Ik ben Dopsie/Miss Dee
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/12/1984 en ben nu dus 39 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik hou van genieten, cultuur, wellness, dansen, diertjes en de natuur.
Ik ben miss Dee!
Vandaag had ik best wel een leuke les op de universiteit. Voor het college Nederlandse Fonetiek verkasten we naar één van de ondergrondse computerlokalen. Mensen die mij goed kennen, vragen zich waarschijnlijk af welke computer ik nu weer eens om zeep heb geholpen, en welke arme leerkracht ik nu weer tot uiterste wanhoop heb gedreven met mijn hopeloze geklungel op de pc. Wel, men moge opgelucht ademhalen: de bewuste pc is nog in goeie staat, en de prof heeft me bijna niet moeten helpen! Vorige week hebben alle fonetiek-studentjes een aantal zinnetjes moeten inspreken, met daarin alle Nederlandse vocalen. Zeer enerverende zinnetjes als "in tuut zit een uu", trouwens - oh my god... En vandaag gingen we daar eens een akoestische analyse op toepassen, met behulp van het softwareprogramma PRAAT (www.praat.org). Het downloaden en installeren op onze schoolcomputers ging relatief vlot ("klik maar gerust op OK, Dorien") . Daarna demonstreerde prof JV ons hoe het programma werkte aan de hand van de stemopname van één van mijn mannelijke medestudenten. In het begin moesten we toch allemaal wat gegiechel onderdrukken . Maar algauw staarden we gefascineerd naar de wonderen die zich voor ons op de computerschermen ontvouwden...Er is niks zo bezwerends als de visuele voorstelling van een geluidsgolf! En natuurlijk waren die soundwaves en spectrogrammen enorm enigmatisch, wat onze fascinatie alleen maar aanwakkerde. Wij wilden dan ook zo spoedig mogelijk leren wat die dingetjes allemaal betekenden. We werden op onze wenken bediend, want algauw leerden we hoe we de frequentie van Formant 1 en Formant 2 moesten meten. Verder kwam ook nog de pitch - toonhoogte - aan bod. Die verschilt aanzienlijk bij mannen en vrouwen, en om dat te illustreren wou de prof natuurlijk even de pitch van één van de vrouwelijke studenten analyseren. Natuurlijk viel het noodlot op mij - het Noodlot valt ALTIJD op mij !!! - en de volgende minuten waren dan ook best genant. Gelukkig zijn mijn medestudenten al heel wat volwassener dan bijvoorbeeld scholieren in het middelbaar, dus werd er nauwelijks gegrinnikt en bleef iedereen zakelijk kijken. Oef! Na deze interessante introductie in de wonderlijke wereld der akoestische fonetiek, moesten we zelf aan de slag gaan met ons eigen spraakfragment. Spijtig genoeg was ik ondertussen alweer vergeten hoe je dit moest uploaden in dat programma . Nog een geluk dat ik buren had. Maar toen begonnen de problemen pas echt! Ik vond plots de nodige knopjes niet meer om aan te klikken. Prof JV had gelukkig nog net iets meer geduld dan mijn vroegere informaticaleerkrachten, dus bespeurde ik bijna geen ergernis in zijn stem toen-ie zei dat ik gewoon het venstertje wat meer naar boven moest slepen en dat dan de nodige dingen zichtbaar werden. Tja, sommige dingen veranderen nooit he. Ik mag mijn computervaardigheden nog zo uitbreiden, tijdens computerlessen bezorg ik leerkrachten nog altijd grijze haren. Enfin, in de foto hierboven zie je de akoestische voorstelling van het woordje "in", uitgesproken door mij. Bovenaan de geluidsgolven, onderaan de formanten (rode bolletjes) en de toonhoogte (blauwe streep). Akoestische fonetiek is veel leuker dan ik had geacht. Ik vind dit ook best wel cool, zo mijn eigen stem op zo'n manier gerepresenteerd zien!