Gisteren zijn we met z'n allen naar F.A.C.T.S. gegaan, een beurs voor spullen van Star Wars, LOTR, Fantasy, Comics, Anime, Sci-Fi, Toys en meer van dat. Leuk was dat er ook enkele bekende gasten kwamen en dat er allerlei volk verkleed rondliep. Je kreeg 2 euro korting als je zelf verkleed kwam opdagen, maar er waren ook professionele verklede mensen ingehuurd, die daar wat rondstruinden. Je kon dan met hen op de foto gaan terwijl ze bijzonder goede poses aannamen, of ze deden je schrikken door plots op te duiken enzo...Zo was er een Ringwraith (LOTR) die het steeds maar op mij had gemunt - blijkbaar beviel ik hem . Eerst heeft ie in een nauw gangetje aan mij gesnoven. En toen ik een tijdje later allerlei gekke gebaren aan het maken was achter zijn rug, draaide hij zich plotseling om met zijn zwaard en snoof heel dreigend. Was me dat verschieten zeg !!! Maar daarna kreeg ik er haast de slappe lach van . Ook aardig was Darth Vader die met een peutertje op de arm heeft staan poseren voor de foto (^_^). Die stormtroopers en Jedi die constant tussen de massa liepen waren ook indrukwekkend. Ook heel professioneel allemaal.
Qua bekende gasten kwamen er: Lieutenant Gruber, Herr Flick en Helgaaaa uit "Allo Allo" (iiiiiiiiiiiiih ik heb ze van dichtbij gezien *gil gil*!), de acteur die C3PO speelde, en de fantastische cartoonist Lectrrr die zijn boekjes kwam signeren.
Ik heb daar een "De Appendixen" gekocht, een boek van Tolkien dat meer uitleg geeft over de LOTR-trilogie, met de geschiedenis van Midden-Aarde in, uitleg over de talen aldaar gesproken, het Verhaal van Arwen & Aragorn etc...Ook heb ik me een zeer mooi juweel met magische krachten aangeschaft: das Rozenkreuz dat mij meer in contact moet brengen met mijn onderbewuste en dat mij het eeuwig leven en liefst ook de eeuwige jeugd moet geven. 
Die jeugd ben ik zelf nog niet verloren me dunkt, want naar zo'n beurs gaan heeft toch iets van eens terugkeren naar je kindertijd he ...Fantasie, gekostumeerde mensen en speelgoedjes. Wat wil een mens nog meer?!

WTC

Toen ik voorstukjes zag van de film “WTC” (nu in de bioscoop!), dacht ik: “weer zo’n American Patriot film met heldhaftige toespraken, moraliserende mensen, heldendaden, Amerikaanse vlaggen en meer van dat.” Ik heb de film gisteren gezien en eerlijk gezegd, dat viel goed mee. Het heroïsme is uiteindelijk verrassend beperkt gebleven tot enkele korte scènes. Vooraf dacht ik ook dat deze film de vergelijking nooit zou kunnen doorstaan met “United 93”, maar dat hoeft ook niet. Beide films gaan over 9/11 maar hebben een andere invalshoek. Vergelijken is dus simpelweg niet aan de orde! Waar United 93 de aandacht richt op het vliegtuig dat in een veld in Pennysylvania crashte, heeft WTC als onderwerp het derdelaatste en het voorlaatste slachtoffer die levend vanonder het puin van de Twin Towers konden gehaald worden. Het gaat om twee cops, politieflikken dus, de enige overlevenden van een groepje dappere flikken die de Twin Towers binnengingen om de slachtoffers op de bovenste verdiepingen te redden. Zover is het trouwens nooit gekomen, want de torens gingen tegen de grond net op het moment dat ze aan hun reddingsactie wilden beginnen. De nachtmerrie begint voor de twee overlevende cops. Wat daarna volgt zijn bloedstollende uren voor deze slachtoffers, zowel letterlijk als figuurlijk. Wat zij meemaken is nu eens werkelijk wat je noemt tot over je oren in de problemen zitten! De familie heeft het zo mogelijk nog moeilijker: de twijfels, de onzekerheid, de marteling het niet-weten…

