Marvano's trilogie Grand Prix verschijnt in juni 2015 in een integrale versie waarvan je hierboven de doorlopende coverillustratie ziet staan. Een extra katern presenteert een blik op zijn berg documentatie die hij voor de meervoudig vertaalde trilogie gebruikte.
Het Belgische stripblad Spirou heeft deze week zijn 4000e nummer uitgebracht!
Dat verdient een flinke
Een geweldige lading strips en over strips.
Allemaal Frans, maar een stuk leuker om Frans te leren dan Molière.
Het tijdschrift begon in... lang geleden voor de Tweede Wereldoorlog, en werd bekend met personages zoals Robbedoes en Kwabbernoot, Guust Flater, de Smurfen, Lucky Luke, Yoko Tsuno en een massa anderen die ik nu niet vermeld (RSI vermijden ).
Mijn exemplaar ligt momenteel ergens anders (jaja, de koper is nooit de eerste lezer ), maar het zou me niet verbazen dat er weel heel wat fantasy en sf in staat. In elk geval loopt momenteel Zizi: een reeks over een heksje of zo in wiens haar een vleermuis woont.
Het kost 2,90 euro voor 100 p's, en bovendien zit er ook een kortingsbon in zodat je 12 afleveringen kunt krijgen voor de prijs van 6. Dat is -50%.
Bovenstaande afbeelding komt van http://tinyurl.com/lrjums7 en geeft de relatieve grootte van de verschillende socialemediasites weer.
Opvallend is dat de meest gehypte niet altijd de grootste is. Twitter is bijvoorbeeld een stuk kleiner dan Google+, terwijl Google+ vaak wordt beschouwd als een soort spooksite, die maar beter zou worden opgedoekt.
Een andere opmerking is dat het voor bedrijven niet noodzakelijk belangrijk is om de grootste of drukste site te kiezen. Een kleinere site zoals Stumbleupon telt maar 30 miljoen accounts - een peuleshil in vergelijking met de mastodont Facebook - maar als net daar je potentiële klanten zitten, dan zijn die 30 miljoen (!) natuurlijk niet te negeren.
Een zoektocht in minder bekende sociale media kan dus best nog wel wat aardige verrassingen opleveren, niet in het minst omdat de grootste van vandaag de kleinste van morgen kan zijn, zoals MySpace ondervond.
Andere interessante cijfers:
* VIADEO - 56 Million
* VIMEO - 100 Million
* TUMBLR - 109 Million blogs
* SLIDESHARE - 60 Million
* FOURSQUARE - 45 Million users
* FLICKR - 92 Million users
* SNAPCHAT - 26 million
* STUMBLEUPON - 30 million
* en in België mag je natuurlijk nog altijd Skynetblogs niet over het hoofd zien.
Licht in de lucht, vuurwerk tijdens Geraadsbergse kermis 29 augustus 2014
Gisteren werd er in Geraardsbergen licht in de lucht geschoten.
Dit filmpje toont er maar een kort stuk van. In werkelijkheid duurde het nog twee of drie keer zo lang, en was het ook veel beter dan deze opname.
De stripwereld werd dit jaar verrast door een schitterende monografie over Rosinksi.
Rosinski?
Ja, Rosinksi: de tekenaar van Thorgal. En van De Chninkel en nog veel andere meesterwerken.
Rosinski is van oorsprong Pools, maar leverde zijn werk al in het Westen toen het IJzeren Gordijn er nog hing (of stond, haha).
Hij is een van de beste realistische tekenaars die de stripwereld rijk is, en dat wil wat zeggen.
De laatste jaren legt hij zich meer toe op schilderijen, die doorgaans gebruikt worden als voorpagina voor zijn strips. Ook dat levert pareltjes af.
Het boek kost 50 euro, maar het is het waard: het vertelt zowat het volledige levensverhaal van Rosinski, bevat veel interviews met scenaristen en anderen waarmee hij samenwerkt(e), en bevat enorm veel beeldmateriaal: vroege foto's, vroege tekeningen, afbeeldingen uit zijn werk, enz.
Dankzij die afbeeldingen zijn de uiteenzettingen goed te volgen.
Het is fascinerend om te zien hoe Rosinski's stijl zich ontwikkelde, en hoe veelzijdig hij is.
Het is ook fascinerend om te lezen dat Rosinski vindt dat hij veel heeft geleerd toen hij nog aan Thorgal werkte, terwijl hij precies met Thorgal is doorgebroken.
Doe er glitterpapier en een strik rond, en zowat iedere stripliefhebber gaat uit z'n dak als hij het onder de kerstboom vindt.
