Het zijn dezer dagen niet alleen wielrenners die naalden in de aders krijgen gepropt. Ook ik moest vandaag een hoeveelheidje bloed afstaan , niet voor dopingscontroles, maar omdat ik nog eens een goed voornemen in de praktijk wou omzetten: bloedgeven! De strijd tegen bloedtekort in ziekenhuizen is vanaf heden ook míjn strijd.

Het was vandaag dus de eerste keer, en ik moet toegeven dat ik best wel een beetje zenuwachtig was. Nu kan ik goed tegen bloed en andere vreselijkheden, maar je weet dus nooit. Niemand krijgt graag naalden in de arm geduwd (druggebruikers uitgezonderd ) en ik sta er dan ook nog om bekend zeer fijne adertjes te hebben, wat de zaken compliceert. Stel je voor dat de eerste poging niet lukt en dat na een kwartier proberen mijn hele arm bont en blauw is...

Om niks aan het toeval over te laten, had ik iets rood aangetrokken, zodat het niet zoveel zou opvallen "als er gemorst werd" .
Blijkbaar kon iedereen van mijn gezicht aflezen dat het mijn eerste keer was, want de verpleegsters leken overdreven bezorgd terwijl ze "anciens" nogal met rust lieten. Maar voordat het zover was, moest ik natuurlijk eerst de verplichte vragenlijst en het gesprek met de dokter overleven. Ik ben blij dat ik beslist heb nu bloed te geven. Nu kan het nog, want met mijn Afrika-fascinatie zal er misschien ooit een tijd komen dat het praktisch onmogelijk is nog bloed te gaan geven. Wie naar tropische landen reist, mag immers daarna voor lange tijd geen bloed meer geven. Maar kom, de vragenlijst was heel wat gemakkelijker dan de eindexamens en de controle door de dokter was ook vlug voorbij. Hij adviseerde me om deze avond geen topsport te doen (alsof ik dat óóit doe ), niet meer te gaan joggen (ik ben al blij dat ik al gewoon kan rondlopen met mijn tendinitis ) en veel water te drinken.

En daarna werd ik voorzien van mijn wapens en mocht ik naar de slachtbank! Het was vreemd: de verpleegster zette mijn bankje al meteen in zo'n stand dat mijn benen omhooglagen. Was dat omdat ik een groentje ben of zie ik er gewoon ziekelijk uit? Na de voorbereidingen kwam er een andere verpleegster die de naald in mijn ader dreef en dat deed toch wel heel eventjes een beetje pijn. Toen zei ze uiteraard dat mijn aders fijn waren. Eigenlijk had ik op voorhand gedacht dat ik als grap zou beginnen schreeuwen: "Neeee! Niet steken! Ik beken ALLES!!! Niet steken!!!" maar besloot wijselijk dat maar te laten.

Terwijl ik gefascineerd toekeek hoe mijn rode wijn - ik bedoel, mijn bloed, door het slangetje wegliep, werden ook de staaltjes voor de tests op HIV, Hepatitis B & C en syfillis afgenomen. Dat weten we binnenkort ook weeral.

Algauw zorgden mijn verwenste aderen echter voor een kink in de kabel: het ging absoluut niet snel genoeg en de boel dreigde zelfs een stilstaand meertje te worden. Dus werd mij gezegd mijn hand regelmatig open en toe te knijpen. Toen zelfs dat niet hielp, werd ik voorzien van een stressballetje! Of kwam dat misschien omdat deze jonge wolvin maar niet kon stilliggen terwijl de anciens helemaal "zen" waren tijdens het bloedgeven?

Nadat het bloedzakje dan eindelijk was gevuld en de naald er uit, was mijn handpalm lijkkleurig en werd er zo'n cool, opzichtig verband aangelegd om mijn arm. De verpleegster vroeg voor de honderste keer of alles in orde was (hopelijk zag de rest niet even lijkkleurig ) en raadde me aan nog eventjes te blijven zitten op het bankje en na mijn vertrek uit de zaal meteen wéér te gaan zitten. Ik voelde me echter kiplekker en na de obligate cola fietste ik algauw weer naar huis.

Mijn evaluatie: iedereen was erg vriendelijk en het was allemaal niet zo erg, dus ik denk dat ik dit in de toekomst nog meer ga doen. Hoewel vier keer op een jaar voor mij te veel van het goeie is, kijk ik wel al uit naar mijn donorkaart! Ik raad iedereen die dit leest om toch eens minstens een keertje bloed te gaan geven: bloed geven doet leven!

Iedereen vergeet wel eens het licht of de overheadprojector uit te doen, of laat wel eens de kraan lopen tijdens het tanden poetsen, maar bij sommige menselijke activiteiten loopt het energieverbruik werkelijk écht de spuigaten uit. Via een collega-blogger kwam ik op de MSN-geldzakensite terecht, waar onder andere een top 5 te vinden is van menselijke activiteiten die met hun energievretende eigenschap het milieu het meeste schade toebrengen. Speciaal voor de milieufreaks en andere bloggers bespreek ik hier grondig deze top 5!







