MTC Vlaanderen heeft ook dit jaar opnieuw de Dendertoerrit georganiseerd.

Een tocht van ongeveer 190 kilometer met vier haltes: Geraardsbergen, Blaton, Ecaussines en Oetingen.

Daarnaast kan ook gekozen worden voor de Vespatocht van 90 kilomter of voor de mini Dendertoerrit voor fietsers.

Per inschrijving schenkt MTC Vlaanderen één euro aan “Moterrijders Met een Hart”, een vzw met één doel: kleine en lokale sociale organisaties steunen.

MTC Vlaanderen bestaat ondertussen twintig jaar.

De rit gaat door op 9, 10 en 11 mei 2014. Bekijk dan het promofilmpje op :

https://www.youtube.com/watch?v=31q0XrN2U7Q&feature=youtu.be

09.30u start aan de cafetaria van Eendracht voetbalclub.

We rijden richting Mere, waar we die mooie gerestaureerde molen zien.

De Kruiskoutermolen of Jezuïetenmolen of Molen Van Der Haegen is een windmolen op de Koudenberg in Mere, een dorp in  Oost-Vlaanderen.

De molen werd opgetrokken voor 1384 en stond tot 1921 in Nieuwerkerken. Men vermoedt dat hij opnieuw heropgericht is in 1632.

In 1923, 2 jaar na de verhuis, werd hij in Mere heropgericht.

Hij werd in 2004 gerestaureerd in een atelier in Roeselare en in 2006 terug op zijn oorspronkelijke sokkel geplaatst.

De molen is nog in werking en kan bezocht worden na afspraak op de toeristische dienst.

De molen heeft enkel dienst gedaan als korenmolen en doet nog altijd dienst als korenmolen.

 In 1956 werd de molen beschermd als monument.

De Kruiskoutermolen is een staakmolen (standerdmolen), van het type 'driezolder'.

 De molen beschikt over drie steenkoppels, en is verder extra uitgerust met een buil, en een graankuiser (in kombuis).

De molen is uitgerust met een metalen geklinknageld wiekenkruis.

 De roeden zijn uitgerust met het 'Van Bussel' wiekverbeteringssysteem.

 Ook remkleppen werden aangebracht op alle vier de wieken.

... Aaigem... Heldergem..

Op de weg naar Aspelare moest de brandweer iemand uit zij dakappartement evacueren met de ladder...

Voorde... Smeerebbe... en in Vloerzegem dacht ik om wat kippeboutjes mee te doen voor avondeten.

Ik vervoeg mij met enkele Goldwingers richting Geraardsbergen.

Het is 10.30u en we krijgen een eerste controle in cafe 't Kapelleke...

Op het marktplein van Geraardsbergen was er een militariabeurs aan de hang... even halt houden en kennismaken met de organisatie.

Ikzelf ben modelbouwer van militaire diorama's...

Tot mijn grote blijdschap mocht ik er mijn collega-belleman Jean-Pierre "Pietje" Pools ontmoeten,

een eerste kennismaking sinds hij twee jaar geleden benoemd is in zijn Stad.

En natuurlijk is er het beroemde Manneken Pis, volgens de 'Broederschap van ... ' nog ouder dan dat van Brussel...

Brussel en Geraardsbergen, beiden hebben ze een Manneken Pis, akkoord. Maar dat van Geraardsbergen is het oudste.

Veruit zelfs: het scheelt op de kop 160 jaar. Met andere woorden, toen het Manneken van Brussel aarzelend begon te wateren, had dat van ons al een hele Dender volgeplast.

Verzinsels ? Neen, de waarheid. Historisch bewezen. En loepzuiver aan de hand van stadsrekeningen.

"Ach, ons Manneken Pis! Als wij Geraardsbergenaars niet zo bescheiden waren, we zouden er heroïsche verhalen kunnen over vertellen. Maar laten we kort zijn.

Het verhaal begint in 1452. Een voor ons niet zo fraai begin overigens, want dat jaar legden horden woeste Gentenaars - die trokken toen wel vaker op rooftocht - onze stad plat.

