Ik ben Dopsie/Miss Dee
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/12/1984 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik hou van genieten, cultuur, wellness, dansen, diertjes en de natuur.
Ik ben miss Dee!
Ik heb net het examen EHBO achter de rug in het Rode Kruisgebouw te Beveren. Ik ga jullie niet in spanning houden ivm de uitslag. Ik ben...
GESLAAGD !!!
Goh, je kan je niet indenken hoe opgelucht ik me nu voel. Ik heb zo naar dit diploma gestreefd, ik wilde het zóóó graag Vanaf nu ben ik dus Helper in de EHBO. Ik voel me eigenlijk best trots nu. Niet dat ik er echt goed in ben hoor, want ik heb best wel stomme foutjes gemaakt op het examen. Ik heb altijd moeite gehad met fouten, ik ben dan ook een enorme perfectioniste. Maar het is een troost dat zelfs de voorzitter, die het examen ook moest afleggen, flaters heeft begaan. Het leukste onderdeel vond ik natuurlijk de verbandjes. Blijkbaar vind ik het inpakken van mensen nog leuker dan het uitpakken;-). Op een gegeven moment moest ik een vrouw verzorgen met een serieuze snijwond in de hand, dat was natuurlijk een kolfje naar mijn - euh- hand he! Ik denk dat instructeur Fabian wel tevreden was over mij . Ik heb hem en het arme slachtoffer ook aan het lachen gekregen! Dat is heel wat, je moet maar eens een slachtoffer met een snijwond proberen laten lachen. Die mensen is het lachen meestal wel vergaan. Over de reanimatie ben ik ook tevreden. Ik heb zelfs geen pijnlijke knie (toch altijd een teer punt bij mij), maar ik had dan ook mijn voorzorgen genomen. Ik had mijn langste sokken aangetrokken en daarboven nog mijn knieband aangebracht. Het heeft geholpen. Na het examen mochten we nog even met de voorzitter babbelen "op den bureau" over de verdere mogelijkheden bij het Rode Kruis -iets dat ik voorlopig aan mij voorbij moet laten gaan wegens mijn studie. En daarna kregen we een koffiekoek om wat te bekomen. Ten slotte was het proclamatie in de bar ( alle instructeurs waren erbij!!!) en hoorde ik mijn naam. Joe-hoe!!!
In juni is het diploma-uitreiking op Cortewalle! Ik hoop dat er een leuk ceremonietje is (^_^). Hou tijdens die maand ook de streekkrant in de gaten, want er zal een groepsfoto getrokken worden. Leuk om te bewaren.
Tot slot wil ik nog graag alle mensen die de afgelopen maanden (gewillig?) slachtoffer speelden zodat ik op hen kon oefenen, nog eens bedanken! Zonder jullie had ik het er vast niet zo goed vanafgebracht. Als er mensen zijn die graag wat verbandtechnieken van mij willen leren, you are very welcome! Want verbandjes aanleggen is het liefste wat ik doe.
Presentatie over Congo voor Advanced English Practice - bis
Oorspronkelijk was ik zeer verheugd over het onderwerp dat we hadden gekregen voor deze presentatie. Vanaf dat moment was ik weer veel gemotiveerder voor school, eindelijk nog eens iets over Afrika. Goed voor de moraal dus!
Ondertussen is mijn blijheid omgeslagen in verdriet, boosheid en ongeloof. Deze presentatie is meer en meer aan het veranderen in een nachtmerrie. Het heeft niks te maken met het onderwerp zelf of met mijn collega, integendeel. Ik vond een hele hoop info, mijn collega heeft er ook al hard voor gewerkt. Neen dames en heren, ik ben het slachtoffer geworden van VERRAAD! Iemand die ik als een goeie vriend beschouwde, heeft haast al mijn info doorgesluisd naar de andere groep die hier een presentatie over moet doen. Ik heb dus "mijn kas afgedraaid" voor hén. Zij gaan goeie punten krijgen op mijn rug. How nice...
Verraad vind ik, samen met leugens en gemene roddels, werkelijk dooddoeners voor elke vorm van vriendschap. Vertrouwen is een basis voor elke menselijke relatie, ook voor vriendschap dus. Bovendien ben ik van mening dat je anderen niet voor jou moet laten werken, je moet in staat zijn alles zelf te kunnen doen. Anders hoor je niet thuis in het laatste jaar van een universitaire opleiding. Ik had die bewuste personen best willen helpen - we zijn daarvoor immers op de wereld - maar dan hadden ze het zelf (en beleefd) moeten vragen. Dan had ik hen enkele artikels en linkjes doorgestuurd, om hen op weg te helpen. Maar ál mijn info stelen gaat me net iets te ver. De manier waarop dit gebeurd is, vind ik ook bijzonder lafhartig.