Wat ik een zeer sterk punt vind van deze film, is dat je de hele toestand van binnenuit beleeft. Wij kennen 9/11 slechts van op tv-beelden, we hebben er altijd een afstandelijk zicht op gehad. Maar in deze film zit je er middenin! De verwarring van het moment, de angst, de rommel, de hysterie van de mensen, de gewonden, het verdriet van de nabestaanden…je ziet het allemaal van dichtbij. Dit geeft een zeer hoog realiteitsgehalte aan WTC. Wat ook helpt is natuurlijk het feit dat er bijna geen Hollywoodsterren in meedoen. De enige acteur die ik kende was Nicholas Cage, maar hij speelt de rol van ervaren rot bij de New Yorkse flikken zo goed dat ik geen enkel moment het gevoel had dat ik naar een overbekende superster aan het kijken was.

Het filmwerk op zich is zeker een streling voor het oog. De film begint met mooie beelden van een New York dat ontwaakt (de scène met die skyline is prachtig!). Het moment van de aanslagen werd zo in beeld gebracht – of beter: níet in beeld gebracht – dat je een idee krijgt van wat de New Yorkers er nu eigenlijk zelf precies van hebben gezien die dag. Daarna overvalt je een soort melancholie: de omgeving van het World Trade Center is uitgestorven, het enige wat nog beweegt zijn duizenden papiertjes en dat soort dingen die droevig naar beneden blijven dwarrelen onder de grijs geworden hemel. Het moment waarop je beseft dat NYC nooit meer helemaal hetzelfde zal worden. Een poëtisch moment om even bij stil te staan! De benarde, hopeloze situatie van de twee policemen is dan weer zo goed in beeld gebracht dat je er zelf claustrofobisch van zou worden. Mooi is ook de opeenvolging van de uitgekiende flashbacks die zowel de slachtoffers als hun partners krijgen, dit gecombineerd met de wisselingen van standpunten van de ene partij naar de andere.

Kortom, dit is een film die niemand onberoerd zal laten. Een aanrader!

Oh ja, leuke uniformen trouwens;-).

Tijd voor EHBO

Na de rijlessen kan ik meestal wel wat EHBO gebruiken, en dat deed me eraan denken dat ik jullie weer wat nuttige eerste hulptips moest geven. Vandaag bespreken we wat je zoal kan doen bij verdrinkingen, ernstige bloedingen, hartaanvallen, shock en elektrocuties.

1) Ernstige bloedingen

Dit gaat niet over banale sneetjes in de vinger, maar over bloedingen waar serieus wat bloed naar buiten komt. Die moet je altijd ernstig nemen, want het slachtoffer kan al in levensgevaar komen als hij 1 – 1,5 liter bloed verliest!

Bij een ernstige uitwendige bloeding loopt het bloed snel & hevig uit de wonde, of spuit hete r zelfs uit (dan is er een slagader geraakt)!

Wat doe je eraan?

Veiligheid eerst! Vermijd indien mogelijk contact met het bloed van het slachtoffer – AIDS is géén irreële bedreiging. Probeer handschoenen aan te doen of pak een dikke, zuivere doek.

Stelp de bloeding door met de doek druk uit te oefenen op de wonde. Nog beter is als je dit door het slachtoffer zelf laat doen, maar dat gaat vaak niet. Als het een lidmaat betreft: breng dat in hoogstand. Dit betekent dat je het lidmaat in de hoogte brengt, op een niveau hoger dan het hart. Bij een arm: laat het slachtoffer stabiel neerzitten, houd zijn arm omhoog in die mate dat de elleboog een hoek van ongeveer 90 graden bevat, ondersteun de arm. Bij een been: laat het slachtoffer neerliggen en leg iets onder het been – of hou het desnoods zelf wat omhoog.

