Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
15-01-2010
Het tij zal stilaan beginnen keren
Zoals ik dus voorspeld had, is onze Roan aan het veranderen van een lief en braaf kereltje in een echte De Groot!!! M.a.w. eentje met karakter en 'een kop'. Hij beseft al meer en kan ook meer. Dat uit zich in bepaalde geluidjes dat ons prutske maakt. Je kunt er al een toon van opstandigheid in terugvinden. Vanmorgen was de eerste echte protestkreet. Ik schrok ervan. Dacht: o jee, nu al en je bent nog maar pas 11 weken!!! Ik moest talkpoeder in de plooien van zijn keeltje aanbrengen en dat leek hem niet te goesteren, dus zette hij zijn keel open op de manier van 'stop daar nu toch eens mee!'. Ik vond het eerder grappig dan vervelend, maar ja da's ook zijn eerste keer hé. Na 10x zal ik het al minder leuk vinden, haha :-? De laatste 4 dagen was hij ook onrustiger, maar dat komt misschien door de sprongetjes die hij maakt. Als hij nieuwe dingen leert, dan is dat ook wennen hé voor zo'n klein hummeltje en de enige manier om dat te laten merken, is door te huilen of te kneuten. Want 't was meer zo'n gekneut eigenlijk en dat begon al ferm op de zenuwen te werken :-? Haha! We begonnen ons al af te vragen of hij in een zageventje zou beginnen veranderen, maar gelukkig is dat gekneut voorbij. Jammer genoeg is ons prutske overgestapt naar iets minder leuk, namelijk huilen. Dat huilen is al een keer of drie erg hevig geweest dat ik bang was dat er iets ergers aan de hand was, dat hij ziek was of ergens pijn had of zo, want dat huilen kwam van diep hoor en hij moest zodanig bekomen dat hij al snikkend naar adem hapte. Dat was wel even schrikken hoor. Mijn moederhart deed eventjes pijn! Maar na zijn temperatuur opgenomen te hebben en deze maar lichtjes hoger bleek te zijn (37,7°C), was er geen reden tot paniek. Ook omdat hij zich het meeste van de dag gelukkig en vrolijk gedroeg. Hij lachte en brabbelde veel. Daar is hij ondertussen ook al sterk in geworden hoor en dat is toch ZOOOOOOOOOOO plezant om naar te luisteren hé :-D:lol::-D:lol: Hij lacht zelfs al met geluid, dus niet glimlachen maar met schattige babygeluidjes. Die paar keren dat hij dat al gedaan heeft, hebben mij zo ontroerd dat er spontaan traantjes in mijn ogen schoten van geluk. Echt waar! Die kleine schaterlachjes hadden mij zodanig geëmotioneerd! En hij glimlacht veel hoor. Zo grappig ook. Precies een oud ventje zonder tanden. Hihi :lol: Roan gromt en bromt ook veel, vooral als hij er een drolleke moet doordraaien. Echte persgeluidjes maakt hij dan. Wreed man zenne! En je ziet dat hij zich dan zo boos maakt hé, precies of hij denkt: 'man toch, moet dat nu zo moeilijk gaan? Moet ik nu WEER al een drolletje laten?' :lol: De laatste 2 weken is hij weer enorm veranderd, onze kleine pruts. Hij evolueert met de dag en gaat er goed op vooruit, zowel fysiek als emotioneel, psychisch en motorisch ... de ganse rammetam! Hij doet het dus erg goed en daar zijn wij heel erg blij om. Qua gewicht en lengte, zit onze Roan nog steeds boven het gemiddelde. Volgens de verpleegkundige van K&G zal dit weldra gaan veranderen vanwege de borstvoeding. Blijkbaar gaat de groei na verloop van tijd iets trager (maar daarom zeker niet slechter) dan bij kindjes die kunstvoeding krijgen. Borstvoeding is en blijft natuurlijk nog de beste optie en dat zal mamatje blijven proberen te doen tot Roanneke 6 maandjes is. Binnen een maand en een half moet mamatje terug gaan werken! Boehoe! Is een héél pak minder leuk! Jeetje, aan die dag denk ik liever nog niet!!! Maar het moet er eens van komen hé. Begin februari zal ik dus starten met het afkolven en stilaan beginnen voeden met de papfles, maar nog met echte mamamelk uiteraard. Het zal dus een combinatie worden van voeden met de borst en voeden met de papfles. Dit is een grote verandering, dus dat moeten we een beetje gewend zijn tegen dat ik opnieuw aan het werk ga op 1 maart. Verleden weekend is onze Roan weeral op reis geweest. Dat klein ventje heeft al alle uithoeken van België gezien: de kust en de ardennen en hij beseft er niks van. Haha! Maar mama en papa vonden het leuk en we hebben het toch maar gedaan hé met zo'n klein babietje en de ganse verhuis erop uittrekken! Omdat Roan zo'n gemakkelijk babietje is, komen we ook weinig ongemakken of problemen tegen hé. Hij legt ons voorlopig nog niet veel in de weg! Maar Roan zal niet zo gemakkelijk blijven hoor, zoals ik al vernoemd heb. Ik zie hem al denken: 'ik heb mama en papa al 3 maanden gespaard, maar nu zal ik hen eens een poepie laten ruiken!' Ik heb het toch gezegd hé. 