Atlas: een verrassend nieuwe bundel fantasy, magisch-realisme, horror en sciencefiction
Zaterdag 2 november 2013, werd Atlas voorgesteld, een nieuwe bundel fantasy, magisch-realisme, horror en sciencefiction.
Onze verrassingsauteur-cum-gastauteur Eddy C. Bertin nam zijn exemplaren in ontvangst voor zijn verhaal in onze bundel, maar het is ook bedoeld als bedankje voor alle verhalen die hij al heeft gepubliceerd.
Eddy C. Bertin is een van de origineelste auteurs van sciencefiction en horror die we in de Lage Landen kennen.
Hij was ook 18 jaar actief met zijn tijdschrift SF-Gids, dat 140 afleveringen bereikte. Het blad schiep een band tussen veel mensen die in de genres actief waren.
Een andere gevierde aanwezige was Petra de Vries, die de sfeervolle illustratie voor de voorpagina schilderde
Zij heeft eerder al o.a. voor het blad SF-Terra voorpagina's gemaakt.
We hebben ook Johnny Bekaert van Vorm in de bloemetjes gezet, omdat hij ons hielp bij het vinden van de drukker en bij het persklaarmaken. De drukker leverde trouwens klassewerk af, en het geheel is zelfs beter afgewerkt dan we hadden verwacht.
De aanwezigen, waaronder enkelen van onze schrijvers en illustrators, vonden het een prettige bijeenkomst.
En die titel?
Die werd Atlas.
Het werd Atlas omdat de grote verscheidenheid van de verhalen duidelijk toont dat je met de gekozen genres - fantasy, sciencefiction, horror en magisch-realisme - de hele regenboog van de werkelijkheid en de verbeelding kunt uitdrukken.
Zoals Atlas de wereld op zijn schouders draagt, en zelfs het hele universum, kan ook de bundel de hele realiteit dragen.
Inhoud
Verhalen
Eddy C. Bertin (gastschrijver), Piep! was alles wat ze zei 5
Mieke Sonck, Reis naar het wit 7
Frank Roger, De man die op wraak zon 10
Killian McNeil, Starman 22
Rik Raven, Verloren dame 27
Jos Lexmond, Een plaats als hemel 32
Yorgos Dalman, Nocturne 39
Pen Stewart, Daar waar alles mogelijk is 54
Hans Kilian, De man zonder hoofd 57
Ludo Noens, Hubris 59
Karlien Van Houtte, Het lied van de sterrenjongen 70
Cynthia Helena van der Hoogte, Achtervolgers 81
K. C. Berlin, De vreemde verhalen van Frank Driebergen 88
M.H. Bartels, Atrissima 99
Paul van Leeuwenkamp, Ruurd 117
Raf de Bie, Dokter Kegelkops Gratis Operatiefuif 127
Terrence Lauerhohn, Een betreurenswaardige vondst 137
Remco Meisner, Daniëlle, of een nieuw begin 150
Juliette van Nes, Een zwarte lakkist 159
Tom Schoonbaert, Het perfecte ritme 162
Annemarie Enters, Ivan de Verschrikkelijke 166
Karel Smolders, Het eerste slachtoffer 119
Lodewijk Verbeek, Een laatste reis 187
Illustraties
Voorpagina: Petra de Vries, Eindbestemming
Pagina 21: Cynthia Helena van der Hoogte, Half
Pagina 58: Eline Krus,
Pagina 98: Ingrid Paenen, Sprookjesboom, detail
Pagina 149: Peter Scheefhals, Demon spell
De bundel telt 192 p's, A5-formaat, is geïllustreerd en kost 19,90 euro.
Hij is verkrijgbaar bij de auteurs en tekenaars, in de Standaard Boekhandel te Geraardsbergen, via Stichting Fantastische Vertellingen en rechtstreeks
bij de uitgever via peter.motte@skynet.be.
Zie ook http://users.skynet.be/peter.motte/de.tijdlijn/index0.htm
Mag ik u om een kleine gunst verzoeken?
Na de vertalingen van mijn romans De Wraak van Baudelaire en Terug naar Hiroshima worden er nu ook proefvertalingen in het Engels en in het Frans gemaakt van mijn pas verschenen roman Alejandro's leugen.
Van de Nederlandstalige book trailer van de roman op YouTube wordt er
binnenkort ook een Engelse en Franse versie gemaakt.
Met de Engelse versie van deze waarlijk mooie clip, geproduceerd door
fotografe Debby Termonia, wil ik graag meedoen aan een wedstrijd voor
boektrailers van Where Writers Win.
Zo gaat dat tegenwoordig: voor alles heb je een wedstrijd J.