Bind het lidmaat niet af! Daarmee bereik je slechts twee dingen: a)als je het goed doet, zorg je ervoor dat het lidmaat gewoonweg afsterft, b) als je het slecht doet, zorg je ervoor dat het bloed er werkelijk uit zal spuiten.

Het afbinden van ledematen mag je in feite alleen maar doen als laatste redmiddel, bv. als het lidmaat in dermate toestand is dat je het toch als verloren kan beschouwen (deels afgerukt ofzo, of enorm vééél grote, gapende wondes waaruit bloed spuit), of als er nog slachtoffers zijn die echte reanimatie nodig hebben – je kan immers niet stelpen bij de ene en beademen bij de andere.

Leg zo mogelijk een steriel drukverband aan. Materiaal daarvoor moet in de EHBO-kit van je auto te vinden zijn. Anders moet je je uit de slag trekken met zakdoeken, keukenhandoeken, stropdassen, lakens…improviseren mag best. Je drukt een prop daarvan op de wonde en brengt daarrond een verband aan. Wat als de bloeding niet stopt? Leg met wat zwachtels, stuk stof etc enkele platte knopen rond het verband, steek een hard, langwerpig voorwerp door 1 van de knopen en draaien maar. Let wel dat de huid er niet tussen komt te zitten (het slachtoffer zal wel al genoeg afzien vrees ik).

Als er een vreemd voorwerp zit in de wonde, ruk die er dan niet uit.

Verwittig zo snel mogelijk de 112, en beschrijf altijd de toestand van het slachtoffer, vermeld de plaats waar je bent etc…

Bij een inwendige bloeding zie je meestal een blauwige verkleuring op de buik, die plaats kan ook hard aanvoelen. Het slachtoffer zal klagen over vreselijk pijn daar. Je kan zelf niet veel doen, behalve het slachtoffer op zijn rug op de grond leggen (al dan niet op een deken), zijn benen wat in de hoogte leggen en zo snel mogelijk de 112 te alarmeren.

Zowel bij inwendige als uitwendige bloedingen kan het slachtoffer in shock geraken door het ernstige bloedverlies. Dat is erg gevaarlijk! De huid voelt koud aan, koud zweet breekt uit, het slachtoffer kan misselijk zijn, de hartslag wordt zwak en snel en de ademhaling oppervlakkig. Het slachtoffer is vaak op een vreemde manier berustend. Geef hem geen eten of drinken! Zorg dat de temperatuur van het slachtoffer stabiel blijft. Vermijd dat hij nog meer pijn lijdt. Waarschuw altijd zo snel mogelijk de 112!

2) Elektrocutie

Veiligheid eerst: schakel direct de stroom uit. Raak een slachtoffer dat nog in contact is met de stroombron nooit aan! Begin dan met de reanimatie indien nodig. Koel eventuele brandwonden en dek ze steriel af. Zorg dat gebroken ledematen onbeweeglijk blijven. Verwittig uiteraard de 112 als de toestand ernstig is. Het is aan te raden om sowieso op controle te gaan in het ziekenhuis (natuurlijk niet als je een schokje hebt gehad bij het openen van je autoportier hé).

3) Verdrinking

Eerst en vooral: spring nooit een verdrinkend iemand achterna als je zelf niet zeer goed kan zwemmen. De sterkte van de stroming, de koelte van het water en de hinder van de kledij worden fors onderschat. Gooi hem liever iets drijvends toe, bv een stuk hout, boei, een lege jerrykan (goed, de olieprijzen zijn hoog maar nog steeds niet hoger dan een mensenleven). Of gooi anders een touw.

Waarschuw de redders of de 112, vermeld er altijd bij dat het om een verdrinking gaat. Als je hem er zelf uit hebt uit kunnen halen en je moet reanimeren, geef het dan niet te snel op. Onderkoeling is, hoe tegenstrijdig het ook klinkt, in het voordeel van een slachtoffer met ademhalingsstilstand.

