de poging. Laat me beginnen met een passende tussentitel "maak er maar gewoon een potje van". Koken is mijn alledaagse bezigheid, maar tijdens de week van de smaak mocht het iets meer zijn. Met vrienden onder elkaar de kookpotten bovenhalen en potjes stoven van alledaagse kwaliteit of met een iets hoger eetgehalte, alles is in de voorgaande dagen aan bod gekomen. Vogelnestjes met een ietsje pikantere, eigenbereide tomatensaus heeft zo zijn voordelen tijdens (en na) het avondeten. Frietjes met kalkoenstoofvlees, alledaags nou ja, maar wel lekker.
Zelfgemaakte ossobuco is al niet zo evident meer. Ik heb het zelf ook eens uitgetest (met een behoorlijk resultaat), maar je bent er toch al 2 dagen mee bezig. Carpaccio van rundsvlees met geraspte kaas, fazantenroulade met witloof klaargemaakt door en met de liefde van de gastvrouw. Wat wil een mens nog meer. Het moet allemaal geen 70 of 75 euro kosten zoals sommige diners die in onze stad werden aangeboden. Een portie gezonde Vlaamse honger, het plezier van vrienden om je heen en dan genieten van de verschillende gerechten op een smaakgevoelige tong. Geweldig (zou E.W. zeggen)!!! Zondagnamiddag hebben we (net als duizenden anderen ) ondanks de hevige sneeuwbuien genoten van de "cirkel van de smaak", de officiële afsluiter van de week van ... . Via de verschillende kraampjes hebben we ons laten verleiden om met oog en tong te genieten van allerhande smaakvol gemaakte recepten. En nu weerom 4 weken op streng dieet, want er zit ergens weer een pondje teveel aan.
Vrijdagavond trad in CC De Mol ex-Zita Swoongitarist Tom Pintens op. Vorig jaar bracht hij zijn eerste nederlandstalige cd uit en hij is nu bezig om hieraan een vervolg te breien. Toevallig was het zijn verjaardag, er had zelfs iemand taart bij. Spijtig genoeg niet voldoende om de mensen in de zaal een stukje te geven. Dit had het concert deels kunnen goedmaken. Ik moet eerlijk zijn, het is me tegengevallen. Met 2 muzikanten (een basgitarist en een allround beatboxer) en hijzelf was het muzikaal nog te pruimen, maar tekstueel ging het volledig de mist in. Misschien word ik na zovele fantastische optredens een beetje (te) kritisch. Maar na het concert waren er toch wel andere mensen die het niet geslaagd vonden. http://www.tompintens.be/ http://www.digg.be/articles.php?id=1720
Vannacht is op 71-jarige leeftijd Antwerpenaar, in hart en ziel, Wannes Van de Velde, overleden. Hij leed al enige tijd aan leukemie. Als fan van het eerste uur kan ik enkel maar betreuren dat een groot (Nederlandstalig, Antwerps) zanger en liedjesschrijver van ons is heengegaan. Verdere woorden zijn dan ook overbodig. Mijnheer Van de Velde, ik (wij) zal je missen, maar je liedjes blijven leven voor eeuwig en altijd.
