Rony Van Oosterwyck van de Fietsersbond reed rond met een speciale meetfiets om de knelpunten voor fietsers in kaart te brengen.
LIER - De fietspaden van Lier krijgen van de Fietsersbond een middelmatige score. Die is het resultaat van de testen die leden van de Fietsersbond deze week deden met een meetfiets. De stad belooft rekening te houden met de resultaten. De zogeheten comfortaudit vond plaats van 11 tot 14 december en bestond uit een trillings- en schokanalyse van 85 Lierse fietspaden, langs zowel gewestelijke als gemeentelijke wegen. Ook de primaire en secundaire fietsroutes in en rond de Lierse binnenstad werden getest. Met een gemiddelde score van 5 op 10 scoort Lier minder goed dan Kalmthout, maar beter dan Oudenaarde. 'Het kon veel beter, maar we onthouden vooral de positieve punten', zegt Rony Van Oosterwyck, secretaris van de Lierse Fietsersbond. Fietspaden werden gequoteerd op het aantal gemeten trillingen, die nadien werden omgezet in een kwaliteitsscore op tien. 'Om een idee te geven: een trillingsresultaat van 13 komt neer op een kwaliteitsscore van 7/10, wat als een aangenaam fietspad wordt beschouwd.' Uit het onderzoek blijkt dat er in Lier zowel heel erg comfortabele als ongelooflijk slechte fietspaden liggen. Over het algemeen behalen geasfalteerde fietspaden de beste resultaten. Kasseien bieden het minste comfort. 'Het verschil is enorm. Het fietspad aan de Baron Carolylaan scoorde het best, met een trillingsscore van slechts 6, goed voor 10/10. Op de kasseien van het Kluizeplein gaf onze meetfiets maar liefst 92 aan, wat eigenlijk -21/10 zou zijn. Dat is een record', zegt Van Oosterwyck. Wat opvalt, is dat de betere fietspaden allemaal buiten het centrum van de stad liggen. 'Alle fietsroutes komen via een radiaal patroon samen in het centrum. Net daar liggen de slechtste stroken', zegt Wouter Verhaert van de Fietersbond. De oorzaak is volgens schepen van Mobiliteit en Verkeer, Jan Hermans (Lier & Ko), heel duidelijk. 'Er zijn heel weinig andere opties qua materiaal dan klassieke kasseien in onze historische binnenstad.' De stad experimenteerde al wel met gezaagde kasseien, die iets meer fietscomfort bieden, maar toch nog altijd teveel trillingen veroorzaken. 'We moeten die stroken in de Eikelstraat en de Antwerpsestraat nog extra invoegen, wat het comfort ten goede zal komen', zegt Hermans.
De Netedijken rond Lier mogen dan wel een fietsparadijs zijn, het fietscomfort in de stad zelf is eerder aan de lage kant. Dat blijkt uit een audit die de Fietsersbond de voorbije week in 85 straten in Lier en deelgemeente Koningshooikt heeft uitgevoerd. Voor dit onderzoek hebben we gebruikgemaakt van een meettoestel ontwikkeld door de KULeuven. Bevestigd aan een fiets registreert dit de trillingen. Het toestel geeft vervolgens een score voor het afgelegde traject. Die score wordt via een tabel omgezet naar een waarde op tien. Bij die omzetting spelen onder meer de breedte van het fietspad, de afstand tot de rijweg en de toegelaten snelheid van het verkeer een rol, vertelt Frans Nieuwejaers van de Fietsersbond Lier. De gemeentelijke fietspaden krijgen een waardering van vijf op tien. Het beste scoort de Liersebaan in Koningshooikt (8,6/10). Ook het nieuw aangelegde fietspad naast de spoorweg richting Lint scoort vrij degelijk. Het minst scoort de Sander de Vosstraat in Koningshooikt (1,9/10). De gewestelijke fietspaden verdienen eveneens een waardering van vijf op tien. Positieve uitschieter is hier Aarschotsesteenweg, vanaf Spreet tot aan de rotonde Van HooI (8,4/10). Negatieve uitschieter is eveneens de Aarschotsesteenweg, maar dan het stuk tussen de Waversesteenweg en de Hoogveldweg (2,9/10). De fietspaden van de Ring werd niet gemeten. De jaagpaden kregen een totale waardering van slechts 3,8 op tien. Dit geeft een zwaar vertekend beeld, omdat we ons geconcentreerd hebben op de stadsvesten en de Netedijken daardoor vrij beperkt aan bod komen, merkt Rony Van Oosterwijk op. De opgemeten Netedijk krijgt een waarde van 6,7 op tien, waar het opgemeten deel van de stadsvesten een waardering van nul op tien haalt. Tot slot mat Fietserbond Lier ook de wegen zonder fietspad. De gemiddelde waardering bedraagt 2,5 op tien. Alle kasseiwegen behalen nul op tien. Fietsen in de binnenstad is dus niet het meest aangename tijdverdrijf, merkt Rony Van Oosterwijck op.
Uit alle metingen blijkt ook nog dat asfalt als oppervlakteafwerking het beste fietscomfort aanbiedt. Van de tien vest gequoteerde straten zijn er zes in asfalt. De tien slechtste straten waren allemaal kasseistraten. www.fietsersbond.be/lier
De Fietsersbond Lier rijdt de hele week rond met een 'meetfiets'. «De K.U.Leuven heeft meetapparatuur op fietsen geplaatst die het comfort van de weg aangeeft. Op het einde van de week geven wij de geregistreerde resultaten en zien we waar het comfort voor de fietser het laat afweten», zegt Frans Nieuwejaers, voorzitter van de Fietsersbond Lier.
«Na een week rondrijden zullen we het comfort van de fietser in Lier zwart op wit en op wetenschappelijke basis kunnen aantonen», zegt Frans Nieuwejaers.