Maar om te kunnen meedingen moet de Nederlandstalige "moederversie" wel op z'n minst 1000 "views" hebben en liefst een aantal commentaren.
Omdat de clip nog maar recent online staat, zijn die 1000 views ver van
binnen.
Mag ik u daarom vragen of u de trailer even wilt bekijken en eventueel een
commentaar eronder wilt zetten? Dat kost u slechts een paar minuten en ik
ben er flink mee geholpen, waarvoor bij voorbaat grote en hondstrouwe dank.
Nu ik toch bezig ben ( en met verlegen afgewend gelaat J), durf ik u ook nog vragen of u deze mail zou willen verder sturen naar vrienden en bekenden die geïnteresseerd zouden kunnen zijn in het bekijken van deze sfeervolle clip en die misschien bereid zijn om eronder een kort commentaarstukje te schrijven.
Wie het nog nooit heeft geprobeerd, krijgt nu een kans:
bij Scratch Books verschijnt binnenkort De Wachters van het Louvre, door Jirô Taniguchi.
Voorlopig hebben we deze samenvatting van De Wachters van het Louvre:
"Aan het einde van een studiereis naar Europa reist een Japanse tekenaar naar Parijs met het idee zijn laatste dagen te besteden aan het bezoeken van de musea in de Franse hoofdstad, voor hij weer naar zijn vaderland terugkeert. Een verraderlijke koorts houdt hem echter op zijn hotelkamer in bed en hij krijgt te maken met de absolute eenzaamheid die je als zieke hebt in een vreemd land waarvan je bovendien de taal niet spreekt. Als hij weer wat opgeknapt is, brengt hij zijn oorspronkelijke plan ten uitvoer en bezoekt hij het Louvre."
De voorpagina staat hierboven.
Vind je er iets vreemds aan?
Ik ook.
Tot nu toe heb ik één Taniguchi gelezen. Het , ging over een verkeersslachtoffer, wiens persoonlijkheid in het lichaam was beland van wie hem per ongeluk had doodgereden. Een spookverhaal? Meer magisch-realisme. De chauffeur/overledene proberen contact te leggen met de familie van het slachtoffer.
Van De Wachters van het Louvre verwacht ik dus ook wel wat anders dan hakken en slaan.
Wordt vervolgd!
Uitgeverij: Scratch Books (Nederland)
Auteur: Jirô Taniguchi
Titel: De Wachters van het Louvre
Prijs: 24,90 euro
ISBN 9789492117281
Marvano's trilogie Grand Prix verschijnt in juni 2015 in een integrale versie waarvan je hierboven de doorlopende coverillustratie ziet staan. Een extra katern presenteert een blik op zijn berg documentatie die hij voor de meervoudig vertaalde trilogie gebruikte.
De dag van Charlie Hebdo
1.
Wat is er allemaal gebeurd op die dag van woensdag 7 januari 2015?
De opsomming slaat toe met de saaiheid van langdurige rampspoed.
âs Morgens begon voor mij de gewone routine: koffie, krant, e-mail, omkleden â¦
Niets aan de hand.
Een klant wou enkele bestanden over gamification en andere softwaretoepassingen voor de verzekeringssector vertaald hebben. We hadden de afspraken de dag ervoor al gemaakt, maar toen hielden andere dingen me bezig, zodat ik enkel zijn bestanden had geprepareerd om ze door mijn vertaalprogrammaâs te draaien.
Ik verwachtte de nodige terminologische problemen met de tekst, maar niet meer dan gewoonlijk. Ik was er wel in geslaagd om de deadline te verlengen tot maandagmiddag, want anders had ik het zondag moeten inleveren. Aan weekendwerk ontkwam ik desondanks niet, maar dat is ook zoals gewoonlijk.
âs Middags voerde ik een plannetje verder uit, waar ik al een maand mee bezig was. Ik reed na het eten de auto uit de garage, voorzichtiger dan gewoonlijk, want door een wet van de Vlaamse Gemeenschap is het uitvoeren van archeologische opgravingen bij alle openbare werken verplicht en had ik minder manoeuvreerruimte. Bij de wegenwerken aan de Abdijstraat wordt door de archeologen twee maanden extra overlast veroorzaakt, maar ik mag me gelukkig achten dat ze niet voor onze garage graven, anders kon ik twee maanden langer nergens heen. En een cabrio met een afneembare kap en een plastic achtervenster wil niemand tijdens de donkere dagen âs nachts buiten zetten.
Hoe was het weer?
Het weer is een bekende gespreksopener, maar de meesten onder ons herinneren zich een week later al niet meer hoe het was.