Zelfs de fonteinen op de Markt gaan voor de bijl. Van eentje daarvan ontvreemden de barbaren zelfs een sierlijk gesculpteerde leeuw, die dienst doet als een fonteinspuiter.

De Geraardsbergenaars zijn danig op hun hart getrapt en lichtelijk woest.

Toch houden ze het beschaafd, en ze stuurden spoorslags ene Hendrik Joos naar Gent, om hun leeuw beleefd terug te vragen.

Hendrik vangt bot. Dan - we schrijven 1455 - krijgt de stadsmagistraat van Geraardsbergen de gezegende inval om bij de Brusselse fonteinmeester Jan Van Der Schelden een "lattoenen mannekin", oftewel een mannetje in messing, te bestellen.

Een daad die mag worden gezien als de uitdrukking van de vernieuwde levenswil van de Geraardsbergenaars, na de verwoestingen van 1452.

Het eerste Manneken Pis dat geleverd wordt, blijkt een paar maten te groot te zijn voor de sokkel. Geen nood, er wordt een kleiner gecommandeerd.

Voorjaar 1459 ziet dat, na een zwangerschap vol hindernissen, het levenslicht.

Het weegt 45,5 pond. Manneken Pis van Geraardsbergen is geboren.

Pas zegge en schrijve 160 jaar later zal zijn Brusselse evenknie - die dus een imitatie is - ter wereld komen.

Het Geraardsbergs Manneken Pis heeft honderden kostuumpjes. Een groot aantal ervan staan permanent tentoongesteld in het Manneken Pis museum.

Rond het Geraardsbergs Manneken Pis werd een broederschap opgericht.

De kapitteldag van het Broederschap van Manneken Pis vindt plaats de 2de zondag van juni gevolgd door de onthulling van Manneken Pis en de gouden Manneken-Pisworp.

Het idee om een eigen bier te ontwikkelen voor Dekenij Hogeweg Erembodegem ontstond reeds in 2007. Toen werden de eerste offertes opgevraagd om een budget te kunnen schatten.

Begin 2009 werden de plannen concreter. Er werd toen beslist om de Hogeweg te verfraaien door het aanplanten van hop in grote bloembakken.

Het dekenijbestuur stelde een biercomité samen bestaande uit 3 zware drinkers bierliefhebbers/kenners en 1 BOB.

Het biercomité stelde voor om een blonde tripel te laten brouwen, sterkte ongeveer 8% Vol. alc. en niet té bitter.

De streek Aalst - Erembodegem - Asse was vroeger een belangrijke hopproducerende regio.

Zowel in de vlag van dekenij Hogeweg als in het wapen van Erembodegem staat de hopperank centraal en tot voor de wijziging van de straatnamen was er in Erembodegem ook een Hopstraat.

Om die redenen werd besloten om te werken met 100% streekeigen Erembodegemse hop. Na enkele sessies brainstorming werd ook een naam gevonden: Hogewegse BERGhOP.

Het biercomité bezocht verschillende brouwerijen in de (ruime) omtrek om de haalbaarheid van het project te onderzoeken.

Er werd natuurlijk ook geproefd. BOB bracht ons steeds veilig thuis.

Uiteindelijk kwamen we bij de "Proef" brouwerij terecht. De brouwer was direct enthousiast over het project. En er werd menig bier geproefd.

Na het akkoord van het bestuur met de offerte werden verschillende proefbrouwsels gemaakt. En geproefd door een uitgebreid proefpanel.

Hieruit werd één brouwsel gekozen en op grotere schaal gebrouwen. Ondertussen werd een etiket en een aangepast glas ontworpen en geproduceerd.

Na bericht van de brouwerij konden we uiteindelijk onze BERGhOP gaan afhalen.

En proeven. Maandag 31 augustus 2009 werd het bier dan officieel voorgesteld, gedoopt en ... geproefd.

Het bier wordt verkocht ter promotie van Dekenij Hogeweg en haar leden en is verkrijgbaar bij de deelnemende leden en lokale verkooppunten.

Hogewegse BERGhOP werd voor de 1e keer met groot succes te koop aangeboden aan het grote publiek op de braderij van Dekenij Hogeweg op zondag 6 september.

