Op een woensdagvoormiddag ik zat met mijn vriendin Cobie net op het terras. We hadden net een uurtje inline skating gedaan. Dan doen we de laatste weken elke woensdag nu het zo mooi weer  is, in plaats van te fitnessen.

Ik had net een dagje mijn nieuwe BlackBerry. Ik dacht dat het nog niet helemaal werkte, het was dus nog maar stilletjes in mijn BB. Toch kreeg ik een sms, ik wist zelfs even niet van wie omdat ik alleen het gsmnummer zag, maar het was Bart dus, waar ik jaren geleden mee had gewerkt bij Nordex deuren, via de interim werkte ik daar toch voor lange periodes. Altijd daar een hele toffe tijd gehad, ik deed dat werk daar wel graag, ook al was het de hele dag deuren schuren. We gingen toen die tijd soms zwemmen of karten. Zo leerde ik die periode Nancy kennen (zijn vrouw ondertussen met hun zoontje Vik)

Nu dankzij Facebook was er wat contact terug.

Maar Gert dus had afgehaakt voor de bedrijf triatlon op het onderdeel zwemmen.

Bart dacht dat ik wel regelmatig ging zwemmen (nu is dat wel zo hoor) dat dit wel iets voor mij was. Tja dit is eens iets anders dan hardlopen hé.

Ondertussen kreeg ik meer informatie, zo had ik maar 2.5week om te trainen op het zwemonderdeel. Kreeg ik ook nog te horen dat het in Kortrijk te doen was oh…

Maar tussen mijn looptrainingen dan ook maar zwemmen zoveel ik kon.

Toch maar ook geregeld dat ik meer ’s morgens in de vroege ochtend kon gaan zwemmen. (ik heb tenslotte een ochtend zwembeurten kaart) eigenlijk had ik dit al eerder moeten doen, zo regelmatiger zwemmen.

1km, dat is 40baantjes heen en weer in het zwembad. Normaal als ik ga ochtend zwemmen. Is dat voor een soort herstel op mijn looptrainingen. Dus de ene baan zwem ik schoolslag de andere baan terug crawl. Maar nu dus 40baantjes crawl geprobeerd…een half uurtje deed ik daar over. Mhum dat viel nog mee.

Het lukte me ook goed om echt ook veel zwemtrainingen te doen. Ik voelde dat in het begin goed in mijn armen. Maar ik was er klaar voor.

Ondertussen kreeg ik ook zo’n stomme wetsuit, blijkbaar is dat verplicht bij bepaalde watertemperatuur. Die wetsuit werd gehuurd door Nordex zelf. Ik moest alleen mijn lengte en gewicht doorgeven.

Die twee weken vlogen om natuurlijk, maar ik had veel zwemtrainingen gedaan, zelf nog gelopen , inline skating en op de mountainbike.

Zondag 1juli was het dan zover. In de vroege ochtend half vijf ging mijn wekker. Zoals altijd bij een grote sportactiviteit, mijn brandstof.. pannenkoeken! Ik nam er dit keer een Redbull erbij (om wakker te worden) en tegen de zenuwen de buikkrampen toch een Motilum (ja ik weet het die combinatie oh)

Iets na 6u haalde Bart mij op, we reden door naar Nordex , waar Kris stond te wachten (de fietser van ons trio voor de triatlon. Zo reden we op de vroege ochtend naar Kortrijk. Het was nog rustig op de weg, half acht waren we er dus.

Even daar verkennen, het was nog te vroeg voor ons aan te melden.

Maar tegen 8u dan toch. We kregen een nummer op ons hand. Een chip, wat ik als eerste moest gebruiken.

Ik vroeg of er een sporttasbewaring was, maar dat  was er niet. ohoo, vind ik niet zo leuk, bij grote loopevenementen is dat namelijk wel. Nu konden we wel ons tas achter de inschrijftafel zetten, ze verzekerde ons dat er altijd iemand was. Echt gerust was ik er niet in, een nieuwe BlackBerry, geld, rijbewijs, ID kaart…

Maar toch daar maar mijn tas achter gelaten. In de kleedkamer deed ik mijn badpak al aan en een trainingspak erover. Met een grote plastic zak met mijn wetsuit erin en een handdoek, ging ik het busje in, die ons 3.5km verderop naar het kanaal bracht. We  waren met 5teams van Nordex, in het busje wat praten. Hoelang zwem je al, hoeveel heb je getraind, hoelang doe je erover? Over de wetsuit…..

We kwamen aan het kanaal aan, bij de wissel van de fietsen konden we ons wetsuit aan doen. Djiezus, nog eens door de zenuwen ging dat echt moeilijk. Gelukkig was Bart plots gekomen, ook de lopers kwamen even kijken. Zo kon hij toch ook mij helpen met dat pak. tnx! Hoe de echte trialtonners dat doen weet ik ook niet, amai..

Ik besloot om mijn eigen badmuts op te doen die ik de dag voordien had gekocht in de Decathlon, die zat immers toch wel lekker. Ik had daar ook eindelijk een nieuw Speedo badpak, mijn vorige had ik al wat jaren en hier en daar was het toch dunner geworden met slijtplekjes.

Stilletjesaan naar de waterkant. ‘daar bij je mik zit het niet goed.’ Nog wat springen

Waar we te water konden gaan, eerst nog op de foto met de zwemmers van Nordex.

