Deze ochtend is de Irakese dictator Saddam Hoessein geëxecuteerd door middel van ophanging. De ex-dictator was eerder in een proces veroordeeld tot de doodstraf wegens misdaden tegen de menselijkheid. Saddam was president in Irak van 1979 tot 2003. Het minste wat je kan zeggen is dat zijn aanwezigheid een - eh - stempel heeft gedrukt op de recente geschiedenis van Irak. Onder andere naar schatting 182 000 Irakese Koerden werden uitgemoord in 1988 onder zijn bevel. In 1987 was hij al begonnen met het bombarderen van Koerdische dorpen met uiterst giftige chemische wapens. In 1991 viel hij Koeweit binnen omwille van de olierijkdom aldaar. Na zes weken moest het Irakese leger reeds terugtrekken maar niet voordat ze de olievelden in brand hadden gestoken (weer zo'n sprankelend ideetje van Saddam). Op die manier kwam niet alleen enorm veel giftige rook vrij, ook de pijplijnen zelf werden opengezet zodat al die olie terechtkwam in de Perzische Golf,  met een ecologische ramp tot gevolg.  

Wat vind ikzelf van Saddam's executie? Bij zijn terdoodveroordeling kreeg ik een soortgelijke vraag: "Do, wat vind jij, als anti-Amerikaan, van de doodstraf voor Saddam?". Ten eerste, ik ben geen anti-Amerikaan. Ik ben weliswaar anti-Bush en erg kritisch voor Amerika in het algemeen, maar ik heb geen plannen om de Verenigde Staten "uit te roeien". Ik ben trouwens niet alleen anti-Bush, maar ook anti-Putin, anti-Ahmadinejad, anti-Ayatollah, anti-Hezbollah, anti-Al-Qaeda, anti-Kim Jong Il, anti-Hamas enz! Eigenlijk tegen alles ! Dus ook tegen Saddam Hoessein. Maar we dwalen af. De doostraf voor Saddam dus. Tja, wat kan ik daar op tegen hebben? Hoe kan je zo'n dictator nog anders straffen? Het is niet aan mij om over leven en dood te beslissen maar ik dit geval durf ik toch wel te opperen dat hij de doodstraf misschien wel ergens verdiend had. We hadden hem ook in de vreselijkste omstandigheden laten verkommeren op Guantanamo of Abu Graib, maar is dat dan "menselijker"? Ik hou niet van de doodstraf, maar in sommige gevallen (seriemoordenaars, verkrachters, psychopaten, massamoordenaars) is het beter zo denk ik! Ik had het zelfs graag live op tv gezien (sorry voor deze paparazzi-achtige neiging die nu plots opduikt), een executie van een dictator maak je immers maar zelden mee. Meestal kunnen ze niet eens berecht worden. Wel had ik het liever niet zo "overhaast" gehad; het lijkt wel alsof het snel-snel moest. Ik vind het niet echt passen bij deze tijd van het jaar - in het Westen vieren ze Kerstmis, in de Arabische wereld het Offerfeest. Dit is geen periode om rekeningen te gaan verheffen. Verder vind ik "de dood met de kogel" een dictator meer waardig dan de strop. Gefussileerd worden past er veel beter bij; ik had dus liever een echte, goeie ouderwetse executie gezien met die hele tralala errond enzo.

Laten we hopen dat de Iraki's nu deze zwarte bladzijde uit hun geschiedenis kunnen omslaan, en dat er spoedig vrede moge zijn in dit veel geplaagde land...

Internationale onderhandelaars hebben het niet kunnen tegenhouden: er is weer oorlog in Somalië. De Ethiopische troepen, gesteund door de - officiele - Somalische interim-regering - lijken voorlopig aan de winnende hand. Berichten over al te gruwelijke oorlogstoestanden hebben ons nog niet bereikt ( maar wie oh wie weet wat er zich daar écht afspeelt? ). Het is bang afwachten hoe de hele situatie zal evolueren. Ik moet toegeven dat ik meer voel voor de Ethiopische troepen en de interim-regering dan voor de Unie van Islamitische Tribunalen, die tot voor kort de plak zwaaiden over grote delen van Somalië. De Islamtische Rechtbanken wilden immers een nieuwe sharia-staat, rechtspraak gebaseerd op letterlijke interpretatie van de Koran. Met als gevolg dat je voor het stelen van een appel riskeert dat je hand  en voet er zonder verdoving afgesneden worden met een aardappelmes. En dit is geen fictief voorbeeld, mocht u er aan twijfelen.
Anderzijds, de Islamitische rechtbanken hebben voor een stabiliteit gezorgd waartoe de interim-regering nooit in staat is gebleken. Voor de Unie van Islamitische Tribunalen de overwinning behaalde in de jaren '90, was Somalië de prooi van gewetenloze krijgsheren - een strijd van iedereen tegen iedereen. Onder de Tribunalen was er mogelijkheid tot gezondheidszorg en was iedereen tenminste niet meer constánt onder invloed van drank en drugs. Als de Ethiopische troepen uiteindelijk overwinnen, loopt het land het risico wederom in een hallucinante burgeroorlog te verzeilen. Men vreest dat het conflict  van de hele "Hoorn van Afrika" een brandhaard zal maken. 
Wordt het een veelbelovende toekomst of een tweede Irak? Zal er een nieuwe generatie kinderen verpest worden omdat ze alleen geweld, tanks en kalashnikovs hebben gekend? Komt er een zoveelste hongersnood of kan men eindelijk met de opbouw van het land beginnen? Raakt de hoofdstad Mogadishu eindelijk af van de weinig flatterende titel "een van de gevaarlijkste plaatsen ter wereld"?

Only the future can tell...


Voor wie een poging wil doen om het conflict dat al sinds de jaren '90 aan de gang is, beter te begrijpen, raad ik dit boek aan: "Een grap van God" van Dirk Draulans (u allen waarschijnlijk bekend als tv-bioloog maar in een vorig leven nog oorlogsjournalist). Een deel van het boek gaat over Somalië ten tijde van de krijgsheren en in de beginperiode van de Islamitische tribunalen. Dirk Draulans zat er zelf middenin en je krijgt zijn persoonlijke verslag van de hele toestand. Waarschuwing: bepaalde passages zijn erg schokkend.