Hogewegse BERGhOP werd niet alleen gedoopt met een meter en peter, maar ook nog eens zalig verklaard!

Erembodegemse hop

In de streek rond Aalst zouden de monniken van de abdij van Affligem in de 12de eeuw de hopcultuur geïntroduceerd hebben.

Oorspronkelijk werden in België enkel bittere hopsoorten geteeld (bitterhop).

Door de Meldertse hopboer Karel Baert en de toenmalige abt van Affligem Godehard Heigl (een Duitser) werd de aromatische Hallertau ingevoerd (aromahop).

In Erembodegem is nu nog welgeteld één (1) hopboer actief die voornamelijk Hallertau kweekt: Alfons Temmerman (A.T.).

Steun uw plaatselijke hopboer, drink BERGhOP!

Aalst en Asse streven nu naar de herintroductie van de hopvelden in het landschap en het behoud en de herwaardering van de hopteelt als landelijk cultuurhistorisch erfgoed.

Daartoe zijn 2 projecten opgestart: "Heraanleg van een hopveld in Asse" en het "Hopproject Faluintjes".

HOPelijk is er toch nog een toekomst voor de hopteelt in onze regio!

Ho(o)p doet leven.

Kenmerken van Hogewegse BERGhOP

• een blonde tripel van 8° Alc. Vol.
• speciaal bier van hoge gisting met nagisting op fles
• ongefilterd, niet gepasteuriseerd
• gebrouwen naar een origineel recept, geen "etiketbier"
• gebrouwen met 100% Erembodegemse hop!
• voorlopig enkel verkrijgbaar in flessen van 75cl (Bière Belge fles met plastic kurk)
• Geur: zacht, moutig met hoptonen die later sterker naar voor zullen komen
• Smaak: zacht, rond, hoppig zonder bitter te zijn.
• Afdronk: een licht drogende afdronk in combinatie met een aangename bittertje smaakt naar… nog!
• Schenken: in een tulpvormig glas aan koelkasttemperatuur (6°C) of iets hoger.
  Een aangepast glas met logo (33cl.) is verkrijgbaar.
• Ingrediënten: water, mout, hop, suiker en gist.
• Bitterheid: 25 EBU.
• Kleur: 18 EBC

In Geraardsbergen werd in 1984 een Broederschap van het Geraardsbergse Manneken Pis opgericht, met als doel het promoten van het Geraardsbergse Manneken Pis in de wijde wereld.

Het broederschap is in 1984 samen met het Museum van het Geraarsbergse Manneken Pis, opgericht door de Koninklijke Vereniging.

Voor Vreemdelingenverkeer (Kon.V.V.V.) en de verzamelaarsclub Carto Numisclub (CNC) en heeft tot doel de promotie van het Geraarsbergse Manneken Pis in de wijde wereld.

De stichtende leden van de broederschap waren Eric Bartels, Ernest Daver (voormalig schepen van toerisme van Geraardsbergen), Agnes De Munter (voormalig burgemeester Geraardsbergen), Olav Geerts (voorzitter V.V.V.), Jacques

Flamant (voormalig voorzitter CNC), Raf Van Mello & Adam Verschaffel.

Sinds 1993 wordt er elke tweede zondag van juni jaarlijks een kapittelzitting gehouden waarbij nieuwe gezellen en gezellinnen opgenomen worden.

Deze zitting wordt traditioneel afgesloten met een Gouden Manneken Pisworp, geënt op de Krakelingenworp.

Tussen de geworpen Manneken Pissnoepjes zitten er namelijk twee die diegene die hen vangt recht geeft

op respectievelijk een replica op ware grootte van het Geraardsbergs Manneken Pis en als hoofdprijs een gouden Manneken Pis-juweel ter waarde van €250.

Tijdens de zitting van 12 juni 2005 werd onder andere André Denys, voormalig gouverneur van Oost-Vlaanderen, opgenomen in de Broederschap.

Het broederschap van het Geraardsbergse Manneken Pis brengt driemaandelijks een tijdschrift uit, genaamd: De Belleman van het Geraardsbergse Manneken Pis.

