Drago-motortreffen, Izegem 25 mei 2014


Tegen 9.00u verzamelen op de speelplaats van het Belle-Vue Atheneum en ik parkeerde mij gezellig naast 'grote broer'...

Even goeiedag zeggen aan de organisatie...

Ondertussen kwamen de deelnemers een voor een aan...

Binnen in de feestzaal was het al een drukte van jewelste... de dorstigen bestelden een cola of een koffie aan de toog...

Anderen regelden hun inschrijving en konden daar ook hun GPS opladen...

Opvallend hoe vele motorrijders de laatste jaren de veiligheidstips van het BIVV opvolgen en kiezen voor fluo-reflexie in of bovenop hun motoruitrusting, zowel voor de jassen als de helmen...

Nog even voor het vertrek de mooie trofeeën opnemen (let op het nieuwe logo...



En dit waren de pijlen die we moesten opzoeken en volgen...

Nog even een rondje rond het Izegemse station en we verlaten de stadskern via de centrumbrug over de spoorweg, richting Emelgem, waar we onmiddellijk dit grote beeldenpaar tegenkomen.
De ruime rotonde aan de voet van die centrale brug wordt fris ingekaderd in een artistiek geheel van groen en waterpartijen, bekroond door een stoer duo, dat 'De Izegemse Dynamiek in Verleden en Toekomst' beklemtoont.
Het beeld is van de hand van Patrick Vandoorne, het totaalconcept werd bedacht en uitgevoerd door het Izegems Vijverteam en op 4 juni 1999 aan het publiek voorgesteld.

Bijzonder spektaculair des winters als de fontein bevroren is...

De rit gaat verder naar Meulebeke en we rijden een eindje langs het kanaal van Oost-Rozebeke en Wielsbeke...

Aan de rotonde met Ooigem, dit nieuw monument...
Bezoekers van Wielsbeke worden sedert begin dit jaar verwelkomd met een vijf meter hoog kunstwerk aan de belangrijkste invalsweg, op de rotonde aan Quickstep.
Het beeld is van de Dentergemse beeldhouwer Peter Wattyn.

Op 29 juni aanstaande verwacht Wielsbeke de top van de wielrennerij en 35.000 toeschouwers voor het BK Wielrennen voor elite met contract.
Tegen die datum wilde de gemeente een kunstwerk op de belangrijkste toegangsweg.
Om onze bezoekers te verwelkomen, wilden we de rotonde aan Quickstep van een beeld voorzien, zegt schepen van Openbare Werken Marc Debie.
De lege rotonde was ook de Dentergemse beeldhouwer Peter Wattyn al opgevallen.
Zon ruimte werkt inspirerend, zegt hij. Ik maakte een tekening en bezorgde die aan het gemeentebestuur.
Even later werd een wedstrijd uitgeschreven. Er waren twee kandidaten, zegt schepen van Patrimonium Rik Buyse.
Het voorstel van Peter Wattyn blonk uit in originaliteit en het is betaalbaar.
Het beeld toont de belangrijke kenmerken van het dorp en heet De Evolutie. Het is een koperen beeld van een vrouw die gedragen wordt door een vlaskapel.

Textiel, vlas en laminaat, drie industrieën die belangrijk zijn of waren voor Wielsbeke, komen in het beeld aan bod, zegt De Bie.
De kunstenaar had vrij snel de sokkel gebouwd, zodat we al in het voorjaar rondom groen konden aanplanten.
De rest van het beeld van vijf meter hoog werd geplaatst met een kraan. Voor het geheel werd 31.000 euro uitgetrokken.


In Sint-Eloois-Vijve rijden we de Leie over, richting Waregem.
Dit plakkaat aan een huis trok mijn aandacht.
Je zult maar heel het jaar door kerstverlichting en -decoratie verkopen !

Dan gaat het richting Anzegem en Tiegem...

Die zullen we ook gans de dag tegenkomen !

Voor we de Tiegemberg zouden afrijden, snijden we de hoek van het Tiegembos en het centrum af door rechts een kortere weg te nemen.
Tussen de bomen zien nog juist de Bergmolen of Stampersmolen staan.
De witte molen dateert uit 1880 en werd toen gebouwd ter vervanging van een houten molen uit 1735, in opdracht van Petrus Verriest.
De naam Stampersmolen komt van de stampers waarmee de olieslagerij van de houten molen was uitgerust.
Tot 1915 bleef ook de stenen molen als oliemolen dienen, daarna gebruikte men hem voor het malen van koren.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog liep de molen veel schade op, maar hij werd hersteld en vanaf 1921 opnieuw gebruikt tot in 1936.
In dat jaar werd hij opzettelijk neergehaald door Herman Teirlinck en Charles Dekeukeleire voor hun film Het kwade oog.
In 1970/71 werd de molen opnieuw gerestaureerd. De molen werd in 1986 gesloopt en enkele meter verder heropgebouwd.
Sinds 1960 is de molen een beschermd monument.
De vlakte voor de molen werd in 1942 als decor gebruikt voor de film Wenn die Sonne wieder scheint, een Duitse verfilming van Stijn Streuvels De Vlaschaard.