Ik herinner het me nog, omdat ik op weg naar Lessen werd gehinderd door de zon die op het natte wegdek blonk. De temperatuur was laag en nog lager geweest, zodat ik te voorzichtig oppaste voor onverwachte rijmplekken, want dat gevaar was niet groot. Gevaren loeren nooit waar je ze verwacht. Verwachte gevaren zijn geen gevaren meer. En ook deze keer loerden ze elders.
In Lessen reed ik via de rotonde over de markt, naar de rivierbrug, en werd net daarvoor geblokkeerd. File kennen ze daar ook. Geen idee waarom. De tijdschriftenhandel waar ik moest zijn, lag een eind verder, maar niet zo ver dat te voet onmogelijk was. Een wegpiraat reed mij en de rest van de file voorbij, maar sloeg na de rivierbrug linksaf. Minder piraat dan ik had verwacht.
Er vloog een vogel over. Niet al te gehaast. Daarna een tweede uit de tegenovergestelde richting. Of misschien was dat weer de eerste.
De file was nog niet opgelost. Merkwaardig. Het duurde iets te lang om normaal te zijn. Er leek een bus tussen te zitten. Zat die klem?
In de linkerachteruitkijkspiegel zag ik niets aankomen. Voor mij ook niet. Richtingaanwijzer aan, een meter naar links rollen en vooruit, de brug over, de file voorbij, en linksaf, een straat in waar wat verderop een parking was.
Een eindje wandelen naar een tijdschriftenhandel zoals je ze bij ons zelden ziet: weggedoken tussen andere huizen, met een naar achteren verplaatste ingang, weggestopt in de schaduw. Jaren-70-stijl: goudgeel aluminium vensterranden. Zoals gewoonlijk bij halve kiosken de deur vol posters en lotto-reclame. Waarschijnlijk ook sigarettenreclame, maar daar let ik niet op.
De duisternis was niet veelbelovend, en de deur gaf niet mee. Nergens openingsuren. Dat kon twee uur worden. En ik had geen zin om daar drie kwartier te staan verpieteren.
De krantenhandel op de markt lag een heel eind verder, een hele heuvel op, en bovendien wou ik die om allerlei vreemde redenen vermijden. Die hadden gek genoeg niets met die winkel te maken, maar alles met het plannetje dat ik een maand eerder uitbroedde.
Maar ik herinnerde me ooit te hebben geparkeerd bij een oude Delhaize, en aangezien de nieuwe op de weg Geraardsbergen-Lessen ook wel eens had aangeboden wat ik zocht, ging ik die kant op.
Ja, het was een eind. Voor de tweede keer die dag de rivierbrug over. Als chauffeur kon je niet verdwalen, want waar je links af moest, mag je niet rechtdoor, en dat wist ik nog.
Gelukkig hadden ze wel degelijk wat ik zocht. Een van de laatste fasen van mijn plan was daardoor gelukt: de jongste aflevering van het stripblad Spirou kopen. En het was een meevaller, want er stond maar één exemplaar. Mijn abonnement begon rond deze periode te lopen, maar zolang ik geen afleveringen had ontvangen, wist ik niet of het al actief was. En ik wou niets missen.
Terug naar huis met het koppelstuk tussen mijn losse nummers en het abonnement. Lekker gangetje. En me ondertussen afvragen hoe ik in Geraardsbergen weer thuis zou geraken, want door de eenrichtingsstraten en de wegenwerken is het een groot doolhof geworden.
2.
Communicatiecomputer aanzetten. E-mail controleren. Ik herinner me er niets bijzonders van. Vertaalcomputer aan. Een vreemde foutmelding, die ik wegklikte. Vertaalprogramma starten. De teksten waren stukken van een softwareleverancier die diensten aan de verzekeringssector leverde, maar het was geen overdreven gespecialiseerde verzekerings-technische terminologie, en mijn achtergrond informatica kon wel eens meer van pas komen dan mijn kennis van verzekeringen. Maar, zoals altijd, loeren gevaren steeds waar je ze niet verwacht.
Bij het eerste probleem schakelde ik de Van Dale Engels-Nederlands in. Een woord vertalen is dikwijls een kwestie van de juiste nuance, en het is veilig om niet te denken dat de voor de hand liggende vertaling correct is. Ik zoek daardoor meer op dan nodig is.
En toen kwam het eerste woord waarvoor ik een gespecialiseerd woordenboekprogramma opende, en ik werd geblokkeerd. Het woordenboek werd geactiveerd. De woordenlijsten verschenen. De zoekfunctie werkte. Maar als ik op een lemma van een gevonden ingang klikte, verscheen dat niet. Dus had die foutmelding wel iets te betekenen gehad.