Het jaar 1999 werd ter ere van het 540-jarig bestaan van het Geraardsbergse Manneken Pis en het 15-jarig bestaan van het Broederschap en het Museum, uitgeroepen tot jaar van het Geraardsbergse Manneken Pis.

In 2005 bracht plaatselijke zanger-entertainer Ingo Roberts tijdens de 13de Groot Kapitteldag van het Broederschap een parodie op het lied "het kleine café aan de haven", getiteld: "Ons Manneken-Pis"

Aan onderstaande hangt een waar verhaal aan vast...

Deze Willy's Jeep heeft effectief deelgenomen aan de bevrijding van Aubel...

"Vanuit Le Havre vertrokken de verschillende ondereenheden met motortransport doorheen Normandië over Rouvray, Gournay, Beauvais, Amiens, Bapaume, Valenciennes, Mons, Namur , Huy en Liège naar Aubel, België.

Onderweg zagen de manschappen de eerste sporen die de oorlog had achtergelaten. Op de plaatsen waar hevige gevechten hadden plaatsgevonden, lagen uitgebrande wrakken en achtergelaten materiaal.

Uitrustingsstukken van zowel vriend als vijand slingerden rond. Op veel plaatsen waren zwartgeblakerde ruïnes het enige wat overbleef van dorpen en straten.

De oorlog begon stilaan vorm te krijgen. Hij werd tastbaar voor de jonge “Checkerboarders”.  

Terwijl de eerste elementen in Aubel aankwamen, in de loop van de avond van 6 november 1944, waren de laatste eenheden in Engeland nog aan het inschepen.

De andere onderdelen kwamen gedurende de volgende twee dagen aan. Hier maakten vele Amerikanen voor het eerst kennis met de V-1, vliegende bommen.

Vanuit het oosten kwamen er geregeld van die “Buzz bombs” overgevlogen om dood en terreur te zaaien achter de geallieerde linies.

Voornamelijk burgers werden het slachtoffer van die raketaanvallen.

Sommige G.I’s hadden tijdens een kort verblijf in Londen al van die huiveringwekkende vliegende bommen horen neerkomen en de verschrikkelijke resultaten gezien."

Geen Dender Toerrit zonder Dender...

Moerbeke... Twee Acren (hier nog in het nederlands...) ... We rijden langsheen het natuurreservaat De Rietbeemd...

Dit gebied ligt in de nog open, bebouwingsvrije vallei van de Marke, een visrijke bijrivier van de Dender.

Op de heuvelflanken met prachtige vergezichten tref je her en der gemengde loofbossen aan.

Je vindt er ook houtwallen, knotwilgenrijen, enkele geïsoleerde rietvelden, hier en daar een poel of een ‘dode’ arm van de oorspronkelijke Marke.

Voor het noodzakelijke beheer van de graslanden wordt er beroep gedaan op begrazing door landbouwers en maaibeheer.

De resultaten zijn opvallend: een gemengd bloemrijk open landschap met hier en daar struiken, bomen en braamstruwelen, ideaal voor de grauwe klauwier.

Een deel van de Markevallei is een Stiltegebied, waar je nauwelijks geluiden van menselijke aanwezigheid kan horen.

In Deux-Acres was er enige onduidelijkheid, omdat de moto's hier gescheiden werden van de bromfietsen, maar wie moest welke richting uit ????

We rijden naar Lessen/Lessines waar deze eigenaardige watertoren staat...

Net buiten Lessines hangt een jakobsschelp aan een hek bij een watertoren. Op het hek staat de afstand naar Santiago vermeld: 1789 km !

Wannebecq... Lahamaide... we volgen een tijdje de 'Route des Collines'

Deze 90 km lange route doorkruist volledig "Le Pays des Collines" en doet de mooiste plekjes en bezienswaardigheden van deze streek aan.

Deze route is bestemd voor al degenen die liever een iets andere weg nemen wanneer ze de rijkdommen van de 'Pays des Collines' ontdekken.

Deze "Reisweg nummer 2" neemt automobilisten en fietsers mee op een tocht langs de mooiste vergezichten van de regio en dompelt hen onder in een ware oceaan van groen.

Op deze route ontdekt u alle verborgen schatten van de Collines.

