Het was een zonnige morgen en na mijn bike een poetsbeurt te hebben gegeven ging het richting Ronse.
Inschrijving aan het cafe Vigorelli en om 10.00u start. Bleek iets te laat te zijn, want ik heb, ook al vanwege de vele 'stops' die ik inlastte, daar door de laatste twee controles gemist.
Soit, ik rij toch voor mijn plezier en niet 'voor de punten'.
Daarbij komt nog de fotoreportage en het oponthoud bij de plaatselijke bevolking...

Maar het zou opnieuw een ware 'kapellekes-slag' worden, want
"waar je ook rijdt langs Vlaamse (Waalse) wegen, kom je een kapelleke tegen"...







Dit waren de pijltjes die we moesten volgen.





Het begon al meteen op de Schavaart







Even verder deze stilstaande Can-Am : even vragen of er iets scheelde, maar alles bleek onder controle.




En dan heb je natuurlijk weer die pankartes voor de aankondiging van een of ander feestje : en daar heb je de meest uiteenlopende 'titels' voor handen, zoals hier : KRDJU !
(wat zegt het opschrift ook al weer... HIER VLOEKT MEN NIET...?)



En ja, het zou een dagje Vlaamse Ardennen worden... een streek die ik misschien al honderd keer heb doorkruist, maar toch steeds weer nieuwe kantjes ontdek. Zo ook vandaag.





En wie zegt Vlaamse Ardennen, zegt wielertoeristen. Wie gehaast is, moet dan zeker hier niet in het weekend rondrijden, want dan zijn zij hier de baas.
Maar als je het vriendelijk vraagt, gaan ze toch uit de weg, hoor.
Het zijn niet allemaal 'wielerterroristen'.
Toch zijn er nog altijd groepjes die zich niet aan de reglementering houden inzake hun verplaatsingen.
We rijden een stukje door het 'muziekbos' naar Kluisbergen.





Bovenop de Koppenberg wordt er toch wel eens naar adem gehapt...




In de gevel van een woning zie je deze mooie Madonna met kind, maar dan van een heel ander genre : niet 'geposeerd', maar ingetogen echte moederliefde met een kindje Jezus die zich schijnt te verschuilen voor de fotograaf...
Heel mooi !



Tussen Kluisbergen en de Kwaremont kwam ik deze oldtimers tegen : ze volgden toevallig onze motorroute, dus ik mee.



Mee tot aan de hoeve waar een tractor-meeting plaatsvond.


 

 

 

Op de Kwaremont had er een pestkop niets beters op gevonden dan zijn VAN (en dan nog in de verboden parkeerrichting) vlak voor een pijl naar rechts te stationeren !
Natuurlijk reed  iedereen hier een stukje door...






Deze mooie calvarie zit zo'n beetje verscholen achter de ronding van het kerkgebouw zodat je hem alleen kunt zien vanuit deze hoek.





Via de Paletstraat (een serieuze klimmer... ook voor motoren) komen we even later aan in Ruien : dit uitzicht zullen we gedurende lange tijd tijdens onze rit terughebben, want het was steeds maar weer rondjes rijden rond deze electriciteitscentrale.
We hebben ze van alle kanten gezien vandaag !




Het Kluisbos is gelukkig nog steeds voor verkeer toegankelijk, want als jonge Moenenaar reden wij heel dikwijls met de fiets daarheen (toch een heel stukje rijden) om te gaan ravotten in het bos en dan een ijsje te eten aan het 'torreke'.




Aan de restaurants was het reeds een drukte van jewelste.



Door de crisis zijn er toch een paar gesneuveld en moesten hun deuren sluiten zoals hier het Kastanjehof bvb





We dalen de Kluis weer af richting Ruien en Orroir waar we de Scheldebrug naar Avelgem toe oversteken.




Aan de wijk Avelgem-Rugge hebben we weer zo'n toestand als op de Kwaremont : pijltjes verscholen achter een oplegger.
Ik ben er eventjes staan wachten en velen zijn ook hier rechtdoor gegaan.