Wie de titel leest zal zich allicht enkele vragen stellen, wat heeft het één met het ander te maken. Wel het antwoord is, eigenlijk niets, maar dit is de opbrengst van een rijk cultureel weekend. Vrijdagavond was ik uitgenodigd om de opening (vernissage in het vakjargon van de schilder) van een tentoonstelling met mijn eigen persoon te komen verrijken. Met plezier ben ik er naartoe gegaan, 5 schilders, 5 verschillende stijlen. En al vond ik niet alles even mooi, het heeft me even laten stilstaan bij die talenten waar ik geen greintje aanleg voor heb, maar waar ik wel een enorme bewondering voor koester. Ferdi Heylen, Groen! gemeenteraadslid in Nijlen, heeft me aangetoond dat er meer zit in een Groen!e dan men denkt (of was de titel van het liedje net iets anders!!!). Ferdi heeft veel tijd in Afrika en Azië doorgebracht (en dat merkt men), maar een beetje politieke ironie is niet ver weg. Ik ga zeker in de loop van de week nog eens terug een kijkje nemen. Zaterdagavond was superwoman Els de Schepper te gast in CC De Mol in Lier en hoe. Terug als voorheen, haar laatste show was voor ons iets te moraliserend en daar gaan we niet voor. Ik word tijdens de week al genoeg ge(de)moraliseerd (hahaha). Deze 3-uur durende show geeft weinig ruimte tot verveling. Je wordt meegezogen van de ene figuur naar de volgende, van Rita uit Gent, over een Cubaanse zangeres tot haar eigen broer Ken De Schepper. Met daartussen uitstekende liedjes en prettig uitgewerkte acts. Zij doet ditmaal beroep op een aantal menselijke attributen, een pianist, 2 zingende dansers (of omgekeerd) en een overjaarse tante als toneelmeester. Soms hilarisch, soms fijnzinnig, Els is helemaal terug uit de tijd waar ze ijskasten bezong en beklom. En na nog enkele Duveltjes in het cultuurcafe was de nacht al meer dan halverwege. Maar zondagmorgen stonden we paraat, ik iets minder dan mijn vrouwtje, om nog eens een wandelingetje onder onze schoenzolen te gooien.
ZOERSEL (ANTWERPEN)
07.30-15.00
Vallende blarentocht
6-12-20-25-30 km
Organisator: WSV DE NATUURVRIENDEN ZOERSEL VZW (410) Start: Zaal Zonneputteke, Zonneputteke 2, Zoersel. Wandelen in de herfst, met onder uw voeten een tapijt van bladeren, nevelslierten in het bos, en dat op Allerzielen. Een erg sfeervolle wandeling in deze tijd. Bij aankomst een trappist met een bord spek en eieren, smakelijk. Dit laatste hebben we gemist, maar hebben we vervangen door koffiekoeken en een stevige kom tomatensoep. Het was, alweer, een schitterend uitgdokterde wandeling, iets minder bos dan verwacht, maar langs de paarden (hebben onderweg genoten van een militarywedstrijd) en de schapen, was het zalig vertoeven in Zoersel (en het zonnetje scheen).
Hiermee kwam een einde aan ons rijk gevuld cultureel weekend. Tot een volgende ...
Dit weekend stond deels in het teken van de Roparun (lopen van Parijs naar Rotterdam tvv "Kom op tegen Kanker"). Vrijdagavond organiseerde "Ronde Tafel 101 Lier" een wijn- en champagne-avond waarvan de opbrengst dient om een Lierse ploeg te laten deelnemen aan de Roparun. Deze ploeg zal zich tot taak nemen niet enkel een resultaat neer te zetten, maar zoveel mogelijk geld in te zamelen. Dit geld gaat via de stichting-Roparun naar (en dit geld voor alle Belgische teams) Kom op tegen Kanker. Hoe meer wijn/champagne er verkocht wordt hoe beter voor de roparunners. (indien er nog gegadigden moesten zijn kunnen ze bij mij nog terecht en voor hen die reeds gekocht hebben onze oprechte dank). Dit zullen niet de enige activiteiten zijn, maar hierover later meer. Zondagnamiddag was het in Heffen (Willebroek) een gezellig weerzien met een aantal mensen waarmee ik dit jaar met Sinksen mijn verlengd weekend heb doorgebracht. Met de ene was het al wat hartelijker dan met de andere, maar ik was toch tevreden dat ik er naartoe geweest ben. Sommigen houden er ook andere ideeën op na en vinden het inschakelen van BV's belangrijk(er) om ons team bekend te maken. De middelen schieten hier een beetje het doel voorbij. Het is niet zo eenvoudig om een (Nederlands) initiatief populair te maken in Vlaanderen, dat heeft wat tijd nodig. En BV's kunnen hierbij een (klein) handje helpen, maar zij kunnen de hand niet vullen. Er zijn in elk geval sommigen onder de "Lotgenoten" die zeer veel werk verrichten om het iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. Mijn rol blijft in dit project (bewust) eerder beperkt, omdat ikzelf met een ploeg naar de Roparun (zie hierboven) zal trekken.
