|
Op de vooravond van de belangrijkste dag van het jaar, enfin, voor de jonge ouders onder ons en dat zijn er al niet veel, of voor de iets minder jonge grootouders en die beseffen het niet altijd (dat ze al zo oud zijn) , op die bewuste
vooravond dus, was het tevergeefs wachten op een lid van die categorie van mensen voor wie 1 september ( want inderdaad over deze magische datum gaat het hier) wel degelijk van groot belang is vermits er na een, door iedereen erkend maar
door weinigen openlijk verkondigd (en al zeker niet in het bijzijn van iemand uit die bewuste beroepscategorie) , veeeeeeel te lange vakantie eindelijk eens moet gedacht worden aan het toch min of meer rechtvaardigen van een al bij al redelijk riante
ambtenaarswedde en dito pensioenregeling door middel van het opvoeden en onderrichten van een meute , veelal totaal verwilderde en in sommige gevallen zelfs volledig losgeslagen jongeren die in feite precies hetzelfde denken over de groooooote
vakantie als ondergetekende maar al even hypocriet zijn als de rest van de bevolking door dat al evenmin openlijk uit te spreken , namelijk : die vakantie is inderdaad veel en veel te lang .
't Was wachten op onze dienaar dus, die begrijpelijkerwijze het kaften van zijn boeken, scherpen van zijn potlood , opblinken van zijn boekentas en smeren van zijn schorre stem, met het oog op het geven van een ongetwijfeld weer fantastische
monoloog met opsomming van alle voordelen van het volgen van onderwijs bij onze vrienden van GO ! die zo schril afsteken tegen het oubollige en muffe gedoe bij de concurrenten van de Guimardstraat die denken dat de obligate speech van de
dorpspastoor op de eerste schooldag annex een grote hervorming van de lessen godsdienst hen in staat zullen stellen vele zieltjes terug te winnen , namelijk de slimmeriken die gekozen hebben voor vernieuwende scholen met een ambitieus lerarenkorps
en een nog ambitieuzere directie, genre Pegasus , verkoos boven een woensdagrit die bovendien behoorlijk normaal, om niet te zeggen monotoon verliep, met zijn ploeggenoten van Placora, tevens grote bewonderaars van onze voorzitter.
Cyber John, momenteel worstelend met een kleine vormdip ingevolge te lange dagen op het strand reed lek en een bevroren (vieille) soupape zorgde voor heel wat oponthoud waardoor het 13 koppige peloton wat gepiqueerd zijn tocht vervolgde.
Bij gemis aan echt leiderschap was het dikwijls alle remmen los maar dat kon mannen als Johan en Peter totaal niet deren nu ze eindelijk eens konden laten zien uit welk hout ze echt gesneden zijn.
Hank , volop in revalidatie van een mysterieuze aandoening in de onderste ledematen, kon niet anders dan op souplesse meevolgen maar dat weerhield er hem niet van zich toch nog in de eindspurtdebatten te mengen , tevergeefs want een oppermachtige
Johan was zelfs onze baankampioen Geert G. te vlug af.
De service in 't Vliegpleintje dreigt jammer genoeg opnieuw te verglijden in coup- de- feu- toestanden maar de overheerlijke spijzen maakten veel goed.
Onze ere-voorzitter zag er ook heel tevreden uit, dus waren wij het ook.
Tot zaterdag.
ciao
|
