Verleden week zondag (22april 2012) was het weer zover, de ten miles van
Antwerpen.
Na de halve marathon en nog lange
boslopen hier in de omgeving, moest dit een makkie worden.
Verleden jaar de eerste keer, nog
vol verassingen, toen 2u en 9minuten
Maar nu wist ik waar ik moest
versnellen en met mijn 10kg minder dat ik weeg (dat zijn tien flesjes water, zei
de kinesist waar ik maandags bij mensen kom werken) op mijn nieuwe licht gewicht
Nike (na jaren op Sacouny gelopen te hebben)
Eerst natuurlijk de dag voordien
de startnummers gaan halen. Met Kelly en Jessy een vrouwen shopdag van
makenJ Jordy was op
chiroweekend.
We namen de trein natuurlijk, op
het perron van Mol zagen we Sebastiaan een jongen die hier iets verderop woont,
zijn mama vroeg of ik hem onder begeleiding wou meenemen naar Berchem
tja dat is
voor mij natuurlijk geen probleem;)
In Berchem stond zijn oma al
klaar, nog even zwaaien en weer verder naar Antwerpen centraal. De heenweg de
ene kant van de winkels, terug de andere kant (door de wandeltunnel en dan
na het halen van de
startnummers)
Kelly vooral wou een skinny
jeans, appelblauwzeegroenJ maar voor pubers
kinderen zijn
die mooie gekleurde broeken bijna niet te vinden! Het was de winkel in, maar
vrijwel ook meteen er weer eruit en naar de volgende
..gaan we dan zonder iets
te kopen naar huis?
Natuurlijk eerst op de
Groenplaats ons middageten
.de Mac DonaldsJ verleden jaar nog netjes een
salade, maar na weken, maanden al nu aan het Sonja Bakkeren heb ik nu soms een
SAS dag of zelfs een SAS weekendJ Natuurlijk wel s avonds
spaghetti gemaakt en op de loopdag zelf pannenkoeken! (de brandstof voor elke
loper, loopster)
Maar nu dus een grote Belgoburger
hmm
..
We gingen nadien natuurlijk
verder naar de Linkeroever. Ik had een vijftal startnummers te halen (voor de
onthaalmoeder (van Jessy en Jordy vroeger) voor Raoul
natuurlijk
..
Op mijn BlackBerry had ik al
gelezen op Facebook van Wendy om een fotoshoot te doen op de Nike stand. In de
expo tent eerst de startnummers gaan halen. En een marathon dagpas van de Lijn,
kon je voor 2.5 heel de dag en in heel Vlaanderen met de bus, tram, metro (nu
zag ik met naar huis te wandelen op de Groenplaats dat het voor deelnemers
gratis is! Jawatte een dagpas aansmeren in de expotent, terwijl je eigenlijk
gratis mag)
Natuurlijk zagen we ook de Nike
stand, dat zag er tof uit, vrolijke, grappige fotos, krachtige uitspraken wat
je kon neerschrijven, daar wou ik natuurlijk ook aan meedoen. Het liefst met
mijn beide dochters, nu wou Kelly niet snif
. Tja dan maar met Jessy alleen
dan.
Maar toen we aan de beurt waren,
wel Kelly erbij geroepen door Svetlana
Bolshakova (euh ik wist niet dat ze een bekende sportster was oeps) maar Kelly
kwam er toch bij
mama met haar dochters leuk
.WE DO IT!
EN
nog een heel tof Nike running T-shirt gekregen, gratis! Nog in het zwart ook
(niet zon saai wit) heel blij mee.
Bij
de sponsor Asics was een groot bord waar je iets kon neerschrijven, Kelly en
Jessy natuurlijk ook. Nadien zijn we weer de andere kant van de winkelstraat
gaan winkelen, want een appelblauwzeegroen skinny jeans moest ook nog gevonden
worden hé.
Natuurlijk
ook in de sportwinkel
..bestaat er eigenlijk een regenjas voor
lopers?
Alvast
gekeken voor een schooltas voor Kelly
.alleen nog maar gekeken hoor, wat hebben
ze allemaal.
Natuurlijk
ook even de Disneywinkel, prachtig! Betoverend zelf of je echt in Disneyland
bent.
Eindelijk
bij P&C voor Kelly de skinny jeans
..en haar maat (voor Jessy daar iets
vinden, weer helemaal niets) ze hadden ook een mooie gele, maar Kelly haar maat
niet. maar Kelly had eindelijk haar droombroek, nu dus voor Jessy nog iets, in
de H&M werd het een donkerblauw skinny jeans. Nog een zak snoep voor Jessy
en Kelly en voor mij natuurlijk een koffie. Ik wou nog een rustige avondje
relaxen, maar uiteindelijk moe thuis
.zenuwachtig
.
Heerlijke
spaghetti met kaassaus en spekblokjes hmm
De
dag nadien alweer vroeg eruit, Melanie en Vanessa gingen meedoen met de
Chicquita kidsrun. Op het station van Mol kwam ik natuurlijk al weer enkele
bekende tegen.
In
de trein nog wat pannenkoeken gegeten. In Antwerpen kwam er ook een vriendin van
Cobie voor ons supporteren Tessa. Hop de metro in en naar de Linkeroever
alweer.