De plaatselijke producenten en ambachtslui zullen u met alle gastvrijheid verwelkomen.

De route is bewegwijzerd en kan zowel per fiets, motor of auto afgelegd worden. Al dan niet in meerdere etappes.

Deze prachtige streek zal je verrassen en verbazen. Een ontdekking!

Oeudeghien... Mainvault... Ligne... Moulbaix...  Blicquy...

De Romeinse heirweg Bavay-Velzeke loopt over kilometers Brakels grondgebied.

De heirweg komt Michelbeke binnen vanuit Rozebeke en liep dan kaarsrecht via Elst, Nederbrakel en Opbrakel

richting Flobecq om onder mee via Aubechies te eindigen in het Noord-Franse Bavay.

We rijden verder naar Wadelincourt... Basecles... op een reusachtig rondpunt in Blaton zien we deze constructie van een skelet van een iguanodon...

In 1878 werden in de steenkoolmijnen van het naburige Bernissart skeletten gevonden van de dinosauriërgeslacht iguanodon.

Deze vondst is uniek in de wereld : 30 complete en enkele onvolledige skeletten werden teruggevonden.

Het was de eerste keer dat zoveel en zulke volledige resten van dinosauriërs werden teruggevonden, ze zijn momenteel te bezichtigen in het Brusselse Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen.

De soort kreeg de naam Iguanodon bernissartensis, wat wil zeggen Iguanodon van Bernissart.

Het is nog steeds niet duidelijk hoe het komt dat zoveel skeletten op dezelfde plaats bewaard zijn, maar algemeen neemt men aan dat de vindplaats een natuurlijke, moerassige bezinkingsput was.

De kadavers konden zich er gedurende vele jaren opeenstapelen en fossiliseerden.

De steenkool uit het bekken van Bergen waarnaar gedolven werd, stamt uit het Carboon, de iguanodons uit het Jura, een latere periode.

De dinosauriërs zijn gevonden doordat hun resten door een onderaardse verschuiving, een "cran", in oudere lagen terecht zijn gekomen.

Naast de iguanodons werden ook overblijfselen van een aantal andere soorten opgegraven, waaronder beenderen van de krokodilachtige Bernissartia, die naar de eerste vindplaats ervan werd vernoemd.

12.10u : een tweede controlepost in taverne La Volette (vrij vertaald : vroeg opstaan...)

Verder naar Ville Pommeroeul... Hautracq... met de N547 naar Tertre en het was ondertussen 12.30u, dus tijd voor een boterham !

Dan een heel eind door een industriepark (was minder gezellig)... Baudour... Villerot... Tertre...

Langs het kanaal terug in Baudour... tot tegen Mons... Ghlin... Nimy...

In Obourg even stoppen uit sympathie aan de Relais des Motards, waar ook de radiozender El Boss gevestigd is...

http://www.radioelboss.be/

Op de baan naar Saint Denis deze attractie : twee levensgrote leeuwenbeelden aan de voordeur van een rijhuis... !!!

Van smaak gesproken ...

Even verder in Saint Denis dit centrum voor militairen...

a ministry to the military

We rijden opnieuw door een prachtig bebost gebied en het is de eerste en enige 'landweg' die we zouden berijden...

Tot nu toe waren het allemaal mooie nationale wegen die we onder de wielen kregen.

Gottignies... en we komen aan het Kasteel van Roeulx...

Het kasteel van Le Rœulx of het kasteel van de Prinsen van Croy ligt op het hoogste punt van een kleine plateau tussen de rivieren Zenne en Hene in de gemeente Le Rœulx in de provincie Henegouwen.

Het kasteel is sinds 1433 eigendom van de familie Croÿ die dat jaar "de gehele grond, dorp, domein en titel" van Jacoba van Beieren, gravin van Henegouwen, geschonken kregen.

Om precies te zijn schonk Jacoba van Beieren het geheel aan Rœulx aan Antoine de Croÿ, kamerheer van Filips de Goede.

Het huidige gebouw werd gebouwd op de fundamenten van een rechthoekige 16e eeuwse vesting. De twee vleugels werden toegevoegd in de 18e eeuw.