Pas twee uur later kreeg ik het progamma eindelijk weer aan de praat, na een hele hoop gedoe: via de functie Software van het Configuratiescherm proberen het programma te herstellen, het programma daarna met dezelfde functie verwijderen en herinstalleren vanaf de cd-rom. Een probleem met de virusscanner? Dat durf ik zeker niet uit te sluiten, want rond kwart voor vier draaide er een andere versie van de virusscanner.
De laatste minuten voor vier uur gebruikte ik om toch nog iets vertaald te krijgen. Maar ik had dus wel twee uur verloren door problemen met de computer.
Nogal wat vertalers die ik ken zijn halve computerherstellers geworden.
3.
Alle goede dingen bestaan uit drie, elk verhaal heeft een begin, midden en eind. En het gevaar loert altijd waar je het niet verwacht.
Het vervolg van de vertaling was het gewone werk: nuance zoeken, dubbelzinnigheden ontrafelen, beseffen dat de woordenboeken niet juist zijn, de context niet over het hoofd zien, steekproeven op internet uitvoeren om te weten wat het meeste voorkomt â¦
De vertaling vorderde aan een goed gangetje, maar ik moest 2500 woorden per dag vertalen om ze op tijd af te krijgen, en toen het nieuws om zeven uur begon, had ik er nog maar duizend gedaan. Ondanks het behoorlijke uurgemiddelde, leek het niet vooruit te branden. En de computerproblemen âs middags hadden vanzelfsprekend niet geholpen.
Zoals gezegd loert het gevaar altijd waar je het niet verwacht, en terwijl ik eerst dacht dat de aanslag op de redactie van het cartoon- en een-beetje-strip-blad Charlie Hebdo wel weer een rotje zou zijn dat de journalistiek opblies tot een volwassen atoombom, bleek dat tijdens mijn zoektocht naar de nieuwste Spirou er twaalf doden waren gevallen en er een klopjacht op twee schutters was ingezet.
1245 woorden
zondag 18 januari - zondag 1 februari 2015
Het Belgische stripblad Spirou heeft deze week zijn 4000e nummer uitgebracht! 
Dat verdient een flinke 
Een geweldige lading strips en over strips.
Allemaal Frans, maar een stuk leuker om Frans te leren dan Molière.
Het tijdschrift begon in... lang geleden voor de Tweede Wereldoorlog, en werd bekend met personages zoals Robbedoes en Kwabbernoot, Guust Flater, de Smurfen, Lucky Luke, Yoko Tsuno en een massa anderen die ik nu niet vermeld (RSI vermijden 
).
Mijn exemplaar ligt momenteel ergens anders (jaja, de koper is nooit de eerste lezer 
), maar het zou me niet verbazen dat er weel heel wat fantasy en sf in staat. In elk geval loopt momenteel Zizi: een reeks over een heksje of zo in wiens haar een vleermuis woont.
Het kost 2,90 euro voor 100 p's, en bovendien zit er ook een kortingsbon in zodat je 12 afleveringen kunt krijgen voor de prijs van 6. Dat is -50%.
YouTube is leuk!
En je kunt met "monetization" zelfs GELD verdienen aan je filmpjes!
Maar is dat ook zo?
We zochten het uit, en onze vermoedens werden bevestigd: op veel meer dan 1 euro per 1000 kee bekeken, hoef je niet te rekenen. Oké, je kunt eens geluk hebben met 2 euro, en af en toe zelfs een euro of 20, 25, maar dat zijn toevalstreffers.
Waarom?
Je wordt niet zozeer betaald per aantal keren dat je filmpje wordt bekeken, maar volgens de advertenties die er voor en op staan.
"Monetisatie" betekent dat je YouTube de toelating heeft om die advertenties te plaatsen.
Maar om te beginnen betekent dat niet dat wie je filmpjes ziet, ook advertenties te zien krijgt. Als YouTube immers geen adverteerders heeft die bij jouw soort filmpje willen adverteren, dan wordt je filmpje zonder meer zonder advertenties uitgezonden, en dan verdien je er niets aan.
Sommige YouTubers hebben dan ook al gemerkt dat hun inkomsten per 1000 bezoeken in december stijgen, en in januari weer zakken. De eindejaarsperiode is immers een typische advertentieperiode.
De hoogte van je CPM (cost per mille, of het bedrag dat je per 1000 bezoeken krijgt) is daardoor afhankelijk van het seizoen, maar ook van het onderwerp van je filmpje.
Je zou natuurlijk kunnen denken dat, hoe langer een filmpje op YouTube staat, hoe mee kijkers het trekt.