De Fietsersbond heeft afgelopen jaren niet stilgezeten. «Al zeven jaar klagen wij de problemen en knelpunten van de fietsers aan. Elk jaar hebben we een indrukwekkende lijst met knelpunten voor de fietser. We moeten eerlijk toegeven dat de stad ondertussen al heel wat verbeteringen heeft aangebracht, maar er blijven knelpunten.»
Zowel op de Lispersteenweg als de Berlaarsesteenweg parkeert men dagelijks op de fietspaden», gaat Frans Nieuwejaers verder.
Verder blijven er heel wat straten in slechte staat en is het fietspad op de Aarschotsesteenweg een schande. «De fietsers moeten van aan de brug tot aan meubelwinkel Gero over een betonnen strookje van amper 50 centimeter. En dat terwijl zwaar vrachtverkeer langs hen zoeft... En als je richting Berlaar rijdt, lijkt die steenweg op een scheefgezakte grafzerk. Er is dus nog veel werk aan de winkel. Met onze 'meetfiets' zullen we nog betere resultaten kunnen voorleggen», aldus Frans Nieuwejaers namens de Fietsersbond Lier nog.
Vrijdagavond, het is al een gewoonte, vrijdagavond is CC De Molavond. Yevgueni, de groep die bekendheid verwierf met "Laat ons een bloem" van Louis Neefs, heeft duidelijk meer in zijn arsenaal. Alhoewel, en dit is een persoonlijk mening, het geluid niet 100% was, heeft de redelijk gevulde zaal genoten van een degelijk optreden. Als onbekende groep heb ik enkele jaren geleden met hen kennisgemaakt tijdens het folkfestival in Dranouter. Hun eerst theaterzaaltoernee is nu een feit. 2 Cd's "Kannibaal" en "Aan de arbeid" hebben met een redelijk succes de vlaamse platenmarkt veroverd. Samen met een volwaardige band (4 man sterk) slaagt zanger Klaas Delrue erin de eigen Yevgueni-nummers tot hun recht te laten komen. Nummers als Sara, Oud en versleten (...geef me dan aub een spuitje of een duwtje door het raam), Kannibaal en Mama ik wil papa uit hun eerst cd brengen de zaal tot leven. Maar ook uit hun 2de cd liggen de woorden van de liedjes al op de lippen van de fans (in grote getale aanwezig had ik de indruk). Aan de arbeid, Manzijn, Marcel, uiteindelijk kwam hun ganse repertoire (Laat ons een bloem incluis) aan bod. Hun bisnummer was een echt bisnummer (Manzijn) want er was geen ander liedje meer voorradig. Na het optreden nog een babbeltje gemaakt met zanger Klaas, hij is tenslotte een zielsverwant (kleinkunstliefhebber en Groen!e jongen).
18 november De burgemeester kookt Een lekkere multiculturele hapjesmarkt. Kom proeven van de Vlaamse, Pakistaanse, Marokkaanse, Russische, Poolse en nog andere specialiteiten. De burgemeester en enkele mystery guests koken graag voor de bezoekers. 14-17u Colibrant, Berlaarsestraat 12
Met de 2 belangrijkste vrouwen uit mijn leven (vrouw en dochter) hebben we meegeproefd van al het lekkers dat iedereen had klaargemaakt. Ook al stond overal vermeld dat het gratis was (men kon een kaart kopen voor 5 proevertjes, 1 euro) deze 1ne euro kon de pret en onze smaak niet bederven. Omdat er zoveel in de aanbieding stond moesten we een keuze maken. Maar de mens is gemaakt om tot het uiterste te gaan (hahaha), dus met 3 kaarten waren we in de mogelijkheid om 15 verschillende gerechtjes te proeven. Van koude Italiaanse soep, Turkse rijst en linzen over Pakistaanse vis naar Cubaanse hutsepot was maar een kleine stap. Een Italiaans wijntje erbij, zoetigheden uit Portugal (aardbeigelatine), Turkye (koekjes) en Marokko om af te sluiten met een Marokkaanse muntthee. Enkel de Vlaamse keuken hebben we genegeerd, maar die kennen we uiteindelijk al wel een beetje. Onze burgemeester was duidelijk in haar nopjes en speelde de galante gastvrouw bij de Italianen. Of ze werkelijk de gerechten heeft klaargemaakt??? Een activiteit die zeker voor herhaling vatbaar is. En aan de opkomst zal het niet gelegen hebben.