In Waarmaarde stuurden ze ons dan weer 'de boer op' met af en toe van die landelijke verrassingen : hier een gevaarlijk grint-bochtje !



Eventjes deze grijze Can-Am in de vlucht nemen...





De Avelgemse Scheldemeersen :  een nog ongerept brokje groen langs en nabij enkele oude armen van de Schelde.
Er valt hier heel wat fauna en flora te bewonderen: amfibieën, snoeken, libellen, ijsvogels, de vlindersoort oranjetipje en pinksterbloemen.
Bij het startpunt kan je genieten van de rust op een bank, het heldere water van de oude Scheldearm bewonderen of naar vogels speuren in de boomgaard.





Het is 11.15u en aan het T-kruispunt van de Vlierschaarstraat en de Kaankouter (grondgebied Anzegem) is de pijl verdwenen !
Na een beetje heen en weer gerij, toch weer de goeie weg teruggevonden.

We zitten op grondgebied Otegem en aan het Ruifeleinde  hangen de peertjes bijna over de rijbaan.
Plots trok een apart figuur in dat weilandje mijn aandacht (onderaan rechts...) 




Eventjes afstappen : het bleek een nogal sexueel getinte duivel te zijn... van kunst gesproken !




Minder fraai was dat hoopje zwerfvuil in de Mussestraat : plastiekflessen en -zakken, een afgedankte sweefer, enkele versleten tapijtjes,...
En dat op amper tien meter van onderstaand bord ! 





Die zie je ook niet veel meer : die 'boomkapelletjes'.

Maar we komen aan in Otegem : 12.00u... het was te warm voor frieten,
dus dan maar een koffiekoek en een lekkere koude chocomelk als middagmaal.
Ik installeerde mij op een bankje bij de kerk.


 

Plots kwam er een motorbende opgereden : het zijn de Motorkloppers uit Vichte op zoek naar een nieuw lokaal.
Misschien dat ze hier een deal kunnen sluiten met de bazin van cafe StAmand...







De Avelgemse Scheldemeerssen aan het Karekietenhof (specialiteit Paling in 't groen)
Een paradijs voor de visser op stilstaand water. Je moet echter wel lid zijn van 'Chalet 'tZakske'




Het uit gebruikgestelde station van Avelgem, nog met de oude benaming in email-steentjes...
Het was een voormalig spoorwegstation langs spoorlijn 83 (Kortrijk - Ronse).
Ook spoorlijn 85 (Leupegem - Herzeeuw) liep door dit station.

Het stationsgebouw, naar plannen van architect P. Ongenae, bleef bewaard en werd later gerestaureerd.
 Het stationsplein is thans een belangrijk knooppunt voor het busverkeer van De Lijn.





Het was me al opgevallen dat mijn koppelingshendel (embrayage) er een beetje slap bijhing.
Even stoppen aan Christiaens-Volcke van New Holland waar de baas me persoonlijk hielp bij het bijvullen van mijn reservoirke Break-Fluid.





(http://www.cvnh.be/frans/photos.html)

Van daaruit gaat het weer richting Kluisberg waar we in cafe De Pontonnier in Escanafles een eerste controle kregen.
Het is 12.35u.






Niet ver daar vandaan, het vliegveld van Amougies.
Ik weet nog de dag van de opening in 1968 : mijn vader had daar indertijd het boeltje verzekerd en we waren met de ganse familie uitgenodigt op het openingsfeest.
Mijn pa stond zelfs achter de BBQ !
Ik moet nog ergens enkele vliegtiketten liggen hebben uit die periode voor een vlucht...






(http://www.airport-amougies.com/)


Via de Rue Verte Voie en de Rue Horlitin gaan we weer de Kluisberg op en af, maar deze keer aan de andere zijde.
We komen aan in Anseroeilles waar een  kruisbeeld aan de buitenmuur van een boerderij mijn aandacht trekt... vooral de houding van de aan het kruis genagelde Christusbeeld is zeer eigenaardig.

Bleek achteraf geen boerderij te zijn maar een coiffure-zaak !