De kans is groot dat het slachtoffer nogal gevuld is met water. Leg hem op zijn buik over je knie, zorg dat de poep het hoogste punt is. De zwaartekracht laat het water (en waarschijnlijk nog een hoop onsmakelijke dingen zoals de laatste maaltijd) er gemakkelijker uitlopen. Mond-op-mondbeademing is hierna weliswaar wat minder smakelijk, maar toch effectiever.

4) Hartaanval

De symptomen bij lichte hartaanval of Angor zijn: pijn onder borstbeen, zweten, misselijkheid, het slachtoffer voelt zich niet goed…

Wat doe je eraan?

Laat het slachtoffer (stabiel) neerzitten. Zorg dat er wat frisse lucht is. Zorg dat hij rustig blijft. Stel gerichte vragen als: “hebt u dit al eerder gehad?”, “was dat hetzelfde gevoel”, “bent u hartpatiënt en hebt u uw medicatie bij?”. Meestal is dat laatste wel het geval, en dan geef je hem een pilletje dat hij onder de tong moet leggen. Verwittig de hulpdiensten maar blijf liefst bij het slachtoffer, en zeg hem dit ook. Bij rust zal de toestand van het slachtoffer na een tijd verbeteren.

Als het slachtoffer antwoordt dat de pijn nu toch wel meer is dan de vorige keer, of dat “het gevoel anders is”, moet je je toch wel zorgen beginnen maken. Dit kan een hartinfarct zijn! Zeker als het slachtoffer ook klaagt over pijn die uitstraalt naar de arm, maag, schouders en als de klachten begonnen zijn in een toestand van rust! De toestand van het slachtoffer zal ook niet verbeteren in rust en/of na inname van zijn medicatie (dit kan geen kwaad, however…) Probeer de polslag te controleren, en doe verder hetzelfde als bij een Angor. Waarschuw onmiddellijk de 112 en vermeld zeker dat het om een hartinfarct gaat! Controleer dan steeds de vitale functies.

Breng mensen met een hartaanval nooit zelf naar het ziekenhuis! De kans dat de toestand onderweg verergert is niet gering, en probeer maar eens een bewusteloos iemand uit een auto te krijgen.

Voor de rest kan je zelf helaas niet veel doen. Het is een kwestie van de symptomen tijdig juist te interpreteren. Hetzelfde geldt voor een beroerte (herseninfarct). Als iemand klaagt over langdurige, hevige hoofdpijn, verward is, raar spreekt en nogal vreemde antwoorden geeft, eenzijdige spierverzwakkingen/-verlammingen heeft of heel erg ongewone dingen begint te doen (zoals met een koffielepeltje roeren in het gebak;-), dan wordt het tijd om de hulpdiensten te alarmeren. Denk nooit zomaar: die wordt een beetje seniel of een dagje ouder! Wat je dan verder nog kan doen, is hem in een stabiele zithouding te zetten en beginnen reanimeren indien nodig.

Dankzij het internet kan ik bloggen, dus is het niet meer dan normaal dat ik ook daarover eens een item schrijf. Maar omdat iedereen al zo vertrouwd is met het hedendaagse internet, ga ik het hebben over hét "internet" van de 19e eeuw: het Mundaneum! Het Mundaneum is een museum in Mons (Bergen), werd gesticht eind 19e eeuw en bevat zo'n 6 km papier! Het werd opgericht door Paul Otlet en Henri La Fontaine en wordt ook wel "het internet van het papier" genoemd. Paul Otlets ideaal was om in het Mundaneum alle kennis van de wereld te verzamelen en te classificeren, een gigantische universele catalogus. Alle kennis van de hele wereld zou gebundeld moeten worden. Zoiets als ons huidige internet dus! Het moet veel werk geweest zijn, maar uiteindelijk ging het Mundaneum in 1910 dan toch open. Het was Otlets wens dat uiteindelijk iedereen, via een gemakkelijk systeem, de bibliografie zou kunnen consulteren, en zelfs vanuit de eigen woonkamer. Verder was het ook de bedoeling dat de catalogus regelmatig bijwerkt en uitgebreid zou worden. Helaas, het Mundaneum raakte hopeloos uit de tijd. Toch is de wens van Paul Otlet in zekere zin uitgekomen, met het internet en internetencyclopedieën als Wikipedia. Dit moet echter wel wat genuanceerd worden. Op het internet, en in mindere mate ook op Wikipedia, staat evengoed de grootste onzin, gaande van simpele typfouten over inhoudelijke blunders tot doelbewust foute info. Wat je in het Mundaneum aantreft, is daarentegen correct! Achteraf bekeken nog niet zo slecht dus…