Een weekendje Ardennen, verzopen en uitgeregend. Met 4 koppels vertroken we vrijdagmiddag op weg voor een gezellig weekend Ardennen. Stoumont here we come, ons Nellytje haar gps'je bracht ons op enkele uurtjes (onderweg een stopje om een stukje taart te eten) naar de plaats van bestemming. Het was een klein, ouderwets, gezellig huisje dat Jan voor ons had uitgekozen. Eén enorm probleem voor Marc en mezelf, alle deuren bereikten amper de hoogte van 1m 80. Dit zou een weekend worden waarop ik mij constant zou moeten bukken (letterlijk). De vrouwtjes bereidden voor ons een lekkere maaltijd en de heren genoten van een frisse Leffe (of iets dergelijks). Tot in de late uurtjes werd er gezellig gekeuveld, gelezen of sommigen waagden zich aan de "pitjesbak" (zoiets met teerlingen en streepjes vegen). Naar jaarlijkse traditie maak ik 's morgens spek en eieren, wat mij nog wonderwel lukt ook. De hevige regen houdt ons binnen, het is geen 5 minuutjes over. We wagen ons aan een voormiddag "bingo" (ik voel me net in het rustoord waar mijn vader verblijft, daar spelen ze elke morgen). Rond de middag trekken de wolken zich een beetje terug en na een stevige portie eigenbereide soep (pompoen met appel en ham mmm lekker) met boterhammen, springen we vliegensvlug in de auto richting Coo. Dan loopt het mis, mijn vrouwtje had haar tomtommetje ingesteld op Coo (Stavelot) en inderdaad Stavelot hebben we gezien (we hebben daar wel geprofiteerd om wildpaté te kopen) maar Coo hebben we gevonden dankzij de terplaatse geplaatste wegwijzers. Achteraf bleek dat we 22km gereden hadden en dat de afstand normaal maar 6 km was. Er werd spontaan opgemerkt : Met tomtom rij je altijd een beetje om. Na het bewonderen van Belgiës grootste waterval en een stevige wandeling (zonder regen) was het weer tijd om de innerlijke mens te bevredigen (met drank). 's Avonds iedereen in de weer om een heerlijk avondmaal (en niet het laatste) te bereiden. Na het aperitiefje, toast met wildpaté (liefst 6 soorten, de ene al lekkerder dan de andere), lamssteak met groenten en gebakken aardappelschijfjes om te eindigen met Chris' zelfgemaakte rijstpap. Dit alles overgoten met de nodige dranken, om duimen en vingers af te likken. Na een korte uitrustperiode (om het eten te laten zakken), speelden we als echte casinogangers "poker". Het ging er soms hard aan toe (de euros vlogen ons om de oren). Maar we hebben ongelooflijk veel gelachen en dat is wat telt. Na een heerlijke nachtrust en een stevig morgendmaal was het even opgehouden met regenen. (http://users.skynet.be/adpg/moulin.htm) Wij profiteren en wegwezen, hebben we ons dat beklaagd (nu ja). 5 Minuten durende opklaringen wisselden af met fikse regenbuien (van iets meer dan 5 minuten), we liepen op de koop toe nog verloren (gelukkig zijn er nog Walen die niet van BHV hebben gehoord) maar uiteindelijk bereikten we na 3u wandelen (ploeteren, slijkdabben enz..) drijfnat ons vakantiehuisje. Een warme douche, een kop hete thee (of Leffe koud) brachten ons terug bij onze positieven. In alle rust hebben we (na betaling uiteraard) Heirlimont (Stoumont) verlaten. Onderweg nog een restaurantje overvallen (hahaha) en iedereen moe maar voldaan, tevreden terug in onze eigenste stad. Vrienden tot het volgende weekend, maar iets minder vochtig (vooral langs de buitenkant).
Waaw moe!!! De Groot(ste), nederlandstalige zanger, trad gisteren op in onze stad. Met zijn allen daarheen en inderdaad, sinds de vele jaren dat wij genieten van het aanbod van CC De Mol, was er nog nooit zoveel volk aanwezig. Veel generatiegenoten, maar ook jongeren kunnen nog steeds genieten van des mans talenten. En of hij talent heeft. Voor de pauze ging alle aandacht naar zijn nieuwste Cd "Lage Landen" (ook de titel van zijn huidige theatershow). Met een 7-koppig sterk orkest, met oa zijn zoon Marcel, gingen liedjes als, 'Hoogtevrees in Babylon', 'Grijze dame', 'Spelende meisjes' enz..., er in als koekebrood. Op zijn zachtst uitgedrukt, het was genieten. Met deze muziek, dankzij deze man ben ik groot (letterlijk en figuurlijk) geworden. Flower power en hippies zijn nu totaal passé, jongeren weten niet eens meer wat dit betekent (het ontstaan van de provo's???). Maar tijdens mijn puberteitsjaren (eind 60 begin 70) waren dit hot items. Wie van ons is er niet in het Vondelpark in Amsterdam geweest, wij liepen op blote voeten door de binnenstad van Lier (dat zou je nu niet meer moeten). Lange haren, wapperend in de wind, kledij die uren in de wind stonk naar patsjoelie. Na de pauze werd deze tijd, muzikaal, terug van onder het stof gehaald. Psychadelische muziek met onverstaanbare zinnen (de meester zijn eigen woorden) kwamen terug tot leven in nummers als 'Cinderella', 'Canzone 4711', 'Van mijn leven tegenwind', 'Strand'. Hijzelf merkte op dat hij na meer dan 40 jaar artiest het wel beu was om altijd dezelfde liedjes te moeten zingen, dus vandaag geen hitnummers, tenzij je 'Tante Julia' hier wil bijrekenen. Maar mijnheer De Groot voor ons niet gelaten. Ook zijn zoon Marcel kreeg de eer om een lied ten gehore te brengen (hij heeft zelf al enkele nederlandstalige cd's op zijn naam). Na een staande ovatie bracht de grootmeester nog 3 bisnummers voor een uitgelaten publiek, allemaal echte De Grootfans. Boudewijn De Groot geen vaarwel maar hopelijk snel tot weerziens.
Op zondag 11 november organiseert Bloso voor de tweede maal Vlaanderen wandelt. Op verschillende plaatsen verspreid over heel Vlaanderen kan je deelnemen aan tal van wandelactiviteiten. Ook Lier heeft een leuk aanbod
- Initiatie Nordic Walking om 14.00u aan Atletiekpiste Netestadion Deelnemen kost 4 (drankje, gebruik van poles en verzekering inbegrepen), vooraf inschrijven op de sportdienst is wel noodzakelijk.
- Begeleide Anderstadwandeling: deze start om 14.00u aan de Atletiekpiste en duurt 2 uur. Deze natuurwandeling loopt over 8 km. Deelnemen kost 2 (drankje en verzekering inbegrepen) vooraf inschrijven op de sportdienst is wel noodzakelijk.
- Bewegwijzerde wandeltochten Je kan op eigen houtje verschillende bewegwijzerde wandeltochten volgen (3, 5, 5.5 of 12 km). Tussen 14.00u en 15.00u kan je aan de atletiekpiste de verschillende brochures kopen aan 2/stuk. Ook hier is een drankje in de prijs inbegrepen.