Dat is waar.
Alleen: het blijkt dat het niet betekent dat je ook meer verdient. Integendeel: nogal wat YouTubers melden een dalende CPM naarmate het aantal bezoeken stijgt.
Hoe dat kan?
Wij vermoeden omdat adverteerders bij voorkeur op nieuwe filmpjes verschijnen, en dat YouTube adverteerders de mogelijkheid biedt om daarvoor te kiezen.
Wie dus denkt op termijn een lekker cumulatief bedrag te kunnen oogsten doordat zijn totale aantal filmpjes stijgt en daardoor ook zijn totaal aantal bezoeken pe maand stijgt, moeten we dus ook een illusie ontnemen.
Er zijn ook heel wat filmpjes van lage kwaliteit, waar adverteerders gewoon geen advertenties bij willen hebben. Zelfs al geef je de toelating, toch kunnen ze je vermijden.
Maar, zullen sommigen opmerken, je kunt ook YouTube Partner worden.
Er zijn inderdaad verschillende formules.
Je kunt gewoon je filmpje op YT zetten zonder monetisatie.
Je kunt het met monetisatie plaatsen, maar zonder dat je er advertenties op laat zetten.
In die laatste twee gevallen krijg je natuurlijk niets.
Je kunt bij monetisatie kiezen voor een advertentiefilmpje voor je filmpje, voor advertentiebalkjes IN je filmpje (dus op de beelden, boven of onder), of voor allebei. In die gevallen word je wel betaald, en het is te verwachten dat hoe meer advertenties je toelaat, hoe meer je zult krijgen.
Toch lees je ook geen getuigenissen van actieve adverteerdes met veel bezoeken dat ze veel verdienen aan hun filmpjes.
En inderdaad: er zijn speciale programma's, zoals het partnerprogramma, maar we hebben ook nog geen cijfergegevens gevonden over dat partnerprogramma.
Je moet ook oppassen met wat je her en der vindt over hoeveel iemand op YouTube verdient. Er worden enorme cijfers geciteerd, met werkwoorden zoals "earns" en "verdient". Maar er wordt verzwegen dat YouTube daar een percentage vanaf houdt, namelijk 45%. En dat hakt al veel weg.
Aangezien je hoge bedragen niet zomaar ergens in een potje kunt wegstoppen, komen ook de belastingen langs, en dan verdwjnt nog ongeveer de helft.
Al die indrukwekkende cijfers moet je daardoor minstens door vier delen.
Er zijn echter ook de kosten om het filmpje te maken, en vergeet niet de kosten om het te promoten.
En dan blijft er nog een vijfde over.
Een van de problemen is dat YouTube in 2013 het monetisatieprogramma heeft uitgebreid van enkele bevoorrechten naar iedereen. Je moet alleen maar je toelating geven om advertenties bij je filmpje over je hond te zetten.
Het gevolg is dat tegenwoordig meer dan 72 uur video PER MINUUT op de site van YouTube wordt gezet, en al de advertentie-inkomsten moet over al die video's worden verdeeld.
De adverteerders betaalden in 2013 al maar een derde meer van wat ze een jaar of twee daarvoor betaalden om een advertentie op het filmpje van een populaire jongen te krijgen.
Zelfs hele grote namen zagen hun inkomsten gehalveerd, al hadden ze evenveel bezoeken als eerder.
Maar wat blijkt er nog meer?
Er zijn studio's en netwerken die zich speciaal met YouTube bezighouden.
Een daarvan is Machinima Ze beweerden al 2,2 miljard views te hebben. Zij onderhandelen rechtstreeks met de adverteerders over de prijzen die sponsors voor advertenties betalen. Zij zijn dus niet afhankelijk van de prijzen die YouTube bepaalt.
Overigens is niet iedereen tevreden van bedrijven zoals Machinima of Maker Studios. Ze zouden hun creativelingen te weinig betalen en slechte contracten aanbieden.
De meeste huis-tuin-en-keuken-filmpjes zullen het echter moeten doen met 1 euro per 1000 bezoeken, en dat is grof onderbetaald. En zoals gezegd: ook wie een half miljoen bezoeken heeft op een filmpje, moet niet direct verwachten dat hij gegarandeerd mee dan 500 euro zal krijgen. En voor zoiets zie ik Marcel Vanthilt niet van zijn stoel komen.
Meer info:
http://tinyurl.com/l347jc8
http://tinyurl.com/jvtepcw
De stripwereld werd dit jaar verrast door een schitterende monografie over Rosinksi.
Godzijdank heeft Kana deze reeks volledig uitgegeven.