Het 45 hectare grote park, omvat twee meren en het bevat een aantal zeldzame boomsoorten. In dit park zijn nog enkele overblijfselen van de abdij van Saint-Feuillien, gesticht in 1125.

Op 29 juni 2014 gaan daar voor de 29ste keer de ballonnen de lucht in !

Gelanceerd in 1986 door de toenmalige burgemeester, lokt het jaarlijks meer dan 2000 bezoekers die naast de hete-luchtballonnen kunnen genieten van de talrijke attracties in het kasteelpark.

De grote poort gaat dan om 14.30u open voor het publiek...

Er is muzikale omlijsting voorzien door fanfares, kleine concerten door ensembles, kinderanimatie en de dag wordt om 23.00u afgesloten met een groot vuurwerkspectakel op het binnenplein van het kasteel .

Iets verder even bijtanken...

Mignault...

Ecaussinnes... (spoorbrug)

Het is 14.00 als we aan de derde controle in Le Saloon aankomen.

Een klein stoomtreintje op een rondpunt... heeft nog dienst gedaan in de groeven van de fameuse Belgische 'blauwsteen'

Op weg naar Henripont, passeren we langs dit groots domein... het Chateau de la Folie

Graaf  Emmanuel de Lichtervelde houdt het leven in zijn  Chateau de la Folie door er jaarlijks het Festival van de Klassieke Muziek te organiseren,

een evenement van hoog niveau, mede georganiseerd door het theater Royal des Gallerie gehouden in het kasteelpark in de maand augustus.

Inlichtingen : +32 (0)67.44.47.96

Tijdens het 4de weekend van september wordt er ok een tentoonstelling gehouden, " Ecaussinnes, Cité d'Art " dat plaatsvindt in de zalen van het kasteel en onder de gaanderijen.

Info voor groepsbezoeken : +32 (0)67.44.23.26.

Adres : rue Haute, 27 - 7190 Ecaussinnes

In de verte de controletoren van het 'hellend vlak van Ronquieres...

Het hellend vlak van Ronquières is een scheepslift nabij het Belgische dorpje Ronquières.

Het is een hellend vlak op het Kanaal Charleroi-Brussel. Het overbrugt het hoogteverschil met het Henegouws Plateau.

Op 9 maart 1957 stemde de Belgische regering in met een plan om een aantal grote vaarwegen te moderniseren en geschikt te maken voor vaartuigen tot 1.350 ton.

Het Kanaal Charleroi-Brussel werd ook in de plannen opgenomen.

Bij de plaatsen Ronquières, Arquennes en Seneffe nam het bochtige kanaal een hoogteverschil van meer dan 60 meter.

In de 19e eeuw waren hier 16 sluizen aangelegd om dit hoogteverschil te overbruggen.

Het passeren van al deze sluizen, over een afstand van circa twee kilometer, kon tot twee dagen oplopen.

Modernisering van het kanaal eiste een oplossing voor dit probleem in de vorm van een soort scheepslift.

Het hellend vlak werd na een bouwtijd van zes jaar op 1 april 1968 opgeleverd.

Het vlak is 1.400 meter lang en overbrugt een verval van 68 meter, met een helling van bijna 5%.

Er zijn twee scheepsbakken van elk 85,50 meter lang en 11,60 meter breed.

De bakken rijden als wagons over rails en worden met kabels voortbewogen.

Elke bak heeft een eigen contragewicht, dat op rails onder de bak doorgaat.

De bakken kunnen zo onafhankelijk van elkaar werken, wat van belang is voor het onderhoud en bij eventuele storingen.

In zulke gevallen werkt het vlak gewoon door, maar met beperkte capaciteit.

De totale kosten voor het werk bedroeg ongeveer 3,1 miljard Belgische Frank, ongeveer tweemaal meer dan bij de start van de bouw werd gedacht.

Van dit hellend vlak wordt wel eens gezegd dat het tot de 'grands travaux inutiles' behoort, omdat het gebruik van het kanaal na de opening van het hellend vlak stelselmatig afnam.

De sluiting van de Waalse steenkolenmijnen was hier zeker een reden voor.

In het laatste decennium is er een stijging genoteerd tot het topjaar 2006 toen 5.215 schepen werden versast.