Meer muziek, van de Kreuners tot Rum (of omgekeerd)
Gekoppeld aan een avondlijk etentje (Bistro, Antwerpen en echt lekker) gingen we vrijdagavond naar het eerste Lotto-concert van de Kreuners. 30 Jaar kreunen het is niet niks en niet dat ik een superfan ben maar door de inbreng van Walter Grootaers is het toch een beetje een Lierse rockgroep. Door de toevoeging van Ben Crabbe (schitterend als drummer) en Antwerpenaar Axl Peleman zijn de Kreuners zeker de absolute heersers van de Nederlandstalige rockscene. Het was onze eerste entree in de Lotto-Arena en spijtig genoeg moet ik toegeven dat het geluid niet echt optimaal was. Op zekere momenten klonk het als "het moet niet goed zijn als't maar hard is". Maar niemand die daar van wakker (!!!) lag. Het moest een Kreunersverjaardagsfeest worden en dat was het ook. Zelfs met enkele verrassende wendingen. Het werd in geen geval een playlist met grootste hits (zij ontbraken natuurlijk niet), maar er was plaats voor iets anders! Axl Peleman (samen met 4 charmante strijksters) zong het enige ware lied dat handelt over een Kreuner, Jan Van Eycken. Akoestisch, er werd stevig gekust tijdens wat ze zelf het Clouseau-moment noemden, werd "Ik hou van U" ten tonele gevoerd. Massazang alom tijdens de hitnummers en wij hadden vanop onze plaats een prachtig zicht op de deinende, joelende menigte op het middenplein. Ook dit maakt deel uit van de show. (fotomateriaal : http://www.lierinbeeld.com/) En wij, na een 2u en half durend feestje, met tuitende oren, maar met een tevreden Kreunergevoel terug naar Lier.
De originals (foto's uit 1983) : Walter Grootaers Erik Wauters Jan Van Eyken
Zaterdagavond na alweer een etentje (mosselen van de Fos-scouts, niet simpel voor een chiroman, maar het waren lekkere) iets totaal anders. Na het lawaai van gisteren tijd voor folk van eigen bodem met rasartiesten uit Vlaanderen en omstreken. Vorig jaar in mei overleed de Belgische-Argentijn Dirk Van Esbroeck (ex-lid van Rum) en tijdens het Dranouter-festival 2007 hadden enkele goede vrienden het idee om een hommage te brengen. Waar ik het fantastische genoegen had om dat te mogen meemaken (kippenvelmoment). In een iets andere (top)bezetting dweilen zij nu de Vlaamse culturele centra af onder de titel "Reiziger" (persiflerend op Dirk die een echte reiziger was). De rode draad door de show is het verhaal (gebracht door Dree Peremans) van die reiziger. Muzikale stukken met oa Frans Ieven (producer, bas bij oa Rum, J. De Wilde, De IJslandsuite enz...), Kristel Borghlevens (klarinet bij D. Van Esbroeck, Brabants Volksorkest), Johan De Baedts (percussie op oa lp's van D. Van Esbroeck, Leen Persijn), Guido Desimpelaere (producer, gitaar bij D.Van Esbroeck, W. Vermandere, Leen persijn), Wiet van der Leest (viool, piano, ex-lid van Rum), Juan Masondo (gitaar, muziekbroeder van D. Van Esbroeck, Sexteto tango el Sur) werden afgewisseld met wondermooie zangstukken door de mij onbekende franstalige Katrien Delasalle (prachtig stem), Marc Hauman (Hauman en de Moeite) en natuurlijk de onvermijdelijke Paul Rans (ex-lid van Rum, IJslandsuite, Vive le Geus, Wat lijdt den zeeman ...). Spijtig genoeg was er een zeer beperkte aanwezigheid van luisteraars. De 11 artiesten op het podium vertegenwoordigden meer dan 10% van het publiek. Maar zij die er niet waren hebben iets gemist maar zullen het nooit beseffen. Een concert om in te kaderen, meer dan een kippenvelmoment, genieten tot de laatste noot van het laatste bisnummer. (http://www.abconcerts.be/nl/abtv/p/detail/hommage-dirk-van-esbroeck/small ) Tot daar mijn muzikale escapades, een vierdaagse om nog enkele dagen van na te genieten.
