|
Kanaaltreffen Oudenburg
3 augustus 2008
Het was alsnog een zonnige start en we waren nog geen 10 minuten aan het rijden of een eerste bezienswaardigheid dook voor ons op :
een machtige 'Witte Molen' gelegen aan de Osseweg op de grens van Roksem en Bekegem, aan de oude Zeeweg.
Oorspronkelijk was dat een stookmolen die de naam "Rockxem-molen" had meegekregen. De huidige bakstenen bergmolen werd gebouwd in 1843 door Pieter Dierickx Visschers en zijn echtgenote Francisca Strubbe.
In de molenromp zit een steen waarop staat "PDV/FS/1843" (PDV = Pieter Dierickx Visschers, FS = Francisca Strubbe). Deze bouwheer had in 1841 in een openbare verkoping "een woonhuys, koorn-wind-molen en oliestandaert-molen, oliekelder, roskot en verder gerief" gekocht van de gebroeders Monteyne. Bij de herbouw werden vele balken uit voorgaande houten molen opnieuw gebruikt. Enkele inscripties wijzen hier op. In drie hoekstukken van het vroegere vangwiel - voorheen een armwiel - staat "Pieter Vieubled 1793" en op een balk op de steenzolder lezen we "1796". De Witte Molen is een bergmolen oorspronkelijk ingericht als graan- en oliemolen met een oliekelder in de wal. De staande as of koningsspil draait op een balk op de benedenverdieping en was voorzien van een schijfloop om het steen- en wentelwiel aan te drijven.
Er zijn twee maalgangen, haverplet en buil. Boven iedere maalstoel is een kleine stelling met een as die voorzien is van vier handspaken voor het uittrekken van het klauwijzer.
Nadat de molen lange tijd in het bezit was van de familie Dierickx Visschers werd die in 1965 gekocht door handelaar-landbouwer Edouard Gailliaert. In 1994 nam de stad Oudenburg de molen in erfpacht voor 27 jaar, met de bedoeling de molen maalvaardig te herstellen.
In 2002-2003 werd de restauratie beëindigd.
Nu pronkt "De Witte Molen" terug in het Oudenburgse landschap.
Je kan de Witte Molen elke eerste zondag van de maand in de namiddag bezoeken. De toegangsprijs bedraagt 1,50 euro per persoon en kinderen (tussen 8 en 15 jaar) betalen 0,75 euro.
Vervolgens liep het traject over tal van fietsroutes :
De Utfanc-route.
Utfanc is een Middeleeuwse naam voor een uitgestrekt heidegebied langs de noord westelijke rand van het Wijnendaalse plateau.
Aan de kerk van Ichtegem kan men de stalen coureur bewonderen die doet terugdenken als wielerhelden Jules Van Hevel en Richard Depoorter.
|
De Boskapelroute (44 km)
De Boskapel werd in de 19de eeuw gebouwd door de edelman Auguste de Tserclaes de Wommersom als dank voor een genezing. In 1875 werd het gebouwtje eigendom van de Bekegemse kerkfabriek. Sinds 1948 is er op Pinkstermaandag een jaarlijkse bedevaart naar de kapel. Deze werd ingericht door Pastoor Nijs. In de meimaand wordt er de rozenkrans op zondag om 19.00 u. op maandag, woensdag en vrijdag om 20.00 u gebeden. Op de eerste zondag van oktober wordt er een bedevaart gehouden van de kerk van Bekegem naar de Boskapel.
|
|
In het bosdomein van 'Tudor' in
St Michiels-Varsenare kon je extra zuurstof opsnuiven.
|
De Yperleetroute.
Het Land van Permeke heeft de fietser voldoende gelegenheden om bewegwijzerde fietsroutes te fietsen. Jabbeke is een ideale plaats om 2 mooie fietsroutes aan te vangen. Zo heb je de fietsroute 'Permeke Achterna' en de 'Yperleetroute'.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De 'Yperleetroute' loopt grotendeels om en rond de route 'Permeke achterna' maar is iets langer qua afstand.
Permeke Achterna Route
De fietsroute Permeke Achterna is gemaakt naar Kunstenaar Constant Permeke die geboren werd te Antwerpen op 31/07/1886.
Zijn landhuis met ateliers te Jabbeke werd door de provincie West Vlaanderen aangekocht en tot provinciaal museum Constant Permeke ingericht. Aan dit museum start de fietsroute.
Tegen dat we aan de A10-brug te Jabbeke waren begon het jammergenoeg te regenen.
Tegen de middag trokken de regenwolken gelukkig iets weg en was het tijd voor een broodje en dat kon het best op een bankje in centrum Varsenare.
En daar kwam een konvooi oude klepper-tractoren voorbij.
Een eerste controle vond plaats in 't Dobberke, het clubhouse van MTC Down Under, terug in Oudenburg.
Na deze checkpoint rijden we opnieuw over de A10 waar we een mooi zicht kregen op de windmolens van Gistel.