De laatste jaren staat het Mundaneum weer in de belangstelling, en ik hoop het ooit eens te bezoeken. Want dit lijkt me toch meer dan de moeite waard!

& http://www.mundaneum.be/ &

Vanaf vanavond gaat de VT4-serie “Stanley’s Route” weer van start. Ik heb de serie vorig jaar eigenlijk niet gevolgd, dus kan ik niet zeggen “het gaat weer spetterend/vreselijk worden”. Dit jaar ga ik wel proberen kijken. Op zich heb ik het niet zo voor dat reality-gedoe; het laat me hoegenaamd koud hoe erg die BV’s daar gaan afzien in de Afrikaanse jungle. Ik ga eerder kijken voor de mooie beelden. Het is gefilmd in Centraal-Afrika en laat dat nu toevallig een regio zijn die mij ontzettend boeit!

Laat ik hier ondertussen eens wat uitweiden over “de Grote Meren”. Wat bedoelt men eigenlijk met de streek “de Grote Meren”? De omgeving van Loch Ness? Het Bajkalmeer? Het meer van Genève? The Lake District in Groot-Brittannië??

Hapana, nee, met “de Grote Meren” bedoelt men een streek in Centraal-Afrika, gelegen rond de slenkmeren in de Oost-Afrikaanse Slenk (Great Rift Valley) plus het Victoriameer (géén slenkmeer). De Oost-Afrikaanse Slenk is een enorm lang stelsel van slenken; en op die plaats wordt het Afrikaanse continent letterlijk langzaam in twee getrokken omdat daar twee platen van elkaar “wegdrijven”. Op sommige plaatsen is de Oost-Afrikaanse Slenk duizenden meters diep, hier en daar is ze 100 km breed. In totaal is de Great Rift Valley 6400 km lang; ze loopt van Mozambique naar Syrië. Een zeer interessant fenomeen voor de aardrijkskundigen!

Op sommige plaatsen in deze slenk zijn slenkmeren ontstaan: lang, smal en zeer diep. De belangrijkste en grootste meren zijn: het Tanganyikameer, het Kivumeer, het Edwardmeer, het Albertmeer en het Malawimeer. Daarnaast is er ook nog het beroemdere Victoriameer, een belangrijke bron van de Nijl. Dit is echter geen slenkmeer (maar toch nog wel groot, vandaar dat men het tot “de grote meren” rekent;-).

Door die slenken wordt de regio gekenmerkt door nogal wat vulkanisme, er zijn ook vrij hoge bergen ontstaan zoals de Virunga in Oost-Congo. Door het vulkanisme is de landbouwgrond er zeer vruchtbaar.

De regio van de Grote Meren loopt door Zuid-Oeganda, Oost-Congo, Rwanda, Burundi, Kenia, Tanzania en Malawi. Dit is een bijzonder fascinerende regio. Een regio van extremen ook: je vindt er de prachtigste landschappen en een enorme biodiversiteit, maar dit is ook een streek met veel gevaarlijke tropische ziektes en extreme menselijke ellende. Deze streek heeft ook een rol gespeeld in de geschiedenis. The Great Rift Valley is één van de ontstaansgronden van de menselijke soort. In tegenstelling tot wat veel mensen nog steeds denken, zijn de mensen daar nadien ook nog vérder geëvolueerd. In Oeganda was er het koninkrijk van de Buganda, in Rwanda ontstond er het Land van de Duizend Heuvels. Op elke heuvel leefde een stam van Hutu, Tutsi (en eventueel Twa). De heuvels stonden onder het uiteindelijke bevel van de koning, de Mwami, die werd gezien als een schakel tussen de onderdanen en de goden. De oostelijke kant van de regio was het domein van de Swahili’s, waarvan slavenhandelaar Tippu Tib ongetwijfeld de beroemdste is.