En niet alleen bevat dit laatste deel weer twee goeie verhalen, maar het is ook de apotheose van een aaangrijpende thriller.
De verschillende draden van het net trekken zich samen rond Fujimoto. Alle stukjes van de puzzel schuiven in elkaar: wat is het echte doel van de welvaartsvrijwaringswet? Waarom brengt een staat doelbewust 1 op 1000 van zijn eigen inwoners om het leven? Waarom durven landgenoten het aan om elkaar op basis van een wet te doden? Waarom zijn ze ertegen? Waarom staan ze erachter?
De tien afleveringen met in totaal twintig verhalen demonstreerden enkele mogelijke motieven van de inwoners van een land dat mensen met willekeurige doodslag lijkt te willen motiveren tot een beter leven.
En wat doet Fujimoto in die heksenketel? Hoe houdt hij zich daarin staande? En wat is zijn uiteindelijke lot?
Al die lijntjes komen nu samen in een definitieve onthulling, die aan de lezer samen met Fujimoto een definitieve uitweg biedt.
Ikigami werd door verschillende recensenten tot de beste manga gerekend. De reeks werd vergeleken met Monster en Death Note. Dat is niet geheel ten onrechte, omdat alle drie de reeksen op een ouder publiek mikken, omdat ze alle drie in een rake realistische stijl werden getekend, omdat ze alle drie geloofwaardige personags hebben, maar misschien ook omdat ze alle drie gewoonweg volledig in het Nederlands verschenen.
Superdik afscheidsalbum van 250 p's.
IKIGAMI by Motorô MASE © 2005 Motorô MASE / Shogakukan Inc.
Het meest bijzondere van de verhalen in dit tweeluik is dat ze allebei behandelen hoe mensen reageren in het systeem waarin ze zitten: voor of tegen, medeplichtige of slachtoffer?
Dat is precies het probleem waarmee Fujimoto in elke aflevering krijgt af te rekenen. Het is een probleem dat het hem moeilijk maakt, en waardoor hij altijd verder verstrikt geraakt in het net van controles en van zijn eigen morele dilemma's.
IKIGAMI by Motorô MASE © 2005 Motorô MASE / Shogakukan Inc.
Zaterdag 2 november 2013, werd Atlas voorgesteld, een nieuwe bundel fantasy, magisch-realisme, horror en sciencefiction.
Onze verrassingsauteur-cum-gastauteur Eddy C. Bertin nam zijn exemplaren in ontvangst voor zijn verhaal in onze bundel, maar het is ook bedoeld als bedankje voor alle verhalen die hij al heeft gepubliceerd.
Eddy C. Bertin is een van de origineelste auteurs van sciencefiction en horror die we in de Lage Landen kennen.
Hij was ook 18 jaar actief met zijn tijdschrift SF-Gids, dat 140 afleveringen bereikte. Het blad schiep een band tussen veel mensen die in de genres actief waren.
Een andere gevierde aanwezige was Petra de Vries, die de sfeervolle illustratie voor de voorpagina schilderde
Zij heeft eerder al o.a. voor het blad SF-Terra voorpagina's gemaakt.
We hebben ook Johnny Bekaert van Vorm in de bloemetjes gezet, omdat hij ons hielp bij het vinden van de drukker en bij het persklaarmaken. De drukker leverde trouwens klassewerk af, en het geheel is zelfs beter afgewerkt dan we hadden verwacht.
De aanwezigen, waaronder enkelen van onze schrijvers en illustrators, vonden het een prettige bijeenkomst.
En die titel?
Die werd Atlas.
Het werd Atlas omdat de grote verscheidenheid van de verhalen duidelijk toont dat je met de gekozen genres - fantasy, sciencefiction, horror en magisch-realisme - de hele regenboog van de werkelijkheid en de verbeelding kunt uitdrukken.
Zoals Atlas de wereld op zijn schouders draagt, en zelfs het hele universum, kan ook de bundel de hele realiteit dragen.