In 2010 ging het om 4.790 schepen.

Het vlak voorziet zichzelf van energie. Naast de helling ligt een buis waardoor water stroomt dat een turbine aandrijft, die de elektrische energie voor het kunstwerk levert.

Aangekomen in het centrum van Henripont zien we dat het kerkje in de steigers staat...

Ja we kregen af en toe wel een druppel op ons gehelmde hoofd en het was hier en daar opletten geblazen voor gladde plekken in het wegdek...

Weer door een bosweg naar Virginal... Hermuyeres en Rebecq...

We passeren de graniet/porfier-groeven van Quenast...

Porfier (ook wel: porfirisch gesteente) is een stollingsgesteente met een typische textuur van relatief grote fenocrysten in een grondmassa van kleinere kristallen.

Deze textuur wordt een porfirische textuur genoemd.

Porfirische texturen kunnen afanitisch (microscopisch) of faneritisch (macroscopisch) zijn,

waarbij respectievelijk de kristallen in de grondmassa niet te onderscheiden zijn (zoals bij basalt) en de kristallen wel nog te zien zijn met het blote oog (zoals bij graniet).

Een voorbeeld van een gesteente dat vaak als porfier voorkomt is graniet, dat grote veldspaat-fenocrysten kan bevatten.

Bij zo'n gesteente is de petrologische naam (naamgeving op chemische samenstelling) graniet en de texturele naam (naamgeving op textuur) porfier.

Het duidelijkst is natuurlijk het gesteente dan porfirische graniet of granitische porfier te noemen, maar meestal kiest men voor één van de twee.

Porfier is een zeer hard stollingsgesteente met een groen-grijze kleur.

De hardheid, drukvastheid en slijtvastheid maken porfier geschikt voor zware belasting, zoals op opritten en parkeerplaatsen.

Het gaat verder naar Bierghes en Heikruis waar deze eigenaardige kapel staat... even halt houden.

Deze kapel, toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw, is gebouwd op een driesprong waar de wegen naar Heikruis, Herne en Bierk (Bierghes) samenkomen.

De naam Terlinden verwijst uiteraard naar de aanwezigheid van linden, een boomsoort waaraan van oudsher beschermende eigenschappen werden toegekend.

De oorsprong van de kapel zou volgens sommige bronnen teruggaan tot de 11de eeuw, volgens andere tot 1626 als stichting van een privékapel door de heer van het nabijgelegen kasteel Ter Rijst.

In de kapel hangen trouwens verschillende 19de-eeuwse obiit- of rouwborden, versierd met de wapenschilden van overleden kasteelbewoners.

De huidige achthoekige kapel met torenportaal dateert uit het einde van de 17de eeuw en werd hersteld na een storm in 1871.

De kapel is nog steeds bezit van de aangrenzende hoeve...

Verder naar Herfelingen... en Herne.

Het Kartuizerklooster van Herne is niet zomaar een herinnering aan de Kartuizers die er van 1314 tot 1783 leefden.

Het is van onschatbare waarde omdat het klooster van Herne het oudste in de Nederlanden is, en omdat de eerste Bijbelvertaling, van het Latijn naar het Nederlands (volkstaal), er heeft plaatsgevonden.

Het Kartuizerklooster van Herne kende een bovenlokale uitstraling en aanzien, en vervulde de functie van literair centrum in de lage Landen.

Omdat het in 2014 precies 700 jaar geleden is dat het Kartuizerklooster van Herne als eerste in de Nederlanden werd gesticht,

wilde het gemeentebestuur van Herne samen met de Cultuurraad en het gemeentelijk Studiegenootschap ‘Hernse Kartuis’ een

feestjaar organiseren, waarbij verschillende initiatieven een unieke uitstraling en reikwijdte aan het klooster geven.

Hiervoor kreeg de gemeente steun van provinciale subsidies.

We rijden verder via Tollembeek (woonplaats van de Vlaamse komiek Urbanus. Het dorp is ook de setting van de stripreeks 'Urbanus'.

Maar in de stripreeks ziet het dorp er echter helemaal anders uit dan in de echte wereld)... .