 Vetpompe Treffen Wingene 17 aug 2008
De dag begon met een waterzonnetje die af en toe eens tussen de hoge en zware bewolking kwam piepen. Maar met het frisse briesje was het ideaal motorweer.
Kruis of munt : 't Krabje of de Vetpompe ? En het werd Wingene, en ik heb het mij niet beklaagd.
Hoewel ik de streek tamelijk goed ken, was het letterlijk 'den boer op'. Man, zeker 100 km weggetjes waar geen twee auto's naast elkaar kunnen staan, tussen eindeloze muren van maisstengels, door dichte bossen... In één woord : natuur ! Maar het moet gezegd : niet zonder gevaar... Het was dan wel droog (tot 15.00u toch) maar in iedere bocht, op elk kruispunt, bij iedere private uitrit lag er ofwel grint of modder op de weg, en dat is voor motorrijders levensgevaarlijk. En om een mooie dag in mineur te eindigen, werden we in de namiddag geconfronteerd met afgerukte pijltjes en een stortvlaag zodat ik de rondrit vroegtijdig moest inkorten. Jammer.
Een verslag...

Start aan het Clublokaal van MC De Vetpompe.

We volgden om te beginnen de 46 km lange, bewegwijzerde Poekebeek-fietsroute die een contrastrijk landschap laat zien. Enerzijds zijn er de open akkers en weilanden, doorsneden valleigebieden bezaaid met meerdere molens en historische hoeven. Landelijke dorpskernen zoals Poesele, Vinkt en het bloemendorp Kanegem worden verkend. Anderzijs is er een gesloten landschap met bos en een lijnrecht drevenpatroon. Het gaat om veldgebieden die een heel eigen en specifieke ontginningsgeschiedenis hebben gekend. Blikvanger van het stroombekken van de Poekebeek is het kasteel van Poeke. Het kasteel kent zijn oorsprong in de 11de - 12de eeuw als versterkte ridderburcht.
We reden vervolgens door het bosrijke Wingene en Ruiselede.

   

Ik kwam voorbij een biezonder kruis, de moeite waard om eens te stoppen.


Een Paddenstraat vol ganzen...
   

De E17 bij een overbrugging richting Hansbeek.

Bellem bezit als zeldzaamheid drie typische oude duiventorens: één op het kasteel Mariahove, één op de Spildoornhoeve gelegen bij het kanaal, waar vroeger het Fort Filips lag en één op een hoeve aan de Bellemdorpweg (bij restaurant Den Duiventoren).

Een vierde duiventoren verdween bij de verbreding van het kanaal. Een duiventoren is een torenachtig bouwwerk, dat bedoeld was voor de huisvesting van duiven, meestal voorzien van een aantal kleine openingen waarlangs de duiven naar binnen en naar buiten konden vliegen. In de Middeleeuwen was het houden van duiven een heerlijk recht, meestal enkel toegekend aan kloosters of kasteelheren. Later was het voornamelijk een statussymbool. Duiven werden gekweekt omwille van hun smakelijk vlees. Op de toren werd niet gevoederd, tenzij tijdens zeer strenge wintermaanden.
    De duiven zochten hun voeder op de omliggende akkers van de pachters, die dit stilzwijgend moesten gedogen. De Bellemse duiventorens zijn allemaal in steen. De duiventoren bij Spildoorn en aan restaurant Den Duiventoren zijn vierkant met trapgeveltjes aan het zadeldak, en vlieggaten in rijtjes. Die bij Mariahove is merkwaardig genoeg rond, met een leien dak en vlieggaten rondom het dak.
Zie een filmpje op http://www.youtube.com/watch?v=XIRHv5ioLMU.

Boeren zijn niet altijd bewust van het gevaar dat schuilt in een hoopje modder die van hun landbouwmachines op de openbare weg terechtkomt.

1ste controle : Caro's Cafe in Ursel.

Even verder, in het centrum van Ursel, ligt er ter hoogte van het gemeenteschooltje, een grote hoeveelheid grint op de baan. Ik doe navraag in het bijgelegen Parochiaal Centrum of de mogelijkheid bestaat om iemand daar even met een borstel aan het werk te zetten, wat dan ook onmiddellijk gedaan wordt.


Bedankt jongeman voor je inzet !
Even binnenwippen bij de VCU, de Vlieg Club Ursel.



Er lag daarnaast ook nog een lapje militair domein waar geen bedrijvigheid meer was.


Het bos is bezaaid met restaurantjes.

Tegen de middag zit ik op de Beverhout fietsroute te Beernem. In Oostkamp zie je die typische opslag van maispulp of rottende bieten, onder plastiek zeil en bedekt met honderden afgedankte autobanden. En er waren er zo drie !

We komen aan in Moerbrugge voor een 2de controle in cafe Tom Dooley.


In september 1944 had aan de kanaalbrug van Moerbrugge een hevige strijd plaats tussen Duitsers en geallieerden.
 Vooral veel Canadese soldaten kwamen om, een monument, gemaakt uit onderdelen van tanks, ter hoogte van die brug herinnert aan die slag.


In Hertsberge rijden we weer door kilometerslange maisvelden...