Even buiten het centrum van Celles rijden we voorbij het plaatselijke kerkhof dit rondpunt op.
Een aan de armen verbrijzelde Christus kijkt neer op een hoopje zwerfvuil aan de sokkel van deze calvarie.




Via Pottes gaat het naar Helchin waar we over de Scheldebrug weer Vlaanderen binnenrijden en mogen spreken van Helkijn.





In deze nieuwbouw sociale wijk aan de Mezenstraat in centrum Helkijn staat deze prachtige oude maar gerenoveerde pomp die vroeger op de dorpspleinen stond.





We rijden langs het bos van Bossuit waar ik toevallig de 'concierge' van het Kasteel van Bossuit tegen het lijf loop en een babbel sla over het heil van deze eigendom, sedert dat beide eigenaars-broers een vete van eiegndomsrecht aan het uitvechten waren, maar nu door de rechtbank genoodzaakt zijn samen het boeltje daar te renoveren nadat ze jarenlang het kasteel hebben verwaarloosd !

Je mag al dan bij wet niet zwemmen in kanalen en rivieren, maar hier in het kanaal Bossuit-Kortrijk (de verbinding van de Schelmde met de Leie waar ik als kind woonde en ben opgegroeid) zijn er toch stroken waar gewaterskit en gekajakt mag worden.






De in de zomerperiode telkens weer mooi bebloemde brug over het kanaal in Moen.
Een brugje die ik als klein kind wel duizenden keren heb overgestoken om van thuis naar school te gaan...





Het is 14.00u :  we rijden van Moen naar StDenijs waar in de heraangelegde Vinkestraat deze OLV Ter Ruste-kapel te bewonderen is :
een recent bedehuisje met een fraai interieur uit 1991.








Een steeds wederkerend tafereel : de autobanden van de boer !





Die Vinkestraat is nog maar pas heraangelegd en het was nog gevaarlijk rijden op de losliggende kiezel.
Ze leidt ons tot aan Beerboskapel waar een signaalgever de komst van de jaarlijkse Kortrijkse Triatlon op zijn gemakske zat af te wachten.

 

Hogerop Molen Ter Claere.
Deze molen is de enige van de vijf windmolens van Sint-Denijs die de tijd getrotseerd heeft.
Het is een stenen grondzeiler en hij staat op het hoogste punt van de streek namelijk 76 m. Het is één van de enige West-Vlaamse molens die regelmatig werkt. De molenaar- eigenaar is Rudy Taelman. Oorspronkelijk was het een houten molen waarvan de naam voor het eerst opduikt in 1415. Een oude streekkaart vermeldt hem in 1691. Na vernieling of zware beschadiging herrees hij in 1764. 
De mote waarop hij stond was eigendom van de bisschop van Doornik, tevens dorpsheer van Sint-Denijs.
In 1834 behoorde de houten molen nog toe aan Jan De Camp. Na vernieling in 1848 werd een stenen molen gebouwd. Daarna kwam deze molen in het bezit van verschillende molenaarsfamilies : Devroe, Decant, Catteloin en Taelman.
De molen was in 1918 een te gevaarlijke uitkijkpost voor de terugtrekkende Duitse troepen en net als de kerktorens van Sint-Denijs en Kooigem werd ook de molen Ter Claere opgeblazen. Norbert Catteloin herbouwd hem in 1922 en werd in de nacht van 30 januari 1942 door een inbreker vermoord in de molen.
Op 4 april 1944 werd de molen beschermd als monument. In 1950 vernielde een brand het binnenwerk van de molen. Sindsdien werd de molenromp verhoogd en werden onderdelen vernieuwd en aangepast. De laatste restauratie gebeurde in 1986-87. De huidige molen heeft een vlucht van 26 m.
Ter Claere is een korenwindmolen met benedenverdieping die tegelijk maalzolder is, een steenzolder met 3 maalgangen, een luizolder waar een graanreiniger zich bevindt en een kapzolder met Engels kruiwerk.