Een verboden weggetje, trouwens !!!

We rijden nu een stukje Gapersroute en Stijn Streuvelsroute...
De Gapersroute is 50 km fietsplezier langs uitgestrekte landschappen, historische bezienswaardigheden en enkele flinke kuitenbijters.
De route werd, voor het 25jaar bestaan, opgefrist en ook de fietskaart werd herwerkt.
De Streuvelsroute (70 km) verkent de glooiende landstreek tussen Leie en Schelde, in de Zuidoosthoek van West-Vlaanderen.
Brede heuvelruggen en zacht glooiende valleien zorgen voor afwisseling en reliëf in dit van oudsher rijke landbouwgebied; ze bieden vaak verrassende vergezichten
De route vormt een hommage aan Stijn Streuvels, de bekende Vlaamse romancier (1871-1969), die tot aan zijn dood in de streek woonde en werkte.
Vertrekkend uit de stad Kortrijk loopt het traject via Kuurne, Harelbeke, Deerlijk, Anzegem en Avelgem tot over de grens met Oost-Vlaanderen en Henegouwen.
De terugweg voert langs het kanaal Bossuit-Kortrijk naar Zwevegem.
Om de hoek een eerste controlepunt in café 'tSmeske... het is 10.15u.
Een ideale gelegenheid om even de bene te strekken en van een frisdrankje te genieten op het terras, want het was reeds behoorlijk warm aan het worden.


Het gaat verder richting Avelgem.
Na de dorpsgrenzen met Otegem en Heestert te hebben afgereden, komen we weer aan de zuidkant van Avelgem aan de rotonde richting Kluisberg.
Over de Scheldebrug in Escanaffles, maar niet richting Kluisberg, maar richtdoor naar Celles.
En zo belanden we over de taalgrens en rijden we door uitgestrekte landerijen.
We laten dus de Kluis jammergenoeg letterlijk links liggen...


Het gaat naar Anseroeul... Arc Wattripont... Cordes...Saint Sauveur... Anvaing...

Ellignies... Frasnes-les-Anvaing...
Daar staat dat 'super-suikerklontje'...

Frasnes-les-Buissenal... Moustier en Grandmetz.

Via Chapelle à Wattines en Chapelle à Oie komen we aan bij dit spectakulair windmolenpark.

Eerst nog enkele collega's laten passeren en dan een kijkje van dichtbij gaan nemen, want je hebt daar niet alledagen de kans toe...





Als je daar de kans toe hebt, moet je daar eens onder gaan staan : het gezoem van die motor trilt door heel die mast...
En dan dat ritmisch 'gezwoefffff' van die wieken...



We rijden naar Blicquy en daar botsen we weer op zo'n BA-VE-paal : de indicatie dat hier vroeger een Romeinse Heirweg van Bavay naar Velzeke heeft doorgelopen.
Maar niet alleen dit : er zou hier ook een heuse vestiging hebben gestaan.


We rijden verder naar Ormignies en Quevaucamps waar in cafe Al Boule de Feu een tweede controle was... het is 11.45u...






Eerst even de tank bijvullen... en GO !


Op de weg naar Blaton, zie ik deze molen-ruine staan... even navragen...
De "Moulin de la Folie" is gelegen in een weide en dient thans als schuilplaats voor de dieren.
Nog volledig bewaarde bakstenen romp met natuurstenen omlijstingen rond ramen en deuren, nu afgedekt met een puntdak. Er is geen binnenwerk meer over.
De molen werd gebouwd in 1885, maar heeft slechts enkele jaren gedraaid.
Al in 1891 werd hij moedwillig vernield na een ruzie!
Dat zou een aannemelijke verklaring zijn voor de molennaam, maar het blijkt dat de molen genoemd is naar een nabijgelegen brug die al eerder de benaming "(pont) de la Folie" droeg.
In december 2013 besloot de gemeente Bernissart de vervallen molenromp aan te kopen van de familie Prevos uit Thulin voor 30.000 euro, dit om te renoveren als getuigenis uit het verleden.
Eigenaar |
La famille Prevos, Thulin - commune de Bernissart |
Bouwjaar |
1885 |
Type |
Stenen grondzeiler |
Functie |
Korenmolen |
Kenmerken |
Vrij smalle natuurstenen romp |
Gevlucht/Rad |
Verwijderd |
Inrichting |
Binnenwerk verwijderd, thans als schuilplaats voor dieren |
Toestand |
Lege molenkuip |
Bescherming |
---, Niet beschermd |
Molenaar |
Geen |
Openingstijden |
Niet toegankelijk |

Peruwelz... Roucourt... Audemetz...

