Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
04-08-2014
Geen meter plat!
We mochten onderstaand verslag ontvangen over het wedervaren van Geert & Co in Wissant:
Afgelopen week werd het idee geopperd om deel te nemen aan de Sean-Kelly classic in Vielsalm. Een blik op google maps toonde echter dat dit ruim 300 autokilometers enkel waren. Daarom werd er dichter bij huis een alternatief gezocht. Afgaande op de weersvoorspellingen werd voor Wissant gekozen. Met zevenen (Paul, Pascal D, Peter, Steve, Geert en Geert en gastrijder Free) zijn we in een uurtje met de wagen tot in Wissant gereden. Op een ruime parking, voorzien van propere openbare toiletten, werd het stalen ros voor het carbon exemplaar ingewisseld. Paul had op zijn GPS een ritje van 130 km en 1600 hoogtemeters ingeladen. Peter had zich voor deze rit speciale opofferingen getroost (gelieve voor details zich tot de betrokkene te wenden) en zette er meteen een flink tempo in. Het werd een aaneenschakeling van glooiingen en enkele bijzonder lange en steile hellingen. Twee ervan zullen ons zeker bijblijven. Eentje vertrok via een stukje privé-weg, en de tweede was zo steil dat we enkel al zigzaggend boven geraakten. Waar die zich bevonden, geen idee want de dorpjes die we tegenkwamen zijn allemaal compleet onbekend. Er was werkelijk geen enkele meter van de route vlak, en de gezichtjes begonnen toch wel tekenen van vermoeidheid te tonen. Was het hierdoor dat we boven op weer één of andere helling een loslopende dromedaris tegenkwamen??? Wat verder kwamen we eindelijk een iets groter dorp tegen waar er zowaar een markt met enkele terrasjes was. De waard verloste ons uit ons lijden en vertelde ons dat we in het dorpje SAMER waren. Plots kregen we gezelschap van een 10-tal jonge dames. Eentje vierde haar vrijgezellen. We deden (uiteraard) mee aan de uitdaging. Deze was: op een weegschaal gaan staan. Wat verder de bedoeling was bleef echter onduidelijk. Gastrijder Free klokte hierbij 65 kg droog aan de haak. En we zullen het geweten hebben. Bij elke helling kwam hij ons op een groot mes voorbijgevlogen. Dit moet zowat het gevoel zijn dat Kittel krijgt als Nibali aanzet op een helling in de ronde. Na de rustpauze zond de GPS van Paul ons rond een steengroeve over een kiezelpad. Eindelijk kon de Roubaix-fiets van Pascal zijn ware aard tonen. Gevolg, honderd meter verder: lekke band. Enkele lichtjes waren ondertussen slechts nog kleine thee-lichtjes geworden. Daarom werd beslist om een laatste lusje over te slaan en rechtstreek via cap Gris Nez (of was het Blanc Nez) terug naar Wissant te rijden. Op deze manier heeft gids Paul ons een prachtige en werkelijk feilloze rit bezorgt. Waarvoor bijzondere dank. Daarna een korte verkleedpartij op de openbare parking, al dan niet meer of minder zedig. Nauwelijks was de laatste fiets ingeladen of het begon hard te regenen. Van een perfecte timing gesproken. Ondanks het advies van Renaud werd besloten om culinair toch iets hoogstaanders te gaan nuttigen. De fruit du mer liet zich smaken, en na het opdissen van nog enkele straffe verhalen werd de rit richting België aangevat. Het was een bijzonder geslaagde dag, die best voor herhaling vatbaar is.