Rond de klok van één was het de hoogste tijd om de inwendige mens te versterken en parkeerde ik mij nabij een kapel met bankje. Even binnenpiepen...
We zijn al op grondgebied Tielt en het blijkt te gaan om een bedevaartsoord, genaamd naar het klooster Santa Maria delle Grazie in Milaan waar Leonardo da Vinci in de jaren 1495-1498 een monumentaal 'Laatste Avondmaal' heeft geschilderd.

Volgens Dan Brown (schrijver van De Da Vinci Code) is de figuur rechts van Jezus niet de apostel Johannes, maar Maria Magdalena.


En daar komt Maja, van MC 't Sjamp uit Moorsele.
_ooo.jpg)
We rijden een eindje op de Wastinefietsroute.
De Wastinefietsroute laat je kennismaken met het lichtglooiende landschap in de buurt van Tielt. Ooit was dit een immens bos- en heidegebied, verdeeld in 'wastines'. De fietstocht vangt aan in de Pittemse deelgemeente Egem. Daarna gaat het door het voormalige Bulskampveld naar Koolskamp (Ardooie). Dan neem je richting Lichtervelde en fiets je naar de historische Huywynschbossen. Via het oude Heerenveld en het middeleeuwse Vrijgeweed rij je door Wingene. Op de terugweg passeer je de Lakebossen en de Munckebossen. Je bereikt je eindpunt opnieuw langs weiden en bossen.
Leuk om weten: Wastine of Wastina is een oud middeleeuws woord (betekent: onvruchtbare grond) dat geregeld terugkeert in geschriften waar West-Vlaamse gronden of eigendommen worden besproken.
Oei : het weer wordt grimmiger en de zon is verdwijnen.
Controlepost 3 : cafe 't Voske in Egem.

Egem is natuurlijk bekend vanwege zijn 300 meter hoge zendmast en de base-jumpers die er af en toe eens de show stelen.




Na een kort oponthoud aan de slagbomen van de overweg te Pittem...

... even verder deze roestige graafmachine. Die staat er waarschijnlijk al jaren zonder activiteit...

Ook deze restant van de Balsmolen te Schuiferskapelle was de moeite waard om even af te stappen.

Hij is genaamd naar de eigenaar Charles Bals en 'herbouwd' in 1850. Het is een koren- en oliemolen van het type 'stenen grondzeiler', gebouwd op een molenwal van een vorige staakmolen uit 1632. De houten pestelroeden uit de mechanische maalderij werden in 1931 verwijderd. Hoewel niet beschermd, is de nochthans goed onderhouden romp beschermingswaardig. Er is geen molenaar meer.
Deze molen werd voor het eerst vermeld in 1632. Het was toen een klassieke staakmolen om graan te malen en was tijdens het Ancien Régime eigendom van de heren van Hulswalle. Op het einde van de 18de eeuw was de molenaarsknecht "Jaak de Bruggeling" (Jacobus Heindrickx) één van de plaatselijke leiders van de Boerenkrijg.
In 1850 liet molenaar Ivo Van Gaever de staakmolen door een stenen grondzeiler vervangen. Onder de molenvloer bevinden zich nog de restanten van de teerlingen. Het nabijgelegen kapelletje werd opgericht toen een molenaarsknecht verongelukte en werd aan O.L.Vrouw opgedragen. Als gevolg van een storm werden de gebroken wieken in 1931 uitgehaald.

In de molenromp is nog veel oorspronkelijk balkwerk aanwezig, waarvan een groot aantal afkomstig is van de voorgaande staakmolen.

Op het gelijkvloers bevindt zich thans een mechanische maalderij met één koppel kunststenen. De haverpletter wordt soms nog in werking gebracht ten behoeve van de paarden die de eigenaar houdt. Hij is een rechtstreekse afstammeling van de vroegere molenaars en onderhoudt de romp zeer goed. Regelmatig wordt die in het wit gekalkt. Men acht de overgebleven romp met de mechanische maalderij, het kapelletje en de boerderijgebouwen sterk beschermingswaardig, als monument en als dorpsgezicht.
Op het kruispunt van de Ruiseleedse steenweg en de Hekkestraat ligt er een pijl op de grond. Afgerukt. Even bellen naar de organisatie en een medewerker komt meteen de pijl weer ophangen... maar zend ons de verkeerde kant op !

En alsof dat nog niet genoeg was, begon het er opeens zodanig hard te regenen dat ik verdwaald de rit met enkele kilometers moest inkorten en noodgedwongen naar de eindbestemming moest rijden.
Aangekomen in het Parochiaal Centrum van Wingene kregen we de prijzentafel te zien : 10 trofeeën voor de clubs met kilometertelling.

Geen enkele prijs voor individuele rijders (jongste en oudste deelnemer, verstkomende,...)
Er waren ongeveer 135 inschrijvingen en 38 clubs waren vertegenwoordigt. Er viel één depanage (lekke band) te betreuren.
De prijsuitreiking was er om 17.00u, maar tegen dan was iedereen al lang naar huis. Men vertrouwde mij de trofee van MC Freedom uit Izegem toe die ik dan ook meteen naar hun clublokaal, Cafe Sportief, bracht.

|