Later werd de regio bij ons beroemd gemaakt door Dr. Livingstone en Henry Morton Stanley! Stanley prees het gebied ten oosten van de Meren later aan bij Koning Leopold II, met alle gevolgen vandien. Tijdens de twee Wereldoorlogen werd er ook in Midden-Afrika gevochten (die landen behoorden toe aan verschillende mogendheden, zodus…) maar niet erg intensief. Daarna kwamen de Grote Meren vooral negatief in het nieuws. In Burundi en vooral Rwanda volgde decennialang de ene moordpartij op de andere, met als triest hoogtepunt de genocide in Rwanda in 1994. Idi Amin speelde dictator over Oeganda in de jaren ’70, je kent hem vast wel vanop die foto’s waarop hij op een gouden troon zit terwijl het volk stierf van de honger. In Oeganda brak ook een burgeroorlog uit in 1986; het Lord’s Resistance Army met aan het hoofd J. Kony ontvoerde en verminkte duizenden kindsoldaten en terroriseerde talloze onschuldige burgers. Vanuit Oeganda en Rwanda vielen vanaf de jaren ’90 ook milities Oost-Congo binnen, een conflict dat nog steeds niet opgelost is.

Qua natuur is dit een overweldigende streek. De Meren op zich moeten al magnifiek zijn, maar dit is ook het gebied waar het Virunga-park met zijn zeldzame gorilla’s ligt. Onderzoeksters Dian Fossey en Jane Goodall danken hun faam aan het onderzoek naar de mensapen in de regio van de Grote Meren. De tot nu toe verst ontdekte bron van de machtige Nijl ligt op de grens van Oeganda en Rwanda. In het noorden van Congo/zuiden van Oeganda, leeft een zeer speciaal en aantrekkelijk dier: de Okapi oftewel bosgiraffe. Een prachtig en zeldzaam beestje!

Ook op etnisch vlak is dit een zeer verscheiden gebied. Het is een overbevolkt gebied en het zou ons te ver leiden om alle etnische groepen op te noemen, maar interessant om te weten is dat er in de oerwouden pygmeeën leven. Hutu en Tutsi heb ik reeds eerder vermeld. In Bukavu, een stad aan de westelijke kant van het Kivumeer, worden er zomaar eventjes 40 (!) talen gesproken. Dit om de grote etnische verscheidenheid van de regio te illustreren. De lingua franca in deze regio is trouwens het Swahili. Andere talen waarin je je kan redden zijn het Frans en Engels.

De regio van de Grote Meren is echter ook het toneel van veel menselijke ellende. Over de talloze burgeroorlogen heb ik al veel gezegd, maar laten we ook de tropische ziektes zoals malaria, ebola en HIV niet vergeten. Op bepaalde plaatsen is er verder een enorme armoede en criminaliteit, zoals in Bukavu. Sommige gebieden in Oost-Congo zijn nog altijd in handen van de Interahamwe: fanatieke Hutu-milities uit Rwanda, ze kappen/schieten graag op alles en zéker op blanken! Verder zwerven er nog veel kindsoldaten rond, vooral in Oeganda. Die kom je liever níet tegen. De BV’s uit “Stanley’s Route” gaan het dus zwaar krijgen in de komende afleveringen. Hopelijk zijn ze goed ingeënt en kennen ze een mondje Swahili, want ik vrees dat ze dat erg nodig zullen hebben!