Info en inschrijvingen: Sportdienst Eeuwfeestlaan 185 03 480 52 51 sport@lier.be
Naar jaarlijkse gewoonte verblijven we een weekend in de JH te Westerlo. Wij zijn er ondertussen kind aan huis. Om 19u samenkomst en dan met 3 auto's (11pers) naar Westerlo. De kamers worden verdeeld, elk koppel heeft een eigen kamer, en dan wordt er rustig een pintje gedronken en een babbeltje gedaan. Sinds enige jaren en dit door een samenloop van omstandigheden noemen we ons groepje de Boskakkers (what's in a name!). Nu blijkt dat er een bier gemaakt is dat niet ver van onze groepsnaam verwijderd is : een "bosprotter". We hebben ons zelf dan ook tegoed gedaan aan het degusteren van dit biertje (gebrouwen in Beerzel). Ik moet toegeven ik heb goed geslapen. Na een heerlijk en stevig ontbijt is het de hoogste tijd voor een korte wandeling in het bosrijke domein van de Beeltjens. Stilaan begint de jogger de overhand te nemen, het is dan ook voor de 50ste keer dat de "Cross der Jongeren" hier in de namiddag zal plaatsvinden. De afstanden variëren van 2 tot en met 20km. de meesten onder ons nemen deel aan de 4km, ikzelf aan de 8 en Jan aan de 12km. Het is alweer ettelijke weken geleden dat ik nog eens 8km gelopen heb. Ik start, bewust, zeer traag en kan geleidelijk het tempo opdrijven. Uiteindelijk valt het al bij al nog mee. (http://www.ping.be/~hemanist/kwb_joggings/info/westerlo.htm) Na een stevige warme maaltijd is het tijd voor amusement. Eén keer per jaar wil ik me wagen aan een partijtje bingo, en het is dan ook enkele uren lachen geblazen. Elk om beurt is de roeper (hij roept de bingo nummertjes af), ondertussen wordt er stevig gedronken en hapjes gegeten. Ik win geen enkele keer en wordt er weemoedig van, maar misschien meer geluk in de liefde (!!!). Zondagmorgen ontbijten, inpakken en wegwezen ... . Nee eerst nog een stevige wandeling onder onze zolen. We nemen met zijn allen deel aan de Kastelentocht ingericht door de Herentalse Wandelclub. Ondanks de pasgeopereerde achillespees van Ronny, opteren we voor de 10km. Voor ons, ondertussen geoefende wandelaars, gaat het wat traag, maar we moeten rekening houden met de anderen. De stemming is opperbest en er wordt flink wat afgelachen. In Zoerle-Parwijs drinken we een tas soep, eten een pistoleetje of een koffiekoek. Uiteindelijk komen we terug in de JH waar we nog enkele pintjes verorberen en dan naar huis. Waarschijnlijk alweer tot volgend jaar.
Na de film "The full monty" is er het toneelstuk (Nieuw-Zeeland 1987) vertaald in het nederlands en voor het eerst in Vlaanderen gespeeld. De Lierse Schoolbond heeft het aangedurfd om, onder de kundige leiding van regisseur Jan Verbist, dit spektakel op de planken te zetten. (http://www.schoolbond.be/Framesets/ProgrammaFS.htm) Zaterdagavond met 4 (rijpere) vrouwen, tussen 50 en 75 jaar, naar dit stuk gaan kijken. Nochtans heb ik persoonlijk een hekel om in een zaal te zitten, er is altijd wel iemand die moet opmerken dat ik te groot ben (meneer ik zie niets!!!) en om het op zijn Liers te zeggen, dor krijk ik de weube van. Details over het stuk ga ik hier niet verklappen, ik kan enkel iedereen aanraden om zelf te gaan kijken. Het is geweldig goed gespeeld, het is van begin tot het einde om te lachen (dames doe een pamper aan en plas niet in jullie broek). Een klein detail misschien, het kostuum (een training uit de jaren stilletjes ???) dat één der spelers aanheeft kostprijs : 3 euro. Het is te gek om los te lopen. Het was een avondje amusement van de bovenste plank en met die 4 rijpere dames aan mijn zij heb ik me geen seconde verveeld. Misschien ga ik in de toekomst nog wel eens naar een toneelvoorstelling.
Gemeentelijk Technisch Instituut Duffel, Rooienberg 20 te DUFFEL
Afstanden:
6 - 10 - 12 - 15 - 21 - 24 - 30 km
Startuur:
vanaf: 08.00h
Via het St. Norbertusziekenhuis en het Muggenbergpark met de overblijfselen van het Kasteel "Ter Elst" , bereikten we de Netedijk, die we via de brug van de spoorwegen dienden over te steken. Langs boswegeltjes bereikten we de "Mostaardpot", een gebied beheert door Natuurpunt.(http://www.natuurpunt.be/default.asp?ID=2724). Rustig wandelen langs moerasjes en weiden bereiken we onze stopplaats, een paardestoeterij, waar de echte geur van paardemest je neusgaten doet opentrekken. Een tasje soep en een pistoletje kunnen er altijd in (het is ondertussen al middag). We keren terug op onze stappen om, via een klein stukje Netedijk, het retentiebekken (http://www.provant.be/leefomgeving/waterlopen/projecten/goorbosbeek/) van de Goorbosbeek te bereiken. De laatste km's lopen langs de vijvers van de Antwerpse Waterwerken, waar je niet lastig gevallen wordt door ronkende auto's, zelfs geen fietsbel hoor je hier. (http://users.belgacom.net/duffel.bg/Duffel%20Nu%201900-1985/Duffels%20patrimonium.htm#H.%20De%20Antwerpse%20Waterwerken). Na dik 2 uurtjes wandelen en ongeveer een dikke 11km onder onze zolen, komen we (via het Muggenbergpark) terug aan onze startplaats en na het nuttigen van een ..., keren we voldaan terug naar de buurstad van Duffel, Lier. Een heerlijke wandeldag langs een schitterend parkoers.
