7de WMV Treffen
(Waregemse Motorvrienden)
t.v.v. Kinderkankerfonds Koester
12 juli 2009
Bepijlde rondrit van 160 km met tal van bekers en prijzen te winnen.
Vertrek en aankomst aan zaal Café De Gilde,
R. Vanmeerhaeghestraat 55 te 8790 Waregem (Nieuwenhove)
www.waregemsemotorvrienden.be
De inschrijvingstafel te Nieuwenhove, deelgemeente van Waregem.
Bij aankomst kregen we een drankbon, een koffiebon, een eetbon (goed voor een hotdog of hamburger) en een vragenblad.
Er was er gratis koffie, geserveerd door deze charmante koffiedame...
Klaar voor vertrek.
Dit jaar zouden ze ons over onbekende (nou, onbekende...voor Nederlanders misschien) wegen in een boog rond Geraardsbergen sturen.
De rit was onderverdeeld in vier delen :
- een toeristisch stuk brengt ons naar de Vlaamse Ardennen en Flobecq/Vloesberg waarbij we de eerste kilometers moesten delen met fietsers van de 8ste 'Waregemse Gordel'.
Maar geen nood : door het slechte weer kwamen er maar 2000 aan de start, opmerkelijk minder dan verleden jaar...
- het tweede deel voerde ons door een heuvelachtig deel van het Pajottenland.
- het derde deel was een kolfje naar de hand van de snelle rijders : een recht stuk van Mater naar Eine.
- het vierde en laatste gedeelte werd op het laatst nog aangepast vanwege die fietsgordel en zou ons terug naar de startplaats moeten brengen...
En het zijn die pijltjes die we moesten opsporen en volgen.
De route verliep langs Anzegem / we passerden de watermolen van Walskerke.
Deze watermolen op de Maalbeek, voor het ogenblik het enig maalvaardig exemplaar in West-Vlaanderen, gaat terug tot de 15e eeuw.
Naast de watermolen bevindt zich een hoeve, het zgn. Hof ter Walskerke.
Vanaf 1574 tot in de 19de eeuw maakte Wulfskerke deel uit van de heerlijkheid Hemsrode.
"Het goed te Wulfskerke", genoemd "ter Moten", is een achterleen.
De huidige configuratie van hoeve en watermolen, waarbij het molenhuis één geheel vormt met het boerenhuis, dateert wellicht uit de 18de eeuw.
Het metalen waterrad, een middenslagrad met een doorsnede van vier meter werd in 1907 geplaatst. De watermolen werd op 28 juli 1983 beschermd als monument en een deel van het open landschap rond hoeve en molen als dorpsgezicht.
De molen werd hersteld tijdens de jaren 1960 en grondig gerestaureerd in 1995.
Dan gaat het naar Tiegem - Waarmaarde - Schorisse tot aan de eerste halte in Vloesberg, La Baraque.
Daar kregen we een eerste vraag te beantwoorden
(waar bevindt zich de fabriek van het motormerk Triumph ?)
Een collega vertrekkensklaar met zijn splinternieuwe Intruder.
Veel paardentraffic die dag : koetsen, ruiters,...
We kregen het al gauw door :
er was daar nog een ander treffen aan de gang...
We vervolgden onze weg naar Ghoy (Lessines)
Even verder kom ik deze pieta tegen : een kapelletje met zware zuilen en geflankeerd door twee knielende nonnen.
Staat zomaar in een afgebakend stukje weiland waar schapen en geiten in liepen. Raar...
Over het bruggetje in Deux Acrens
en we rijden verder via Biévène naar Tollembeek
Daar hangen de klokken buiten de kerktoren in plaats van erin...
De Tollembekenaars krijgen ook wel eens de spotnaam Hanezoekers toegekend, doordat de haan van de kerk in vroegere tijden eens van de kerktoren was verdwenen en heel de bevolking deze ging zoeken.
In de omliggende gemeenten had men veel jolijt met de Tollembekenaars, die van toen af "De Hanezoekers" werden genoemd.
Ze hebben hier ook een motorclub
MTC De Hanezoekers !
(http://dehanezoekers.mysites.nl/mypages/dehanezoekers/419215.html)
Wie zegt Tollembeek denkt natuurlijk aan Urbanus.
Niet onterecht, want hij heeft daar een heus bronzen standbeeld staan en er wordt daar jaarlijks een cultuurprijs naar hem genoemd uitgereikt.
Het werd onthuld op 8 april 2000 en weegt 400 kg.
Het is gemaakt door de kunstenaar Koen Tinel en staat op een parking vlak bij een frituur, schuinsover de kerk van Tollembeek.
Het idee kwam van Urbanus zelf.
Burgemeester Georges CARDOEN-zaliger was meteen gewonnen voor het initiatief maar een overheidsbudget was daarvoor niet beschikbaar.
De kosten voor de creatie van het beeld en de sokkel nam Urbanus voor eigen rekening.
Beeldhouwer Koenraad TINEL, woonachtig in het naburige Vollezele en goede vriend van Urbanus, verleende zijn technische medewerking aan de realisatie van het Urbanusbeeld, dat hij driedimensionaal uitvoerde naar een ontwerp van Urbain Servranckx zelf.
Het werd gegoten in de kunstgieterij Van Geert te Aalst.
Het beeld zou iets ludieks worden, iets waar kinderen (en volwassenen) aan kunnen draaien.
