aan het kamp van Lombardsijde waarvan Geert ons de geheimen leerde kennen.

Wat we niet gemerkt hadden was dat er een kleine kloof was ontstaan met o.a. onze dienaar.

Geert, galant als altijd, stelde voor te wachten op eventuele achterblijvers, ondergetekende, galant als nooit,

pushte Geert om het nieuwe stukje paradijs op volle snelheid aan te snijden .

Het resultaat was een ontgoochelde secretaris die , verlamd door een soort van verlatingsangst, richting Oostende peddelde .... .

Hierbij ons welgemeende excuses Jean maar je zult het ons toch niet kwalijk nemen dat we er desondanks de gezellige

àpres bij Dreten niet hebben laten door vergallen. 

Het gerstenat vloeide er als nooit tevoren en ware het niet dat het lokaal vanaf halfzeven gereserveerd was door ik weet niet wie,

of sommigen zaten er nog ...

Op naar volgende week zou ik zeggen en aan alle dienaars en dienaressen : hou de lusjes goed in 't oog