1) Voetbalwedstrijden

Blijkbaar is voetbal niet alleen een afschuwelijke sport, als het ook nog eens 's avonds in een stadion wordt gespeeld is deze hoogst bespottelijke "sport" ook nog onverantwoord slecht voor het milieu! Dan heb ik het eigenlijk niet over het vervuilende gedrag van die onnozele supporters, maar vooral over de lichtmasten die dus blijkbaar niet alleen voor die steeds ergerlijke lichtvervuiling zorgen. De lichtmasten slorpen niet alleen ontzettend veel energie op, maar zorgen volgens MSN ook voor een verhoogde CO2-uitstoot, met alle effect op de opwarming van de aarde. Het valt me inderdaad op dat, sinds voetbalstadia wereldwijd als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten, er overal klimaatrampen gebeuren. En sinds er de laatste decennia ook veel wedstrijden 's avonds en 's nachts worden gespeeld in België, is ons eigen klimaat opvallend warmer geworden...

Mijn oplossing:
Vervang al die misselijkmakende, lawaaierige voetbalwedstrijden 's avonds door baseballwedstrijden overdag! Baseball is sowieso minder senielmakend en voor de wedstrijden overdag hoef je zelfs nog geen spaarlampje aan te steken!

2) Golfen

Je zou denken dat het enige slechte dat men op golf kan aanmerken is dat het een sport is voor snobistische mensen die willen opscheppen over hoe rijk ze wel zijn. Verder kunnen die groene heuveltjes toch geen kwaad? Wél dus. Voor de aanleg van golfbanen is jammerlijk genoeg meestal een stukje mooie, wilde natuur moeten wijken. Bovendien kost het stukken van mensen om al dat gras onnatuurlijk groen te houden. De vraag is of het aanleggen van golfbanen nog wel verantwoord is terwijl heel wat conflicten in de wereld ontstaan door waterschaarste.

Mijn oplossing:
De volgende keer dat u die onweerstaanbare drang voelt om op de golfbaan te gaan tonen hoeveel poen u wel verdient, denk dan eens even aan die 400.000 doden en 2.500.000 vluchtelingen in Darfoer, een oorlog aldaar waarbij het gebrek aan water aan de grondslag ligt. Wat te doen met de golfbanen? Aangezien die meestal in prima staat zijn, maken we er gewoon weer natuurparken van. Zijn die omwonenden ook weer blij dat ze geen verdwaalde golfballetjes meer tegen de kop krijgen.

3) IJssculptuurfestivals

Aangezien onze eigen kinderen nooit meer winters zullen kennen, vinden we het blijkbaar nodig om ze mee te nemen naar ijssculptuurfestivals. Toegegeven, wat is er nu zo betoverend als sprookjesachtige ijssculpturen gecombineerd met een fantastisch klank- en lichtspel? Het kostenplaatje is echter bedenkelijk. Vergeet niet dat het ijs eerst aangemaakt en voor langere tijd opgeslagen moet worden, soms nog vervoerd worden ook (en dan hebben we het over tónnen!) en daarna moet de infrastructuur ook voor langere tijd gekoeld worden, wil je tenminste niet dat die mooie beeldjes voortijdig smelten.

Mijn oplossing:
Doe een trektocht in Scandinavië, Alaska of Canada in de winter: goed voor de conditie, en daar zie je tenminste authentieke ijssculpturen (gesteld dat de global warming daar nog geen komaf mee heeft gemaakt).

4) Indoor skiën

En we blijven ons met onderkoelde zaken bezighouden. Ook skiën puur natuur wordt steeds moeilijker, door het wegsmelten of uitblijven van de sneeuw in de bergen. Dus trekken we met z'n allen naar indoor skipistes. Jammer maar helaas: ook het fris houden van zulke skipistes vreet bergen energie.

Mijn oplossing:
Misschien toch maar eens investeren in klimaatbehoud, zodat we de outdoor skipistes kunnen behouden. Voordeel van niet meer naar indoor skipistes gaan: je kan daar alvast geen benen meer breken!

5) Popfestivals

Ook de muziekliefhebber moet er aan geloven: Rock Werchter, Pukkelpop, maar ook Live 8 en Live Earth zijn eigenlijk milieuonvriendelijke evenmenten. Je hebt er geen idee van hoeveel energie er wordt verbruikt op festivals: electriciteit, water, licht...En dan laten we de afvalberg van de festivalgangers nog buiten beschouwing.

Mijn oplossing:
Onthaasten is de boodschap! In plaats van de festivaltijd door te brengen tussen zuipende en kotsende festivalgangers, kan je ook enkele dagen doorbrengen in de rust en stilte van oude abdijen of boeddhistische kloosters. Innerlijke rust verzekerd, en je loopt er zeker geen blijvende gehoorschade op!

(Bron: http://msn.entopic.com/blog_nummer/1/money_blog_top5/populaire_energievreters)