› Stanley’s Route, vanaf maandag 25 september op VT4, om 21u05. š

Let me tell you a bedtime story about…Story!

Lady in the Water

Zaterdagavond ben ik naar de film “Lady in the Water” van regisseur M. Night Shymalan gaan kijken! Dit was echt een bijzonder mooie, en spannende, film. Het was typisch een Shyamalan-movie: ruimte voor fantasie, spannend tot het einde, af en toe eens flink griezelen en/of verschieten, ontroerend einde en knap & origineel filmwerk. Ook kwam weer het thema van ondergronds/in- of opgesloten te zitten terug, zoals in zowat alle films die ik al van deze regisseur heb gezien: The Sixth Sense, Signs, The Village. Dit zijn ook stuk voor stuk zeer goede films trouwens.

Het verhaal gaat over een zeenarf, Story, die naar onze wereld is gekomen om in één van ons, een uiverkorene, “iets” te laten ontwaken. Wat die uitverkorene in de toekomst doet, zal de geschiedenis van de mensheid mee bepalen. Mr Heep, conciërge van een appartementsgebouw, treft de zeenarf in het zwembad van het appartement aan. Hij besluit haar verder te helpen in haar zoektocht naar de uitverkorene, wat gemakkelijker gezegd is dan gedaan. De tijd dringt echter: Story wordt bedreigd door een vreselijk roofdier, een scrunt (en dan nog eentje van het niet-afhoudende type op de koop toe) en ze heeft ook nog maar enkele avonden de tijd om door de grote arend opgepikt te worden. Die moet haar terugbrengen naar har eigen wereld, the Blue World. Samenwerking tussen de vreemde snoeshanen die samenhokken in het appartement is vereist! Het ziet er niet al te best uit, met die enge scrunt die aldoor rond het appartementsgebouw sluipt. Ondertussen moeten enkele van de bewoners, waaronder de conciërge zelf, ook hun eigen demonen zien te overwinnen…

Het meisje dat de narf speelt, heeft ook de hoofdrol gespeeld in “The Village”. Ik was telkens onder de indruk van haar prestatie. M. Night Shyamalan heeft gewoontegetrouw een cameo in zijn eigen film, maar dit keer heeft hij een belangrijke rol! Grootheidswaanzin? Dat kan mij niet schelen, als het acteerwerk maar goed is. En dat is het ook. Shyamalan heeft werkelijk talent! En hij is ook niet mis;-) Ik wist voordien niet hoe hij eruitzag, en had me aan een Salman Rushdie-achtig type verwacht. Maar dit viel zéér goed mee (^_^).

Je moet zeker en vast naar deze film gaan kijken. Shyamalan slaagt er telkens weer in mijn verwachtingen te overtreffen. Doe zo verder M. Night, en je schrijft filmgeschiedenis!

Kinderachtige rommel, zegt u? Shut up. And try.

hhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh

Liaisons Dangereuses

Woensdag 20 september is er een goeie film op Canvas, nl. “Dangerous Liaisons”! Deze film is het bekijken waard. Ik heb hem al een paar keer gezien maar ik ga waarschijnlijk nóg eens kijken. Dat zou al overtuigend genoeg moeten zijn, niet? (als je weet dat ik geen echte tv-kijker ben)

De film is gebaseerd op “Les Liaisons Dangereuses” van Choderlos Laclos. Dit boek is uitgebracht in 1782 als een zogenaamde briefroman. Ik denk dat het in die tijd erg ophefmakend was!

Het boek geeft ons een mooi beeld van de perverse, decadente aristocratie in het Frankrijk van voor de Franse Revolutie (1789). Markiezin de Merteuil en Vicomte de Valmont zijn twee bekende/beruchte, doortrapte aristocraten, die op seks maar nog veel meer op het spel van het verleiden zelf belust zijn. Als ze iemand die bij voorkeur erg kuis is, hebben kunnen verleiden, beschouwen ze dat als een overwinning. De actie in bed doet er dan eigenlijk minder toe, het is vooral de uitdaging die telt voor deze duistere, sadistische figuren. Eens het doel bereikt is, is de prooi uiteraard niet meer interessant en dan wordt die ook vakkundig gedumpt. En zo spelen die twee zeer wrede spelletjes, vaak van aantrekken en afstoten, met hun weerloze prooien. Als ze maar macht uit kunnen oefenen op iemand, dan zijn ze gelukkig!