Inhoud
Verhalen
Eddy C. Bertin (gastschrijver), Piep! was alles wat ze zei 5
Mieke Sonck, Reis naar het wit 7
Frank Roger, De man die op wraak zon 10
Killian McNeil, Starman 22
Rik Raven, Verloren dame 27
Jos Lexmond, Een plaats als hemel 32
Yorgos Dalman, Nocturne 39
Pen Stewart, Daar waar alles mogelijk is 54
Hans Kilian, De man zonder hoofd 57
Ludo Noens, Hubris 59
Karlien Van Houtte, Het lied van de sterrenjongen 70
Cynthia Helena van der Hoogte, Achtervolgers 81
K. C. Berlin, De vreemde verhalen van Frank Driebergen 88
M.H. Bartels, Atrissima 99
Paul van Leeuwenkamp, Ruurd 117
Raf de Bie, Dokter Kegelkops Gratis Operatiefuif 127
Terrence Lauerhohn, Een betreurenswaardige vondst 137
Remco Meisner, Daniëlle, of een nieuw begin 150
Juliette van Nes, Een zwarte lakkist 159
Tom Schoonbaert, Het perfecte ritme 162
Annemarie Enters, Ivan de Verschrikkelijke 166
Karel Smolders, Het eerste slachtoffer 119
Lodewijk Verbeek, Een laatste reis 187
Illustraties
Voorpagina: Petra de Vries, Eindbestemming
Pagina 21: Cynthia Helena van der Hoogte, Half
Pagina 58: Eline Krus, 
)
De uiterste inzendtermijn voor verhalen en illustraties is 25 september 2013.
Titel
De titel van de bundel is een verrassing.
Verrassingsauteur
Er is ook een auteur als verrassing.
Adres voor inzending
Gelieve in te zenden naar peter.motte@skynet.be met vermelding "Bijdrage nieuwe bundel".
Aangezien het geen wedstrijd is, is er geen enkel probleem met anonimiteit.
Met vriendelijke groeten,
Peter Motte
hoofdredactie De voormalige Tijdlijn
Adijstraat 33
B-9500 Geraardsbergen
België
http://users.skynet.be/peter.motte/de.tijdlijn
Naar het schijnt veroorzaakte dit deel al opschudding bij de douane.
Een heel pakket bronmateriaal voor de Nederlandstalige versie van Ikigami met bestemming Kana werd aan de Europese buitengrenzen tegengehouden.
Op mangafora barstten de disucssies los.
Volgens sommigen was er geen enkele reden om Ikigami tegen te houden, want andere manga's durven veel verder te gaan. Het zou louter het werk zijn van een ambtenaar die bij de steekproeven toevallig dat pak koos, en die zich helemaal niet liet leiden door de inhoud.
Volgens anderen was het net omwille van de inhoud: de enige boeken die door de douane worden tegengehouden zijn immers boeken met extreem geweld of pornografische inhoud. En Ikigami 8 zou in die categorie vallen. Doordat het Japans bronmateriaal was, zouden de tekeningen gemakkelijk wantrouwen opwekken bij wie de taal en dus het verhaal niet begreep.
Hoe dan ook: het was alleen maar oponthoud, en de ware reden van de inbeslagname zullen we nooit kennen.
De zending liep wel vertraging op, waardoor Ikigami 7 met een maand vertraging verscheen. Daardoor volgde deel 8 uitzonderlijk snel op deel 7.
Nu hebben we eindelijk de kans om zelf uit te zoeken of het wantrouwen van de douane terecht was. Sommigen blijven bij hun mening: het was toeval. Maar ze geven wel allemaal toe dat het duidelijk 16+ is. -_^
Verschenen in juni 2013 bij uitgeverij Kana.
230 z/w-pagina's, 9,95 euro.
ISBN 978-94-6210-038-1
IKIGAMI by Motorô MASE © 2005 Motorô MASE / Shogakukan Inc.
Eindelijk kunnen we het concreet in handen krijgen: het zevende deel uit de bewogen serie Ikigami van Motoro Mase.
Zoals elk ander deel telt ook dit twee volledige verhalen.
In Rouwprentje is er een conflict tussen een oude fotograaf die aan analoge fotografie wil vasthouden, omdat hij geniet van het ambachtelijke aspect ervan, en een jongere vriend van hem, die wil overschakelen naar de digitale fotografie, omdat hij vreest met analoge fotografie niet meer aan de bak te komen.
In De droom die ik probeerde te verwezenlijken wil een liefhebber van street dance voor zijn overlijden nog eens een laatste keer tonen wat hij in zijn mars heeft.
De verschijningsdatums van de delen 8 tot en met 9 werden al aangekondigd, en we verwachten dat ook deel 10 wel zal verschijnen.
Iedereen houdt zijn hart vast voor de verkoop, want manga deemstert weg in het Nederlands. Dat is sneu, want de lange verhalen bieden voor weinig geld veel leesgenot. Manga is een aparte toevoeging aan het striplandschap, die we niet graag verloren zien gaan.
Verschenen op 8 mei 2013 bij uitgeverij Kana.
240 z/w-pagina's leesplezier voor 9,95 euro.
ISBN 9789462100312
IKIGAMI by Motorô MASE © 2005 Motorô MASE / Shogakukan Inc.