Op dit moment voel ik me dan ook bijzonder boos en gekwetst, en mijn vertrouwen in de verrader is voorgoed weg. Hoe zou je zelf zijn? Ik hoop dat de mensen, die mij ongetwijfeld streng, hard en koeltjes vinden, begrip hebben voor mijn beslissing. Jullie vinden het misschien ook belachelijk dat ik het hele gebeuren hier openbaar maak, maar a) wíe is er hier in de fout gegaan? b) deze weblog valt onder de categorie dagboek/bedenkingen en dit is dus wel iets wat je in je dagboek zou zetten en c) ik heb geen van de namen van de drie betrokkenen genoemd. Er kan helaas niks meer gedaan worden om de drie betrokkenen op een gepaste manier te "straffen" (de profs zijn wél ingelicht ), dus is het enige wat mij nog rest te doen: de situatie openbaar maken - IK heb niks te verbergen, en andere mensen mogen gerust weten wat er voorgevallen is. Nu kunnen mijn lezers zich meteen eens inleven in iemand die verraden is door een vriend. Want ik heb ook gevoelens, beste mensen! De volgende keer zal ik niet meer zo goedgelovig zijn.
Ik vraag de verrader ook om hier niet meer te komen reageren.
Tegenwoordig is elke dag wel de "internationale dag" van iets. Volgens de scheurkalender van De Druivelaar is het vandaag de Werelddag van de Televisie. Televisie bestaat eigenlijk best wel al lang hoor. De fundamentele ontdekkingen die de basis vormen voor het concept televisie werden zelfs reeds in 1873 en 1884 gedaan. De electromechanica die noodzakelijk is voor televisie werd in de jaren '30 en '40 van de 20e eeuw ontwikkeld. De eerste demonstratie van een uitzending in kleur vond plaats in 1928. Het zou wel nog even duren voordat kleurentelevisie ingeburgerd zou raken. Het eerste patent voor een kleurentelevisiesysteem werd pas in 1940 toegekend. Er waren echter al regelmatig (zwart-wit)tv-uitzendingen voor Wereldoorlog II in de Verenigde Staten, Groot-Britannië, Frankrijk, Duitsland en de Sovjet-Unie. In de jaren '50 veroverde het televisietoestel definitief zijn plaats in de Amerikaanse huiskamers. Vanaf 1953 had Vlaanderen ook een eigen zender, de toenmalige NIR (later BRT, BRTN en VRT). Vanaf de jaren '70 verdrong de kleurentelevisie stilletjes aan de zwart-wit-toestellen.
Zelf kijk ik eigenlijk weinig televisie. Ik heb het meestal te druk, de beste uitzendingen beginnen te laat op de avond en ik kan niet zo goed tegen de straling van het toestel. Ergens is dat wel jammer, want buiten de ongeloofelijke rommel zijn er ook veel mooie en interessante programma's. Maar ik vind een goed gesprek hebben met iemand, wat bewegen of een boek lezen gewoon interessanter, gezonder en leerrijker dan de hele avond onderuitgezakt liggen voor de tv. De mensen zouden wat meer met elkaar moeten praten ipv naar "bewegende mannetjes" te kijken. Erg storend vind ik de reclameblokken, waarin we maar al te vaak een immoreel beeld door de strot geramd krijgen van hoe de wereld zou moeten zijn. Natuurlijk zijn er wél nog zenders waar je in feite naar zou kunnen blijven kijken (^_^). Mijn favoriete zenders zijn Canvas, National Geographic Channel en de BBC natuurlijk! Sorry voor de trouwe volgers van "Undercover Lover" of "De Pfaffs" die mij nu ongeloofelijk saai vinden.
Het enige programma dat ik momenteel trouw volg is "Stanley's Route", en de reden moet ik waarschijnlijk niet meer uitleggen . Afrika! Wat is jouw favoriete zender eigenlijk? Vertel dat gerust in je reactie op dit bericht! En hebben jullie nog in zwart-wit gekeken? Ik heb dat nog meegemaakt hoor! Dat was met een oud toestel als vervanging van onze tv die kapot was. It's been ages, however. Maar ik vond dat best leuk. Zwart-wit is ook mooi. Televisie moet voor mij heus niet colourful zijn !
Vanaf nu ben ik dus Helper in de EHBO. Ik voel me eigenlijk best trots nu. Niet dat ik er echt goed in ben hoor, want ik heb best wel stomme foutjes gemaakt op het examen. Ik heb altijd moeite gehad met fouten, ik ben dan ook een enorme perfectioniste. Maar het is een troost dat zelfs de voorzitter, die het examen ook moest afleggen, flaters heeft begaan. Het leukste onderdeel vond ik natuurlijk de verbandjes. Blijkbaar vind ik het inpakken van mensen nog leuker dan het uitpakken;-). Op een gegeven moment moest ik een vrouw verzorgen met een serieuze snijwond in de hand, dat was natuurlijk een kolfje naar mijn - euh- hand he! Ik denk dat instructeur Fabian wel tevreden was over mij
), dus is het enige wat mij nog rest te doen: de situatie openbaar maken - IK heb niks te verbergen, en andere mensen mogen gerust weten wat er voorgevallen is. Nu kunnen mijn lezers zich meteen eens inleven in iemand die verraden is door een vriend. Want ik heb ook gevoelens, beste mensen! De volgende keer zal ik niet meer zo goedgelovig zijn.
. Afrika!
