Deze nacht had ik weer zo'n angstaanjagende droom. Of beter gezegd: zelfs TWEE! Wat een nacht. Komt dat door het mooie weer ofzo? Het was natuurlijk weer allemaal heel erg verwarrend, onduidelijk en onlogisch, zoals wel vaker het geval is met dromen. Maar ik zal toch een poging doen om de korte inhoud te schetsen en jullie zo een idee te geven van de bevreemdende en vooral bange gevoelens waarmee ik tot twee keer toe wakker werd.

Droom 1

Er was een enorme overstroming geweest op onze planeet. Grote delen van de aarde waren overspoeld door een vloedgolf of stonden blank. Na de vloed kwamen gelukkig nog bepaalde landstreken weer droog te staan. De streek van en rond de evenaar was weer terug boven water gekomen en ook bepaalde delen van Beveren, waar ik woon. Mijn familie en ik hadden de vloed op een of andere manier overleefd. Alles was wel door- en doornat, moet ik zeggen. Ik liep naar de garage in de verwachting dat daar drie dode cavia's lagen (want ondertussen had ik er een derde caafje bijgekregen). Daar trof ik een doorweekte Cleo op de grond aan. Ik vreesde dat ze dood was maar ze bleek nog in leven - zij het zwakjes. Terwijl ik me met dat arme Cleootje bezig hield, kwam een natte Sheba vanachter de fietsen naar mij gekropen, gevolgd door mijn derde caafje (naam onbekend). Zij waren er gelukkig beter aan toe dan Cleo. Toen het avond begon te worden, werd de omvang van de ramp ons stilaan duidelijk. Opvallend was dat radio en televisie het soms toch nog deden. Omdat het donker was, begon ik de (resten van) de gordijnen dicht te doen. Ik vond het vreemd dat mijn ma ze nadien weer open deed, dus vroeg ik waarom. Ze zei dat dat tegen de aantrekkingskracht van de evenaar was - wat wel heel erg belachelijk klinkt, ik geef het toe. Toen hoorde ik het hele verhaal op de radio: doordat vooral de streek van de evenaar nog maar boven water stond, dreigden de polen (en dus de aardas) te kantelen. Ik betwijfel of dat kan doordat er maar een paar stukjes land meer boven water zijn, maar polen kunnen wel degelijk kantelen. Dit was echter nog maar het begin van de ellende. Ik keek dus door het raam (aangezien de gordijnen open waren) en plots zag ik in het donker iets door de lucht voorbijscheren. Het bleek een soort straaljager. Toen ik in de verte (richting dorpskom Beveren) ontploffingen zag, wist ik wat er gaande was: bombardementen!!! Ik riep: doe de gordijnen weer dicht, snel!...

Droom 2

Ik zwierf door de streek van Beveren en dan vooral door de polders - tijdens mijn dromen hou ik wel vaker omzwervingen door het Waasland. Ik kwam aan onze beroemde heuvel Singelberg. Blijkbaar hadden de archeologen weer toegeslagen op Singelberg, want de heuvel was in tweeën gekliefd door een soort gigantische geul. Ik was nieuwsgierig dus ging ik het hele zaakje eens van dichtbij bekijken. Men bleek Romeinse resten in Singelberg gevonden te hebben. het was best mooi en indrukwekkend hoor. Plots verschenen enkele klasgenoten en nog wat mensen. Zij waren in groep op bezoek. We wandelden wat rond, totdat iemand doorkreeg dat de site niet stabiel was! Alles stond op instorten. En dat gebeurde dan ook meteen, wat had je gedacht? Een meisje uit mijn klas raakte bedolven. Ik schoot, samen met een jongen uit mijn klas en nog wat anderen, te hulp. Na heel wat graaf- en tilwerk (met onze blote handen) konden we onze klasgenote "blootleggen". Het was gruwelijk! Ze leefde nog maar haar lichaam bleek door de balken netjes in twee gesneden! Het was duidelijk dat ze leed. Ik troonde de jongen uit de klas mee om hem - met tranen in de ogen- te zeggen: "Ik heb EHBO gevolgd. We kunnen niks doen. Alleen als we er binnen de twee minuten bij waren geweest en dan nog..."


En toen...werd ik wakker!

Dromenduiders, ga uw gang!