SINT-JOZEF Professioneel ziekenhuis op mensenmaat Molenstraat 19 2640 Mortsel T. 03/444 12 11 sint.jozef@gza.be www.st-jozef.be volledig toegankelijk voor rolstoelgebruikers kinderanimatie rondleiding geschatte duur: tussen 1 en 2 uur Kom de sfeer opsnuiven in het operatiekwartier, voer een kijkoperatie uit, maak een wandeling in een elektrische rolstoel of bezoek de modernste kraamafdeling van de omgeving. U kan zelf ervaren waartoe de medische wetenschap vandaag de dag in staat is.
Vermits mijn vrouwtje hier al 30 jaar werkzaam (of aanwezig) is, en ik als magazijnier tewerkgesteld ben in (de beschutte werkplaats!!!) Terbeke, centraal magazijn voor de Gza-group, leek het mij en enkele collega's de ideale moment om eens een bezoekje te brengen aan het St. Jozefziekenhuis. Om 2u was ons groepje voltallig en begaven we ons, onder deskundige begeleiding naar het OK (operatiekwartier). Alles is hier high-tech en de dokters (sommigen met gevoel voor humor) gaven de nodige uitleg over het waarom en hoe van een operatie. Als allereerste ziekenhuis in Vlaanderen opent het Sint-Jozefziekenhuis in Mortsel een volledig interactieve kraamafdeling, met draadloos internet en webcams. En zo lijkt een moderne kraamafdeling steeds meer op een luxe-hotel. Maar wel de moeite waard om eens een kijkje te nemen, zowel in de verloskamer als op de verblijfskamers. Tenslotte bezochten we de afdeling "geriatrie", waar men ons de film "Leonie" (van L. Debrauwer met D. Van der Groen) liet zien. En hoe we met enkele kleine ingrepen toch nog onze plan kunnen trekken, in geval we wat ouder worden. Na dit alles moesten onze kelen absoluut gesmeerd worden. Een schitterende openbedrijvendag die enkel kan slagen door de volledige, enthousiaste medewerking van zijn personeel.
Dit weekend geen wandeling, mijn vrouwtje zit in Griekenland, maar sport stond bovenaan mijn agenda. WK wielrennen, marathon van Berlijn en 24u BK in Mortsel. Ik ben content (tevreden!!!) dat Bettini wereldkampioen is. Iedereen de mond gesnoerd en met de pedalen bewezen wie de beste is. In iedere rechtspraak telt, men is onschuldig tot het tegendeel bewezen is, alleen in de sport (doping) telt dit niet. Ieder mag verkondigen wat hij wil en men is al gebruiker. Natuurlijk ben ik ook niet naïef en weet goed genoeg dat doping niet meer weg te bannen is uit de sportieve wereld. Maar als politiekers dit al als opstapje naar een hogere carriëre gaan gebruiken is het toch al ver gekomen. Misschien zouden zij (en alle workoholics) eens moeten getest worden, wie kan er alle dagen 16 tot 18u werken, jij? ik niet. Gaat men hen dan ook 2 of 4 jaar schorsen? Ik denk het niet. Maar terug naar het sportieve. Ik heb genoten van de koers,er was wel altijd iets te beleven. En onze Belgen zijn in beeld geweest, meer had niemand verwacht. Enkel de Nederlanders holden (of fietsten) een ganse wedstrijd achter de feiten aan. En de 2de beste heeft gewonnen (man van de koers, Alexander Kolobnev). En wat gezegd van de prestatie van Haile Gebreselassie. De voorvoetloper, die overgeschakeld naar marathonloper, de beste prestatie aller tijden loopt : 2u 04min 26sec. Lees het nog maar eens goed, 2u 04.26, dat is tegen meer dan 20km/uur (20,348). Als buitenstaander heb je hier misschien geen boodschap aan, maar elke (marathon)loper begrijpt wat ik bedoel. Het lijkt of Berlijn wel een patent heeft op wereldrekords (na Da Costa en Tergat het 3de WR in 9 jaar). De interesse is bij mezelf nog meer opgewekt daar ikzelf deze marathon al gelopen heb, dus meer dan 2u genieten voor mijn TV, met in het achterhoofd de spijt dat ik er zelf niet meer bij kan zijn. Zaterdag 22 september 2007, BK 24u-loop (ja u leest goed 24u) in Mortsel. Natuurlijk ben ik gaan kijken, de sfeer opsnuiven, het aanmoedigen van, het meeleven met. Dit zijn de "echte" atleten, totaal ondergewaardeerd, helemaal niet (financieel) beloond voor de afgeleverde prestatie. Zotten is een woord dat ik meermaals hoor, maar dat wordt enkel gezegd door hen die niet weten waarover het gaat. Deze atleten zijn uren/week met hun sport bezig, bijna professioneel (zij moeten wel nog gaan werken ook) maar toch als hobby, omdat zij graag hun limieten verleggen, en daar is niets mis mee, als je het kan doen op een verantwoorde manier. Pijn verbijten, afzien in weer (zat. namiddag constant regen)en wind, verstand op nul en de benen laten bewegen op automatische piloot. 27 vertrekkers, als ik zondagmorgen (rond 10u) terug ging kijken, waren er nog 13 in wedstrijd, 11 mannelijke lopers, 1 snelwandelaar en 1 moedige dame. De winnaar zou uiteindelijk 226km afleggen. Indien interesse : http://ultramarathon.be/index.php?option=com_content&task=view&id=133&Itemid=1 Een dikke proficiat aan allen is het minste wat ik kan zeggen. Dit (24u-loop) was mijn ultieme droom, spijtig genoeg is er anders over beslist, toch deed mijn hartje een klein beetje pijn als ik mijn vrienden bezig zag. Maar ik kon het niet nalaten hen mijn morele steun aan te bieden. Sport is en blijft mijn leven, misschien organiseer ik zelf wel eens een ultraloopje. Zeg nooit nooit.
foto bovenaan : Pieter Vermeersch, winnaar 24u-loop in Mortsel (BK)
Wandelen, langzaam is het aan het uitgroeien tot onze hobby nr 1. Maar met het mooie weer van zondag kon men toch moeilijk thuisblijven. Dus wij op weg.