Via de Bellegemstraat komen we aan de rand van Zwevegem waar deze Kapel Milanen staat.
Een mooie kapel opgedragen aan OLV van Milaan








(http://nl.wikipedia.org/wiki/Kapel_Milanen)

We rijden niet het centrum van Zwevegem binnen, maar gaan via de StPaulus Site, de Industriezone Breemeers en de Blokkellestraat naar de Otegemstraat waar we de brug oversteken en langs het kanaal richting Deerlijk rijden.




Aan het rondpunt met de motorzaak Motocity, slaan we richting Statiewijk Deerlijk.





Een voormalig spoorwegstation langs de Belgische spoorlijn 89 (Denderleeuw-Kortrijk) in de Vlaamse gemeente Deerlijk.
Ik wist niet dat stationsgebouwen een huisnummer hadden ?


 




 

Het is 14.30u en via StLodewijk-Deerlijk rijden we naar Vichte waar deze OLV van Smarten-kapel een nieuwe dakbedekking krijgt.

 

De arbeiders hebben het gebedshuisje wel afgesloten wanwege hun alaam die erin ligt...



Op Vichte 'plaotse' is er kermis en de bijhorende kermiskoers.
De deelnemers waren al vol verwachting naar de start rondjes aan het rijden...


 

Op het plein staat deze griezelige figuur met scroll die vol staat met namen :
een beeld ter herinnering aan de geschiedenis van de textielgemeente Vichte, opgericht op 26 december 1976.




Even verder slaan we aan motorzaak Schiettecatte de weg op naar Molecule.






Het is 15.00u en we rijden via de Vossestraat weer de landerijen in.

Jaja, het is niet alleen in Brussel dat ze een 'Welriekende Dreef' hebben !





Die zouden ze eens op heterdaad moeten kunnen pakken !



Via de Gapersroute komen we langs Ingooigem (hier zeggen ze Ijvegem).

Wie de beheerders van dit museum ook mogen zijn, het mist toch aan respect voor Stijn Streuvels en geef toe,
naar de toeristen toe is het geen gezicht ! Een schande !



Maar niets dan blije gezichten op deze huifkarrenrit.
Bij gebrek aan trekpaarden, dan maar de tractor ervoor spannen.



We rijden richting Tiegem en aan het kerkhof sturen ze ons de Neerstraat in en weer hebben we een mooi zicht op die centrale van Ruien.

Via de Anzegemse Pontstraat gaat het richting Kerkhove en opnieuw richting Kluisbergen.
We zitten opnieuw in Oostvlaanderen.

Een tweede controlepunt was gevestigd in cafe-feestzaal Royal in Berchem.
Ik had dan wel wat frisdrank mee in mijn kofferbak, maar er was daar een consumptie voorzien en ik besloot er om een pintje te drinken.




Van daaruit met de Eddy-Merckx-Route weer de boerenbuiten op.

Deze fietsroute met vertrekpunt op het Ruienplein in Kluisbergen start op de plaats waar Eddy Merckx zijn laatste wedstrijd won.
Niet verwonderlijk dus dat ze op zoek gaan naar de hellingen uit de Ronde van Vlaanderen : de Oude Kwaremont, de Paterberg, de Kluisberg en de Hotond.
Een uitdagende route, maar als men het rustig aandoet een haalbare kaart voor iedereen die wel eens op de fiets springt.



Daar loopt ook de Scheldemeerssen-men-route voor paard en gespan.



We komen onderaan de Koppenberg met het Koppenbergbos en de Mariagrot met bron


 


 


Daar zouden ze nu eens cultureel erfgoed moeten van maken.
Een tijdje een doorn in het oog van Landschappenbeheer die liever die badkuipen niet meer in de weilanden zag staan.
We gaan er nog tegenkomen...



15.50u : aangekomen in Oudenaarde stoten we op Havenfeesten




Tussentijdse stop aan een Power pompstation voor een tankbeurt.

We rijden verder naar Volkegem en Mater waar we de kasseien van de Ruiterstraat moeten trotseren.
Vlug even poseren tussen de opschietende mais...





In Maria-Horebeke rijden we via de Watermolen-fietsroute voorbij deze naamloze Chistus-kapel.