Er werd mij gezegd dat ik toch die ene badmuts op moest, Bart dat nog voor mij halen. Allez ik ging te water, voeten erin, hé het water was best aangenaam, niet koud precies. Stilletjes aan werd er naar de start boei gezwommen. De zenuwen gierde nu echt door mijn lichaam heen, ik dacht wat is dit, wat zit die wetsuit echt slecht! Van alles spookte er door mijn hoofd, zo één kilometer gaan zwemmen, dit gaat me nooit lukken, dit wordt opgeven. Blijkbaar moesten we nog aan de start boei wat wachten, een strenge scheidsrechter. Ik bleef wat van achteren, probeerde maar wat rustig aan te doen.

Het startschot werd gegeven, hier gaan we dan, eerst ging het zwemritme totaal niet, het was nog wat zoeken, maar een kleine 100m en toen ging het wel weer gelukkig, gestroomlijnd, op tijd ademen. Nu is het natuurlijk totaal anders dan in een zwembad. Was ik recht aan het zwemmen? Af en toe natuurlijk kijken of ik bij de keerboei was bij 500m.

Ik zag blauwe Nordex T-shirts aan de waterkant (een fiets truitje die we gekregen hadden, ga ik dus zeker gebruiken als ik ga crossen door de bossen) Bart was aan het supporteren, ik zag hem zo mee lopen. Hé dat ging toch precies snel?

Even had ik het gevoel dat ik mijn chip ging kwijt raken (bijna onmogelijk)

Ik had geen idee of ik ergens van voor was, had meer het gevoel dat ik één van de laatste was.

Het was een eind, maar het trapje was dichtbij waar ik eruit mocht.

Ik ben heel bang voor vissen, soms had ik al eens een voet voor mij (ik dacht natuurlijk dat het een vis was) nu aan die waterkant waren ook waterplanten, als je thriller verhalen schrijft, met lijken tussen de waterlelies, zie je die beelden even voor je. Maar ik werd dus uit het water geholpen, daar was ook een foto van mij gemaakt (weet ik helemaal niks van) maar ik ben voor die foto heel erg dankbaar.

Als een pinguïn (zo voelde dat in de natte wetsuit nu) liep ik zo snel ik toch kon naar Kris, de chip van mijn been (dat ging gelukkig goed, hier had ik de meeste zenuwen voor) en weg was Kris op de fiets. Ik kon even op adem komen, kreeg sportdrank. Het pak uit, trainingspak aan.

Opeens kreeg ik te horen dat ik snel was, de eerste van de 5ploegen van de Nordex trio teams. Bart had de tijd opgenomen, 10u stipt was het startschot, met 21minuten was ik uit het water. Dit kon ik me niet voorstellen. Ik droogde mij af deed mijn trainingspak terug aan. Dit keer met de auto van Nordex gingen we terug naar de start voor de lopers. Nu stonden we uiteindelijk ook nog eens met de auto, 2km er vandaan, dus snel wandelen. Kris moest maar opeens snel terug zijn.

Ik voelde het al behoorlijk goed in mijn linker bovenarm (precies of ik Popeye was, met forsbollen)

Even bleef ik nog aan de wissel, start van de lopers. Niels Albert kwam binnen.  Gella Vandecaveye had ik al gezien. Nu kwam ook Louis Talpe (Mega Toby) binnen gereden met de fiets. Dedjuu ik stond er te ver van af, ik kon alleen een foto maken van zijn achterkant. (gelukkig vond ik na deze dag foto’s van Louis)

Kris kwam binnen gereden, de chip en rug/borstnummer nog wisselen en Bart kon gaan lopen. Ik ging me ondertussen douchen. Ik nam de eerste douche, die was brrrr ijskoud! Het water in het kanaal was veel warmer. Ik probeerde de douche er naast, oef gelukkig maar, een warme douche.

De zware wetsuit mocht ik al terug afgeven. Ik ging Bart nog opwachten, want ik wist dat hij op 9km behoorlijk snel kon lopen.

Plots stond hij al aan het uithijgen aan een hek bij de finish met een blikje Red bull.

Ik was de eerste van de Nordex trio teams met zwemmen, Kris had ene van Nordex met fietsen laten voorbij gaan, maar Bart had hem natuurlijk weer ingehaald me lopen. Eerste dus van de Nordex trio’s
38ste  plaats van de 60finishers (bedrijven)... heel content er natuurlijk ermee, dan ben ik sneller met zwemmen dan met lopen? mhum moet ik dit dan meer gaan doen? hardlopen (allez op mijn tempo dan hoor) is toch meer mijn ding. met een trialton is het heel erg zoeken, waar moet je zijn, waar wisselen, maar toch was het een toffe ervaring. misschien dan toch trainen voor Sterke peer in Wuustwezel? :)
voorlopig weer terug looptrainingen gedaan, na een dikke week niet gelopen te hebben, terug gelopen, amai dat viel niet mee, zeker met het warm weer niet, tempo loop. ik was heel goed begonnen met trainingen voor the Classic in Tessenderlo, maar ik ga het aan mij voorbij laten gaan. 29juli de bosvrienden bosloop, eind augustus dwars door Turnhout. vanaf september, als school terug begonnen is voor de kinderen, het normale werkritme terug dan ga ik volop trainen weer voor de halve marathon, de herfst en de winter lange duurlopen. zalig!
en zoals ik altijd deed, af en toe eens ochtendzwemmen (wel intensiever) mountainbiken, skaten, fitnessen....

foto's zijn door de Nordex teams gemaakt en de fotograven daar in Kortrijk (gevonden op Facebook) waar ik natuurlijk heeeeeel blij mee ben