't Is een echte De Groot. En nu zien we dat ook duidelijker aan Roans uiterlijk. Hij gaat volledig papa zijn kant uit. Het zal een echt mini-petertje worden, zoals ik ook al gehoopt had hé, al van vóór ik zwanger was. En ik heb ook altijd gedacht dat het zo zou verlopen: dat het een jongen zou zijn, dat het een mini-petertje zou worden met alle kenmerken van een echte De Groot. En dat begint hoe langer hoe meer duidelijker te worden. Niks is nog zeker natuurlijk, maar de eerste symptomen zijn al gebleken, haha :lol: Mensen uit mijn omgeving zeggen ook dat hij op de papap lijkt. Ze zeggen het dan wel voorzichtig omdat ze dan denken dat ze mij kwetsen, maar dat doet me niks, want dat was wat ik wou. De laatste paar dagen leg ik ons snotteprotteke ook regelmatig eens op zijn buikje, want er breekt weldra een nieuwe ontwikkelingsstap aan op motorisch vlak. Als hij op zijn buik ligt, dan zie je dat hij zich weert en sterk maakt om zijn hoofd recht te houden. Hij maakt zich zelfs colèrig! Hij wordt echt kwaad en laat zich dan horen! Het lukt hem al redelijk om zijn hoofdje recht te houden. Hij geeft ons ook de indruk al meer te willen doen, dan dat hij eigenlijk kan. We hebben al dagen gehad dat hij kneut en dat er hem niks leek te boeien of aan te staan. Hij wou niet in de wipper, niet in het park, niet op de schoot, rondstappen vond hij ook maar niks, de borst was ook niet wat hij nodig had, speeltjes of TV verzetten zijn gedachten ook niet ... 't Was echt zo van: ik wil eens iets anders dan altijd maar liggen, ik wil zelf iets doen! Maar ja, nog eventjes geduld kleine schat. Ondertussen heeft hij ook de TV ontdekt. Dat kan hem al boeien hoor, al die lichtjes, bewegingen en kleuren. Erg handig ook voor mij om hem even te sussen of zo. Hihi! En in het grote mensenbad heeft onze Roan ook al gezeten, samen met papa welteverstaan. Hij genoot er wel van hoor. Alsook van mijn dagelijkse gezichtsmassage. Onlangs viel hij zelfs in slaap van het masseren. Zo'n deugd deed het! Hahaha ... Minder deugd deden de verplichte pikuurtjes die hij een tiental dagen geleden gekregen heeft bij K&G. Eentje in de linkerbil en eentje in de rechterbil. Ik kreeg het al benauwd in Roans plaats toen ik de pikuur zag. Amai, wat een grote naalden zijn me dat! Ik zei het nog tegen de dokter en die zei dat ze enkel de prik voelen en het inspuiten van de vloeistof. De lengte van de naalden doet niks aan de frequentie van de pijn. En toch vond ik die lange naalden er zo eng uitzien :shock: Roan heeft ze zeker en vast gevoeld. Wat een pijn en wat een kreet :shock::-(:cry: Ocharme, zo'n verdriet dat hij had. Ik heb hem gauw in mijn armen genomen om hem te troosten, dat klein prutske!!!! Maar ja, 't is voor zijn eigen goed hé. Binnen een paar weekjes opnieuw van deze prikjes ... Het zijn solden nu en mamatje heeft er al van geprofiteerd hoor. Allé, meer voor onze Roan dan voor mezelf eigenlijk! Ik heb mezelf maar weinig gekocht hoor, maar meer voor jou snotteprotteke. Maar je had ook kleertjes nodig hoor, echt wel, maar misschien wel niet zoveel, haha, maar 't valt nog redelijk goed mee eigenlijk, ja hoor! Pyjamatjes heb ik genoeg, maar gewone kleertjes voor een babietje van 3 maanden niet eigenlijk. Vanaf 4 en 5 maanden heb ik er genoeg, al van vóór je geboren was, héhé! Mja, ik ben en blijf een vrouw hé en alles ziet er nu ook eenmaal ZO schattig uit dat het lijkt alsof die kleertjes zeggen: KOOP MIJ! Ik zal dan nu maar afsluiten, want je roept op mij, denk ik. Allé, tot later voor meer leuke anekdotes en nieuwtjes ...