 

Verder naar StDenijs-Boekel (we zitten in de Zwalmstreek) en in Elst staat deze verzorgde veldkapel uit 1615.



Heel wat minder fraai is even verderop deze leegstaande kapel waarvan het opschrift onleesbaar is.




Michelbeke... Brakel en daar staat deze verzorgde OLV kapel met opschrift
Nood zoekt Troost
Elverenberg - Heiveld 1965



Aan het kruispunt van Heiveld met de Brusselse Baan staat verborgen in het struikgewas dit kruisje...




In Maria-Oudenhove is er in deze gevel een speciaal plekje voorzien van deze nis met kruisbeeld.



Het gaat richting StMartens-Lierde... Deftinge... Goeferdinge.
Het is 16.35u wanneer we de centrumbrug in Geraardsbergen oprijden.



We volgen nu een stukje Dender Route Zuid en komen uit in Twee Aken, vertaald uit het Deux Acrens
een streek waar we een tijdje zullen in- en rondtoeren.



Aan de grens met Lessen (Lessines) vond ik dit plaatje best geschikt om te fotograferen.




Jongeren op stap met de pony... ik kan er van meepraten.
Ja, maar als je vroeg of laat dat beest wil 'inspannen' moet het aan het verkeer wennen.




We rijden verder langs Bever en Bois de Lessinnes en zie plots de wegwijzer
Chateau de Lestriverie, een 17de eeuwse burcht dat later een omwald kasteel werd.

Even aankloppen en Mevrouw de Markiezin stond me vriendelijk te woord.

Théodore d'Yve behoorde tot een familie waarvan de stamboom en de adelbrieven opklommen tot de vijftiende eeuw.
Hij was de zoon van Ferdinand de Bavay (1749-1825) en van gravin Marie-Anne von Wildenstein (1762-1820).
Ferdinand d'Yve behoorde tot de Henegouwse adelstand en verkreeg adelsbevestiging in 1816 met de titel van graaf, gewijzigd in 1822 in markies voor hem en overdraagbaar op de oudste erfgenaam, met de titel van graaf of gravin voor alle anderen. Hij was kamerheer van Willem I.

De loopbaan van Théodore d'Yve begon door zijn benoeming tot kamerheer van kroonprins Willem.
In 1824 trouwde hij met gravin Thérèse-Pauline Cornet de Grez (1799-1845) en ze kregen zes kinderen.

Op 5 november 1830 werd hij als plaatsvervangend lid verkozen voor het Nationaal Congres in het arrondissement Zinnik.
Door de weigering van een effectief verkozen lid, zetelde hij vanaf 12 november. Op 10 april 1831 nam hij ontslag met als reden dat hij zich buiten Brussel moest begeven en zijn arrondissement niet van één van zijn vertegenwoordigers wilde beroven. Hij werd gecatalogeerd als behorende tot de gematigde liberalen.
 Hij nam evenwel geen enkele keer het woord in de openbare zittingen. Zijn stemgedrag was dat van de meerderheid van de congresleden: voor de onafhankelijkheidsverklaring, voor de eeuwigdurende uitsluiting van de Nassaus, voor de hertog van Nemours als staatshoofd, voor Surlet de Chokier als regent.

Théodore d'Yve was, vanaf 1823, vele jaren burgemeester van de gemeente Lessenbos (Henegouwen). Hij werd tot in 1921 door een paar van zijn nakomelingen hierin opgevolgd. De familie D'Yve de Bavay bewoont nog steeds het indrukwekkende zeventiende-eeuwse familieslot, genaamd Château de Lestriverie.
De jongste zoon van Théodore zorgde voor nakomelingen, tot op heden.

Théodore d'Yve had een jongere broer, graaf Ferdinand d'Yve de Bavay (1798-1866) die trouwde met zijn nicht Hyacinthe de Bousies (1798-1875) die een belangrijk aandeelhouder en bestuurder was van de Société Générale, alsook van vennootschappen voor ontginning van koolmijnen en aanleggen van spoorwegen. Dit echtpaar bleef kinderloos.