Ik ben Dopsie/Miss Dee
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/12/1984 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik hou van genieten, cultuur, wellness, dansen, diertjes en de natuur.
Ik ben miss Dee!
Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog iets geblogd heb. Maar ik heb het dan ook - cliché - druk druk druk. Ik heb gelukkig wel even de tijd om hier wat nieuws te posten over mijn lieve cavia Cleo. Een tijdje geleden was ze plots ziekjes. Als ik 's ochtends opsta, staan de caafs mij gewoonlijk allebei enthousiast op te wachten en te bedelen om eten, ondertussen vrolijk rondstuivend door het hok en kunstjes opvoerend om het baasje gunstig te stemmen. Die ochtend vertoonde alleen de jonge Sheba de gebruikelijke tekenen van enthousiasme, terwijl Cleo weinig bewoog en liever in een hoekje ging zitten, met de rug naar ons toe. Slecht teken...Toen ik haar een heerlijke maaltijd van ontbijtkorrels voorzette, probeerde ze wel te reageren maar eten deed ze er toch niet van. Cleo's leeftijd en voorgeschiedenis in acht genomen vreesde ik al voor het ergste. Ik verwachtte dan ook dat ik 's avonds een lijk zou aantreffen in het caviahok . Cleo mocht overdag echter in de ziekenkooi (vooral omdat dat jonge geweld haar anders zou kunnen lastigvallen) en dat bleek nog te helpen ook. Toen ik 's avonds thuiskwam had ze van het hooi en haar avondeten geknabbeld en toen ze na een paar dagen voldoende hersteld was, mocht ze weer in het gewone hok. Dat hok heeft ze meteen half afgebroken, dus ik veronderstel dat ze wel weer topfit is. Die Cleo toch...Vast en zeker een winterdipje. Taai is dat rakkertje wel! Shebawas in ieder geval blij dat haar vriendinnetje terug was, want dat beestje kan niet tegen alleen zitten. Het leek wel alsof ze elke dag op Cleo's favoriete zitplekje zat te treuren . Ondertussen hebben de dames al duchtig ruzie gemaakt, dus de situatie is weer helemaal genormaliseerd. Cleo wordt vast nog duizend jaar oud, net zoals Dokter Le Compte zaliger .
Oh ja, even voor alle duidelijkheid: Sheba is - in tegenstelling tot wat iedereen lijkt te denken - géén konijn. Of kunnen jullie misschien lange oren en grote platvoeten bespeuren bij dat beestje ?
Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog iets geblogd heb. Maar ik heb het dan ook - cliché - druk druk druk. Ik heb gelukkig wel even de tijd om hier wat nieuws te posten over mijn lieve cavia Cleo. Een tijdje geleden was ze plots ziekjes. Als ik 's ochtends opsta, staan de caafs mij gewoonlijk allebei enthousiast op te wachten en te bedelen om eten, ondertussen vrolijk rondstuivend door het hok en kunstjes opvoerend om het baasje gunstig te stemmen. Die ochtend vertoonde alleen de jonge Sheba de gebruikelijke tekenen van enthousiasme, terwijl Cleo weinig bewoog en liever in een hoekje ging zitten, met de rug naar ons toe. Slecht teken...Toen ik haar een heerlijke maaltijd van ontbijtkorrels voorzette, probeerde ze wel te reageren maar eten deed ze er toch niet van. Cleo's leeftijd en voorgeschiedenis in acht genomen vreesde ik al voor het ergste. Ik verwachtte dan ook dat ik 's avonds een lijk zou aantreffen in het caviahok
. Cleo mocht overdag echter in de ziekenkooi (vooral omdat dat jonge geweld haar anders zou kunnen lastigvallen) en dat bleek nog te helpen ook. Toen ik 's avonds thuiskwam had ze van het hooi en haar avondeten geknabbeld en toen ze na een paar dagen voldoende hersteld was, mocht ze weer in het gewone hok. Dat hok heeft ze meteen half afgebroken, dus ik veronderstel dat ze wel weer topfit is. Die Cleo toch...Vast en zeker een winterdipje. Taai is dat rakkertje wel! 
. Ondertussen hebben de dames al duchtig ruzie gemaakt, dus de situatie is weer helemaal genormaliseerd. 
Cleo wordt vast nog duizend jaar oud, net zoals Dokter Le Compte zaliger 
.