Het begin van een drukke culturele 4-daagse. In een artikel in de krant las ik dat Wigbert 2 beroemde en beruchte artiesten had aangeworven om "zijn" show op en top te laten slagen. En of het geslaagd was? Het was niet het concert dat een levenslange indruk op mij heeft gemaakt (heb er ondertussen al zoveel gezien) maar de combinatie Kommil Foo en Wigbert was zeker geslaagd. De liedjesschrijver Wigbert, beurtelings vertolkt door hemzelf of een der Walsschaert-broertjes, of de zinderende gitarist Wigbert, in alle toonaarden kon hij zijn kunsten tentoonspreiden. Vergezeld van een contrabas en een drummer kwamen alle Wigbertsongs tot hun welgemeende recht. Ebbenhout blues, Wigberts paradep(l)aat(rd)je, was het enige en terechte solo-evenement van de avond. De broers Mich en Raf zorgden (ook met enkele eigen nummers) voor de vrolijke noot en lieten het niet na om hun kompaan te bewieroken. Het is schitterend om te kijken en te beluisteren hoe zij (de Kommil Foo's) op elkaar zijn ingespeeld, ook al staan er nog 3 andere personen op hetpodium. Een luisteravondje waar mijn vrouwtje en ik van genoten hebben en nu op naar de volgende voorstelling. Nieuwste cd : Altijd wel iets (2008)
spijtig genoeg viel het wat tegen. Prijs-kwaliteit zat het niet goed, het koude voorgerecht (mezze) was heerlijk. De Iraanse stoofpotjes waren niet goed opgewarmd, zelfs koud, om dan nog te zwijgen over het ons toebedeelde dessert, een Iraanse specialiteit (pannenkoeken met ijscreem en slagroom!!! very iranees). Een (hongerige) ezel stoot zich niet meer aan dezelfde steen, dus ons volgend etentje zal op een ander lokatie zijn.
en via mooie bosgebieden vlakbij de trappistenabdij te Westmalle en enkele mooie nieuwe wijken keerden we terug naar het startpunt. Het prachtige weer was een gezellige bondgenoot, we hebben de verfrissende boslucht kunnen inademen en achteraf een hapje gegeten. 
een biosauna hebben ons (perfekte) lichaam helemaal geupdated. 's Avonds heeft mijn vrouwtje nog een heerlijk champagendineetje klaargemaakt en ons "parel"huwelijk zit er op. hopelijk houden we het nog 30 jaar vol, maar daar beslissen we zelf niet over. 
, maar met priesters heeft deze school niet veel meer te maken. Ik wist niet eens dat Hoogstraten een stad was, maar de burgemeester heeft het mij in stilte vergeven. 
, hij duldde niemand in zijn buurt.Ook de wereldkampioen
(
aan één stuk te kunnen lopen. In het bijzijn van, en luid aangemoedigd door de deelnemers aan de Natuurloop zijn zij er allen in geslaagd om deze prestatie tot een goed einde te brengen. Waarvoor uiteraard van harte proficiat.
waren aanwezig op de Natuurlopen. Kan je 5km lopen met loopschoenen van 9 euro, zie Volt van deze week? 
Met een jaartje vertraging speelde de Ierse groep Danu (
plaats, een initiatief dat bij vele mensen duidelijk wordt gewaardeerd. Maar hoorde ik daar geen lichte wanklank, men (stadsbestuur) is zinnens dit initiatief af te schaffen??? De toespraken werden al binnenskamers gehouden, volgend jaar ook de rest? Na navraag hebben enkele gemeenteraadsleden me benadrukt dat dit geenszins het geval zal zijn. We zullen zien. De nieuwjaarsdrink voor de vrijwilligers was ook maar voor één jaartje afgeschaft!!!
gaan kijken. Een appreciatie vanwege de minister aan de plaatselijke jeugd-, sport- en cultuurraden. Ik ben ver van een musical-fan, maar het heeft mijn verwachtingen enorm overtroffen. Een duidelijk (
wat kent en de film gezien hebt, zeker) een prachtige cast 
, luisterrijke muziek (mengeling van verschillende stijlen), een prachtige zaal, fenomenale decors (vooral de 3d-beelden) kortom een fantastisch
, bad, rust, douche, sauna, bad, rust, als een repeteergeweer herhalende handelingen, enkel onderbroken door een heerlijke maaltijd (salade Nicoise met tonijnsteak). Heerlijk ....
