Wil je eens ervaren wat de orde van de dag is op een plaats zoals, pakweg, Bagdad? Ga dan kijken naar de film "Children of Men"! Bomaanslagen, ontvoeringen, getto's, miserie, angst en moslimterrorrisme, het komt er allemaal in voor. Deze film speelt zich echter niet af in het Midden-Oosten anno 2006, maar in het Engeland van 2027. De situatie is als volgt: er woedt een enorme wereldbrand, alles wat er fout kan lopen loopt ook echt fout, overal heerst terreur en miserie, en de mensen zijn onvruchtbaar geworden. Alleen Groot-Britannië weet zich nog enigzins te handhaven, maar de prijs die ervoor betaald dient te worden is hoog: er heerst een vreemdelingenpolitiek die doet denken aan Nazi-Duitsland, en de overheid handhaaft een schrikbewind dat wel een imitatie lijkt uit de Sovjet-Unie! Foogies, de zogenaamde illegalen, worden meedogenloos opgejaagd en in kampen gestopt. Toch blijft ook the UK niet gespaard van de ellende die rest van de wereld treft: ook hier worden geen kinderen meer geboren, hele veestapels moeten geregeld verbrand worden, het land wordt geteisterd door aanslagen van moslimterroristen. Er broeit al een hele tijd een opstand in de verpauperde, islamitische wijken in de grote steden. En dan zijn er nog de Fishes, die het niet erg begrepen hebben op het inhumane vreemdelingenbeleid en die geen enkel middel schuwen om dat duidelijk te maken. Het gevolg van dit alles is dat de meerderheid van de Britse onderdanen een nogal hopeloze levensvisie hebben. Zo ook ambtenaar Theo Faron, die in een vorig leven toch een activist was.

En dan komt er plots toch een lichtpuntje in Theo's leven, als de Fishes willen dat hij Kee, een foogie, in veiligheid brengt. Kee is namelijk...zwanger! Een waar mirakel dat ook veel gevaar inhoudt. Wat zal er immers gebeuren als men ontdekt dat er toch nog iemand zwanger is kunnen worden? Wat zullen ze met haar baby doen? Hoe zal de overheid reageren als blijkt dat enige zwangere vrouw behoort tot een "soort" die ze met hand en tand proberen te bestrijden? Een helse tocht volgt! Algauw blijkt dat nu eens werkelijk NIEMAND te vertrouwen is, dat dragers van dreadlocks niet per definitie leuke, gezellige alternatievelingen zijn en dat niet alle moslims tot een terroristische organisatie behoren. De film eindigt in een hallucinant, apocalyptisch hoogtepunt als het Britse leger een opstand in de moslimwijk van Bexhill op een wel heel drastische manier onderdrukt.

Dit is zeker geen feelgood-movie. De toeschouwer blijft dan ook achter met een zeer wrang gevoel. Sommige scenes zijn ook werkelijk shockerend - niet omdat er veel bloot of expliciet geweld in komt, maar omdat wij westerlingen ons niet kunnen indenken dat zulke dingen ook hier kunnen gebeuren. De algemene toon van deze film is erg somber. Soms wordt die somberheid even verdreven door een rustig moment, dat dan echter algauw weer ruw verstoord wordt door de volgende, genadeloze gebeurtenis. De kijker krijgt dan ook weinig gelegenheid om zich illusies te maken.
Ik heb sommige mensen achteraf horen zeggen dat dit toch wel heel ongeloofwaardig was voor in 2027. Ik weet het nog zo niet. Kijk een week naar de journaals op tv en dan krijg je toch het gevoel dat de wereld stilaan naar zo'n toestand aan het evolueren is. De collectieve angst in de samenleving, de toenemende onverdraagzaamheid van beide kanten, de milieuproblematiek en de verminderde vruchtbaarheid...het kunnen allemaal voortekenen zijn van de wereld waarvan we in deze film een glimp opvangen. "Children of Men", dat gebaseerd is op een boek van P. D. James uit 1992, is dan ook letterlijk een brandend actuele film!

www.childrenofmen.net