En dat het om een 'kanaaltjes-treffen' ging was ons in dit tweede gedeelte overduidelijk : het landschap rondom Snaaskerke was doorkruist met zulke beekjes en kanaaltjes.
Gelukkig kwam de zon er af en toe door...
We reden ook een stukje op de Schoorbakkers-fietsroute langs het IJzer-kanaal, zoals hier in Slijpe.
In Pervijze moesten we de Schoorbakkersbrug over.
Even verder een tweede controle : 't Witte Huis in Veurne.
Molens genoeg in deze Polderstreek van de Westhoek, zoals deze
Oude Zeedijkmolen in Veurne.
http://www.molenechos.org/molen.php?AdvSearch=840
Op de grens van Pervijze en Lampernisse rijden we langs deze kleine Russisch-Orthodoxe kerk.
En hierbij stelt zich de vraag :
Als je nu met een meisje aan de gang bent of je bent getrouwd met een inwoonster van onderstaande gemeente, heb je dan een 'oere' aan je been ?
En de uitvinder van onderstaande flauwe grap mogen ze voor mijn part een eindje wegstoppen...
De Roesbruggebrug in Roesbrugge.
Zegt dat maar eens 10 keer vlug na elkaar !
14.00u : tijd voor een koffiepauze. En waar kan je dat dan beter doen dan in een rustieke (ogenschijnlijk rustige) taveerne zoals dit Hof van Commerce (doet me een beetje aan Izegem denken...).
Maar wat bleek : dit eetcafe zat tsjokvol gasten, groepen en families die zich rijkelijk te goed deden aan het wekelijkse 'breughelbuffet à volonté !
Het interieur alleen al is een bezoekje waard : antiek van voor tot achter en tot in de nok gevuld met heiligenbeelden !
De bazin was zelfs zo sportief om nog even charmant te poseren in haar deurgat.
Even halt houden bij deze schande...de molenruïne in Pollinkhove.
Lees er alles over op
http://www.molenechos.org/molen.php?AdvSearch=877
In Lo-Reninge de Lovaart over.
Een bootje zat er klem en diende te wachten tot de opgeroepen sasmeester er aan kwam.
Hier kom je dan ook die mooi-klinkende namen van restaurants tegen, zoals De Lisdodde (Lo-Reninge) of De Hooipiete (Fintele).
We rijden een eind langs de IJzer op de 'Noordzee Vlaanderen Fietsroute'.
http://www.euroreizen.be/fietswandel/recrea/lf1.htm
De Westhoek is vooral gerenomeerd om zijn kapelletjes.
Je vindt ze er in alle maten en groottes, zoals deze Oudekapelle, gelegen langs de Boterlandroute, richting StJacobskapelle.
In StJacobskapelle staat ook dit
prachtige koperen beeld van de 'Pelgrim'.
Meer op http://www.gosantiago.be/
Controlepost 3 : De IJzerhoeve, een camping in Diksmuide.
(een beetje rood-op-een-rijtje)
De IJzertoren, boven de vlasvelden uit...
Ik zei het al : kapellen in alle maten en stijlen, zoals onderstaande kapel 'Troost in Nood', die dan nog eens uitermate mooi is ingericht.
We passeren de oude en de nieuwe IJzertorens.
Meer info op http://www.wo1.be/ned/database/dbDetail.asp?TypeID=15&SubTypeID=33&ItemID=5363
of gewoon even googelen naar 'ijzertoren'...
Even verder de wereldberoemde site waar nog restanten van loopgraven uit de Eerste Wereldoorlog teruggevonden werden.
Het kreeg de naam van 'De Dodengang'
Deze bestaat uit twee evenwijdige loopgraven gegraven in de dijk van de IJzer over een lengte van 400 meter. Dicht bij het water ligt de gevechtsloopgraaf, daarachter de steunloopgraaf.
Verder vindt u hier waarnemers- en schietposities, bunkers en op het einde van de gang, de Duitse bunker, de muizenval bestaande uit twee observatieposten (sector van de petroleumtanks en rechteroever van de IJzer) en enkele meters erachter een bunker met schietposities.
De Ruiterschans is dan weer een echt fort van zandzakken op twee niveaus met zijn mitrailleuseposten, zijn scherpschutters- en waarnemersposities, zijn signalisatiepost, de ondergrondse doorgang naar de eigenlijke Dodengang.
Even een halte inlassen in Zevekote-Gistel om de achterliggende deelnemers gade te slaan.
Dit is iets wat je als organisator moet vermijden :
motorrijders overtredingen doen begaan !
En dit waren de trofeeën.
Er waren 301 inschrijvingen en jammergenoeg een ongeval te betreuren.
Maar al bij al nog een geluk bij een ongeluk : een schouderbreuk is te genezen. je zal er wel een tijdje zo bij lopen...
Spoedig herstel gewenst aan deze onfortuinlijke motorrijdster !
http://www.mtcdownunder.be/
|
