Ik ben Dopsie/Miss Dee
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/12/1984 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ik hou van genieten, cultuur, wellness, dansen, diertjes en de natuur.
Ik ben miss Dee!
De voorbije weekends heb ik wel wat cultuur opgesnoven. Zo was er het kindertoneel "Als zwervers ontwaken" van De Kleine Kunst. Een zeer plezant stuk over drie zwervers die stiekem overnachten in een kasteel vol intriges. Het was leuk eens wat andere acteurs van DKK aan het werk te zien. Er waren zelfs enkele die volgens mij nieuw waren. De bazige, driftige koning was zo iemand, en die was zeer goed gespeeld. De belangrijkste zwerver deed het ook goed, vooral toen hij aan het einde van het stuk al te vaderlijk begon te doen tegen zijn medezwervers die eigenlijk even oud waren Heel grappig vond ik de nationale volksliederen die in volle ernst en uit volle borst gezongen werden: "Mie Katoen, kom morgennoen..." en "Jef zal geen commisjes nie meer doen..." Ik vraag me af hoe die acteurs er zo ernstig onder konden blijven! De regisseur lijkt mij een krak in zijn vak. Uiteindelijk hebben we veel gelachen, een geslaagd stuk dus. (^_^)
Gisteren ben ik dan weer met Koen richting Gent getrokken. Plan was het museum van Dokter Guislain te bezoeken en meteen wat te genieten van het middeleeuwse stadscentrum. Eens aangekomen te Gent, realiseerden we ons echter dat de straat van het museum niet op het stadsplan stond. We hebben dan maar eerst de politie bezocht en dan een groepje buschauffeurs, en die hebben allemaal vriendelijk hun best gedaan om "die twee arme, gestrande reizigers" zo vlug mogelijk op hun bestemming te krijgen. Dr. Guislain bevindt zich wel wat buiten het centrum, maar dat is normaal aangezien het ook gaat om een psychiatrische kliniek. Voor een bezoek aan de kliniek ben ik nog niet zot genoeg, maar het museum was interessant op zich. We werden ondergedompeld in de geschiedenis van de psychiatrie, waaruit bleek dat behandelingen tot in de 19e eeuw bestonden uit: geketend in een donker kot opsluiten. Ook werden in de oertijd al schedelboringen toegepast om de boze geesten uit iemands hoofd te verwijderen... Brrr. Vanaf eind 19e eeuw verbeterde de toestand gelukkig, hoewel er in de 20e eeuw dan weer geëxperimenteerd werd met electroshocktherapie. Best wel shockerend allemaal. Dit was echter niks vergeleken met het rariteitenkabinet dat zo ergens opzij weggemoffeld was...Plastic namaaksel van geslachtsorganen en hun afwijkingen/ziektes, siamese foetussen op sterk water (echt of ook plastic? ), skeletten van ongeboren babietjes in verschillende stadia van hun ontwikkeling. Allemaal heel interessant, maar wie zoiets samenstelt is volgens mij zélf gestoord. Na een tijdje werd het ons werkelijk te veel en zijn we min of meer weggevlucht uit die kamer. De échte wereld is al zot genoeg!
Na wat uitgerust te hebben in de prachtige museumtuin werd het tijd af te zakken naar het centrum. Het Gravenkasteel lieten we links liggen, maar om St-Baafs konden we natuurlijk niet heen. Helaas was de crypte met het Lam Gods gesloten en was een deel van de kerk in renovatie. Niet zo erg, want het schilderij der schilderijen heb ik al drie keer gezien (de échte Rechtvaardige Rechters echter nog nooit). In het Belfort daarentegen ben ik nog nooit geweest. Geen uitdaging is te groot voor mij, dus moest ik absoluut die toren beklimmen. Een duizelingwekkende trap en mijn voeten doen er nu nog pijn van, maar het uitzicht over Gent maakte veel goed. We hadden echt geluk met het weer. Deze mooie dag moest afgesloten worden met een restaurantje, en daarna trokken we te voet richting St-Pieters station. Aangezien "Gent toch niet zo groot is", kon dat toch niet ver zijn? Enkele verdwaalpogingen en pijnlijke benen later, besloten we toch maar de tram te nemen. Die kwam natuurlijk niet af en uiteindelijk zijn we maar net op tijd op de trein geraakt. In Antwerpen aangekomen, werd ik door Roedi getrakteerd op een voet- en kniemassage en 't was nodig!!! Maar deze culturele uitstap is zeker voor herhaling vatbaar en Koen en ik willen nog heel wat plaatsen bezoeken: het MUHKA, de kathedraal van Antwerpen (weer zo'n klim? ), het KMMA... Maar da's voor een volgende keer!
Heel grappig vond ik de nationale volksliederen die in volle ernst en uit volle borst gezongen werden: "Mie Katoen, kom morgennoen..." en "Jef zal geen commisjes nie meer doen..." 
Ik vraag me af hoe die acteurs er zo ernstig onder konden blijven! De regisseur lijkt mij een krak in zijn vak. Uiteindelijk hebben we veel gelachen, een geslaagd stuk dus. (^_^)
), skeletten van ongeboren babietjes in verschillende stadia van hun ontwikkeling. Allemaal heel interessant, maar wie zoiets samenstelt is volgens mij zélf gestoord. Na een tijdje werd het ons werkelijk te veel en zijn we min of meer weggevlucht uit die kamer. De échte wereld is al zot genoeg!
), het KMMA... Maar da's voor een volgende keer!