Naast een kwajongensachtige Urbanus met groot hoofd en uitpuilende ogen in bermuda broek, zien wij ook de mannelijke bromvlieg Amedee en de 2-delige hond Nabuco Donosor.
Voor Amedee voorzag Tinel een kindvriendelijke truuk: wie aan een hendel draait, laat de bromvlieg in zijn lucifersdoosje dansen.
Op vraag van Michel MATTHIJS, secretaris van de heemkundige kring HOLVEO, waren Urbanus en Tinel bereid twee heemkundige elementen in het beeld te integreren. Zo werden de spotnaam van de Tollembekenaren, Hanezoekers en de kaatshandschoen met kaatsbal in verwerkt.
De legende zit verscholen in de sokkel aan de achterkant van het Urbanusbeeld. Wie aan een hendel, in de vorm van een kaatshandschoen met daarin een kaatsbal, trekt, ziet de verloren gewaande kerktorenhaan in een nis te voorschijn komen.
Alle gekheid op een stokje, maar even verder, tussen Vollezele en Denderwindeke kom je dan dat tegen : een overijverige boer of een vrachtwagen die beetje moet uitwijken in de zqachte berm en dan krijg je dit !
We komen aan in Nieuwenhove aan cafe De Colorado voor een tweede controle en waar we onze honger kunnen stillen.
Leuk opschriftje boven deze urinoir in De Colorado :
Kom gerust dichterbij
Hij is korter dan je denkt !
Hier konden we ons eetbonnetje uitwisselen voor een warme snack.
Ik weet niet hoe de hotdogs smaakten, maar die hamburger was een van de beste die ik ooit gegeten heb !
Chapeau voor dat kraam !
We volgen nu een eind de Dender Route en komen zodoende in de bosrijke omgeving van Zandbergen/Geraardsbergen
Lang geleden dat ik dat nog eens heb kunnen doen...
Parkeren op de rails van de overweg in Idegem !
We zitten vollop op het traject van de Vlaamse Ardennen Route met bijhorende 'Ronde van Vlaanderen Route'.
Via Steenhuyze/Wijnhuyze en Erwetegem rijden we over St Maria-Oudenhove, St Goriks-Oudenhove (Zottegem), Michelbeke en Brakel naar Horebeke... en het begint te regenen !
Die bizons aan de scheldebrug te Eine heb ik al meermalen gezien, maar nooit de kans gehad om ze eens op de digitale plaat vast te leggen.
Het is een herinnering aan de Amerikaanse hulp bij de heropbouw van deze brug na de Tweede Wereldoorlog.
Sinds 23 juni 2007 staat er op het vernieuwde Ohioplein een informatiepaneel met daarop de geschiedenis van de Ohiobrug.
Deze brug was de eerste brug in spanbeton geschonken door de Amerikaanse staat Ohio ter nagedachtenis aan de Slag aan de Schelde tijdens de Eerste Wereldoorlog.
In 1940 werd ze opnieuw opgeblazen, maar ze werd groter dan voorheen heropgebouwd.
Op de Ohiobrug over de Schelde, in de richting van Nederename, staan vier zulke beelden van Amerikaanse bizons.
Even verder trok een rommelmarktje mijn aandacht : tijd om even de benen te strekken.
Niet ver daar vandaan was de derde controlepost in cafe 'tEiland
Hier sta ik voor een raadsel : op dat rondpunt in Heurne staat zo'n danig walgelijk 'monument'... maar wat beeldt dat in godsnaam uit ?
Onder een stralende zon, rijden we verder door wijdse landerijen richting Huise.
Er bestaan toch nog zoveel mooie plekskes in ons landje...
Er bestaat waarschijnlijk geen streek die meer rust uitstraalt dat de weg naar Wannegem-Lede en Lozer bij Oudenaarde.
En dan kom je daarbovenop dat nog eens tegen...
Langs het Lozer Kasteel gaat het naar Kruishoutem en dan rijden we voorbij dat !
Puur toeval : ik sla deze landweg in en mijn oog valt automatisch op dit alleenstaande naambord. Ik was al 10 meter ver wanneer het tot mijn verbeelding doordrong.
Dat kon toch geen waar zijn !
Je zult het maar op je naamkaartje hebben staan...
Dan gaat het verder langs de buitenkant van Waregem, komen via het centrum van Zulte in StElooisvijve.
In een zijstraat zag ik deze beauty schitteren.
Die eigenaars waren juist gearriveerd en maakten aanstalten op in huis te stappen.
Vlug hield ik hen nog even tegen met het verzoek even te poseren voor hun prachtige Oldmobile75 De Luxe uit 1949
Bij aankomst stonden de trofeeën reeds klaar en wist men mij ter vertellen dat er 150 deelnemers waren ingeschreven.
Een toeschouwer kwam de organisator verwittigen dat er een moto 'naft' aan het verliezen was. Ik hoorde mijn nummerplaat afroepen en haastte me ter plekke.
Op de parking kwam ik tot de vaststelling dat er een bezineplek onder mijn motor lag en het was nog aan het druppelen.
Niet meer gewacht tot de prijsuitdeleing, zette ik onmiddellijk mijn weg verder huiswaarts.
Het scheelde niet veel of kreeg nog de trofee van 'pechvogel' mee.
Thuis veiligheidshalve mijn tank afgelaten.
Maar al met al een mooie rit gereden !
|