Callenelle... Maubray... Vezon...

Vezon, een dorp in de provincie Henegouwen, en een deelgemeente van de Waalse stad Doornik.
Vezon was een zelfstandige gemeente, tot die bij de gemeentelijke herindeling van 1977 toegevoegd werd aan de gemeente Doornik
Daar stop ik even aan de dorpspomp met waterbron voor het middagmaal...

In Fontenoy zien we onmetelijke bergen materie om stortbeton te vervaardigen

Het is vooral bekend door de historische 'Slag bij Fontenoy' in 1745.
(Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_bij_Fontenoy_(1745)
In Vaulx staat nog een ruïne van uit die tijd...
Bovenop een rotspartij waakt kasteel César over de Schelde. Het tot een ruïne herleide bouwwerk dateert ongetwijfeld uit de 13de eeuw.
Kasteel César mag dan wel een ruïne zijn, het vierhoekige grondplan met ronde torens is nog volkomen zichtbaar.
Een groot deel van de westelijke en oostelijke gevels evenals de twee torens zijn trouwens gespaard gebleven.
De burcht is in kalksteen gebouwd. De torens zijn met meer zorg opgetrokken dan de gevels, waarin schietgaten zijn uitgewerkt.
De afgeschuinde kordonlijst loopt over het hele gebouw en zorgt voor een homogeen beeld.

We rijden Doornik binnen via Warchin en daar staat op een rondpunt dit monument... (zonder benaming)


Verder naar Havinnes... Mourcourt... daar rijden we over de A8-autosnelweg...

Velaines... Molenbaix... we rijden langs de Ferme d'Ecavée, een tot conferentiecentrum en hotel opgefokte gigantische hoeve...

Even opstijgen... vanuit de lucht ziet dat er zo uit...

Even verder rijden we in Pottes de Schelde over en bevinden we ons meteen weer in Vlaanderen...


In Helkijn hebben we een 3de controlepost in taverne Diligence... het is 13.30u


Via StDenijs bereiken we Bossuit, alwaar we de achterkant van het plaatselijke bos dito kasteel voorbijrijden.
Voor mij - als jonge knul - bekend speelterrein, want ik ben er even verder in Moen opgegroeid, schoolgelopen, ... en ben daar tenslotte nog 30 jaar blijven wonen...

Dit gehavende (en eindelijk van zijn struiken ontdane) kruis herinnerd aan het ongeval dat de vroegere Baron van het kasteel er tegenkwam toen hij tijdens een partijtje paardrijden van zijn ros sukkelde en zijn nek brak...

Nog even achterom kijken naar het bos van het Kasteel van Bossuit...
(meer weten, lees https://inventaris.onroerenderfgoed.be/dibe/relict/79040)

Even verder de edelhertenkwekerij De Bouvrie...


Spoorlijn 83 was een Belgische spoorlijn die Kortrijk met Avelgem en Ronse verbond. De lijn was 28,7 km lang.
Een deel van de voormalige spoorwegbedding is nu ingericht als een fietsverbinding tussen Kortrijk-centrum en Zwevegem.
Deze route maakt deel uit van het Guldenspoorpad dat als 'fietssnelweg' een vlotte en veilige fietsverbinding vormt tussen verschillende gemeenten in de Leievallei.
Op 1 juni 1869 werd de spoorlijn opengesteld door de spoorwegmaatschappij Braine-le-Comte à Courtrai, die in 1872 genationaliseerd werd. De lijn was enkelsporig en werd nooit geëlektrificeerd.
Op 2 augustus 1959 werd het reizigersverkeer opgeheven tussen Avelgem en Ronse, en op 20 maart 1960 tussen Kortrijk en Avelgem.
Goederenverkeer bleef tot 1966 nog mogelijk tussen Kortrijk en Knokke. Tot 1991 reden nog goederentreinen tussen Kortrijk en de Bekaert-fabriek in Zwevegem.
Tussen 1962 en 1968 werden de sporen opgebroken tussen Ronse en Zwevegem. Het laatste stuk tussen Kortrijk en Zwevegem werd in september 2003 eveneens opgebroken.
Verschillende delen van de spoorwegbedding zijn omgevormd tot fiets- en wandelpad: tussen Zwevegem en Avelgem, in de buurt van Mont de l'Enclus en tussen Kortrijk en Zwevegem (aangelegd in 2006).
In de omgeving van Moen is de spoorwegbedding nu een bewandelbaar natuurgebied. De fietsroute kreeg de naam Guldenspoorpad, verwijzend naar de Guldensporenslag.
De spoorlijn tussen Amougies en Ronse maakte sinds 1882 ook deel uit van spoorlijn 87 tussen Doornik en Zullik.