(
Boon, je ziet de chocolade ter plaatse maken en je kan er ondertussen van genieten. Neem er nog een museumpje (mode, jenever!, ...) bij en klaar is kees.
omstandigheden komt mijn "slecht" karakter weer even bovendrijven. Na een verkwikkende douche met enkele vrienden nog een Duveltje gedronken en een aangename namiddag was veel te vlug voorbij.
van rundsvlees met geraspte kaas, fazantenroulade met witloof klaargemaakt door en met de liefde van de gastvrouw. Wat wil een mens nog meer. 
) ondanks de hevige sneeuwbuien 
genoten van de "cirkel van de smaak", de officiële afsluiter van de week van ... . Via de verschillende 
kraampjes hebben we ons laten verleiden om met oog en tong te genieten van allerhande smaakvol gemaakte recepten. 
Vannacht is op 71-jarige leeftijd Antwerpenaar, in hart en ziel, Wannes Van de Velde, 
5 schilders, 5 verschillende stijlen. En al vond ik niet alles even mooi, het heeft me even laten stilstaan bij die talenten waar ik geen greintje aanleg voor heb, maar waar ik wel een enorme bewondering voor koester. Ferdi Heylen, Groen! gemeenteraadslid in Nijlen, heeft me aangetoond dat er meer zit in een Groen!e dan men denkt (of was de titel van het liedje net iets anders!!!). Ferdi heeft veel tijd in 
Afrika en Azië doorgebracht (en dat merkt men), maar een beetje politieke ironie is niet ver weg. Ik ga zeker in de loop van de week nog eens terug een kijkje nemen. 
te gast in CC De Mol in Lier en hoe. Terug als voorheen, haar laatste show was voor ons iets te moraliserend en daar gaan we niet voor. Ik word tijdens de week al genoeg ge(de)moraliseerd (hahaha). Deze 3-uur durende show geeft weinig ruimte tot verveling. Je wordt meegezogen van de ene figuur naar de volgende, van Rita uit Gent, over een Cubaanse zangeres tot haar eigen broer Ken De Schepper. Met daartussen uitstekende liedjes en prettig uitgewerkte acts. Zij doet ditmaal beroep op een aantal menselijke attributen, een pianist, 2 zingende dansers (of omgekeerd) en een overjaarse tante als toneelmeester. Soms hilarisch, soms fijnzinnig, Els is helemaal terug uit de tijd waar ze ijskasten bezong en beklom. En na nog enkele Duveltjes in het cultuurcafe was de nacht al meer dan halverwege. 
Wandelen in de herfst, met onder uw voeten een tapijt van bladeren, nevelslierten in het bos, en dat op Allerzielen. Een erg sfeervolle wandeling in deze tijd. Bij aankomst een trappist met een bord spek en eieren, smakelijk. 
Sinksen mijn verlengd weekend heb doorgebracht. Met de ene was het al wat hartelijker dan met de andere, maar ik was toch tevreden dat ik er naartoe geweest ben.
"Lotgenoten" die zeer veel werk verrichten om het iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. Mijn rol blijft in dit project (bewust) eerder beperkt, omdat ikzelf met een ploeg naar de Roparun (zie hierboven) zal trekken. 
2 beroemde en beruchte artiesten had aangeworven om "zijn" show op en top te laten slagen. En of het geslaagd was? Het was niet het concert dat een levenslange indruk op mij heeft gemaakt (heb er ondertussen al zoveel gezien) maar de combinatie Kommil Foo 
Nieuwste cd : Altijd wel iets (2008)