Naar jaarlijkse gewoonte organiseren de Bavostappers in september hun Scherpgemetentocht. "Scherp gemeten" heeft echter wel een andere betekenis. De naam verwijst naar een vroegere gewoonte op de molen waarbij de molenaar een hoeveelheid graan uit de zak schepte die de boer aanbood om te laten malen. Meestal vond de boer echter dat het meel dat hij voor zijn graan kreeg nogal scherp afgemeten was...Verder heeft de legende het ook nog over het spook "Scherp gemeten".De volledige spooklegende kan je er op 19 september op nalezen. Alle afstanden komen voorbij de molen die dus centraal staat in de legende over het spook "Scherp gemeten". Wie kiest voor de kleinste afstand, komt voorbij het hoogste punt van Zittaart met uitzicht over de velden rondom. De langere afstanden laten de wandelaar de mooiste hoekjes van Meerhout zien. Zo wandel je op de 7 km en de 12 km door de Engstraat. Het toponiem Enghe Straete' is zo oud als de straat zelf. Het kapelletje was de plaats voor afspraken en ontmoetingen. Behalve de 4 km en de 7 km komen alle afstanden langs de watermolen en de Monnikerhoeve. Je volgt een eindje de oorspronkelijke bedding van de Neet die niet gesaneerd of rechtgetrokken is. Vandaar de nog talrijke meanders die door uitschuring een grens trekken tussen de heuvel rechts en de laagvlakte links. De watermolen die in een ver verleden graan en schors maalde, elektriciteit produceerde en slijpmolens voor diamant aandreef, bereik je even verder. Prettig wandelen is het dan nog op de 18, 26, 34 en 42 km waarbij je langs enkele kleine waterlopen wandelt zoals de Zeeploop, Spreedonkenloop en de Osseneerselsloop. Op het parcours van 26, 34 en 42 km, wandel je nog over zandpaadjes door het bosrijke gebied van de Hutten. Het kruis waar je voorbijkomt, werd opgericht als herinnering aan een boosaardige ridder. De bossen werden ooit aangeplant op initiatief van keizerin Maria Theresia (1741-1780) om de magere heidegrond economisch nuttig te maken.
Vermits we nog niet ervaren genoeg zijn om "echte" wandelingen te maken houden we het rustig op 12km, die er uiteindelijk 13 zijn. Maar daar malen we niet om. Onderweg moeten we 2 controleposten passeren en laat het nu toeval zijn of niet het zijn allebei voetbalchallets. En in het kiezen van originele namen staan we in Vlaanderen mee aan de top denk ik, FC Kazzan en FC De Brammers. Vraag me niet naar de betekenissen, want daar heb ik geen kaas van gegeten. Het ontbreekt ons aan niets van soep over koffiekoeken naar belegde broodjes en een Duvel. Nelly houdt het op een koffietje met taart en ikzelf neem een stevig kom soep. De wandeling zelf is schitterend, een stevig zonnetje, door de bossen en langs de velden. Een schrijver of een schilder zouden er wel weg mee weten, maar ik ben geen van beide. Na iets minder dan 2u30 (wat wil zeggen dat we bijna tegen 6km/u gewandeld hebben) zijn we terug op onze vertrekplaats. We laten ons nog even verwennen en dan terug huiswaarts, languit in de zetel en nagenieten. Toch nog een kleine anekdote. 's Anderendaags rijden we samen naar ons werk, zegt mijn vrouwtje : Ik ben verbrand in mijn gezicht en op mijn armen, jij ook. Neen, zeg ik, want ik loop toch altijd in je schaduw. Mijn bovenarm is nog steeds blauw (en dat is geen politieke kleur).
Voor de 6de maal, denk ik, richtte Natuurpunt Lier zijn sponsorjogging in. Met meer dan 100 deelnemers kan men dit als een succes beschouwen. Al is niet iedereen begaan met het woord "sponsor". Mijn (werk)collega's hadden de moed mij met 55 euro te sponsoren en ik zou 10,5 km (zijnde 3 rondjes) lopen (en afzien). Met mijn fiets, ik vol moed (geen goede want woensdag was ik na 5km moeten stoppen) naar Emblem. Met plezier onze 55 euro afgegeven, daarvoor kreeg ik een loopnummer opgespeld. Het was de bedoeling om met zijn allen 1000km vol te maken. Met enkele marathonlopers tussen de starters moest dit zeker lukken. Mijn eerste rondje liep redelijk vlot maar bij de volgende beklimming van de brug over het Netekanaal was mijn tank al stilletjes aan het leeglopen. Ik heb nog enkele minuten volgehouden, maar werd verplicht om mijn tocht al wandelend voort te zetten. Toch overtuigde (of probeerde althans) ik mezelf om dit rondje nog af te maken. Maar ik was wat blij toen ik gearriveerd was. Er werd uiteindelijk in totaal meer dan 380 rondjes afgelegd, zijnde 1350km. Hoeveel geld er werd ingezameld weet ik niet. Met dank aan mijn collega's (ook van harte van Mark, voorzitter Natuurpunt) voor het gesponsorde bedrag. Spijtig genoeg heb ik mijn deel van de overeenkomst niet kunnen waarmaken. Maar ... ik kan een geldig excuus inroepen. Misschien een volgende maal beter.