De goeie ouwe Trekweg...

Mijn geboortehuisje...

Oei... het brugje (nu beschermd monument) over de oude vaart mag je niet meer overlopen... instortingsgevaar ?

Een van de drie sluiscomplexen op de verbindingsvaart Bossuit-Kortrijk in Moen.

Via Knokke-Zwevegem , Zwevegem en Deerlijk, geraken we in Harelbeke waar we langs het Gaverdomein passeren.
En daar staat een molen 'te wieken' (want het was vandaag 'Open-Molen-Dag')...

De Koutermolen, nu opgesteld in het provinciedomein De Gavers, heeft een letterlijk bewogen geschiedenis achter de rug.
De eerste molen
Iemand van de familie Gheysens richtte in Stasegem de eerste houten korenmolen op tussen 1768 en 1789. Het was een houten graanmolen, een standaardmolen met afdak over de molenvoet.
De tweede molen
In 1892 ging om een nog onbekende reden de molen in de vlammen op en werd hij totaal vernield. Het toeval wil dat de woensdag daarop de Brandemolen van Deerlijk openbaar verkocht zou worden. Hij was al gesloopt en lag al in onderdelen verdeeld op de molendam om de stukken afzonderlijk van de hand te krijgen. August Gheysens kocht alle onderdelen op en liet ze naar Stasegem overbrengen. Daar werd de molen weer opgericht en opnieuw maalvaardig gemaakt.
De derde molen
In 1917 wilden de Duitsers een vliegveld in de vlakke Gavermeersen aanlegen, maar daarvoor stond de Koutermolen in de weg. Hij werd opnieuw gesloopt. Victor Gheysens, die bij de dood van zijn vader August de molen had geërfd. De molen was te sterk beschadigd om opnieuw op te bouwen en dus moest Victor opnieuw op zoek naar een nieuwe molen. Net als zijn vader komt hij opnieuw in Deerlijk terecht. Nu was het de Statiemolen, gelegen ten noorden van het station, die te koop werd gesteld. Oorspronkelijk had deze molen in Desselgem gestaan, maar hij was al eens verplaatst naar Deerlijk Statie' in 1897. In 1920 werd hij een tweede keer verplaatst naar Stasegem om er de nieuwe Koutermolen te worden.
De vierde molen
Na de dood van Victor in 1946 zou André Gheysens met een gelegenheidsmolenaar zijn molen af en toe laten malen. Maar in 1968 zette ook hij er definitief de vang op. Van dan af gingen het erf en de molen een reddeloos verval tegemoet. Uiteindelijk kocht de provincie West-Vlaanderen de molen voor een symbolische frank in 1978. Ingenieur-architect Walter Snauwaert uit Oostende maakte een restauratiebestek op. In 1981-1986 werd de korenmolen volledig gerestaureerd en heropgebouwd op een nieuwe, zes meter hoge belt in het provinciaal domein De Gavers, niet ver van de oorspronkelijke standplaats. De sierlijke voluteversiering op de standaard wijst erop dat de oudste molenonderdelen uit de 18e eeuw dateren. Op de eerste verdieping zou de standaard ook het jaar 1777 hebben gedragen, maar heel leesbaar was dit niet meer.
Twee vrijwillige molenaars verzorgen het onderhoud ervan en op elke 2 de zondag van de maand tussen 14u en 17u is de molen vrij te bezoeken. Groepen kunnen een bezoek aanvragen via gavers@west-vlaanderen.be of 056 /23 40 21.
De molen kan je vinden in de Eikenstraat in het Provinciaal domein De Gavers.
Dan gaat het verder via Bavikhove en Kuurne...
Geloof me mensen, daar woont nog iemand in !

En zo geraken we via Lendelede opnieuw in Izegem.
Samengevat : Drago heeft weer haar best gedaan om een prachtige rit uit te tekenen (op een paar schoonheidsfoutjes na), het was prachtig weer en ik was blij nog eens in 'mijn Moen' te kunnen passeren.
Dikke proficiat aan de organisatie !!!
|