Markiezin de Merteuil wil wraak nemen op een vroegere minnaar die op trouwen staat. Zij sluit een pact af met Valmont: hij moet de aanstaande bruid Cecile – een jong, naïef, onbevlekt gansje – aanzetten tot “het kwade” (in bed praten dus;-). In ruil mag Valmont daarna nog eens in de koffer duiken met de markiezin. Valmont vindt deze uitdaging eigenlijk wat beneden zijn niveau; het zal immers weinig moeite kosten zo’n onervaren wicht te verleiden. Hij concentreert zich dan ook tegelijkertijd op een veel grotere uitdaging: het verleiden van de onbesproken, respectabele, trouwe, godsvruchtige Madame de Tourvel (die vanzelfsprekend ook getrouwd is). En om het helemaal ingewikkeld te maken, verliest Cecile haar hart aan haar jonge muziekleraar Danceny, een op het eerste zicht brave jongen.

Er wordt dus veel aan verleiden gedaan in deze roman, maar algauw blijkt dat het spel met de liefde wel eens gevaarlijk zou kunnen zijn…

Van dit boek zijn er wel al wat verfilmingen geweest. In 1988 kwam “Dangerous Liaisons” uit, van regisseur Stephen Frears. Mét een supercast: John Malkovich als ultieme (knappe & verleidelijke) slechterik Valmont, Glenn Close als teef de Merteuil, Michelle Pfeiffer als heilig beeldje de Tourvel, Keanu Reeves als de o zo onschuldige, aanbidderige Danceny en een toen piepjonge Uma Thurman als dom blondje Cecile.  Het werd dan ook een geweldige film: schitterend geacteerd, een zeer duistere sfeer, mooie decors en kostuums, prachtige locaties…

Ongeveer gelijktijdig met “Dangerous Liaisons” werd de film “Valmont” gedraaid. “Dangerous Liaisons” kwam net wat eerder uit, zodat “Valmont “(1989) een regelrechte flop werd! Wie gaat er ook naar 2 keer dezelfde film kijken op zo’n korte tijd he?!? En toch moet “Valmont” – met Colin Firth in de titelrol – zeker niet onderdoen! De toon van deze film is luchtiger, frivoler, en focust meer in op het personage Valmont. De afloop is ook ietsje minder dramatisch dan in “Dangerous Liaisons”. Helaas is het altijd die laatste die ze uitzenden op tv, ik vind dat “Valmont” ook wel eens wat meer kansen mag krijgen. Het is al lang geleden dat ik die film zag, ik zou hem graag wel eens terugzien.

Ten slotte is er nog een moderne verfilming van het verhaal: “Cruel Intentions” (1999) met o.a. Reese Whiterspoon. Hier gaat het over intriges tussen jongeren aan het einde van de 20^e eeuw. Deze film zegt mij eigenlijk niet veel, ik hou veel meer van kostuumdrama’s.

(er zijn nog andere verfilmingen, maar daar weet ik eigenlijk niks over te vertellen)

Kijk zeker naar de film woensdag! Zo kan je meteen de personages in het boek een gezicht geven. Je krijgt ook een uitstekend beeld van de intriges die zich toen afspeelden onder de steenrijke, decadente, liederlijke adel in het 18^e eeuwse Frankrijk!

~ “Dangerous Liaisons”, woensdag  20 september om 21.10 u, op Canvas ~

~ “Les Liaisons Dangereuses”, door Choderlos Laclos ~

~ “Gevaarlijk Spel met de Liefde”, Nederlandse vertaling ~