Beelden zeggen meer dan woorden. Maar het was een drukke, fantastische vijfdaagse. Kunst, cultuur, sport, eten en drinken alles op zijn best. Eén minpuntje, Barcelonezen (of hoe noem je zo iemand) zijn niet de meest vriendelijke mensen op aarde. En sommigen (de meesten) spreken geen enkele vreemde taal, zelfs engels is al veelgevraagd.
Vandaag een middagje "Boterhammen in het park" (Brussel, Warandepark). Het was al enkele jaren geleden (kan me niet echt juist herinneren) dat we elke vrijdag van de vakantie alleen of met vrienden onze boterhammetjes gingen opeten in Brussel. Ondertussen was er al eens "Boterhammen in de Stad" (Brussel, andere lokatie) geweest maar sinds enkele jaren terug in het Warandepark maar nu gedurende één week. Vandaag "in het voorprogramma" (zijn eigen woorden) Axel Peleman, Antwerpenaar in hart en ziel. Ik had nog nooit (ik sta er zelf versteld van) het genoegen hem persoonlijk aan het werk te zien. En het viel mee, hij had wel meer interactie met het publiek dan dat hij liedjes heeft gezongen, maar dat kon de pret helemaal niet bederven. Buiten de liedjes uit zijn cd , zong hij enkele wereldberoemde (in Vlaanderen) nummers, oa Mia van Gorki en eentje van Doe Maar (ben even de titel kwijt). Tijdens het optreden deed hij op schitterende wijze beroep op 2 mongoloïde jongeren die al dansend het podium mee onveilig maakten. Het werd door het publiek eerlijk gesmaakt. Tijdens de wissel van de wacht heb ik mijn boterhammetjes opgegeten en dan volledig concentratie voor goede, oude Miek en Roel (fantastisch bijgestaan door Roland). Hier ben ik mee opgegroeid (wij maken revolutie, vertalingen van Tom Paxton enz...), hier ben ik volwassen mee geworden. En hierdoor zit het rebelse (in hun liedjes) heden ten dage nog altijd in mij. Ook uit nummers van hun nieuwe cd (De Titanic achterna) blijkt hun zin voor rebellie nog steeds niet te zijn verdwenen. Eén ding heb ik me niet veroorloofd, ook al ken ik nog al hun nummers, het luidkeels meezingen. Daar ben ik toch een ietsje te timide voor. Het was een middagje genieten van zon, muziek en ... .
Wandelen in mijn eigen stad, moet kunnen? De GR-paden hadden er voor gekozen om hun 30ste verjaardag te vieren in Lier. Fietsen en wandelen, er was keuze te over. Met wat vrienden durfden we het aan om 11km Liers grond onder onze zolen te laten gedeien. Inschrijven kon aan het Moevement (we kregen er elk nog 3 drankbonnetjes bij, dit ruikt meer naar een opleiding drankorgel). Stipt om 1u vertrokken we (ik denk met een 50-tal). Van overal (zelfs Nederlanders) en toch wij als moedige Lierenaars. Gelukkig uiteindelijk, want onze gids was duidelijk niet op de hoogte van het reilen en zeilen binnen onze stad. De druppel (die de emmer ...) hij sprak over een "gemeentehuis", dat moet je wel zeggen in mijn (en ik niet alleen) aanwezigheid. Wij zijn een stad en hebben uiteraard een "stadhuis". Een paar weken geleden had ik hetzelfde voor op de zaterdagse markt, aan dat kraam krijg ik geen vlees meer, ik maakte teveel van mijn oren!!! Zo goed en zo kwaad als het ging hebben wij dan maar de nodige uitleg gegeven bij de voorzien stopplaatsen. Misschien heb ik hier een nieuwe hobby ontdekt, gidsen. Maar de ontwerper van de wandeling had zijn best gedaan om ons zoveel mogelijk langs niet alledaagse wegeltjes te leiden. Een gedeelte van de wandeling liep dwars door de stad (GR12 van Nederland naar Parijs loopt trouwens door onze stad) en op het Zimmerplein kregen we een rustpauze om iets te consumeren (liefst drank en vooral bier). Via de Dungelhoefsite en het kerkhof (Mechelsestwg) bereikten we rond 17u terug ons beginstadium. Na enkele speeches (o.a. van onze dierbare schepen de heer Van Den Bogaert) werden onze drankbonnetjes met plezier verbruikt. Weerom een aangename namiddag (zonder regen) in aangenaam gezelschap.
Prettig weertje om nog eens een wandelingetje te maken. Mijn broer had zijn keuze laten vallen op Arendonk (Het Arendonks wandelpad, 10km met start aan de markt).
De auto geparkeerd op de Markt (zoals hierboven voorgesteld) en wij op weg. Er werd en word in Arendonk stevig gebouwd (en het zijn geen doppershuisjes), de eerste km's liepen we door nieuw aangelegde woonwijken (vooral de vrouwtjes konden hun ogen de kost geven). Onze wandelkaart vermeldde nog zandwegen waar er al beton en macadam gezaaid was. Ondanks een bosrijke omgeving hebben we niet veel bos doorkruist en we zijn welgeteld één rustbank tegengekomen (die we tenvolle benut hebben om heerlijk te picknicken). Maar de veldwegeltjes die we onder de voeten geschoven kregen, creëerden een oase van rust. In Vooreind maakten we een kleine omweg, dit om tegemoet te komen aan één der werken van barmhartigheid nl. de dorstigen laven. Aan het einde van de wandeling passeerden we de buste van Arendonks bekendste inwoner, Rik Van Steenbergen. En vlakbij het heemmusem lag nog een prachtige molen.