Vanessa
liep mee met de kidsrun (Melanie vond het toch wat te druk denk
toch heeft ze
een medallie verdiend hoor)
De
tijd ging snel, maar toch nog een paar uurtjes voor de start. In de grote tent
een sportdrank, nog een krentenbol. Tegen half drie nog een plasje doen en
stilletjesaan in de startvak gaan staan. Ik stuurde Heidi een sms waar ze stond,
maar er stond al een massa volk natuurlijk in het startvak, toch rond gekeken,
door wat mensen gewrongenJ
.
Mhum we stonden toch heel dicht bij elkaar.
En
ja hoor net als verleden jaar
.ik voelde gewoon weer dat ik een volle blaas had,
niet tof om zo bijna twee uur te moeten lopen, dus hop die rij weer eruit,
sprintje naar het wc kotje, veel tijd kost dat niet en ik was heel blij om toch
weer een lege blaas te hebben. Stilletjesaan ging het naar de echte start nu.
Het zonneke begon zelfs even heel fel te schijnen, het was echt even genieten zo
je gezicht naar de zon. Iets voor vier uur, kon ik mijn Garmin starten en hop
weg was ik, met de massa. Nog rustig aan dacht ik. Eerst naar de Kennedytunnel,
wat een lawaai van hulpdiensten hoorde ik (blijkbaar een toeschouwer gevallen op
het hoofd? Zwaar gewond
) maar voor de rest niets van gemerkt (er moest voordien
blijkbaar wel lopers even stoppen)
Het
tempo zat goed eerste kilometer 6.36min/km het voelde nog goed.
Onderweg
naar de snelweg, waar de autos in de file staan, sommige claxoneren. Het is een
beetje bergop
mooi om te zien die massa lopers, al die kleuren van de kleding.
Weer dat machtige gevoel, bij de ingang van de koker van de tunnel, het
geklap
en dit keer werd er geroepen woar is dat feestjuh? J
de tunnel terug uit, naar de volgende vlindertunnel bij het gerecht. Tempo zat
nog altijd goed, nog altijd onder de 7minuten de kilometer. Ik wist nu dat ik
dit tempo moest aanhouden
..want die laatste tunnel, ik weet hoe zwaar die
is.
De
eerste drankpost, weer meer verder lopen voor een bekertje
water
.
En
ongeveer
bij 7km
..45minuten hoor ik mijn Garmin piepen
ik keek erop
.zie ik gewoon
alleen de kloktijdL
neen niet nu
.dus maar opnieuw opgestart. Hoeveel meters zal ik ermee verloren
hebben
.maar ook wist ik nu niet precies mijn nettotijd. Ik wist wel dus bij
45minuten en zo heel veel heb ik geen loopinformatie gemist. (waarom liet mijn
Garmin het afweten?) maar ik was weer terug op mijn loopsnelheid, nog een
drankpost voor we naar de winkelstraat liepen
.. wat een sfeer, rijen dik
toeschouwers, bij vele kindjes handjesklap gedaan. Ik vond het toch precies dat
al die stukken die ik voorbij liep snel ging, de winkelstraat de Meir, de
Italiëlei en dan is het stilletjesaan nog met een heen en weer stukje naar de
konijnenpijp
..naar beneden, nog naar beneden.. ik zag blauw zwaailicht langs de
muren
..verderop moesten we allemaal rechts lopen, voor de hulpdiensten er door
te laten gaan. dat was te doen, maar al die mensen (lopers) op één rijstrook is
toch eigenlijk ook even opletten geblazen. Geen gegevens natuurlijk
. Maar tempo
was iets rustiger, maar toch nog goed genoeg. Het licht aan het einde van de
tunnel zie je
maar amai dat was nog serieus ver! Het werd weer een klim omhoog,
weer die handen geklap, even dat oppeppen van de mede lopers
. Ik had het heel
even moeilijk met mijn ademhaling (ik was verkeerd aan het ademhalen
door al die
indrukken
) maar nu ook echt het laatste stuk van de Waaslandtunnel en wat
machtig
doedelzakspelers, wow
jaaa hier werd ik sentimenteel van (gevoelig
meisje hé, ik
.) weer een hoop toeschouwers, ik genoot hier zo
van
Even
mezelf de moed inspreken nog, van nog een kleine kilometer
.nog altijd met een
massa lopers (dat was verleden jaar niet hihi) sommige begonnen te wandelen (wat
hinderde)
Maar
de eindstreep kwam dichterbij
.handen in de lucht
en mijn tweede tijd op de
Garmin was 1u2min
dat betekende dat ik al zeker wist dat het binnen de twee uur
ging zijn. Ik was content, de adrenaline gierde nog door mijn lichaam. Vol
indrukken nog het geluksgevoelJ
ja ik ben verslaafd aan lopen
.
Het
werd weer snelwandelen naar het station, want een mensenmassa stond er bij de
metros.
We
hadden nog een twintigtal minuten om die ene trein te halen (een uur later, dat
willen we toch niet meer héJ)
het werd natuurlijk ook nog een overvolle trein
.en wie kom ik daar
tegen
..Heidi
daar dus de terug reis bij gezeten, flink wat bij
gebabbeld.
Heerlijk
gegeten bij de Griek in Mol met Cobie, Raoul en de kids
. De ten miles dag zat
er weer op
volgend jaar terug voor een nog snellere tijd (daar gaan we weer voor
trainen)
De
dag nadien gewoon gaan werken, eerst de krant gekocht voor de uitslagen, ik wou
natuurlijk mijn exacte nettotijd weten. 1u50min en 20seconden
. Dat is bijna
20minuten sneller dan verleden jaar! Oh
Zalig
heel tevreden
..
Volgende
evenement, afzien op de SpartacusrunJ