Het was niet onze mooiste wandeling maar het was een aangename kennismaking met Arendonk en omgeving.
Uit alle streken van het land waren de mensen afgezakt om samen met VRT-vedette Marijke Hofkens (ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord) deel te nemen aan de wekelijkse aflevering van het gelijknamige radio- en TV-programma. De radioreporter was al druk bezig materiaal (interviews) te verzamelen voor maandagochtend. Rond 14u zette de karavaan zich moeizaam (het was een redelijke drukte op het Zimmerplein) in beweging en 20 min. later was het onze beurt. Eigenlijk kan men stellen dat er prettiger manieren zijn om aan een fietstocht deel te nemen, maar langs de andere kant,bij zulke éénmalige gebeurtenissen mag je niet ontbreken. Dus wij present. Voor ons was het een alledaags tochtje, niets nieuws onder de zon. Tenzij de doortocht langs CBR (een betonfabriek, waar normaal het jaagpad langs het Netekanaal volledig afgesloten is), maar dit bleek achteraf niet de juiste zet te zijn. Vele platte banden (omwille van de scherpe stenen) en enkele valpartijen waren de oorzaak van menig gevloek en getier. Maar voor de rest alles ok, enkel een buitje dat de pret wat probeerde te bederven. Tegen dat de mensen hun regenjasje aanhadden was het nat al opgedroogd. Maar wat een fietsfile, vanop de brug van Emblem tot aan de spoorwegbrug in Lier (ongeveer 2km, misschien iets meer) was één langgerekt lint van zich voortbewegende, de een al wat vlugger dan de ander, mensen. Met fietskarren, geladen met kinderen of honden, met tandems, ligfietsen tot fietsende sigaren, alles was voorradig. Na de fietstocht kon je op het Zimmerplein nog genieten van Plane Vanilla met Raf Van Brussel en de Sjarel (van de Magical Flying Thunderbirds). Ambiance verzekerd op en voor het podium. Tot fietsens ...
ontwikkeld door de KULeuven. Bevestigd aan een fiets registreert dit de trillingen. Het toestel geeft vervolgens een score voor het afgelegde traject. Die score wordt via een tabel omgezet naar een waarde op tien. Bij die omzetting spelen onder meer de breedte van het fietspad, de afstand tot de rijweg en de toegelaten snelheid van het verkeer een rol, vertelt Frans Nieuwejaers van de Fietsersbond Lier.
op. De opgemeten Netedijk krijgt een waarde van 6,7 op tien, waar het opgemeten deel van de stadsvesten een waardering van nul op tien haalt.
en "Aan de arbeid" 
hebben met een redelijk succes de vlaamse platenmarkt veroverd.
Eén enorm probleem voor Marc en mezelf, alle deuren bereikten amper de hoogte van 1m 80. Dit zou een weekend worden waarop ik mij constant zou moeten bukken (letterlijk). 
en een stevige wandeling (zonder regen) was het weer tijd om de innerlijke mens te bevredigen (met drank). 's Avonds iedereen in de weer om een heerlijk avondmaal (en niet het laatste) te bereiden. Na het aperitiefje, toast met wildpaté (liefst 6 soorten, de ene al lekkerder dan de andere), lamssteak met groenten en gebakken aardappelschijfjes om te eindigen met Chris' zelfgemaakte rijstpap. Dit alles overgoten met de nodige dranken, om duimen en vingers af te likken. 
, bereikten we de Netedijk, die we via de brug van de spoorwegen dienden over te steken. Langs boswegeltjes bereikten we de "Mostaardpot", een gebied beheert door Natuurpunt.(
(
volledig toegankelijk voor rolstoelgebruikers
kinderanimatie
rondleiding
geschatte duur: tussen 1 en 2 uur 
Voor de 6de maal, denk ik, richtte Natuurpunt Lier zijn sponsorjogging in. Met meer dan 100 deelnemers kan men dit als een succes beschouwen. Al is niet iedereen begaan met het woord "sponsor". Mijn (werk)collega's hadden de moed mij met 55 euro te sponsoren en ik zou 10,5 km (zijnde 3 rondjes) lopen (en afzien). 
Beelden zeggen meer dan woorden. Maar het was een drukke, fantastische vijfdaagse. Kunst, cultuur, sport, eten en drinken alles op zijn best. Eén minpuntje, Barcelonezen (of hoe noem je zo iemand) zijn niet de meest vriendelijke mensen op aarde. En sommigen (de meesten) spreken geen enkele vreemde taal, zelfs engels is al veelgevraagd. 
, zong hij enkele wereldberoemde (in Vlaanderen) nummers, oa Mia van Gorki en eentje van Doe Maar (ben even de titel kwijt).
(De Titanic achterna) blijkt hun zin voor rebellie nog steeds niet te zijn verdwenen. Eén ding heb ik me niet veroorloofd, ook al ken ik nog al hun nummers, het luidkeels meezingen. Daar ben ik toch een ietsje te timide voor.
Stipt om 1u vertrokken we (ik denk met een 50-tal). Van overal (zelfs Nederlanders) en toch wij als moedige Lierenaars. Gelukkig uiteindelijk, want onze gids was duidelijk niet op de hoogte van het reilen en zeilen binnen onze stad. De druppel (die de emmer ...) hij sprak over een "gemeentehuis", dat moet je wel zeggen in mijn (en ik niet alleen) aanwezigheid. Wij zijn een stad en hebben uiteraard een "stadhuis". Een paar weken geleden had ik hetzelfde voor op de zaterdagse markt, aan dat kraam krijg ik geen vlees meer, ik maakte teveel van mijn oren!!! 
. En vlakbij het heemmusem lag nog een prachtige molen.
